Алматының бір күні... Біздің аянышты халіміздің жан ауыртар айғағы. Қайыр сұрап отырған ақсақал, жаралы қаңғыбас, кондуктор жас бала осы елдің толыққанды азаматтары. Оларға қорған болатын үкімет қайда? Қоғамдық ұйымдар мен қорлар қайда? Ізгілік пен мейірім, жанашырлық қайда?

Оны айтасыз, қоқысты арнай шелекке салу мен бір-бірімізге жол беру сияқты қарапайым қоғамдық мәдениеттің болмашы түрінде жасай алмағанымызға кімді кінәлауға болады, айтыңызшы, мәдениетті қала тұрғыны...

Алматының бір күні... Біздің аянышты халіміздің жан ауыртар айғағы. Қайыр сұрап отырған ақсақал, жаралы қаңғыбас, кондуктор жас бала осы елдің толыққанды азаматтары. Оларға қорған болатын үкімет қайда? Қоғамдық ұйымдар мен қорлар қайда? Ізгілік пен мейірім, жанашырлық қайда?

Оны айтасыз, қоқысты арнай шелекке салу мен бір-бірімізге жол беру сияқты қарапайым қоғамдық мәдениеттің болмашы түрінде жасай алмағанымызға кімді кінәлауға болады, айтыңызшы, мәдениетті қала тұрғыны...