.png)
КӨШЕ - КӨКТАЙҒАҚ...
Нық басып келе жатқам, екі аяғым көкке көтеріліп кеткені. Қарағұс қақ айырылып, тайғанақ баспалдақ опырылып қалғандай. Көзім қарауытып, секундтқа толмайтын бір сәтке жап-жарық сәуле шықты.
"Е, өлген жерім осы екен. О дүние неткен жарық едің!" деген бейтаныс бір дауысты естідім.
Сөйткенімше болмады, "Ей, тұр! Өле қалатын бұл жер саған ЦОН емес" деді ішкі үнім.
"Бұ дүниеде де бір қуаныш бар екен" дедім мұрыннан кеткен қызыл қанды ақ қармен сүртіп жатып. Көше тайғақ байқап жүріңдерші!
Руслан Ербота
Facebook-тегі парақшасынан
