Журналистиканы жын ұрып кеткен. Ой, кешіріңіз, бәрін емес, кейінгі кезде саңырауқұлақтай қаптап кеткен, дәстүрлі журналистиканы таптап кеткен, көлденең көлгірси қосылған журналистерді айтамын да... Бүгінде мәдени хабар-ошарлардан мән кетті, тіпті айтар ойы саяз болып, сән кетті, әшейін әлуләйлаған ән кетті.

Не болса соны жазатын боолды, әншілер мен әншісымақтардың артын да, алдын да «кәсемсотпен» қазатын болды. Егер әнебір әнші мұрнын шұқыласа, журналистер: «Мұрынға обал болды...» деп жаза салады. Әншілердің жеке өмірлерін «жеп» қойды... «Енді қыз туайын деп жүр», «Қыдырәлі Болмановтың бұрынғы әйелі бар екен..», «Кәмшәт Жолдыбаева арты жоқ көйлек киіп алыпты!», «Жынысын ауыстырған түрік актері үйленді», "Меломен" тобы: Тоқал алу үшін келіншегіміз бен ата-ананың рұқсатын сұрамаймыз!» сияқты «қатындарский» тақырыптарын «айқайлатып» қойып жазғандааа... жағаңды ұстайсың!

Әншілердің ажырасқаны, ұрысып қалғандары сияқты арзан жаңалықтар не үшін керек? Бәрінен де мына жаңалық «ұнады», көңілім соған құлады: «Ләйла Сұлтанқызы төсін ашты...» Құдайым-ау, осы да жаңалық па? Журналистің Ләйла Сұлтанқызының бір кешке қандай көйлек киіп келетінінде не шаруасы бар? Тап бір жаңадан дүкен ашылғандай алақайлап... Туу, шаршап кеттім!

Мұхтар Шерім

Facebook-тегі парақшасынан