كيىكقىرعىن
ۇيىتقىعان جەلدەي بوپ كيىك كەتتى،
ءسويتىپ كوڭىل كونىشىن بيىكتەتتى.
قۇرالايدىڭ سالقىنى تۇسىسىمەن،
قارا جاڭبىر بەتپاققا قۇيىپ ءوتتى.
قارا نوسەر دالاعا قۇيىپ ءوتتى،
اينالانى ءاپ-ساتتە قۇيىن ەتتى.
اجال ايداپ اكەلگەن ويدا-جوقتا،
كىم شاقىردى مىناداي جۇگىرمەكتى؟
تاندىر جەلىن، تاس ەمشەك دالا مىنا،
سۇم اجالدىڭ اينالدى-اۋ ارانىنا.
كيىك كوردىم قىرىلعان ءۇيىر-ءۇيىر،
ۇشىراعان زاماننىڭ زاۋالىنا.
سوندا ءتۇسىپ تاعدىردىڭ تالاۋىنا،
ۋاقىت بولدى وسىنداي الا-قۇلا.
قارا جەردىڭ جۇرەگىن سولقىلداتىپ،
مەنىڭ قارا قوبىزىم، ال، اڭىرا!..
سەن جىلايسىڭ، نەگە كيىك بولمادىم دەپ،
مەن جىلايمىن، سەنى ايالاي المادىم دەپ.
كەل جىلايىق، قوسىلىپ ەكى زارلىق،
كونە جىردىڭ قوس مۇڭلىق تولعاعى بوپ.
مەنىڭ سالعان سىرنايىم ۇرمەلى ەدى،
بىلەدى ول، بىلەدى بىردەمەنى.
كيىك دەگەن دالانىڭ كيەسى عوي،
قورلاعانعا كيەنى كىم كونەدى؟
قايىرماسى جىرىمنىڭ كيىكقىرعىن،
كەۋدەمە شەر تولتىرىپ كۇيىك قىلدىڭ.
كيىك دەگەن قازاقپەن بىرگە تۋىپ،
بىرگە وسكەن ەگىزى ەد – سونى ۇقتىردىڭ.
كوزدەن ءتىزىپ ءبىر وڭكەي اسىلداردى،
رەسەي، قاشان قوياسىڭ باسىنعاندى؟!
قىرقىلجىڭدا قىرىلعان كيىكتەردىڭ،
قۇزعىن شوقىپ قاڭسىعان باسى قالدى.
رەسەي، رەسەي! –
جاھاننىڭ توپالاڭى،
كانە، كىمدەر وزىڭە باتا الادى؟
...بۇل قازاقتىڭ جاعىنان سالىپ قالعان،
مۇنداي اششى بولار ما شاپالاعى.
موسقال ماسكەۋ بەرەر مە ءبىر دەرەگىن:
سالار ەكەن قاشانعى دۇربەلەڭىن؟
...جوعارىعا جەتسە ەگەر – بىلەر ەدى;
جەتپەي جولدا قالادى-اۋ بۇل ولەڭىم.
يتتەر شۋلاپ، قاتقاندا ابالاي ءۇن،
جون ارقاسىن توسادى دالا-ءدايىم.
ولىك ءيىسى قولقامدى قاۋىپ جاتىر،
ولەكسەلەر جەرلەنگەن مولادايىن.
دارحان ارقا كەڭ پەيىل ءتورىم ەدى،
(جوقتان بارعا كوڭىلىم سەمىرەدى).
ومىرەم قاپقان ولىكتىڭ يىسىنەن،
سورى قالىڭ سەزەدى ەلىم نەنى؟
بەدەۋ قۇمدا ءبىر ەسىپ، ءبىر ەسىلىپ،
بەبەۋ قاعىپ تۋلايدى كۇي ەسىرىپ.
قۇرالايدىڭ وتەۋسىز كوز جاسىنىڭ–
ەي، پەندەلەر!
كەتپەسىن كيەسى ۇرىپ...
بولات شاراحىمباي
"D"
