«انا ءتىلى» گازەتىندە ىستەپ جۇرگەن كەزىم. ءبىر كابينەتتە 5 ادام وتىرامىز. توردە ءبارىمىز كوكە دەيتىن سابىرجان شۇكىرۇلى. ونىڭ وڭ جاعىنداعى بۇرىشقا گازەتتىڭ «التىن داريا» دەپ اتالاتىن مۇنايعا ارنالعان قوسىمشاسىنىڭ «كەمەسىندەگى» قۇرالاي قۋاتوۆا ەكەۋمىز جايعاسقانبىز. وڭ جاعىندا اقپارات ءبولىمىنىڭ قىزمەتكەرلەرى — راۋشان تولەنقىزى مەن نۇرلىبەك سافين.

راۋشاننىڭ سۇحباتتارى «حيت» بوپ تۇرعان كەز. ءتۇسى جىلى، ءتىلى مايدا تولەنقىزى سويلەسكەن ادامنىڭ «ىشەك-قىرىندىسىنا» دەيىن اقتارتادى. ەڭبەكقورلىعى — بولەك اڭگىمە. اسىرەسە «روزا باعلانوۆا جانە بەس پاتشا» دەگەن تاقىرىپتاعى ايگىلى انشىمەن سۇحباتىنان كەيىن رەداكتسياعا جاۋعان حاتتا ەسەپ جوق ەدى.
مەن ول كەزدە «تاۋگۇلدە» تۇرامىن. راۋشان — «نارحوزدىڭ» جاتاقحاناسىندا. سوندىقتان كوبىنە 12-تروللەيبۋسقا ءمىنىپ، بىرگە قايتامىز.
جالعىزباستى، كىشكەنتاي ۇلى بار راۋشاننىڭ جاعدايى ءماز ەمەس ەدى. ءبىر كۇنى ءتىپتى ەستاندى كۇيدە ءجۇردى. تروللەيبۋسقا مىنگەن كەزدە سۇراسام، جاتاقحانادان قۋىپ جاتىر ەكەن. قازىر بارا سالا، الدىنان كومەندەنت شىعاتىن كورىنەدى: «قاشان بوساتاسىڭ؟».
— قايدا بارام؟ جاتاقحانادان شىعىپ كەتسەم، بالامدى كىمگە تاستايمىن. پاتەر جالداپ تۇرۋعا، ءوزىڭ بىلەسىڭ، ءبىزدىڭ جالاقىمىز جەتپەيدى عوي، — دەيدى ول ەگىلىپ. — ومىردەن ءتۇڭىلىپ ءجۇرمىن، — دەدى سوسىن، — انا بالا ەرتەڭ مەكتەپكە بارماي ما؟ پاتەردەن پاتەرگە كوشىپ جۇرسەك، ونى قاي مەكتەپكە اپارام...
مەن ساسىپ قالدىم. اۋزىما تۇسكەن ءسوزدى ايتىپ جۇباتىپ جاتىرمىن. راۋشان ەگىلە تۇسەدى. مىنا تۇرىمەن مۇلدە «سىنىپ» كەتەتىن ءتۇرى بار.
— راۋشان، سەن ءۇي الساڭ عوي، — دەدىم كەنەت، — ءبارىمىز قوناققا بارىپ، تاڭ اتقانشا تويلار ەدىك. مەرەكە اعا بىلاي دەپ تىلەك ايتادى. قاباعىمدى ءتۇيىپ الىپ، باس رەداكتوردى سالا باستادىم. كوكە ءبۇي دەيدى. ەرتاي مەن تولەگەن اعالار بىلاي دەيدى...
راۋشان ماعان اڭتارىلا قاراپ قالىپتى. سەنىپ قالعان سياقتى. جانارى ۇشقىندانىپ، ىقىلاستانا تىڭدايدى. ونى كورگەن مەن ورنىمنان تۇرىپ كەتتىم. تروللەيبۋستاعى ءبىراز ادام بىزگە بۇرىلا باستادى. ولاردى ەلەيتىن شاما جوق ەدى. نۇرلىبەكتىڭ قىلىعىن سالعانىمدا راۋشاننىڭ ىشەك-سىلەسى قاتتى. جۇمىستى جاپىرىپ ىستەيتىن نۇرەكەڭ جيىن-تويدا دا «اتتىڭ باسىن» جىبەرەتىن...
...ايالدامادان ءوتىپ بارادى ەكەنبىز. جۇرگىزۋشىنى ءبىر بوقتاتىپ، ءتۇسىپ قالدىق. «راۋشان، مىناۋ — تەگىن ەمەس! سەن ءۇي الادى ەكەنسىڭ! — دەدىم مەن مۇنى دا جاقسىلىققا جورىپ. «اۋزىڭا ماي! — دەدى ول جاتاقحاناسىنا قاراي بۇرىلا بەرىپ. ماناعىداي ەمەس، كوڭىلدى، اياعىن دا شيراق باسىپ بارادى.
ەرتەڭىنە باس رەداكتور مەرەكە قۇلكەنوۆ ۇجىمدى شۇعىل جينادى. باسشى شاقىرىپ جاتىر دەگەن قايبىر جاقسى دەيسىڭ، تاپسىرىلماعان ماتەريالىم ەسىمە ءتۇسىپ، قورعالاقتاپ باردىم. جوق، مەرەكە اعا جايدارى وتىر ەكەن. — «كوپتەن بەرى قالالىق اكىمدىكتەن ءۇي سۇراپ ءجۇر ەدىم. بۇگىن بىزگە ءبىر بولمەلى پاتەر بولىنگەنى جونىندە حابار كەلدى. قارسى بولماساڭدار، سول ءۇيدى راۋشان تولەنقىزىنا بەرسەك دەگەن شەشىم قابىلداپ وتىرمىن، — دەدى كۇلىپ. ءبىز دۋ قول سوقتىق. راۋشان ورنىنان كوتەرىلە بەرە، سىلق ەتىپ، وتىرا كەتتى. جىلاپ جاتىر. سويلەۋگە شاماسى كەلەر ەمەس. ەندى شە، ۇكىمەت ءۇي بەرەدى دەگەن ۇعىمنىڭ جوعالعان كەزى ەدى عوي، ول...
«جاماننىڭ ساندىراعى كەلەدى» — دەگەن راس ەكەن. مەن اياق استىنان اۋليە اتانىپ شىعا كەلدىم. «اي، ونداي قاسيەتىڭ بار ەكەنىن بىزگە نەعىپ ايتپاي ءجۇرسىڭ؟ ۇيدەن دە باسقا تىلەكتەرىمىز بار...» — دەيدى رەداكتسياداعى قىزدار كۇلىپ...
پىسى. ءوزىنىڭ ءىشى توڭىپ جۇرسە دە جۇرتتىڭ مۇددەسىن قورعاپ جۇرەتىن جۋرناليست دەيتىن جازعاننىڭ ەڭ ءبىر تالماۋ تۇسى — باسپانا عوي عوي. سول ۇيگە تەزىرەك جەتىڭدەر. مەرەكە كۇنگى مەنىڭ تىلەگىم — وسى! مەرەكە قۇتتى بولسىن!

باۋىرجان باباجانۇلى

FB-داعى پاراقشاسىنان الىندى.