جاقىندا عانا ەسكە الىپ ەدىك. قاللەكيدە «تىراۋلاپ ۇشقان تىرنالار» قويىلعاندا: «بۇلبۇلدار تۇنىندە» مۇحيت قانداي ەدى...» دەپ ەدىك. گاۋھار قانداي ەدى. كوز الدىمىزدا قول ۇستاسىپ، جايراڭداپ ءجۇردى عوي. «سەكسەن قىز ساحناعا شىقسا-داعى» دەپ، گاۋھار تۋرالى جازام-اۋ دەپ وقتالىپ جۇرگەنىمدە، ول تەاتردان كەتىپ ۇلگەردى. وندا دا مۇحيت ءۇشىن عوي دەيمىن. اركىمنىڭ ماحابباتى ءار ءتۇرلى عوي. «ەس كىرمەگەن...» دەدىك تە قويدىق. كەيىن گاۋھاردىڭ تەاترعا كەلگەنى ەسىمدە. كورەرمەن رەتىندە. سپەكتاكلدەن كەيىن گوحانى الاسۇرىپ ىزدەپ جۇرگەن مۇحيتتى كورگەم. كەيىن گاۋھار تەاترعا ورالدى، ەكەۋى ۇيلەندى، قىزدى بولدى... تىلەكشى ەدىك. ەكەۋىن دە ونەرى ءۇشىن قۇرمەتتەيتىن ەك.
مۋحانىڭ «اي قاراگوزدەگى» نارشاسى قانداي ەدى. ينتەللەكتۋال، ىشتەن تىناتىن، ءوز قوعامىنان ءبىر باس بيىك تۇراتىن ءازيز جان ەدى. بۇل نارشانىڭ جۇمساقتىعى — السىزدىك ەمەس، كۇشتىلىك بولاتىن، ءوزىن جەڭۋگە تىرىساتىن، ەل ءۇشىن ۇيالاتىن كۇشتىلىك ەدى. «جۇبايلاردا»، «مۋلەن-رۋجدا»، «كوگىلدىر تاكسيدە»، «كۇشىك كۇيەۋدە»، «بولتىرىك بورىك استىندا» ، «ۇلكەن ۇيدە» ماڭدايى جارقىراپ ءجۇرۋشى ەدى-اۋ. ء«بىزدىڭ مۋحانىڭ پاۋزالارى قانداي، چەحوۆسكي» دەپ تەاترداعى ليديا اپايلار ماقتاپ وتىرۋشى ەدى. ءبىز ونى بۇدان بىلاي ساحنادان كورمەيمىز دەپ ويلاعان جوقپىز. ءيا، مۇڭدى ەدى، ءيا، كولدەنەڭ كوك اتتىنىڭ بارىمەن تۇسىنىسە بەرمەيتىن، بىراق جاۋىز ەمەس ەدى. 
قالاي قيدىڭ ەكەن، مۋحا؟ سۇيىكتىڭدى ولىمگە قالاي قيدىڭ ەكەن؟ «اكەسىنىڭ جۇرەگى» دەيتىن قىزدارىڭدى كوزدەرىن جاۋدىرەتىپ قالاي تاستاپ كەتتىڭ؟ جەتىمدىك تاعدىرعا قالاي قيدىڭ؟ اڭىراپ قالعان اناڭدى قالاي ايامادىڭ؟..
قۇداي كەشسىن. ال ءبىز، ادامدار، تىلىمىزگە اباي بولايىقشى. ەستىگەن بويدا وسى سۇمدىقتى ەشكىم بىلمەي-اق قويسا ەكەن دەپ ىشتەن تىنىپ ەك. الاي-دۇلەي... جامانات حابار جاتپايتىن بولدى عوي. ەندى ءبىر عانا ءوتىنىش، كەتكەن ادامداردىڭ ارتىنان جامان ءسوزدى كوپسىتپەيىكشى. مەن ءۇشىن، كورەرمەن ءۇشىن ولار ەكەۋى دە جاقسى ءارتىس بولدى. بولدى.

ءاسيا باعداۋلەتقىزى

(جازبا اۆتوردىڭ فەيسبۋكتەگى پاراقشاسىنان الىندى).

P.S. اۆتوردىڭ بۇل جازباسىندا ع. مۇسىرەپوۆ اتىنداعى تەاتردا بىرگە قىزمەت جاساپ قازا بولعان  مۇحيتدين شىنتاەۆ پەن جۇبايى، اكتريسا گاۋhار شاريپا تۋرالى ايتىلعانىن ەسكەرتەمىز.