Мен суық хабарды жұмыста жүріп естідім. Содан кейін-ақ жұмысыма қолым бармай қойды. …Мен алаңға келгенде ондағы қарақұрым халықты көрдім. Алаңда қанша тұрғанымызды, уақыттың қанша болғанын білмейміз. Бір кезде алаңның бір бүйіріндегі халық дүркіресіп, айқай-шудан төңірек азан-қазан болды. Осыны пайдаланып, солдаттар да бізге қарай лап қойды. Кенет сол аяғымның тізесіне қатты соққы тиді. Ет қызуымен біраз жерге дейін барған болдым. Содан кейін-ақ аяғымды баса алмай тұрып қалдым. Бірақ жарақатқа қарайтын шама қайда? Әлгі машиналар су шашып келеді екен. Бір жағымыздан – солдаттар, екінші жағымыздан машиналар тықсырып, әбден састық. Сөйтіп жүргенде, аяғым тайып, шалқалай құладым. Мені құтқаруға ұмтылған екі-үш жігітті арттарынан ұрған судың екпіні мұрттай ұшырды. Әйтеуір біреулер мені жатақханаға алып келіпті. Тізем домбығып ісіп кеткен. Аяқтарым мұз болып қатып қалыпты. Үсті-басымның бәрі малмандай су.

Ертесінде, яғни 17-желтоқсанда жұмысқа барайын деп аялдамаға келсем, көшеде жиналып жатқан жастарды көрдім. Топқа мен де қосылдым. Алаңға ертелеп жиналған жастар тобы көбейіп қалған екен. Бірақ алдымызды бақайшақтарына дейін мұздай қаруланған жасақтар тобы бөгеді. Олар біздерді аяусыз сабауға кірісті. Қарусыз, қорғансыз жастар кейін қарай дүрліге қашуда. Кейіншектеп бара жатып, біреулерге соқтығысып қалдым. Сөйтсем жолды кесе-көлденең өңшең қыздар қуғыншылардың жолын бөгемек болып отыра қалыпты. Қыздарды ұрмайды деп ойласа керек. Бірақ көздері қанға толған жандайшаптар оларды аяған жоқ. Жан-жақтан сілтенген сойылдар аруларымыздың басына жауып кетті. Оларға араша түспекке біз де ұмтылған едік. Қатты тиген бір соққыдан қабағым жарылып, қан сорғалап жүр. Басындағы жаулығы сыпырылып иығына түскен бір қыз әлденені айтып түсіндірмекші еді, тура шекесінен қатты тиген соққыдан ұшып түсті. Бет-аузын қан жуып кетті. Соққылар бұдан кейін де тиылмады. Әлгі қыз қыбырсыз қалды.

24-желтоқсанда мені қамауға алды. Бес жыл беріп, Қостанайға жөнелтті.

Құттыбек Аймахановтың естелігінен

Abai.kz