بۇرىنىراق ماحاببات بار ما دەگەنگە كۇدىكتى قاراعان، باعالاماعان، جابايى قازاقپىن. سوڭعى جىلداردا بارلىعى تۇگىل، سونىڭ جان قورلىعىن تارتىپ جۇرگەن سورلىمىن. بىراق سول ءومىردىڭ ىشىندە سەنى سۇيەتىنىمدى جارىققا شىعارىپ، ساعان ناحالستۆو ىستەگەنىم جوق. سىرتتان ساعىنۋمەن كەلەم.

مۇمكىن قادارى سەنى كورمەسكە، "جولداستىق" ادەتىن سىندىرماسقا وتكەن جىل جارىمداردا تىرىسقامىن. كەرەك دەسە، جانىمنىڭ جاۋابىن، جۇرەگىم سىرىن ساعان اشقانىم دا جوق. اياعى بولمادى، ەرىكسىز اينالدىم. جانىم جاي تاپپاي، سەنى ءسۇيۋىم جىلدان-جىلعا ەسەيدى. كۇننەن-كۇنگە كۇشەيدى. اياعىندا شىدامادىم. شەكتەن شىقتى. ەسكى ءتارتىپتى، ادەتتى بۇزدىم. ساعان اشىق سويلەدىم. حاتتارىمدا وسى سارىن جازىلا باستادى.

سوڭعى حاتىمدا انىعىن ايتتىم. وسىعان قاراعاندا، مەنىڭ ءسۇيۋىم جىگىتشىلىك تە ەمەس. اقىنداردىڭ ايەلگە اۋەستىگى دە ەمەس. مەنىڭ، سەنى ءسۇيۋىم — وزىمە تاڭداۋلى، تاۋاندى ماحاببات. ۇزاق ءومىردىڭ ءسۇيۋ سارىنى سياقتى.