يساكەم-اي،
ارىستانداي ايبارلىم،
سەن باردا ەكەن ماعىناسى مايداننىڭ!
حان بالاسىن،
جان بالاسىن كوزگە ىلمەي
تۋ كوتەرگەن
كەلمەيدى ەندى قايران كۇن!
الپاڭ باسقان اعالارىم كوپ ەدى،
بىراق سونىڭ ىشىندە
ايعا ازۋىن بىلەگەنى جوق ەدى!
استانا جۇرتتىڭ،
الامان كوپتىڭ قامى ءۇشىن
ات ۇستىندە اجالىن تاپسا ارۋاقتى ەر
ارمانى جوق- دەپ
سوڭىڭنان ەرگەنىم سول ەدى.
قيىلدىڭ بويى قاندى ۇرىس،
قايمانا جۇرتقا قارا جامىلار بولدى ما ءىس؟!
اعايىنعا باس بولعان،
التىندى ەرگە قاس بولعان
ارىستانىمنان ابايسىزدا ايرىلىپ
شىڭدالعان ءجۇزى شىمىر تاسقا ءتيدى بۇل قىلىش!
اۋەلدەن باسى وڭباعان جورىقتىڭ
سوڭى سەرگەلدەڭ بولارىن سەزگەنمىن،
بەل بۋىپ سوعان توزگەنمىن!
قيىلدىڭ قارا بويىندا
قارشا جاۋعان وققا قارسى شاپقاندا
بۇرىلىپ قاشقان اجالىم،
قارويدا قارايىپ جالعىز قالعاندا كەز كەلدىڭ!
تىلەكتى، ءتاڭىرىم، بەرمەدىڭ!
قاندى قاساپتا ارىستانىمنىڭ قاسىندا
قىرشىنىم بىرگە قيىلسا
ارماندا كەتتىم- دەر مە ەدىم؟!
قاسقايىپ قارسى كەلسە تۇرا الماس
قاۋمالاعان كوپ كوپەك
باسىمنان باعىم تايعاندا
كەلىپ تۇر ما سىرتىمنان سەمسەر سەرمەگىڭ؟!
ۋاي، ىقىلاس، ءجۇسىپ، مۇسا،
قايسىڭ بارسىڭ؟
جانازامدى وقۋعا كەلگەن كىم؟!
سەندەر كەشىكتىڭ،
مەن سوناۋ ارىسىمدى الدىرعان كۇنى ولگەنمىن!
جەتى جىل بويى جەر باسىپ جۇرگەن
ۇرەيىمنىڭ ءوزى-اق
تورەنى توسەگىندە تىنىش جاتقىزباسىن سەزگەنمىن!
مەن توپشىسى سىنعان قاس قىران،
اللادان العان امانات جاندى
قاباعىم شىتپاي وزىنە قايتا تاپسىرام.
قانە، كاپىردىڭ تيىنىنا قۇمارتقان ساتقىنىم،
قولىڭداعى قىرعىشىڭ
قۇيقامدى قيقالاپ قور قىلار –
الداسپانىمدى ال مەنىڭ،
قارا بەتىڭ جۋىلسىن
قانىما ىستىق شاپشىعان!

قازبەك قۇتتىمۇراتۇلى

Abai.kz