قاتىن، قازاقشا سويلە!
– دۋراك! – دەدى ايەلىم!
– مەمەلەكەتتىك تىلدە ۇرىسايىق! – دەدىم مەن.
– ۆچەرا س كەم سپال؟
– مەن ورىسشا تۇسىنبەيمىن! سەن مەنىڭ ايەلىمسىڭ بە، قازاقشا سويلە! چيستو قازاقشا!
– يا ساما زنايۋ! ۆچەرا كىمنىڭ ۇيىندە قوندىڭ دەيمىن؟
– دوسىم بولاتتىڭ ۇيىندە. ىشتىك، جەدىك، قايتۋعا كەش، تاكسيگە اقشا قالماعان...
– پوتوم؟
– قاتىن، قازاقشا سويلەسەڭشى! «حالىقسورعىش» بانكىنە جۇمىسقا تۇرعالى ورىسشا سويلەپ كەتتىڭ عوي! نەمەنە، كەلۋشىلەرگە دە ورىس تىلىندە جاۋاپ بەرىپ ءجۇرمىسىڭ؟ سەن سياقتى قازاق ءتىلىن مەنسىنبەيتىندەردىڭ بار عوي، تىلدەرىنە توك تيگىزۋ كەرەك. سەندەر بار عوي، سەندەر...
ايەلىم ەكى ءبۇيىرىن تايانىپ تۇر. جەپ قويماقشى مەنى. قىلعىتا سالماقشى مەنى. مەملەكەتتىك تىلدە ۇرىسپايتىنىن قاراشى؟ بانك قىزمەتكەرلەرىنىڭ ءبىرازى وسىنداي!
دەرەۋ ۇيالى تەلەفونىممەن ۇرىسقانىمىزدى بەينەبايانعا تۇسىرە باستادىم.
– ۋبەري كامەرۋ! – دەدى ايەلىم قولىن سەرمەپ.
– ۋبەرۋ ەتپەيمىن! قازاق تىلىندە ۇرىسۋعا بولادى عوي؟
– سۆينيا!
– شوشقا دە!
– وسەل!
– ەسەك دەسەڭشى!
– كوزەل!
– ەشكى!
– باران!
– قوي. نەمەنە دەپ كەتتىڭ قاتىن؟ مال شارۋاشىلىعىنىڭ ءمينيسترىمىن بە نە؟
– ا تى نە پەرەۆودي!
– قويشى ەندى، بايقاماي قونىپ قالدىق.
– كاك بايقاماي؟ كىممەن جاتتىڭ؟
– ءوزىم. بولەك جاتقانمىن. ءبىر قاراسام، ۇيقى سۇراپ، دوسىم مەن ونىڭ ايەلىنىڭ ورتاسىندا جاتىر ەكەنمىن...
– ۆوت يديوت!
– كىم كەلە جاتىر؟
– يديوتسىڭ دەيمىن!
– ە، يدەت دەگەنگە بىرەۋ كەلە جاتىر ما دەپ قالسام.
– ۋبەري كامەرۋ!
مەن قاشىپ ءجۇرىپ تۇسىرە باستادىم. ول قولىنا سىپىرعى الىپ، ۇرا باستادى. ءسۇرىنىپ قۇلاسام دا، ەڭبەكتەي قاشىپ، ءتۇسىرىپ الەكپىن.
– ال، ۇرىسقانىمىزدى سنيمات ەتتىڭ. نە ىستەيسىڭ؟
– فەيسبۋككە سالامىن.
– پوزورىمدى شىعارماقشىسىڭ عوي؟ پودرۋگالارىم كورسىن دەيسىڭ عوي؟ ۋبەري كامەرۋ!
مەن ونىڭ قاسىنا جاقىنداپ، ەكەۋمىزدى قاتار تۇسىرە باستادىم. ەندى ايەلىم ءوزىنىڭ ۇيالى تەلەفونىن الىپ، مەنى تۇسىرە باستادى.
– اح، يا نە سموگۋ چتو لي؟ وبەزيان!
– مايمىل دەپ مازاقتا! قازاقشا مازاقتا!
– شيمپانزە!
– شىمپانزە دە!
– گوريللا!
– گارەلكە دە!
– كينگ كونگ!
– قىمقونىق دە! مەملەكەتتىك ءتىلىمدى قورلاما! مەن مەملەكەتتىك تىلدە بالاعاتتاسام بار عوي، جەتى اتاڭا دەيىن تۇگەندەپ بەرە الامىن! انا ءتىلىم–ارىم! سوندىقتان، وندايعا بارا المايمىن! مەن قازاقستان ازاماتىمىن! سوندىقتان قازاقشا قارعا! قازاقشا ۇرىس! دوسىمنىڭ ۇيىنە قونىپ قالعان ەكەنمىن، سونشا قىزعانعانىڭ نە؟ بۇيتە بەرسەڭ، كەشە ۋادە بەرگەن التىن سىرعا مەن جۇزىكتەرىڭدى اپەرمەيمىن!
سول ەكەن، ايەلىم وزگەرىپ شىعا كەلدى. جىميدى.
– وي، دوروگوي...
– قازاقشا ەركەلە...
– يزۆەني، جانىم...
– قازاقشا كەشىرىم سۇرا...
– كەشىرشى، دوسىڭنىڭ ۇيىنە كۇندە قونا سالشى، تەك التىن اپەرەمىن دەگەن ۋادەڭدى ۇمىتپا... ءۇي، جانىم مەنىڭ!
– شيمپانزەم دەسەڭشى! دۋراگىم دەسەڭشى.
– وي، ورىسشا وت دۋشي ۇرىسامىن! كەشىر جانىم! ءجۇر اس بولمەسىنە، ەكەۋمىز كوفە ىشەيىك!
– قازاقشالاپ «قوڭىر توپىراقتى» ءشاي ىشەيىك دەسەڭشى!
ول مەنى قولتىقتاي جونەلدى. ايەلىم عوي، قايدا بارامىن، بىلق-سىلق ەتە قالدىم. قايران، قازاق ءتىلىم-اي، قاتىنىم قاقتاي جازدادى عوي!
مۇحتار شەرىمنىڭ Facebook-تەگى پاراقشاسىنان
Abai.kz
