(شەدەۆر ەمەس،ەرتەدەن بار اڭىز عوي، شىدامدىلىق تانىتىپ، وقىپ شىقساڭىز دەگەن ءوتىنىش)

وپاسىز بەن يبالىنىڭ ۇياتى كەزدەسىپ قالىپتى.
- قالايسىڭ؟ – دەيدى يبالىنىڭ ۇياتى.
- سۇراما! – دەپ، ەكىنىشىسى ەڭىرەپ جىبەرىپتى. – مەنىڭ يەم ۇياتتى ۇمىتتى. وزىنەن باسقانى ويلاۋدى قويدى. سەزىم دەگەننىڭ ءبارىن جەرلەپ، وزگەنىڭ قامىن ويلاۋ دەگەنمەن جۇمىسى جوق، قارىنى توقتىق، كويلەگى كوكتىك قانا كوكسەگەنى. وزگەنى وكشەمەن ەزىپ، كەۋدەسىن جانشىپ، باسىنان اتتاپ كەتۋ وعان تۇك ەمەس. ولە الامي ءجۇرمىن!
- جۇرەگىن ءجىبىتىپ، ساناسىن سىيپالاپ كورمەدىڭ بە؟
- ابدەن تىرىستىم. بايقاتپاي جاقسىلىق پەن جاماندىقتىڭ پارقىن ايىرار كىتاپتاردى دا تىقپالاپ كوردىم. يماندى، سالاۋاتتى ادامدارمەن دە جولىقتىردىم. پايدا جوق! كەرىسىنشە، اشكوزدىگى اسقىنىپ، زۇلىمدىعى ۋشىعىپ كەتتى. ونىڭ بەتىنە دە، ارتىنان دا ايتىلعان «ۇياتسىزسىڭ!» - دەگەندى ەستىگەن سايىن ودان باز كەشىپ كەتكىم كەلەدى. كەتە المايمىن. سانانىڭ ءبىر بۇرىشىندا بۇك ءتۇسىپ جاتىرمىن. مىناۋىڭ ادام بولمايدى! تەك ءوزىن عانا كورەدى. باسقادان اقشانىڭ كوزىن عانا كورەدى. جايلى جەردە جامباسى جاتسا بولدى، جوعارىعا ۇمتىلعان جولىندا جولىنداعىنىڭ ءبارىن باسا كوكتەپ، وڭمەڭدەپ بارادى. ۇلكەنگە قۇرمەت، كىشىگە ىزەت جوق. تەك قازىنانىڭ قۇلى، بايلىقتىڭ ۇممەتى. «السام، جەسەم» دەپ قانا تۇرادى.
- ءىممم، سولاي دە. وندا سەن بىلاي ىستە – دەپ، يبالىنىڭ ۇياتى سىبىرلايدى. ەكەۋى ەزۋ تارتا جىميىپ ەكى جاققا كەتەدى.
ەرتەسى وپاسىز ويانسا، تۇرا المايدى. ايەلى اس ءۇيدى باسىنا كوتەرىپ ءجۇر ەكەن. «وسى قاتىننان تويعانىم-اي!» - دەپ، ىشىنەن ويلاپتى.
- نەمەنە؟ مەنەن تويدىڭ با؟ – دەپ ايەلى جەتىپ كەلەدى. «ويباي، مىناۋ ىشىمدەگىنى قايدان ءبىلىپ قويدى؟» - دەپ وپاسىزدىڭ ەسى كەتەدى. ايعايدان قاشىپ، ۇيىنەن اتىپ شىعىپ، جۇمىسىنا بارادى. لاۋازىمدى جۇرت جۇمىس ىستەيتىن ءزاۋلىم مەكەمەگە كىرە بەرە، وزىنەن ۇلكەن باستىقتى كورىپ قالادى. وتىرىك كۇلىپ، امانداسىپ تۇرىپ «وسى قىزىل كوز بالە قاشان قۇرىر ەكەن؟» - دەپ، ويلاپ قالعانى سول ەكەن، اناۋ «وڭباعان، كىمنىڭ ارقاسىندا تالتاڭداپ جۇرگەنىڭدى ۇمىتقان ەكەنسىڭ!» - دەپ، جاعىنان سالىپ قالادى. سول كۇنى كەش باتقانشا ويىنىڭ ويرانى شىعادى. كوپتەن بەرى وزىنەن باسقانى جاقسى دەپ ويلامايتىن بۇزىلعان ساناسى سىر بەرىپ، كەزدەسەكەننىڭ ءبارى جايلى ىشكى ويىن سىرتقا جايىپ سالادى. ەڭ سوراقىسى سونداي ويدى قالاي وزگەرتۋ جولىن بىلمەي قينالادى. مۇلدەم وي ويلامايىن دەسە قولىنان كەلمەيدى. قانشاما جىلدان بەرى ويى ايتقاندى اۋزى ايتپاي، ەلدى وتىرىكپەن ەمىزىپ كەلگەن جاننىڭ باسىنا وزىنەن باسقانى جاقسى دەيتىن جارقىن وي كەلە قويمايدى ەكەن. بۇعان دەيىن قىزمەتتەسكە قىرسىق تىلەپ، كورشىگە اۋرۋ تىلەپ، باۋىرعا بەزگەك تىلەپ كەلگەن ادام عوي. كوكسەگەنى پارانىڭ كەسەگى، بىرەۋدىڭ ايەلىنىڭ توسەگى. ءوز باسىنا كەرەكتى الۋ ءۇشىن بەرگەنى پارا، كەدەرگىنى جويۋ ءۇشىن ايتقانى جالا. بىرەۋدەن كەك السام، قازىنانى جەپ السام دەپ، الشاڭ باسىپ كەلە جاتقان ادامنىڭ اياق استىنان بۇتى كوكتەن كەلدى. ەندى قايتپەك؟ بۇگىندىككە وزىنە قاراتا ەلدىڭ ايتقان ءسوزى: «ۇياتسىز نەمە، ارسىز ەكەنسىڭ!» - عانا. «ۇيات، ار» دەگەن نە بالە؟ ولار قايدا تۇرادى، قايدا ساتىلادى؟ نە بولسا دا، قانشا تۇرسا دا سول ۇياتتى تاۋىپ الماي بولماس!
- مەن وسىندامىن! قينالما، سۋ تەگىن جانىڭدا ءجۇرمىن – دەيدى سول كەزدە ۇيات.
- اينانايىن، ۇياتجان، كەتپەشى، وتىرا تۇر، مىنا بالەدەن قالاي قۇتىلام، جولىن ايت، اقىسىن بەرەم! – دەيدى وپاسىز.
- اقىسىز قۇتىلۋعا بولادى، تەك ءوزىڭ وزگەرۋىڭ كەرەك! ازىرشە مەن سەنەن كەتەم! – دەپ ۇيات ارتىنا قاراماي تايىپ تۇرادى.
- ويباي توقتا، قالاي وزگەرەم؟ جاڭا ماشينە ساتىپ الام با؟ شاشىمدى تۇزەيمىن بە؟ كيىم اۋىستىرام با؟ ۇيات، توقتاشى؟! – دەپ يەسى قالا بەرەدى. 
امال جوق، وزگەرۋگە بەل بۋادى. ول وڭايعا تۇسپەيدى. ءوزىنىڭ ەلگە ىستەگەن قىساستىعى وزىنە ون ەسە قايتا كەلەدى. ەندى ءوز باسىنا قارسى ىستەلگەن ساتقىندىق پەن زۇلىمدىقتى كورەدى. كەلەكە مەن كەكەسىندى، اشكوزدىك پەن اجىراسۋدى، كوڭىل قيماي قوشتاسۋدى كوزىمەن كورەدى. اتتاپ باسقان سايىن جاناشىرلىق، اياۋشىلىق دەگەندى ۇيرەنۋگە تۋرا كەلەدى. جالعىزدىقتى جانىنا سەرىك ەتەدى. كۇندەردىڭ كۇنىندە كەشەگى وپاسىز ەندى يماندى پەندەگە اينالادى. 
باياعى ەكى ۇيات قايتا كەزدەسەدى. يبالىنىڭ ۇياتى:
- قالايسىڭ؟ – دەگەندە،
- كورىپ تۇرسىڭ عوي! – دەپ، ەكىنشى ۇيات قۋانا جاۋاپ بەرەدى. ەكى ۇيات ەزۋ تارتا يەلەرىنە كەتە بارادى.
***

P/S: جانى جايساڭ، جاماندىق ويلاۋدان بەتى اۋلاق، يگى جاقسىلار! بۇل اڭىزدى اۋىزعا العانداعى ايتپاعىم باسقا. كوبىمىز ىشتەن تىنىپ، ءالىپتىڭ ارتىن باعىپ، «سەن تيمەسەڭ مەن تيمە» بولىپ وتىرمىز عوي. كەشە عانا كەزەكتى سوت وتىرىسى ءوتتى. مەنىڭ ارداقتى ۇستازىم، تۇڭعىشباي جامانقۇلوۆ بۇل جولى ايقاسقا بەل بۋدى. مويىنداۋدان باس تارتتى. كىم ءبىلسىن، بىلەكتىلەر ءبارىبىر ونى كىنالى عىپ، ايىپتاپ، تاعى دا اسقاق باسىن تومەن يگىزەر.كۇشتىنىڭ كىم ەكەنىن بىلگىزەر. ءتىپتى سوت شەشىمى الدىن الا دايار تۇرعان دا شىعار.ول ءوز كەزەگىمەن بولا بەرەر... ءدال قازىر مەنى تۇرشىكتىرگەن ءىس مىناۋ: قاشاننان بەرى ءبىز جىعىلعاندى جۇدىرىقتاي بەرەتىن بولعامىز؟ مەن ايىپتاۋشى جاققا قارسى شاپ دەپ وتىرعامىن جوق. سوتقا بارىپ سويقان شىعار دەۋدەن دە اۋلاقپىن. كەشە عانا ءبىرىمىزدىڭ ارقا سۇيەرىمىز، ءبىرىمىزدىڭ اقىلشىمىز، ءبىرىڭىزدىڭ سۇيىكتى اكتەرىڭىز، ءبىرىڭىزدىڭ ماقتان تۇتارىڭىز، ءبىرىڭىزدىڭ جەرلەسىڭىز، ءبىرىڭىزدىڭ قۇرداسىڭىز ەدى عوي. جابىققان كوڭىلىن جەبەي قوياتىن جىلى لەبىزدەرىڭىز قالعان شىعار؟ «جاقسى ءسوز – جارىم ىرىس» ەمەس پە ەدى؟ «اناۋ ولاي دەدى، ءوزى بىلاي دەدىنى» قويا تۇرىپ، وسىنداعى اۋزىنا ەل قاراعان اعايىن ەندى بىرگە تىلەۋ تىلەگەننەن باسقا قايران جوق. تالانعاندى تابالاي بەرمەي، اعامىزددى جىگەرلەندىرەر، قولتىعىنا دەمەۋ بولار اعالىق، ىنىلىك، باۋىرلىق اق نيەتتەرىڭىزدى كوپتىڭ الدىندا، وسى جەلىدە بىلدىرسەڭىزدەر ەكەن. جەلىنىڭ دە جەلى كەيدە داۋىلدان كەم سوقپايتىن ەدى عوي. مۇمكىن سىزدەردىڭ سوزدەرىڭىزدەن تابالاعاندار دا ءتاۋباسىنا كەلەر...
مەنىكى ءوتىنىش، وزدەرىڭىز بىلەرسىزدەر.

اسقار نايمانتاەۆتىڭ FB پاراقشاسىنان الىندى