13 Қазан, 2014 сағат 15:43
1920 жылдардың соңында Шығыс Түркістандағы саяси, әлеуметтік жағдай күрт шиеленісіп, қытайлар қазақтарды ішкі өлкелеріне қарай ығыстырып, жаппай қытайландыру саясаттарының шет-жағасы сыр бере бастаған тұста Дөңтай үш мыңға жуық қазақ отбасын бастап Моңғолияға қоныс аударған.
6 Қазан, 2014 сағат 17:36
Алаш деген елім бар, Неге екенін білмеймін – Сол елімді сүйемін!
6 Қазан, 2014 сағат 17:27
Ауылдан оңаша, томардың жел жағында үш қара үй тұр. Маңайында қыбыр еткен мал да жоқ, ызындаған маса да жоқ, асылған қазан да жоқ, кезіп жүрген адам да жоқ... Күнбатыс жақ шеттегі үйдің көлеңкесінде, үсті-басы өрім-ерім болып бүкшиіп он екі-он үш жасар бір кыз бала мен бір орта жасты әйел отыр. Жүздері сарғылт, көздері ісіңкі... «Уф!» деп күрсінеді. Әлденені ойлайды... Айдай әлем қуанып жатқан «айт» оған азап секілді. Бар айтатыны: - Сорлады-ау, сорладық-ау... Ауыл жақтан ақсандай басып орта жастағы бір еркек келеді. Киімі алым-жұлым, мойнында дорба.
1 Қазан, 2014 сағат 10:23
Тіліне жасалған қастандық оны ілікке алғысыз етіп, тұқымын тұздай құртты!
30 Қыркүйек, 2014 сағат 10:14
Есікке қарсы қапталдағы шаршылы әйнектің иегін бойлай орнатқан жұмыр тұтқадан ұстап тұр. Бастабында тырс-тырс тамып, төмен қарай созыла сырғып жатқан тамшылар келер сәт сіркірей төпелеп әкетті. Автобус та қиғаштай төккен жаңбырға қарсы салып, зырлап келеді.
16 Қыркүйек, 2014 сағат 14:36
Тылсымның жұмбағына құлақ асып, Жөнелді жүрегімнен жыр адасып. Қара тер боп қиналдым тілге келмей, Жан сөзім ауызымнан шыға қашып.
15 Қыркүйек, 2014 сағат 11:06
Түн ортасында Нью-Йорктен Буэнос – Айреске аттануға тиісті айлапат кеменің үсті абыр-сабыр еді... Сапарлас жолдасым, қарап тұрмай, бір әңгімені бастады...
9 Қыркүйек, 2014 сағат 13:48
- Товарищ Жындыбаев, бұл серьезный науқан, мұның политический значениесі бар. Так что мен сенемін, бұл науқанды провалит» етпессіз, - деген. - Менің командировкаға шыққаным жалғыз бұл емес, талай тығыз науқандарды да дүрілдетіп орындап шыққан көкеңмін, нақа болмай бара жатса мәселені қабырғасынан қойып жіберуден де тайынбаймыз, - деп Желдібай өкілдің қолын ұстап, қысып-қысып қойғанда, өкілдің қолын сындырып жібере жаздады.