تالعات ەشەنۇلى. باۋىرعا حات
ۋا، باۋىرىم!
قوبدالىق،
تاشكەندىك ءھام ولگەيلىك!
قازاقتىڭ ءبىر بالاسى
تىلدەي وسى قاعازعا
داتىن جازدى كولدەي قىپ.
التايداي زور ەڭسەلىم!
جارىق كۇندە جاۋ ءتيىپ، جاتتان قۇقاي كورسە ەلىم،
قۇيىسقانىم كوتەرىلسە،
سۋىرىلار دەپ قىنىنان
ەس تۇتاتىن سەمسەرىم!
قارا ورمانىم!
تەلەگەي كوك تەڭىزىم!
ابادانداي اتامنىڭ،
التىن قۇرساقتى انامنىڭ
ماحابباتىنان جاراتىلعان ەگىزىم!
ءتىلىن تىعىپ اۋىزىنا،
ءدىلىن تىعىپ باۋىرىنا،
سارى مايداي ساقتاپ وتىرعان نەگىزىم!
قونىسى ەكى جارىلعان،
ءورىس-وتى تارىلعان
بايتاعىم!
شالدارىنىڭ ەت جۇرەگى ەلجىرەپ،
بالالارىنىڭ تۇلىمشاعى جەلبىرەپ،
اتاجۇرتقا قاشان، قالاي قايتارىن
كىم بىلەدى؟
سوقىر، مىلقاۋ، كەرەڭ بولسا ۇلىعىم،
ارىزىمدى كىمگە بارىپ ايتامىن؟..
قاماۋداعى قاسقىر بوپ،
ساعىنىشىڭ تاسقىن بوپ،
سەن دە ءجۇرسىڭ،
قانشا رەت
قارا تۇندە قاجىتايداي قاشقىڭ كەپ.
مەن دە ءجۇرمىن،
قانشا رەت
قارا تۇندە ەسىگىمدى اشتىم كەپ –
جالعىز قارا كورىنسە ەمىرەنە قۇشاعىما باسقىم كەپ.
سەن ول جاقتا كوزىڭ جاسقا تۇنىپ ءبىر،
مەن بۇل جاقتا كوكىرەگىم ۇلىپ ءبىر،
قارعا ادىمدا قاۋىشا الماي وتىرمىز –
شەكارادا قۇلىپ تۇر.
ۋا، باۋىرىم!
كىلت تورەسى - جۇرەكتەگى كىلت بۇل.
اشىلمايتىن ەسىكتى توپساسىمەن جۇلىپ كىر!
قارا باسىڭ قاندى سايدا قالسا دا –
ەمشەكتەگى بالانى ەل شەتىنە ىلىكتىر!
مويىنىمىزعا زامان سالعان سىناق بۇل،
ءبىر جاۋابىن ءبىز عانا تابا الاتىن سۇراق بۇل:
قۋات قىلساڭ – ءوز ەلىڭدى قۋات قىل،
سۋات قىلساڭ – ءوز جەرىڭدى سۋات قىل.
جىلاساڭ دا، كۇلسەڭ دە
وتانىڭدا جىلاپ، كۇل!
قارا باسىڭ قاندى سايدا قالسا دا –
ۇلدى جەتكىز –
«اللا جار» دەپ ارتىنان جۇگەنىڭدى لاقتىر!
سەنىڭ باسىڭ – نوقتالى،
مەنىڭ باسىم – وق-ءدارى:
ۇلى دالا ويانىپ، اق تاڭىمنىڭ اتقانى،
ۇل-قىزىمنىڭ شۇرقىراسىپ جاتقانى،
استانانىڭ جىمىڭ قاققان وتتارى،
ماسايراعان، ماۋجىراعان شاقتارى –
ءبارى-ءبارى قۋانتادى،
قورقىتادى ناق تاعى.
شاڭىراعىمدا قىرىق رۋلى ۇلىس بار،
قازاقستان كوگەرسە ەكەن دەپ تىلەپ،
زار قىپ جۇرگەن جوق ءبارى.
جۇرتتى كورىپ ماڭايداعى بۇلىنگەن،
ۇلتتى كورىپ ءوز جانىنان تۇڭىلگەن،
سەن قورقاسىڭ ايىرىلام دەپ تىلىمنەن،
ايىرىلام دەپ دىلىمنەن.
ول قورقىنىش قورقىنىش پا،
مەن قورقام:
ايىرىلام با دەپ ەلدەن مىنا تۇرىممەن!
ءبارىن قازاق كوتەرگەن،
بارىنە دە ەتى ولگەن:
قايىر كۇتپەي بىرەۋدەن يا بۇگىننەن،
قىسىلعاندا قۇدايىنا عانا جۇگىنگەن.
تەك مەملەكەتىمنىڭ بولاشاعىنان قورقامىن –
ارنەگە ءبىر جالتاقتاپ،
اركىمگە ءبىر جۇگىرگەن.
ۋا، باۋىرىم!
مەنىڭ جانىم، سەنىڭ جانىڭ تەگىننەن
بابالارىمنىڭ قان مەن تەرى توگىلگەن،
انالارىمنىڭ جاس پەن ءسۇتى توگىلگەن
جەرۇيىقتى ساقتاۋ ءۇشىن
قارىزعا عانا بەرىلگەن:
قارىس سۇيەم جەرىمىزدەن ايىرىلساق،
بىزگە ۇجماق بولا المايدى ءومىر دە،
بىزگە جازا بولا المايدى ءولىم دە!
ۋا، باۋىرىم!
قوبدالىق،
تاشكەندىك ءھام ولگەيلىك!
قازاقتىڭ ءبىر بالاسى
تىلدەي وسى قاعازعا
داتىن جازدى كولدەي قىپ.
اۋەلدەن-اق تاعدىرىمىز الاعاي دا بۇلاعاي،
سەن ەشكىمگە قاراماي،
ەشتەڭەگە قاراماي،
كوشىڭ تۇزە!
بۇقاراڭدى باستا، كەل.
ازاپپەن كەل، توزاقپەن كەل،
قاش تا كەل،
ۇرىم-قىرىم اس تا كەل.
كوشىڭ تۇزە!
كۇتپەسە دە ۇلىعى،
كوزى ءتورت بوپ توسقان ەل.
كورسەك – بىرگە،
تۋعان ەلدىڭ تويىندا
بوستاندىقتىڭ ءشاربات ءدامىن تاتايىق.
ولسەك – بىرگە،
تۋعان جەردىڭ سايىندا
قۇشاعىمىز اجىراماي جاتايىق!
استانا
25.08.2014.
Abai.kz
