29 Тамыз, 2014 сағат 13:04
Аспан мен жерді жалғап жаттанды күн, Сол күннен сыр суырып ақтардым үн. Ең басты қателігі адамдардың, Білмейді қайда бара жатқандығын.
20 Тамыз, 2014 сағат 11:50
Осы әңгіменің нобайы Орал қаласының аэропортында қойын дәптеріме түсіп еді. Ақпанның аяғы, наурыздың басы болса керек. Алматыға ұша алмай отырмыз – түтеген боран. Көз аштырмайды. Басты кейіпкердің аты да сол жерде ойыма сарт ете қалды. Орал облыстық телерадиокомитетінің төрағасы Наурыз Сыдықов деген аса тәрбиелі, инабатты ағамыз бар еді – сол кісінің есімін сюжетке таяныш еттім. Әрі қарай оқиға өз арнасын тауып жүре берді.
11 Тамыз, 2014 сағат 01:12
Мен Астанаға Торғай өңірінен оң-солымды танып үлгермеген 17 жасымда білім қуып келген едім. Ол кезде қаланың ел ордасы ретінде құрылып жатқанына үш-ақ жыл болған.
7 Тамыз, 2014 сағат 13:27
Жабырқау ғана ауылдың ескілеу кеңсесінің алды.
31 Шілде, 2014 сағат 11:51
Ескек ұстағаны тоқтай қалды. «Болса осы араның бір жерінде,» деді ол.
29 Шілде, 2014 сағат 14:35
Әлем тарихы біреудің билеп төсеп, екіншісінің оның құлақ кесті құлы болуына құралған. Билікте екі ұлтқа бірдей орын жоқ.
21 Шілде, 2014 сағат 11:07
Бір әңгімесінің тақырыбын «Құйрығыңызды ауыртса қайтем» деп қоюын ұнатпадым.
18 Шілде, 2014 сағат 10:06
Пьер Ландри Париждің күндіз-түні кісі аяғы басылмайтын Орталық базар маңындағы Сент Оноре көшесінде туды. Сол базарда шұлық тоқуды ғұмырлық азық еткен әкесі күнде жұмыстан үйіне қайтқанда әлі есін білмейтін ұлына газет ала қайтатын.
