قىردا تۋىپ، قىردا وسكەن كيىكتەيمىز،

قاعى قالعان جۇرتىندا تۇزدەگى ەلدىڭ.

ومىرگە دە əۋ باستا كۇزدە كەلدىم،

تابىلار ما بارلىعى ىزدەگەننىڭ؟

كوكەم عانا تۇسىنەر بۇل شاھاردى،

كەمەسى بوپ سەبەبى ول ءجۇزدى ولەڭنىڭ.

قايعىنىڭ دا اۋىرىن كۇزدە كوردىم،

بولار ما ەكەن قاسىرەت تىزدەلەر كۇن؟

الماتىنىڭ اسپانى جىلاپ تۇردى،

جانارىنداي اششى جاس ۇزگەن ەردىڭ...

كۇز ەكەۋمىز

 جولىعىپ كۇزگە – قوڭىر كۇرسىندىم،

جىلاۋ ءۇشىن دە كۇز كەرەك.

جولىمەن ءجۇرىپ ءومىردىڭ سۇرگىن،

جوعالامىز عوي ءبىز كەنەت.

جوق – كۇزدەي دوسىم قالادا مىناۋ،

جوق – سەنەر باسقا ەشكىمىم.

جەتىم جۇرەكتى جارالادىم-اۋ،

جارامنىڭ اتى – ەسكى مۇڭ.

جابىقپا دەيدى ول جۇباتقان بولىپ،

جالقىنداپ تۇرىپ ۇزدىگە.

جاراتقان جەرگە جۇماقتان ءبولىپ،

جىبەرگەن بولار كۇزدى دە.

جازعان كۇز سودان حاۋانى سۇيەد،

جاقسى دا كورەد ادامدى.

جازمىشىم بەرگەن داۋالى سىي ەد،

جۇرەكتەن جازعان جارامدى.

جۇمباق قوي مەنىڭ جاراتىلىسىم،

جالقىلىق جۇقسا – كۇزدەن دە.

جارالدىق باستا دالا-قىر ءۇشىن،

كۇز اتىنداعى مۇڭ

كۇز اتىنداعى مۇڭىم بار مەنىڭ،

بۇيىرتسا، تالاي جىر جازام.

قالمايدى كەيدە شىبىن-دارمەنىم،

تىنىپ-اق ىشتەن تۇر قازان.

تارازى بولىپ تۋىلىپپىن، ءا،

گۇلدەردى سۋىق ۇرعاندا.

ولگەن سوڭ سولاي جۋىلىپ كۇنا،

اينالۋ كەرەك قۇربانعا!..

سالدىم-اۋ تاعى ءولىمدى ەسىمە،

ءومىردى ەسىرە سۇرمەسپىن.

تاقالىپ كۇزدىڭ قوڭىر كەشىنە،

كوڭىل كەسىلە مۇڭ كەشتىم.

كەلىسپەي قويدى كوڭىل كەستەسى،

قيۋى قاشقان تىرلىك-اي.

ءشار ءۇستى بۇلتتىڭ توگىلدى ەسپەسى،

جازىلا بەرمەس جىر بۇلاي!..

وزگەرتىپ ءوڭىن سىرلانعان كۇنا،

توتى قۇس قۇساپ تۇرلەندى.

نە دەگەن شاھار سۇرلانعان مىنا،

شومىلسىن نۇرعا بۇل دا ەندى.

مۇڭىم بار مەنىڭ كۇز اتىنداعى،

تارازى تۋدى، تاڭ سۋىپ.

تالاي جىل ءوتتى ءبىز اقىرعالى،

قايران جۇرەگىم – شانشۋىق!..

سەزىمحات

الىمساقتان تاعدىرىمىز جۇمباق بوپ،

ءتاڭىرىنىڭ قۇدىرەتىنەن جارالعان.

كوكەيىمىزگە نۇرىن قۇيىپ مۇڭداق كوك،

جولىعىستىق شۇعىلا شاشىپ جاناردان.

ەكى عاشىق  ءبىر عۇمىرمىز، جالقىمىز،

تۇيسىگىمىزدى تىلسىمدىلىق بالقىتقان...

سانامىزعا كۇز سالعالى سالقىن ءىز

ەلەسىمىز ءجۇر قالا ۇستىندە قالقىپ پاڭ...

تۇننەن كوشسەك پەرىشتەلىك پىشىنگە،

ايدان تامار كوز جاسىمىز جاپ-جارىق.

ولەڭ اڭقىپ جۇلدىزداردىڭ تۇسىندە،

جارق ەتەرمىز قاراڭعىلىقتى قاق جارىپ.

جاتتىڭ ويى  تۇرپايىلاۋ، تاعىلاۋ،

ويلاي بەرسىن ءبىر-بىرىنە جاعۋدى...

عايىپقا ۇشىپ باراتىرمىز، جانىم-اۋ،

قاناتىمىز بار قايىرىممەن قاعۋلى...

لەتارگيالىق كۇز

شارشادىم شاھاردىڭ شۋىنان،

جالىقتىم دۇرمەكتىڭ دۋىنان.

ۇيىقتاپ جاتىرمىن مەن ەندى،

كوز ىلسەم  دۇنيەدەن سۋىنام.

كەي ساتتە كۇزدەن دە سۋىقپىن،

اجالدى جانىما جۋىتتىم.

قاراڭعى جولدارمەن جۇرگىزدى-اۋ،

كوكتەمدى جادىمنان قۋىپ ءتۇن.

ويلارىم شاشىلدى قاقىراپ،

بەينە ءبىر قۋراعان جاپىراق.

كولەڭكەم تىعىلىپ مولاعا،

جىلاعان سابيدەي باقىراد...

ءتاتتى ءتۇس كورۋدە مۇلگىپ گۇل،

جۇزىنەن توگىلىپ كۇڭگىرت نۇر.

ىپىنى قۇستارمەن قايتقان سوڭ،

ءجۇنجىپ تۇر بەيۋاق جىم-جىرت قىر.

شاراسىز ءتان قالدى ولىك بوپ،

ورتەنگەن قان-جىنى ءسونىپ كوپ.

قاپ-قارا شاشىنىن شاشادى-اي،

توزاقتىڭ بۇلتتارى ءتونىپ كەپ.

مىزعىسىم  جۇماقتان جاي تابام،

ءومىر عوي مازامدى شايقاعان.

ويانىپ كەتپەسەم باقيدا،

فانيگە ورالام قايتادان...

كۇرەڭتەكتى قىز

ءمولدىر سەزىم دىرىلدەپ كىل،

قۇلاق ءتۇردىم ءتىرى ۇنگە:

اي ساۋلەسى كۇبىرلەپ تۇر

تىلسىم ءتۇننىڭ تىلىندە.

جەر بەتىنە تۇمان تۇتىپ،

شارشاتىپ ەد كۇز دەمى.

ءتاڭىرىم ءوزى نۇر اڭقىتىپ،

كوركەم بەينە تۇزگەنى...

جەتىپ جاتىر وزگەرۋگە

جالعىز-اق ءتۇن، ءبىر-اق ءتۇن.

جارالعان سوڭ كوز كورۋگە،

سەنى كورىپ جىلاپپىن.

جىلاتار-اۋ مىڭ ەركەكتى

جالقىلانعان كەرىم ءوڭ.

نەتكەن جانسىڭ  كۇرەڭتەكتى،

تۋعاندايسىڭ پەرىدەن...

جانارىمدى جاسقا شىلاپ،

جۇرەك-قۇسىم شىرلايدى.

بۇل  دۇنيەدەن باسقا سىناق،

مۇڭنان بولەك بۇل  قايعى.

بۇرىن ماعان جولىعىسپاي،

مەكەندەپسىڭ كۇز ەلىن.

پەندەشىكتىڭ قولى قىسقا-اي،

ءۇمىت-تامشى  ۇزەرىم...

كۇرەڭتەكتى قىز ەدىڭ!!!

اسىلبەك جاڭبىرباي

اسىلبەك جاڭبىرباي 1985 جىلدىڭ 17 قازانىندا بەينەۋ كەنتىندە تۋىلعان. ولەڭدەر توپتاماسى «وتانىمىزدىڭ تاۋەلسىزدىگىنە تارتۋ» (2006ج.), «جاستار جىرلايدى» (2013ج.), «ماڭعىستاۋ ماقامدارى» (2013ج.) جيناقتارىنا ەنگەن. «جانسۋسار» (2008ج.) اتتى جىر كىتابىنىڭ اۆتورى.

Abai.kz