Қандай өнерпазды, ақынды, данышпанды болсын, өз заманының сыншылары әділ көзбен қарап, баға беру шетін нәрсе. Заман сыншыларының бүйрегі не олай, не бұлай бұрып кетпей тұрмайды. Талай таланттардың, талай жақсылардың қадірін жұрт өлген соң біледі. Алтынның қолда барда кәдірі жоқ дегендей. Замандастар, тұстастар әділ болу қиын, өйткені не заманнан қаймығады, ақынды заман өлшеуішімен өлшейді: сыншылардың көбі не ақынды жақтаушылар, не жамандаушылар, не бықсыған күншілдер, не сол ақынды ат қылып мініп алып, әбүйір-атақ іздеп, көзге түсем деушілер болуға мүмкін.

Жүсіпбек Аймауытұлының "Мағжанның ақындығы туралы" мақаласынан.

"Лениншіл жас" журналы. 1923 жыл, N5 саны

Серікзат Дүйсенғазының Facebook-тегі парақшасынан

Abai.kz