جاقىندا ءبىر تانىسىم تۋعان جەرىنە بارىپ قايتتى.

ول جاقتا تىلاشارعا شاقىرىپتى. ۇيلەنۋ تويى نەمەسە مەرەيتوي ەمەس. بالا مەكتەپكە بارعان ەكەن.

الايدا ۇلان-اسىر توي بولىپتى! ءبىرازدان بەرى شەتەلدە تۇراتىن تانىسىم جاعاسىن ۇستاپ قايتتى.

مەرەكە توبەسى التىنمەن اپتالعان، الىپ باعاندارى بار بىرنەشە ءجۇز ادامعا ارنالعان تويحانادا ءوتىپتى. داستارحاندا استان بوس ورىن بولماپتى. ۇلدى ورتاعا التىن جاۋىنگەرلەر التىن تاققا وتىرعىزىپ، الىپ شىعىپتى. جينالعاندار بالاعا ءان مەن جىر ارناپ، قىمبات سىيلىقتار بەرىپ، اقشانىڭ استىندا قالدىرعان ەكەن.

بالانىڭ جۇزىنە قاراپ، مۇنىڭ ءبارىن ۇناتىپ نەمەسە ۇناتپاعانى تۋرالى ايتۋ قيىن ەدى. الايدا ول وسى اتموسفەرادا ءوسىپ جاتىر. ءتىلاشار نەعۇرلىم سالتاناتتى وتسە، مەكتەپتەگى بەدەلى سوعۇرلىم جوعارى بولادى دەپ ويلايدى.

مەن وسى ءوزىمىز، ياعني قازاقتار ءۇشىن قورقامىن.
بالالارىمىزعا قانداي تاربيە بەرىپ جاتىرمىز؟ ولاردىڭ بويىنا قانداي قۇندىلىقتار ءسىڭىرىپ جاتىرمىز؟ كۇندىز وسى فەيسبۋكتا قازاقتىڭ ماقتانشاقتىعىن سىنايمىز دا، كەشكە تويعا بارىپ، جۇرتپەن بىرگە قول شاپالاقتاپ، توي يەلەرىنىڭ قالتاسىنا اقشا سالامىز. وسىلاي ءوزىمىز بىلىمگە ەمەس، جىلتىراققا قۇمار ۇرپاق تاربيەلەپ جاتىرمىز.

وزىمىزدەن باستاماساق، قازاقتىڭ ماقتانشاقتىعىنان ارىلا المايمىز.

مارات تولىباەۆ

Abai.kz