(Қазақ ССР Халық артисі Кәукен Кенжетаевтың бірқақпайларынан)

Обком хатшысы Рақымжан Қошқарбаевқа:

– Ауылға барып қайтыңыз, сізді сағынып отыр, ел аралап, демалып келіңіз, – деп ауылға жібереді.

Сөйтіп ауданға телефон шалып, алдын ала хабарлайды. Тек сол күні телефон нашар icтеп, жөнді естілмей, ана жаққа «қошқар, қошқар» деп әрбір әріпті жекелеп айқайлап, аяғына әрең жеткізеді. Колхоз бастығы да тек «қошқар келеді» дегенді ғана ұққандай. Әpi ойлап, бepi ойлап: «Ә-ә, әлгі шет елден племенный қошқар әкеледі деуші еді, сол болар» деп ұйғарады да, колхоздың жүк машинасымен күтіп алу үшін бip әйелді жібереді. Мән-жайды шала түсінген әйел де:

– Қайда, ол қошқары? Кім жіберуші еді оны бізге?! – деп әптер-тәптері шығады. Ақыры аупартком алдында состиып тұрған бейтаныс Рақымжаннан:

– Сіз білмейсіз бе, әлгі қошқары қайда? Асыл тұқымды дей ме өзі, немене? – деп сұрайды. Батыр сонда жағдайды түсіне қалып:

– А-а, асыл тұқымды «қошқар» керек болса, ол мына мен ғой, апарыңыз апаратын жеріңізге! – депті.

Құлтілеу Мұқаш

Facebook-тегі парақшасынан