ء(وڭ مەن ءتۇستىڭ اراسىنداعى حيكايا)

كوشەدە ءوزدى-وزىنە كۇبىرلەي سويلەپ، ىرجالاڭداپ بارا جاتقانداردى كورگەندە نە كۇلەرىمىزدى، نە جىلارىمىزدى بىلمەي تاۋبەمىزدى ۇيىرەتىن ەدىك. ءمۇبادا  سونداي كۇن باسىڭىزعا تۇسە قالسا...قۇداي ساقتاسىن، بەتىن ارى قىلسىن! دەسە دە ءدال سولاردىڭ كەبىنىن كيە قالساڭىز جۇرت ءسىزدى ايامايدى. «وزىنە كەرەگى دە سول ەدى» دەپ تالاي دوسىڭىز تابالاپ، سىرت اينالادى.

«سايلاۋ بولادى»، «سايلاۋ جاقىنداپ قالدى» دەگەن سايىن جۇرتتىڭ كوبى كۇبىرمەن كۇنەلتىپ ءجۇر. اللادان دا جاسىرعىسى كەلگەن الدەقانداي قۇپياسىن ەشكىمگە اشقىسى كەلمەي بۇگەجەكتەپ بارا جاتادى. اۋزىنا مالتا سالعانداي ۇرتى بۇلكىلدەپ، ءتىلىن دە جۇتا سالعىسى كەلگەندەي تۇك دەمەيدى.

ال، مەنىكى ءتىپتى قىزىق...

ء(وڭ مەن ءتۇستىڭ اراسىنداعى حيكايا)

كوشەدە ءوزدى-وزىنە كۇبىرلەي سويلەپ، ىرجالاڭداپ بارا جاتقانداردى كورگەندە نە كۇلەرىمىزدى، نە جىلارىمىزدى بىلمەي تاۋبەمىزدى ۇيىرەتىن ەدىك. ءمۇبادا  سونداي كۇن باسىڭىزعا تۇسە قالسا...قۇداي ساقتاسىن، بەتىن ارى قىلسىن! دەسە دە ءدال سولاردىڭ كەبىنىن كيە قالساڭىز جۇرت ءسىزدى ايامايدى. «وزىنە كەرەگى دە سول ەدى» دەپ تالاي دوسىڭىز تابالاپ، سىرت اينالادى.

«سايلاۋ بولادى»، «سايلاۋ جاقىنداپ قالدى» دەگەن سايىن جۇرتتىڭ كوبى كۇبىرمەن كۇنەلتىپ ءجۇر. اللادان دا جاسىرعىسى كەلگەن الدەقانداي قۇپياسىن ەشكىمگە اشقىسى كەلمەي بۇگەجەكتەپ بارا جاتادى. اۋزىنا مالتا سالعانداي ۇرتى بۇلكىلدەپ، ءتىلىن دە جۇتا سالعىسى كەلگەندەي تۇك دەمەيدى.

ال، مەنىكى ءتىپتى قىزىق...

«ەرتەڭ سايلاۋ بولادى» دەگەن كۇنى تاۋعا قاراي قاشتىم. قانشا دەگەنمەن ۇلىلىقتى بيىكتەن ىزدەپ، تاۋ ساعالاعان حالىقتىڭ بالاسىمىز عوي. بىراق قايدام، اينالامدا يتكە ۇرگىزبەي، بيتكە بىلگىزبەي اڭدىپ جۇرگەندەر كوپ ەكەن، تۇرا قۋدى. جاقپار-جاقپار جاڭقا تاستاردى تىرمالاپ، ورمەلەي قاشتىم. تىرناقتارىمنىڭ كوبەسى سوگىلىپ، تابانىمدى تاس ءتىلدى. ارتىما قاراسام قالىڭ شوعىردان سۋىرىلىپ تورتەۋ قۋىپ كەلەدى. شاشى جالبىراعان بىرەۋى قالىڭ تازى ەرتىپ الىپتى. ال ەندى بىرەۋى اق شاپان جامىلىپ، جەكي جاننىڭ بەت پەردەسىن كيىپ العان. تاعى بىرەۋى اسكەري شاپان جامىلسا، ەڭ الدىنداعى "جامپوزدىڭ" باسىندا التىننان جاسالعان قالپاق. بىردە التىن قالپاق نۇر شاشىپ ارىستاننىڭ باسىنا ۇقسايدى. ال ارتىنان ەرگەندەر دە ىشىنە جەل تولتىرعان قۇرباقاداي قورباڭداپ قالىساتىن ەمەس.

ولاي قاشامىن، الدىمدى ورايدى. بۇلاي قاشامىن تاعى الدىمنان شىعادى. قۇتىلدىراتىن ءتۇرى جوق. ءال-دارمەنىم قۇرىپ، قارا تەرگە مالشىنىپ جاتىپ، تۇسىمنەن شوشىپ وياندىم.

جۇرەگىم «ءدۇرس-ءدۇرس» سوعادى. جۇرەگىم دەيمىن-اۋ، جۇرەگىم ەمەس بىرەۋ ەسىكتى دۇرسىلدەتە قاعىپ جاتىر ەكەن. تەزىرەك اشپاسام سىندىراتىن ءتۇرى بار.

ەسىكتى اشىپ قالىپ، قۇلاپ تۇسە جازدادىم. الدىمدا تورتەۋ - ءتورت جىگىت تۇر. تۇرلەرى تانىس سياقتى. «سايلاۋ، سايلاۋ، ءجۇرىڭىز!»، - دەيدى الگىلەر امىرمەن ەنتىگىپ.

مەن ساسقالاقتاعانىمنان: «كىمگە، كىمگە؟» دەپ تۇتىعا كۇبىرلەدىم. جاي عانا كۇبىرلەپ قويعانىم جوق، الگىلەردىڭ ارتىنان بۇلكەكتەي ەرىپ، ءوز-وزىمە سويلەپ بارامىن: «كىمگە داۋىس بەرەمىن، كىمگە، كىمگە؟».

سايلاۋ زالىنا تاياعانىمدا الدەكىمنىڭ: «ءاي، سورلى بەيشارا-اي، وزىنە دە سول كەرەك ەدى. اقىرى جىندانىپ تىنعان ەكەن عوي» - دەگەنىن قۇلاعىم شالىپ قالدى. ارتىما قايرىلىپ قاراعانىمشا، بىرەۋ جەلكەمنەن نۇقىپ جىبەردى. «سا-ساي-سايل...لاۋ-لاۋ» - دەپ سوزىمە قاقالىپ قالدىم. كوزىم بۇلدىراپ بارادى. اتتەڭ، جالعان-اي!

«اباي-اقپارات»