تۇنىمەن كەلىنشەگىم مەن 7 سىنىپتا وقيتىن بالام ەكەۋى «ايتىسىپ» شىقتى. نەگىزى كەلىنشەگىمنىڭ ماماندىعى – ماتەماتيك. داۋدىڭ باسى سول ماتەماتيكا كىتابىنداعى ەسەپتى شىعارۋدان باستالدى. ەكەۋى دە قيىن ەسەپتى ءوز بىلگەندەرىمەن شىعارعان. ەندى كەپ «مەنىكى دۇرىس، مەنىكى دۇرىس» دەپ، ءبىر-بىرىنە جەڭىستىك بەرمەيدى. 
ايتىس-تارتىس تاڭەرتەڭگى شايدا قايتادان جالعاستى. بالام شىرىلداپ: «يكس، يگرەك، دارەجە، ءنول ءبۇتىن، مىڭنان التى ءجۇز بەس...» دەي مە، ايتەۋىر، ءوزىنىڭ ەسەبى دۇرىس ەكەنىن دالەلدەپ، قايتادان الەك بولدى. كەلىنشەگىم دە قايتار ەمەس. سونىمەن اجەپتەۋىر ايقاي-شۋ. اشۋ ۇستىندە ماعان دا ءسوز ءتيىپ كەتە مە دەگەن قورقىنىشپەن: «سەنىكى دە دۇرىس... سەنىكى دە دۇرىس» دەپ، ءازيز باسىمدى اسحانادان ارەڭ الىپ شىقتىم. 
كەلىنشەگىم قولىندا ۇرىشكەسى بار، الدەبىر ەسەپتەردى سىزىپ كورسەتىپ، سوڭىمنان قالمايدى. بالام دا سولاي... 
- نەگىزى بالانىكى دۇرىس-اۋ... – دەپ قالدىم اراسىندا.
- نەگە؟
كەلىنشەگىم اڭتارىلىپ قاراپ قالدى. 
- ويتكەنى ونىڭ شىعارعان ەسەبى ۇزىنداۋ عوي... جان-جاقتى تالداپ شىعارعان سياقتى...
بار تۇسىنگەنىم سول بولسا باسقا نە ايتايىن... قۇداي بەرە سالعان كەلىنشەگىم «بار بول...» دەگەندەي قولىن ءبىر سىلتەدى.
ءسويتىپ ساباققا كەشىگىپ قالدىق. كۇن سايىن كولىگىممەن بالامدى ساباعىنا اپارىپ ءجۇرمىن عوي. مەكتەبىنە جاقىنداعاندا ارتقى ورىندىقتا وتىرعان بالاما ايتتىم: «مۇعالىمىڭ «نەگە كەشىكتىڭ؟» دەپ سۇراسا، «ۇيدە سومكەم قالىپ كەتىپتى، قايتادان باردىق» دەپ ايتا سال. باسقا ايتاتىن سەبەپ تاپپاي تۇرمىن. اللا ءوزى كەشىرسىن...» دەپ... 
ەسەبىنىڭ دۇرىس ەكەنىن ماعان ءالى دالەلدەپ وتىرعان بالام «مەيلى» دەگەندەي باسىن يزەدى. سودان مەكتەپتىڭ قاسىنا بارعان كەزدە ءبىر-اق بىلدىك قوي. بالامنىڭ سومكەسى شىنىندا ۇيدە قالىپ كەتىپتى. 
جازدا اياعىنا وپەراتسيا جاساپ، بالام كەشەگە دەيىن ساباققا بالداقپەن بارىپ جۇرگەن. اللاعا سانسىز شۇكىرشىلىك، بۇگىن ءبىرىنشى كۇن ءوز اياعىمەن باردى. بالداقپەن جۇرگەن سوڭ كۇن سايىن سومكەسىن مەن ارقالاپ الاتىنمىن. بۇگىن مەن وعان سەنىپ، ول ماعان سەنىپ، اقىرىندا سومكە اياق شەشەتىن جەردە قالىپ كەتىپتى. 
ءسويتىپ اياق استىنان وتىرىگىمىز راسقا اينالدى. قۇرىسىن، ەندى وتىرىك ايتپايمىن.

ورالحان ءداۋىت

Facebook-تەگى پاراقشاسىنان