Желтоқсан жақындағаннан бастап "шырша дауы" басталады жер-жерде.
Ал, мен сол баяғы қызылкеңірдек көбіксөзден, баланың таласы сияқты өжектесуден әрі аса алмай қала баратын "патриоттығымыз " үшін ұяламын.

Иә, жылап қалған Желтоқсан бұл. Жаңа жылға жете алмай жығылған жастардың желтоқсаны. Шамдары жылт-жылт көрініп, шыршасы жарқ-жұрқ төгіліп тұрған мерекеге екі апта ғана қалғанда қапы кеткен, топшысы сынып, құлап түскен бала қырандардың желтоқсаны.

Мүмкін, шыршамен соғыспай, керісінше сол шыршаны Желтоқсан Руxына тәу еттіріп қою керек шығар. Мүмкін, елден бұрын тігілетін сол Бас шыршаның түбінде батырларға бас иіп, желтоқсан жырларын, дастандарын төгу керек шығар. Май қоңырсытып, құран бағыштау керек шығар. Суреттерін алып шығып, үнсіз еске алу керек шығар.

Сол пайдалырақ сияқты, мына аңдысудан.

Негізі , кінә шыршада емес еді ғой.

Дариға Ғазезқызы

Facebook-тегі парақшасынан