مۇستافا وزتۇرIكتI جوقتاۋ

كەساپات––ۇستەم، ار-نامىس تۇسكەن قۇلدىققا،
ەتى ءولىپ كەتكەن ەمى جوق نەبىر سۇمدىققا.
باسشىسى دا جوق، قوسشىسى دا جوق، ىلاققان،
بەكەر-اق كەلدىڭ ادىرا قالعان بۇل جۇرتقا.

بۇرىمسىز ارۋ اق ءتانىن ساتىپ كۇن كورگەن،
سۇيەككە داق ساپ، ءسوز ەسىتتىرمەدى كىمدەردەن؟
ءدىنى مەن ءتىلىن، ۇمىتىپ ۇلى اكەسىن،
“باتيا” دەپ جۇرگەن كىمدى ىزدەپ كەلدىڭ بۇل جەردەن؟

اقساقالىندا ساقال جوق، ادا كەلبەتتەن،
اتالى ءسوز جوق، ۇرپاعى سودان كەرى كەتكەن.
قۇرساقتا جاتىپ قىرقۇلاق بولعان پەرزەنتى،
وسىنداي ەلدى قادىرىڭدى بىلەر ەل دەپ پە ەڭ؟

مۇڭدى ءبىر تۇرمەن قايتپاسقا ماڭگى جينالعان
بەينەڭدى كورىپ بۇگىنگى تەلەديداردان،
جىلادىم ءۇنسىز، جالعاندا جالعىز مەندەي-اق
شاراسىزدىعىنا، شاماسىزدىعىنا قينالعان.

ازعىندىق پەنەن ارسىزدىق اشىپ ارانىن،
ساعاقتان ءىلىپ جاتقاندا يمان، سانانى،
كورمەي دە كەتتىڭ، كورمەگەنىڭ دە ءجون بولدى-اۋ
ەلىڭنىڭ مىنا زاپىرانعا تولى زار ءانىن.

دەگەندەر دەسىن “اقيقات سەنىڭ نە تەڭىڭ”،
جازمىشتان ەمەس، جاسالدى قولدان كەسەلىڭ.
وزتۇرىك، سەنى ءولتىردى قانسىز ءبىر قازاق،
بىلگەن سوڭ سەنەن ءوزىنىڭ تومەن ەكەنىن.

سۇمىراي جاندار سۋ قۇيىپ سونگەن ءبىر الاۋ،
ايتا الماي كەتكەن ارمانىڭ دا كوپ شىعار-اۋ.
يت پەنەن قۇسقا جەم قىلىپ قويماي جاقسىسىن،
وزىڭدەي ەرلەر ەل باستار كۇن دە تۋار-اۋ.

مىرزان كەنجەباي

Abai.kz