قايرات بايبوسىنوۆ، قازاقستاننىڭ حالىق ءارتىسى:

– جاڭا جىل مەرەكەسىن جىل سايىن وت­باسىندا قارسى الۋعا تىرىسامىن. ءبىز جاڭا جىلدى ناعىز قازاقتارشا قارسى الامىز. ەتىمىزدى اسىپ، داستارقانعا قازى-قارتا­مىز­دى قويىپ، بالا-شاعامىزبەن ەلباسىنىڭ قۇت­تىق­تاۋىن كۇتەمىز. ەلباسىنىڭ قۇتتىقتا­ۋى­نان كەيىن تۋعان-تۋىستارىمىزدى قۇتتىق­تاي­مىز. ءبىز ءۇشىن جاڭا جىل مەيرامىنىڭ ەرەكشەلىگى – وسى. جاڭا جىلدان كەز كەلگەن ازامات جاڭاشا تىلەك، جاڭا ءۇمىت كۇتەدى. «ەسكى جىلدا ورىندالماعان ارماندار مەن جوسپارلار جاڭا جىلدا ورىندالسا ەكەن» دەپ تىلەيتىن قازاقپىز عوي. سوندىقتان دا سىزدەردىڭ باسىلىمدى پايدالانا وتىرىپ، مەن دە بارشا قازاق بالاسىنا «ەسكى جىل ەسىر­كەسىن، جاڭا جىل جارىلقاسىن» دەگىم كە­لەدى. ءاردايىم ەلىمىز تىنىش، ءتۇتىنىمىز ءتۇزۋ شىقسىن. ءوزىمىزدىڭ ءداستۇرىمىزدى، ءدى­لى­مىزدى، ءدىنىمىزدى ناسيحاتتاي بىلەيىك. كەز كەل­گەن حالىقارالىق مەرەكەنىڭ وزىنە قازاقي بەدەر بەرۋگە بولادى. سوندىقتان دا جاڭا جىلدى ناعىز قازاقتارشا قارسى الايىق. بۇل مەيرامنىڭ جەتەگىندە كوپ كەتە بەرمەي، ءوزىمىزدىڭ ءتول مەرەكەمىز – ناۋرىزىمىزدى دارىپتەۋگە، سول مەيرامنىڭ بەدەلىن ارت­تى­رۋعا دا كۇش سالعانىمىز ابزال. جەل­توق­سان­داعى جاڭا جىل حالىقارالىق مەيرام بول­سا، ناۋرىز – ءوزىمىزدىڭ ءتول مەرەكەمىز. سون­دىقتان قانداي مەيرامدا بولسىن، قازاقتىعىمىز بيىك تۇرعاي...

قايرات بايبوسىنوۆ، قازاقستاننىڭ حالىق ءارتىسى:

– جاڭا جىل مەرەكەسىن جىل سايىن وت­باسىندا قارسى الۋعا تىرىسامىن. ءبىز جاڭا جىلدى ناعىز قازاقتارشا قارسى الامىز. ەتىمىزدى اسىپ، داستارقانعا قازى-قارتا­مىز­دى قويىپ، بالا-شاعامىزبەن ەلباسىنىڭ قۇت­تىق­تاۋىن كۇتەمىز. ەلباسىنىڭ قۇتتىقتا­ۋى­نان كەيىن تۋعان-تۋىستارىمىزدى قۇتتىق­تاي­مىز. ءبىز ءۇشىن جاڭا جىل مەيرامىنىڭ ەرەكشەلىگى – وسى. جاڭا جىلدان كەز كەلگەن ازامات جاڭاشا تىلەك، جاڭا ءۇمىت كۇتەدى. «ەسكى جىلدا ورىندالماعان ارماندار مەن جوسپارلار جاڭا جىلدا ورىندالسا ەكەن» دەپ تىلەيتىن قازاقپىز عوي. سوندىقتان دا سىزدەردىڭ باسىلىمدى پايدالانا وتىرىپ، مەن دە بارشا قازاق بالاسىنا «ەسكى جىل ەسىر­كەسىن، جاڭا جىل جارىلقاسىن» دەگىم كە­لەدى. ءاردايىم ەلىمىز تىنىش، ءتۇتىنىمىز ءتۇزۋ شىقسىن. ءوزىمىزدىڭ ءداستۇرىمىزدى، ءدى­لى­مىزدى، ءدىنىمىزدى ناسيحاتتاي بىلەيىك. كەز كەل­گەن حالىقارالىق مەرەكەنىڭ وزىنە قازاقي بەدەر بەرۋگە بولادى. سوندىقتان دا جاڭا جىلدى ناعىز قازاقتارشا قارسى الايىق. بۇل مەيرامنىڭ جەتەگىندە كوپ كەتە بەرمەي، ءوزىمىزدىڭ ءتول مەرەكەمىز – ناۋرىزىمىزدى دارىپتەۋگە، سول مەيرامنىڭ بەدەلىن ارت­تى­رۋعا دا كۇش سالعانىمىز ابزال. جەل­توق­سان­داعى جاڭا جىل حالىقارالىق مەيرام بول­سا، ناۋرىز – ءوزىمىزدىڭ ءتول مەرەكەمىز. سون­دىقتان قانداي مەيرامدا بولسىن، قازاقتىعىمىز بيىك تۇرعاي...

تەمىرحان مەدەتبەك، اقىن، مەملەكەتتىك سىيلىقتىڭ يەگەرى، قوعام قايراتكەرى:

– مەنىڭ ءتورت بالام، سەگىز نەمەرەم بار. سول ۇرپاقتارىمنىڭ بارلىعى جاڭا جىلدا ۇلك­ەن شاڭىراق دەپ ءبىزدىڭ ۇيىمىزگە كەلىپ، مەيرامدى قارسى الادى. وسىلايشا، جاڭا جىلدى تەك ءوز وتباسىمدا قارسى الامىن. جال­پى، بۇل مەرەكەگە قاتىستى قايسىبىر قا­ۋىم «جاڭا جىلدىڭ نە كەرەگى بار» دەپ تە جا­تادى. نەگىزىندە، بۇل مەيرامنىڭ حالىققا زيانى جوق. بۇل مەيرام اسىرەسە بالالار ءۇشىن ەرەكشە مەرەكە بولىپ قالىپتاستى. قا­زىر كەز كەلگەن شاڭىراقتىڭ بالا-شاعاسى جاڭا جىلدى قۋانا قارسى الادى. ارينە، «جا­ڭا جىل مەيرامىنا دايىندىقتى، قا­لانى بەزەندىرۋدى تاۋەلسىزدىك مەرەكەسىنەن كە­يىن جاساۋ كەرەك» دەگەن پىكىرلەرمەن تولىق كە­لىسەمىن. تاۋەلسىزدىك كۇنىن جوعارى دەڭگەي­گە جەتكىزىپ العاننان كەيىن بارىپ جاڭا جىل مەرەكەسىنە دايىندىق شارالارىن باستاساق وڭ بولار ەدى. سوندىقتان قالالاردى بە­زەن­دى­رۋدى 16 جەلتوقساننان كەيىن عانا قولعا الۋ­دى جەرگىلىكتى اكىمدىكتەرگە مىندەتتەۋ كە­رەك. سوندا عانا ءبىز ەگەمەندىگىن قالتارىستا قال­دىرماعان، ەڭسەسىن نىق ۇستاعان ەل اتا­نامىز. جالپى، بيىلعى جىلقى جىلى قازاقتىڭ باسىنا كەلەر ىرىس مولىنان بولسىن. ءار قازاقتىڭ شاڭىراعىنان شات­تىق-بەرەكە ارىلماسىن.

تۇرسىنبەك ومىرزاقوۆ، ءماجىلىس دەپۋتاتى:

– ارينە، ءوز وتباسىمدا قارسى الامىن. قو­لىمدا ۇلكەن شەشەم بار. تۋعان-تۋىس­تا­رىم، بالا-شاعام – بارلىعىمىز ءبىر داس­تار­قاننىڭ باسىندا وتىرىپ، مەرەكەدە ءبىر-بىرىمىزگە جاقسى-جاقسى تىلەكتەر ايتىپ، كوڭىلدى قارسى الۋعا تىرىسامىز. اسىرەسە انام­نىڭ تىلەگىنە، بىزگە بەرەر باتاسىنا با­رىنشا دەن قويىپ، ول كىسىنىڭ ۇلاعاتتى سوز­دە­رىن ۇنەمى قۇلاعىمىزعا قۇيىپ وتىرامىز. ۇر­پاقتارىمىزدىڭ امان بولۋىن، ەل-جۇر­تى­مىزدىڭ تىنىش بولۋىن ءار جىل كەلگەن سا­يىن تىلەپ وتىرامىز. جالپى، بۇل حا­لىق­تىق مەيرامعا ۇلاساتىن مەرەكەگە بول­عان­دىقتان، ء«اربىر قازاق بالاسىنىڭ كوڭىلىن كىر­بىڭ شالماسىن» دەپ تىلەيمىن. ەلىمىزدە دەنى ساۋ بالا مەن دەنى ساۋ انا كوبەيسىن. قا­زاق شاڭىراعى ەشقاشان شايقالماسىن. ەلى­مىز ارمان-مۇراتىنا جەتە بەرسىن. ال­دى­مىز­دا ءالى تالاي الار ەكونوميكالىق-الەۋ­مەت­تىك اسۋلار بار. سول جولدا بەرەكە-بىر­لى­گىمىز نىعايسىن. مىنە، سىزدەردىڭ باسىلىم ار­قىلى حالىققا وسىنداي اق جۇرەكتى تى­لەك­تەر جولداعىم كەلەدى.

اۆتور: قارلىعاش زارىققانقىزى

"الاش ايناسى" گازەتى