«Жақсы өмірден» жалындап жүзімде алау,

Оң қолымда желбіреп қызыл жалау,

Үндесем деп Күн-көсем ұранына,

Сол кезден-ақ қаймағым бұзылған-ау...

Тамырым да кесіліп тілім-тілім,

Ұмыт болып дәстүр мен ырым-сырым.

Қызыл галстук тағынып қаракөздер,

Қасиетін жоғалтты қызыл тілім.

Орнады да замана бұлыңғыр бір,

Сардаламда басталды «Қызыл қырғын".

Қызыл қоғам орнатқан қызыл көздер,

Барлығын да қиратты бұрынғымның.

Жазықсыздан шырқырап шыбын жаның,

Не зауалға ел-жұртым ұрынбадың!?

Темір тәртіп орнатып Қызыл әскер,

Қанша Арыстың ағызды қызыл қанын!?

Қызыл жұлдыз. Кремль. Қызыл алаң:

Қызылдарсыз өзгенің күні қараң.

Осыны ойлап, дертімді басу үшін,

Қызыл арақ ішем де, қызып алам.

Қызыл ойлар санамда жатталып бір,

Бұзық ойлар қоғамға оқталып тұр.

Қызыл мандат өмірге жолдама боп,

Құран-Кәрім сандықта сақталып тұр...

Қызыл, қызыл, қып-қызыл, қызыл бәрі,

Мызғымайтын бір Одақ құрылғалы.

Өзгермейтін Қызыл Заң болғанымен,

Мәртебелі Уақыт тек құбылмалы.

Дүн-дүние өзгеріп қас-қағымда,

Желтоқсанда шарқ ұрды асқақ ұлдар.

Дұшпан көзін қызартып, ақырында,

«Жақсы өмірден» жалындап жүзімде алау,

Оң қолымда желбіреп қызыл жалау,

Үндесем деп Күн-көсем ұранына,

Сол кезден-ақ қаймағым бұзылған-ау...

Тамырым да кесіліп тілім-тілім,

Ұмыт болып дәстүр мен ырым-сырым.

Қызыл галстук тағынып қаракөздер,

Қасиетін жоғалтты қызыл тілім.

Орнады да замана бұлыңғыр бір,

Сардаламда басталды «Қызыл қырғын".

Қызыл қоғам орнатқан қызыл көздер,

Барлығын да қиратты бұрынғымның.

Жазықсыздан шырқырап шыбын жаның,

Не зауалға ел-жұртым ұрынбадың!?

Темір тәртіп орнатып Қызыл әскер,

Қанша Арыстың ағызды қызыл қанын!?

Қызыл жұлдыз. Кремль. Қызыл алаң:

Қызылдарсыз өзгенің күні қараң.

Осыны ойлап, дертімді басу үшін,

Қызыл арақ ішем де, қызып алам.

Қызыл ойлар санамда жатталып бір,

Бұзық ойлар қоғамға оқталып тұр.

Қызыл мандат өмірге жолдама боп,

Құран-Кәрім сандықта сақталып тұр...

Қызыл, қызыл, қып-қызыл, қызыл бәрі,

Мызғымайтын бір Одақ құрылғалы.

Өзгермейтін Қызыл Заң болғанымен,

Мәртебелі Уақыт тек құбылмалы.

Дүн-дүние өзгеріп қас-қағымда,

Желтоқсанда шарқ ұрды асқақ ұлдар.

Дұшпан көзін қызартып, ақырында,

Көкбайрағым желпіді аспанымда.

Аяқталып әйтеуір қызыл дәуір,

Күрсініспен еске алдым күнімді ауыр.

Арыстарын атылған, ақтап алып,

Қайта оянды ұйқыдан бұрынғы ауыл.

Жете алмаған ешкім де қадіріне,

Арда туған ұлдардың жазығы не?

...Қара тастан қашалып мүсіндері,

Қызыл гүлдер қойылды қабіріне.

Бар екен-ау көретін Бақ-Талабым,

Өзегімді қанша рет отқа орадым!?

Ертең тағы ағарып атсыншы деп,

Қызарып батқан Күнге көп қарадым...

«Абай-ақпарат»