كەرىمبەك اقساقال قالادان جاڭا جەر ءۇي العان. اينالاسى كىسى بويىنداي وسكەن شوپتەن كورىنبەيدى. بازاردان شالعى، وراق، كەتپەن ساتىپ الدى. ءبىر ساعاتتىڭ ىشىندە الگى قۇرال-سايماننىڭ ءبارى دە جارامسىز بولىپ، رەسەيدىكى دەپ العان سايمان قىتايدىكى بولىپ شىقتى. وراقتىڭ دا، شالعىنىڭ دا، كەتپەننىڭ دە ءجۇزى مايىرىلىپ، مايىستى دا قالدى. 

– ىبىرايدىڭ كەتپەنىندەي قايدان بولسىن، – دەپ اقساقال كۇيىنىپ سويلەپ وتىرا كەتتى. 
– ىبىراي دەگەن كىم، اتا؟ – دەدى نەمەرەسى.
– ىبىراي دەيسىڭ بە؟ ءان پاتشاسى – ءشامشى بولسا، ءدان پاتشاسى – ىبىراي جاقاەۆ دەگەن ەكى مارتە ەڭبەك ەرى اتاڭ بولعان. «جۇرتتىڭ ىبىرايى ىبىراي دا، ءبىزدىڭ ىبىراي «سۇمىراي» بولعان زامان عوي قازىر. قاتتى ايتسام، رۋحىڭ كەشسىن، اۋليەم!
كەرىمبەك قاريانىڭ قاپالى كوڭىلىن نەمەرە نەمە قايدان ۇقسىن، «ال كەتپەننىڭ قاتىسى نە بۇل جەرگە؟» – دەپ قويىپ قالدى. 
بۇگىنگىنىڭ بالاسىنا جاۋاپ بەرۋ كەرەك. 
– ىبىراي اتاڭ كۇرىش وسىرگەن ديحان بولعان. كۇندىز-ءتۇنى قولىنان مىنا ءتارىزدى كەتپەنى تۇسپەگەن. ول كەتپەن مەن بۇل كەتپەننىڭ اراسى جەر مەن كوكتەي. سول كەتپەنمەن وسىرگەن اتاڭنىڭ كۇرىشى قازاقستاندى ءبىر كۇنگە اسىراۋعا جەتكەن. ال بۇگىنگىلەر ءبىر باستارىن اسىراي الماي ءجۇر. ىبىرايدى، جازىلبەكتى، شىعاناقتى بىلمەگەن بالا ەڭبەكتىڭ قادىرىن قايدان ءبىلسىن. ونى ايتاتىن مۇعالىم قايدا؟
قاريانىڭ ءسوزىن نەمەرەسى ۇقتى ما، جوق پا، كىم ءبىلسىن، بىلگەنىن ايتۋ مىندەت بولعان سوڭ، ايتتى.