امانسىڭ با، بالاداي اڭقاۋ قازاق!
ۇيقىلى-وياۋ جۇرەتىن مارعاۋ قازاق!
جامباسىڭنىڭ استىندا بايلىق جاتىپ، 
جارىماي-اق كۇن كورگەن جالقاۋ قازاق!

قازاق: 
حاۋما قىتاي دەگەندە، حاۋما قىتاي! 
جالعىز بالاڭ، قاتىنىڭ ساۋ ما قىتاي! 
دوس بولۋعا مەن سەنى كەلدى دەسەم، 
ىزدەگەنىڭ ايتىس پەن داۋ ما، قىتاي؟

شاقىرماي-اق قاپتادىڭ دالامىزعا. 
تاۋارىڭ دا تولىپ تۇر قالامىزدا. 
ءوزى ساسىق، ءوزى ۋلى بولسا-داعى، 
«ارزان...» عوي دەپ ايتەۋىر الامىز دا...

قىتاي: 
ءبىزدىڭ كيىم بولماسا، ءبىزدىڭ تاماق،
اش-جالاڭاش جۇرەر ەڭ بايعۇس قازاق!
زەينەتاقىڭ، جالاقىڭ تۇككە جەتپەي، 
كورىپ ءجۇرسىڭ كۇنىڭدى تيىن ساناپ.

جەرىڭ دە كەڭ، بايلىعىڭ نەتكەن مول-اق! 
سول بايلىقتى بيلىگىڭ جاتىر توناپ! 
ورىس دوسىم ەكەۋمىز «شاپكا» بەرىپ، 
ۋران، مۇناي، گازىڭدى الدىق تالاپ.

جەرىڭدى الساق ەندى ءبىز، ەگىن سالساق، 
قىزىڭدى الىپ، مىڭ جىلدىق قۇدا بولساق...
جيەنىڭدى كوبەيتىپ قۇمىرسقاداي،
ءبارىمىز دە وسىندا ماڭگى قالساق!

قازاق: 
نە ايتايىن، «قيعاش قاس» قىتايىم-اي، 
مەنى جەڭدىڭ، سەنىڭ كوپ ۇپايىڭ-اي!
ءبىر ايتىستان جەڭىلىپ كورمەپ ەدىم،
جىعىپ بەردى-اۋ، قۋ بيلىك، قۇدايىم-اي...

دوسىم زىكىريا

Facebook-تەگى پاراقشاسىنان