ايەلى — ەركەك، ەركەگى — ايەل بولىپ كەتكەن زامانعا كەز بولدىق. 
ۇلدارىمىزدىڭ ءۇنى جىڭىشكەرىپ، قىزدارىمىزدىڭ داۋىسى جۋانداپ بارادى. 
ارعىماقتىڭ بالاسى
از وتتار دا، كوپ جۋسار —
تالاۋدان تارتقان ءدانى بار;
ازامات ەردىڭ بالاسى 
از ۇيىقتار دا، كوپ جورتار —
دۇشپانعا كەتكەن ارى مەن 
بارىمتاعا تۇسكەن مالى بار، - دەيتىن ماحامبەتتىڭ قاراسى كوزدەن ۇشقالى قاشان؟!

ەلىنىڭ ازاتتىعى ءۇشىن ارقا ەتى — ارشا، بورباي ەتى — بورشا بولىپ، جاۋ قولىنان ءولىم قۇشقاندا: «مەن سەندەردەن نايزا بويى بيىك تۇرمىن!» دەيتىن حان كەنە دە جوق. ەردەن نامىس كەتكەلى ەلدەن بەرەكە دە كەتكەن. ەركەكتەر جيىلىپ الىپ، وسەك ايتادى. ابايشا ايتقاندا، بويى — بۇلعاڭ، ءسوزى —جىلماڭ. ەلدىڭ ءسوزىن ايتاتىن ەركەك قالماي بارادى! ەكىنىڭ ءبىرى — جاعىمپاز، ەگىزدىڭ سىنارى —جالتاق. ەردەن ابىروي كەتىپ، ەزگە باق قوندى. ەسەردىڭ ەكى ەزۋى —ەكى قۇلاعىندا...

كوز الدىما ەرتەدەگى سپارتا ايەلدەرى ەلەستەيدى. ولار ۇلدارى جاۋ قولىنان قازا تاۋىپ، ەلىنە تابىت بولىپ ورالعاندا: «مەن ۇل تۋعان ەكەم!» دەپ ماساتتانعان.

قازاق ايەلى قاي ۇلىن كورىپ ماعىمۇرلانادى؟ ميلليونداپ ۇرلاپ، بايشىكەش، مىرزا اتانعان نەمەسە ءبىر قوي ۇپتەپ، تۇرمەدە وتىرعان بالاسىن كورىپ، ماساتتانا ما؟! ۇلتتىڭ كيەسى — ايەل بولسا، يەسى —ەركەك. بۇگىننەن باستاپ ەسەنعالي راۋشانوۆتىڭ «ەركەك» اتتى ولەڭىن مەكتەپ باعدارلاماسىنا كىرگىزۋىمىز كەرەك! ەرتەڭ كەش بولادى...

تاسىرقاعاندا تاس جاۋعان، 
تاۋ بولدى ۇيىقتار ايلاعىم.
قاسقىردان اناۋ، قاس جاۋدان
تارتىپ اپ اپان جايلادىم.

جەتىپ ءبىر قۇلان قايىرىپ، 
جەلكەدەن الدىم جەمىت دەپ.
تاعىدان ولجا ايىرىپ، 
تارپاڭدى ءمىڭدىم كولىك دەپ.

باتىرشا كۇلىپ، تۇرەگەپ،
وتىردىم جىلاپ اقىنشا.
جانىمدى توستىم، مىنە، دەپ
جولبارىس تاعدىر اتىلسا.

سۋىقتا سۋىر اسىم بوپ.
سۋسىنىن باستىم مۇزبەنەن
جاتىرى مۇنىڭ اسىل دەپ.
جانداستىم قابىلان قىزبەنەن.

قاسقايىپ ءوستىم شىنىمدا،
قارا دا بەرىش قايىڭ بوپ.
ەندىگى قالعان عۇمىردا،
ەزىلەتۇعىن جايىم جوق.

اقىرى بارىپ جاتام ءبىر،
سەن ايتپا ماعان تامۇقتى.
تاپقان ەكەنسىڭ، ا، تاعدىر، 
تالقىڭا كونەر عارىپتى!

كەتەدى شاھيت سورلاسا، 
نەسى بار قورقار زاتى ۇلدىڭ، —
ىپ-ىستىق جاسى بولماسا،
انا ءبىر قابىلان قاتىننىڭ...