مەن — اۋلا سىپىرامىن، ياعني گرۋزينشە ونى "قوقىس جيناعىش" دەيدى – مەناگۆە. تاڭعى 5-تە تۇرامىن، بالامدى كرەستپەن الاستاپ، اجەسىنىڭ قوينىنا جاتقىزىپ كەتەم. مەنىڭ شىعىپ كەتكەنىمدى ءبىزدىڭ توتىقۇس قانا بايقايدى.
سوڭعى بەس جىلدا جيرەن ءتۇستى كۇرتەشە كيىپ شىعام. كۇننەن بۇرىن اعاشتارمەن، كوشەلەرمەن، بۇكىل جەر شارىمەن امانداسىپ ۇلگەرەمىن. كوزىم نەنى كورسە، سونىمەن امانداسامىن.

ەلدىڭ ءوز جۇمىسى بار، ولاردىڭ شارۋاسى قوقىس شاشۋ، مەن سول قوقىستى جيناپ، جاشىكتەرگە توگەم، ىشىمنەن كۇلىپ، ريزا بولام – اۋلا سىپىرۋشىنىڭ بالاسى ەشقاشان جەرگە قوقىس تاستامايدى، انت ەتەيىن!

اعاشتار ءيىلىپ، مەنەن كەشىرىم سۇرايدى. قارت ادامنىڭ قولى قالتىراپ، ۇستاعاننىڭ ءبارىن توگىپ الا بەرگەنىنە ولار كىنالى ەمەس. مەن ولاردى كەشىرەم. ساۋىلداپ توگىلگەن جاپىراقتاردى دا كەشىرەم. كوشەدە كورگەندەر مەنى يت ورنىنا وقىنبايدى. كورشىم جانىمنان ءوتىپ بارا جاتىپ، امانداسپايدى دا.
كەي ادامدى مەنىڭ كىر كيىمىم شوشىتادى. كەيبىرىنە سىپىرتقىم ۇنامايدى. ال ءباز بىرەۋگە ساقالىم جامان كورىنەدى. ساقالىم ءۇشىن بەس جاسار ۇلىم مەنى اياز اتا-اكەشىم دەپ اتايدى.

قوقىستى جيناپ ءجۇرىپ، توسەگىندە ۇيىقتاپ جاتقان ۇلىمدى، قارت انامدى ويلايمىن. ساعات 9-دا ۇلگەردى مە بالاباقشاعا، الدە ۇلگەرمەي قالدى ما ەكەن، ءا؟ اۋلا سىپىرۋشىنىڭ بالاسى بالاباقشاعا يا مەكتەپكە كەشىكپەگەنى ابزال...

قايدا قاراسام دا، مەنى كورگەندەر نە اياپ تۇرادى، نە جيىركەنەدى. كوزدەرىنەن جىلۋ كورمەيمىن. تەك كوشەنىڭ يتتەرى اياقكيىمىمدى جالايدى. وندا دا قوقىس جاشىگىنەن يت جەيتىن بىردەڭە تاۋىپ، الدىنا تاستاسام عانا...

مەن — اۋلا سىپىرۋشىمىن...
اۋلا سىپىرۋشىنى گرۋزينشە "قوقىس جيناعىش" دەيدى. ونىڭ ۇستىنەن قوقىستىڭ ءيىسى مۇڭكىپ تۇرادى.

بەس جىل بۇرىن قوقىس جاشىگىنەن جاڭا تۋعان نارەستە تاۋىپ الدىم. قازىر ول مەنىڭ ۇلىم. سوندىقتان كۇن سايىن ادامداردىڭ قوقىس تاستاعانى ءۇشىن جاراتقانعا تاۋبە دەيمىن.