بەرليندە تۇرعان كەزىندە فرانتس كافكا ۇنەمى ساياباقتا سەيىلدەيدى ەكەن. ءبىر جولى ول ساياباقتا قۋىرشاعىن جوعالتىپ الىپ، باقىرىپ جىلاپ تۇرعان كىشكەنە قىزدى ۇشىراتادى. ونى جۇباتقان جازۋشى قىزعا كومەكتەسىپ، قۋىرشاقتى ۇزاق ىزدەيدى. جوعالعان ويىنشىق تابىلمايدى. كافكا كىشكەنە قىزعا ەرتەڭ دە جولىعىپ، قۋىرشاقتى ىزدەۋگە تاعى دا شىعاتىندارىن ايتادى.

ارينە، قۋىرشاقتىڭ تابىلماسى انىق ەدى. الايدا، ەرتەڭىنە كافكا كىشكەنە قىزعا قۋىرشاعى "جازعان حاتتى" الىپ كەلەدى. «مەنى قايدا كەتتى دەپ جازعىرىپ جاتقان بولارسىڭ... - دەپ الگى حاتتى وقي باستايدى، جازۋشى، - وتىنەمىن، وكپەلەمەشى! مەن دۇنيەنى ارالاپ قايتۋعا ساپارعا شىعىپ كەتىپ ەدىم. ساعان ءار كۇنى باسىمنان وتكەن وقيعالار مەن كەزدەسكەن قىزىقتار تۋرالى جازىپ تۇرامىن».