راس! اۋدان اتاۋى ءبىزدى ءمىز باقپاي، شىمىرىكپەي وتىرىك ايتۋعا ۇيرەتتى. مەكتەپ قابىرعاسىندا جۇرگەندە كوپ نارسەنى جەتە ءتۇسىنىپ، بايقاي قويمادىق.

ستۋدەنت اتانىپ، جوو تۇسكەننەن كەيىن عانا ءوزىمىزدى وزگەلەردەن ءبىر ساتى تومەن ساناۋ باستالدى. ستۋدەنتتەر قاي جەردەن كەلگەنىن، قاي جاقتىڭ تۋماسى ەكەنىن ماقتانىشپەن، كوتەرىڭكى داۋىسپەن ايتىپ جاتقاندا، مەن دە قىزدى-قىزدىمەن اۋداننىڭ اتىن ايتىپ سالدىم.

پوتوكتاعى بۇكىل ستۋدەنت بۇرىلىپ قارادى. سۇراقتار: "ول قاي جاقتا؟","قىتايدا ما؟"," ۇيعىرسىڭ با؟" شارشاپ كەتتىم.

سودان كەيىن كوپ ساۋال تۋىنداتپاۋ ءۇشىن "نارىنقولدىڭ شالكودەسىنەنمىن" دەيتىن بولدىم. ال ءبىر ادام نارىنقولدىق بولىپ قالسا تايساقتاپ، سول ورتادان تەزىرەك كەتۋگە اسىعاتىنمىن.

نەگە جەر اتاۋى ءۇشىن جاستار زارداپ شەگۋى كەرەك؟ نەگە بەسىكتەن بەلى شىقپاستان وتىرىك ايتۋى كەرەك؟

قاشان بىزدەر ءوز تۋعان جەرىمىزدى ماقتانىشپەن اتاي الامىز؟

"كيەلى قارادالا تۋماسىمىن" دەگەندى ماقتانىشپەن ايتايىن! مەنى جانە مەنىڭ جەرلەستەرىمدى وتىرىك ايتۋعا ماجبۇرلەمەڭىزدەر، ەل اعالارى!

قاسىم-جومارت كەمەلۇلى توقاەۆ، داۋرەن اباەۆ، بەرىك ءۋالي ، جاناربەك ءاشىمجان ، ماقپال مىسا قانات بوزىمباەۆ، الماس كاربوزوۆ، عاليمۇرات جۇكەل.

ارايلىم بوتانقىزى

Abai.kz