«Рухы жадау адам төменшік болады» депті Гете деген ойшыл. Біздің рухымыз қандай деңгейде?

Меніңше, рухымызды төмендету үшін дұшпандарымыз жымысқы амалдар жасап жатыр. Соның бірі - өз елімізді өзімізге жамандату.

Әлеуметтік желіде шындықты айттым дейтін ақындар көбейді. Тіпті оларды Абайға теңейтіндер де бар екен. Шын мәнісінде «Е, бітіппіз ғой, сорлы екенбіз ғой» деген ой қалыптастырудың таптырмас амалы.

Осындай ақынсымақтарға Есағаның «Еліңді жамандама» деген өлеңін оқы деп айтар едім.
Еліңді жамандама жамандатқыр,
Отырсың ұпай жинап, амалдап құр.
Адасып бөтен ел-жұрт, бөгде өлкеде,
Жете алмай ел-жұртыңа арам қатқыр.
Тұрған соң жақын ел-жұрт, жақын ауыл,
Еліңді жамандайсың ақымақ ұл.
Қайтер ең бөтен елде адасып қап,
Бір пенде жоламаса қасыңа бір.
Адасып алыс елде кеткеніңде,
Айтарсың байқұс бала өкпе кімге?
Шығып ап жар басына далбасалап,
Тұрар ең айқай салып көк теңізге.
Еліңді, жұртыңды іздеп тау, теңізден,
Көк дауыл ұрар еді желкеңізден.
Көсемсіп көп сөйлейсің ел мен жұртың,
Көп сипап қойғаннан соң әукеңізден.
Тілгілеп текеметті, сырмақты да,
Жамандап жалпақ елді жын қақты ма?
Іші өткен бұзау құсап көп емген соң,
Біттің ғой өз қораңды былғап мына.
Секілді шайпау қатын жүрші ұрынбай,
Бәрібір бола алмайсың шын Сүйінбай.
Бетімді жіберсең де тырнап жүдә,
Батырдың басындағы тыртығындай,
Шындық та жарасады-ау, шын жақсыға.

Жұмахмет Жайлаубайдың facebook парақшасынан

Abai.kz