بۇل – تەڭىزدىڭ ارعى بەتىندە بولعان وقيعا. ونى جەتكىزگەن قۇلان اۋىلىنىڭ تۇرعىنى، اتبەگى مەيىلبەك بەگازيەۆ ەدى.

ەكى قازاق جىگىتى سەكسەنىنشى جىلدارى امەريكاعا جۇمىس ساپارىمەن بارسا كەرەك. سودان كافەگە توقتاپ تاماقتانىپ، تەمەكى تارتىپ تۇرادى.

كافەمەن ىرگەلەس ءبىر فەرمەردىڭ ات قوراسى بار ەكەن، كەنەت ىشىنەن ءبىر تۇلپار تۋلاپ، كىسىنەي بەرەدى. – مىناعان نە بولدى؟ – دەيدى دە، ولار قوراعا جاقىندايدى.

بۇلار جاقىنداعان سايىن تۇلپار تىپىرلاپ، باس ءجىبىن تارتقىلاپ ىنتىعا ءتۇستى. ەسىككە تەسىلە قاراپ، قوناعىن ۇزاق كۇتكەن كىسىشە ەلەڭدەيدى، جارىقتىق. جىگىتتەر جاقىنداپ، ماڭدايىنان سيپاپ ەدى، موماقان بولا قالدى. ءسويتىپ تۇلپار تۇمسىعىن بۇرىپ، جىگىتتەردىڭ قولى مەن جەڭىنەن يىسكەي بەردى. يىسكەي ءتۇسىپ، سالەم بەرۋگە يىلگەن كەلىندەي باسىن تومەن سالدى. وسى ساتتە جىلقىنىڭ جانارىنان جاس پارلاپ كەتتى. مىنا جاعدايعا تۇسىنبەي ابدىراپ قالعان ولار دەرەۋ كەتپەك بولدى. ات تاعى تۋلاپ كەتتى. وسى كەزدە فەرمەر دە كەلە قالدى.

– سىزدەر مۇندا قايدان جۇرسىزدەر؟ جىلقىعا نە ىستەپ قويدىڭىزدار؟ – دەدى دە، ءجون سۇراستى.

– قازاقستاننانبىز. مىنا جىلقى وقىس قىلىق كورسەتىپ جاتقان سوڭ كورگىمىز كەلدى. بار-جوعى وسى عانا، – دەدى جىگىتتەر.

– تۇسىنىكتى، – دەدى فەرمەر، – تۇلپار "لۋگوۆوي" جىلقى زاۋىتىنان ساتىپ الىنعان. جەرلەستەرىن تانىپ تۇرعان عوي!