امان بولسىن دەگەن قازاق دالاسى،
ار ما اعايىن، ەل مەن ەلدىڭ اراسى.
پانالادى-اۋ بوساعاسىن جات جۇرتتىڭ،
ءبىر كەزدەگى باي-باعلاننىڭ بالاسى.

كوكتەي ءوتىپ شەكارانىڭ قامالىن،
جەتۋدى ويلاپ توزدى ۇلتان، تابانىڭ.
ەلگە جەتسەڭ تابار ەدىڭ قالايدا،
ءاز بەيىتىن اجە مەنەن بابانىڭ.

قۇشاعىنا الار كەلسەڭ ءور ەلىڭ،
سەن ورالساڭ كەڭەيەدى كولەمىم.
اتاجۇرتقا اسىقتىڭ-اۋ ارمانداپ،
ساعىنىشتىڭ ەرتتەپ ءمىنىپ توبەلىن.

زامان تىنىش، سەنى كۇتىپ تۇر ەلىڭ،
بۇل جاقتا دا ەرتتەۋلى تۇر كۇرەڭىڭ.
اتامەكەن — ءوز جۇرتىڭا كەلۋدەن،
ءۇمىتىڭدى ۇزە كورمە، تىلەرىم.

وزگە جۇرتتان مەن سەندەردى قىزعانام،
ءوز ەلىندە بۇلاڭداسىن قىز، بالاڭ.
حالقىمىز بار ساعىنىسىپ قاۋىشار،
قالپىمىز بار، جۇرەك مىناۋ، سىزداعان...

اتاجۇرتپەن تابىستىرىپ تاعدىرىڭ،
قانداي عاجاپ تاماشالاۋ تاڭ نۇرىن.
دومبىرامەن قوسىلعانداي قىل قوبىز،
شىرقايىق ءبىر ەركىندىكتىڭ ءان-جىرىن.

قانداسىنا بولا الاتىن بەك تىرەۋ،
قازاعىڭ بار وزگە جۇرتتان تەكتىلەۋ.
قاي قيىردا جۇرسە داعى قازاعىم،
وتتان ىستىق وتانى ونىڭ تەك بىرەۋ!

سايات قامشىگەر