Уа, бауырым!

Қобдалық,

тәшкендік һәм өлгейлік!

Қазақтың бір баласы

Тілдей осы қағазға

Датын жазды көлдей қып.

 

Алтайдай зор еңселім!

Жарық күнде жау тиіп, жаттан құқай көрсе елім,

Құйысқаным көтерілсе,

Суырылар деп қынынан

Ес тұтатын семсерім!

 

Қара орманым!

Телегей көк теңізім!

Абадандай атамның,

Алтын құрсақты анамның

Махаббатынан жаратылған егізім!

Тілін тығып ауызына,

Ділін тығып бауырына, 

Сары майдай сақтап отырған негізім!

 

Қонысы екі жарылған,

Өріс-оты тарылған

Байтағым!

Шалдарының ет жүрегі елжіреп,

Балаларының тұлымшағы желбіреп,

Атажұртқа қашан, қалай қайтарын

Кім біледі?

Соқыр, мылқау, керең болса ұлығым,

Арызымды кімге барып айтамын?..

 

Қамаудағы қасқыр боп,

Сағынышың тасқын боп,

Сен де жүрсің,

Қанша рет

Қара түнде Қажытайдай қашқың кеп.

Мен де жүрмін,

Қанша рет

Қара түнде есігімді аштым кеп –

Жалғыз қара көрінсе емірене құшағыма басқым кеп.

 

Сен ол жақта көзің жасқа тұнып бір,

Мен бұл жақта көкірегім ұлып бір,

Қарға адымда қауыша алмай отырмыз –

Шекарада құлып тұр.

 

Уа, бауырым!

Кілт төресі - жүректегі кілт бұл.

Ашылмайтын есікті топсасымен жұлып кір!

Қара басың қанды сайда қалса да –  

Емшектегі баланы ел шетіне іліктір!

 

Мойынымызға заман салған сынақ бұл,

Бір жауабын біз ғана таба алатын сұрақ бұл:

Қуат қылсаң – өз еліңді қуат қыл,

Суат қылсаң – өз жеріңді суат қыл.

Жыласаң да, күлсең де

Отаныңда жылап, күл!

Қара басың қанды сайда қалса да –

Ұлды жеткіз –

«Алла жар» деп артынан жүгеніңді лақтыр!

 

Сенің басың – ноқталы,

Менің басым – оқ-дәрі:

Ұлы дала оянып, ақ таңымның атқаны,

Ұл-қызымның шұрқырасып жатқаны,

Астананың жымың қаққан оттары,

Масайраған, маужыраған шақтары – 

Бәрі-бәрі қуантады,

Қорқытады нақ тағы.

Шаңырағымда қырық рулы ұлыс бар,

Қазақстан көгерсе екен деп тілеп,

Зар қып жүрген жоқ бәрі.

 

Жұртты көріп маңайдағы бүлінген,

Ұлтты көріп өз жанынан түңілген,

Сен қорқасың айырылам деп тілімнен,

Айырылам деп ділімнен.

Ол қорқыныш қорқыныш па,

Мен қорқам:

Айырылам ба деп елден мына түріммен!

 

Бәрін қазақ көтерген,

Бәріне де еті өлген: 

Қайыр күтпей біреуден я бүгіннен,

Қысылғанда Құдайына ғана жүгінген.

Тек мемлекетімнің болашағынан қорқамын –

Әрнеге бір жалтақтап,

Әркімге бір жүгірген.

 

Уа, бауырым!

Менің жаным, сенің жаның тегіннен

Бабаларымның қан мен тері төгілген,

Аналарымның жас пен сүті төгілген

Жерұйықты сақтау үшін

Қарызға ғана берілген:

Қарыс сүйем жерімізден айырылсақ,

Бізге ұжмақ бола алмайды өмір де,

Бізге жаза бола алмайды өлім де!

 

Уа, бауырым!

Қобдалық,

тәшкендік һәм өлгейлік!

Қазақтың бір баласы

Тілдей осы қағазға

Датын жазды көлдей қып.

 

Әуелден-ақ тағдырымыз алағай да бұлағай,

Сен ешкімге қарамай,

Ештеңеге қарамай,

Көшің түзе!

Бұқараңды баста, кел.

Азаппен кел, тозақпен кел,

Қаш та кел,

Ұрым-Қырым ас та кел.

Көшің түзе!

Күтпесе де ұлығы,

Көзі төрт боп тосқан ел.

 

Көрсек – бірге,

Туған елдің тойында

Бостандықтың шәрбат дәмін татайық.

Өлсек – бірге,

Туған жердің сайында

құшағымыз ажырамай жатайық!

 

Астана

25.08.2014.

Abai.kz