جو-جوق، جارقىنىم، تەك اقشامدى ەمەس. مىنانداي كۇنى اقشا جوعالتقاننان ساقتاسىن. «ايفون» دەيسىڭ بە؟ جو-جوق، ول دا ەمەس. اي-كۇنىم اماندا، ايفونىم دا امان بولسىن. تەك، «جوعالتىپ العانىم بولماسا».

ماعان ولاي قاراما،  بۇل ءتىپتى دە سەنتيمەنتاليزم سيندرومىنان تۋعان ءسوز ەمەس. ءتىپتى، «مەلومەن» توبىنىڭ «جوعالتىپ الدىم، جۇزدەن كۇلكىنى، جولىقتىرعالى ءومىر ءبىر كۇنى» دەپ كەلەتىن ءان جولدارىنىڭ دا ماعان ەش قاتىسى جوق. 99,9%  شىنىم.

– ەندى نەنى جوعالتتىڭ؟

– سونى ءوزىم بىلسەم، ساعان ايتام با؟

– قاشان جوعالتتىڭ؟

– وسى استاناعا كەلگەلى.

– نەشە رەت؟

– ساناماپپىن، وتە كوپ.

– قاي جەردە؟

– قازىر مەن ساعان اسىقپاي ايتىپ بەرەيىن. بىردە اۆتوبۋسقا مىنگەنمىن. قاسىمدا بالاسى بار كەلىنشەك تۇردى. ءبىر كەزدە بالاقاي:

– مام، يا شوكولادكۋ حوچۋ، – دەدى. سوسىن ماماسى:

– سيدي تيحو. ۋ مەنيا نەتۋ، – دەگەن سوڭ، بۇلدىرشىنگە كامپيت ۇسىنباق بوپ قالتاما قولىمدى سالىپ جاتقاندا جوعالتىپ الدىم! اۆتوبۋستىڭ بۇرىشىنا ما، الدە الگى كەلىنشەكتىڭ ەتىگىنىڭ قونىشىنا ما قايدا ءتۇسىپ كەتكەنىن بىلمەيمىن. ولار دا ىزدەپ كومەكتەستى، تاپپادى.

– ەندى، ءوز زاتتارىڭا مۇقيات بوپ تۇرمايسىڭ با؟ ال سودان سوڭ؟

– بىردە كوشەدە كەتىپ بارا جاتتىم. بىرەۋ بىلەگىمنەن تۇرتكەندەي بولدى. قاراسام، 7-8 جاسار ءبىر قىز.

– سكاجيتە، پوجالۋيستا، كوتورىي چاس؟ – دەپ، ءاپ-ادەمى سۇراق قويىپ جاتقان. سول ساتتە سايتاننىڭ ساپالاعىنداي بىردەڭە سارت ەتە قالدى دا، مەن تاعى دا جوعالتىپ الدىم. ارى ىزدەدىم، بەرى ىزدەدىم، جوق! الگى قىزعا ساعات «ءبىر جارىم» بولعانىن ايتتىم. قىرسىققاندا، ول دا مەنىڭ ايتقانىمدى تۇسىنبەدى. شاماسى، ول دا بىردەڭەسىن جوعالتتى-اۋ دەيم(ىن), اسىعىپ جۇگىرىپ كەتتى. مەن دە تابا المادىم.

– ەندى، كوشەدە بايقاپ جۇرمەيسىڭ بە؟ سوسىن؟

– «وربيتا» جاقتاعى «دۆورلاردان» ءوتىپ بارا جاتتىم. سول جەردە ءبىر توپ بالا «سامات، يدي سيۋدا»، «قانات، داۆاي ۆمەستە پويگراەم»، «مارات، تى حوچەش س نامي؟» دەپ، ءتاپ-ءتاتتى بالاقايلار اۋىزبىرشىلىكپەن ويناپ ءجۇر ەكەن. كۇشتى ويىن سياقتى. قىزىعىپ قاراپ تۇرعام عوي. بار ويىمدى بالكوننان ءبىر اجەنىڭ:

– رەبياتا، ۋجين گوتوۆ! دوموي! – دەگەن داۋىسى بۇزىپ جىبەردى. سوعان بۇرىلىپ قارايىن دەپ جاتقاندا، تاعى دا جوعالتىپ الدىم. ال كەپ ىزدە بالالارعا ارناپ توگىلگەن قۇمنىڭ ىشىنەن. ولار بولسا، جوعالتقانىن تاپقانداي، پودەزدەرىنە قاراي جۇگىرە جونەلدى.

– ەندى، كوزىڭە قاراپ تۇرمايسىڭ با؟ سودان؟

– سودان سول، استاناعا كەلگەلى اۆتوبۋستا، كوشەدە، ويىن-ساۋىق ورتالىقتارىندا جوعالتىپ الىپ ءجۇرمىن.

– اينالايىن-اۋ، ەرەسەك ادام ەمەسسىڭ بە؟ بايقاپ جۇرۋگە بولادى عوي. قازىر دەگەن قالتا قاققىشتار كوپ... سونىمەن نە جوعالتقانىڭدى ءبىلدىڭ بە؟

– ءيا، ءيا، ەسىمە ءتۇستى! كۇلكىمدى جوعالتىپپىن عوي.

– ەي، نەمەنە، سەنىڭ دەنىڭ ساۋ ما؟ نە ساندىراقتاپ تۇرسىڭ؟

– راس، ايتام، ءار ءبىر قازاق اناسى، اجەسى، قىزى مەن جىگىتى، ءتاپ-ءتاتتى قازاق بالاقاي، ءوز تىلىندە سويلەمەسە، مەن سول ساتتە-اق كۇلكىمدى جوعالتىپ الامىن. ءتىپتى، جىلارمان حالگە تۇسەمىن. ال ولار ەڭ قۇندى قازىناسىن جوعالتىپ جاتقانىن بىلە مە ەكەن؟! بۇرىن ماعان بىرەۋ «سەن تازا قازاقشا سويلەيدى ەكەنسىڭ» دەگەندە، تالىپ قالا جازداعام... سولاي...

اسەم قۇلمانوۆا

Abai.kz