Ей, ғаламшар,
Ғарышқа озған санасы,
Бізге де бір көз тоқтатып қарашы.
Әніменен адамзатты әлдилеп,
Алдарыңа келді қазақ баласы!

Құлағың түр, құлыныма, әз ғалам,
Димаш менің, өз перзентім,
өз балам.
Оның әні – Аққу үні көлдегі,
Боз інгеннің зары сонда боздаған!

Ұлы дала – Көк Түркінің тұрағы,
Көк бөрінің ұлығаны – Ұлы әні!
Әлдилеген үні сонда Анамның,
Атқа қонған батырлардың ұраны!

Соқпағына шиырламай соны іздің,
Бабам салған бағзы әуенмен егізбін.
Домбыраның шанағында күмбірлеп,
Күңірентіп Қорқыт тартқан қобызбын!

Ебі соққан енді іргемді қымтар кім?
Ерім деп ем еншілеген сұңқарға үн.
Ен далада еркін жүрген еліктің,
Тұяғының үні деп ем тұлпардың!

Тағдыр солай,
бізге ежелден таныс мұң.
Тебінгіге тер қатырып, қан іштім.
Азаттықтың жыры ма едің зарыққан,
Күркірі ма ең найзағайдай намыстың!

Төрткүл дүние,
теңесе алар қай балаң?
Әлем бүгін кең құшағын жайды оған.
Біздің Димаш – бозторғайы даламның,
Бұлбұл құсы ел бағында сайраған!

Міне, осылай әуелейді күй басы,
Ей, ғаламшар,
бар нәсілді жинашы...
Тамырында қаны ойнаған қазақтың,
Шықты алдыңа дүр-әлемнің Димашы!!!

Қуат Қайранбаев

Abai.kz