ءومىرىم قالىپتى ارناسىمەن اعىپ جاتقان ادەمى ۋاقىتتا الماتىنىڭ مازاسىز تىرشىلىگى شارشاتقاندىقتان با، الدە ۇلكەن شاھاردىڭ قاپىرىق اۋاسىنان تۇنشىققاندىقتان با بىلمەيمىن، كوڭىلىمدى كىر باسقانداي بولىپ، كۇرەڭ كۇزدەي كوڭىلىم جابىرقاپ، جەتىمسىرەگەن ايدىڭ مۇڭلى ساۋلەسىندەي سارعايىپ، ءۇمىتتىڭ وتى سونۋگە اينالعان كۇندەرىمنىڭ بىرىندە اياق استىنان ارمانىم ورىندالىپ، جۇمىس بابىمەن  استاناعا اۋىستىم. بالاشا قۋانىپ، ىشتەگى  قۇيىن-سەزىمىمدى باسا الماي، ءبىر پەريزات كۇي كوڭىلىمدى شالقىتىپ،  بوكتەردەن سوققان سامال جەلدەي بويىمدى سەرگىتىپ تاستادى.
ايتپەسە، سوڭعى جىلدارى سايىن دالامنىڭ ديدارىن ساعىنعاندا ءبىر جۇمباق سەزىم جۇرەگىمدى ەلجىرەتىپ، ءتۇن ۇيقىمدى ءتورت ءبولىپ، بەرەكەمدى كەتىرگەن ەدى. داۋىل سوققاندا تەكەمەت قىردىڭ شاڭى اسپانعا كوتەرىلىپ، ساباسىنا ءتۇسىپ تىنىشتالعاندا، تەڭىزدەي  تولقىپ  جاتاتىن ارقانىڭ ساحاراسىن  ويلاعانىمدا  اباي اتامدى دا ەسىمە الىپ، شىعارمالارىن قايتالاپ وقىپ، جىلدار وتكەن سايىن ونىڭ رۋحىن تانۋعا جاقىنداي بەرگەنىمدى تۇسىنگەندەي ءحالدى باسىمنان كەشتىم. ويلارى ءبىر-ءبىر قارالىقتاي ۇلى اقىننىڭ كىتابىن قولىما العانىمدا سايىن دالامنىڭ  ءبىر جۇتىم تازا اۋاسى بولمەمە كىرىپ كەتىپ، جۋسان ءيىسىن قۋىپ اكەلگەندەي اسەردىڭ بەسىگىنە بولەيتىن. شىعارمالارىن وقىعان سايىن ىلعي دا مەنىڭ كوزىمە اباي - ۇزاققا سوزىلعان قاراڭعىلىقتى مويىنداپ قويعان قازاق ساحاراسىن كەنەتتەن ارايلاندىرىپ جىبەرگەن، قاپاس تۇنەكتى جارىپ شىققان، جارىعى كوز تايدىراتىن نۇرلى كۇندەي بولىپ ەلەستەيتىن.

ءومىرىم قالىپتى ارناسىمەن اعىپ جاتقان ادەمى ۋاقىتتا الماتىنىڭ مازاسىز تىرشىلىگى شارشاتقاندىقتان با، الدە ۇلكەن شاھاردىڭ قاپىرىق اۋاسىنان تۇنشىققاندىقتان با بىلمەيمىن، كوڭىلىمدى كىر باسقانداي بولىپ، كۇرەڭ كۇزدەي كوڭىلىم جابىرقاپ، جەتىمسىرەگەن ايدىڭ مۇڭلى ساۋلەسىندەي سارعايىپ، ءۇمىتتىڭ وتى سونۋگە اينالعان كۇندەرىمنىڭ بىرىندە اياق استىنان ارمانىم ورىندالىپ، جۇمىس بابىمەن  استاناعا اۋىستىم. بالاشا قۋانىپ، ىشتەگى  قۇيىن-سەزىمىمدى باسا الماي، ءبىر پەريزات كۇي كوڭىلىمدى شالقىتىپ،  بوكتەردەن سوققان سامال جەلدەي بويىمدى سەرگىتىپ تاستادى.
ايتپەسە، سوڭعى جىلدارى سايىن دالامنىڭ ديدارىن ساعىنعاندا ءبىر جۇمباق سەزىم جۇرەگىمدى ەلجىرەتىپ، ءتۇن ۇيقىمدى ءتورت ءبولىپ، بەرەكەمدى كەتىرگەن ەدى. داۋىل سوققاندا تەكەمەت قىردىڭ شاڭى اسپانعا كوتەرىلىپ، ساباسىنا ءتۇسىپ تىنىشتالعاندا، تەڭىزدەي  تولقىپ  جاتاتىن ارقانىڭ ساحاراسىن  ويلاعانىمدا  اباي اتامدى دا ەسىمە الىپ، شىعارمالارىن قايتالاپ وقىپ، جىلدار وتكەن سايىن ونىڭ رۋحىن تانۋعا جاقىنداي بەرگەنىمدى تۇسىنگەندەي ءحالدى باسىمنان كەشتىم. ويلارى ءبىر-ءبىر قارالىقتاي ۇلى اقىننىڭ كىتابىن قولىما العانىمدا سايىن دالامنىڭ  ءبىر جۇتىم تازا اۋاسى بولمەمە كىرىپ كەتىپ، جۋسان ءيىسىن قۋىپ اكەلگەندەي اسەردىڭ بەسىگىنە بولەيتىن. شىعارمالارىن وقىعان سايىن ىلعي دا مەنىڭ كوزىمە اباي - ۇزاققا سوزىلعان قاراڭعىلىقتى مويىنداپ قويعان قازاق ساحاراسىن كەنەتتەن ارايلاندىرىپ جىبەرگەن، قاپاس تۇنەكتى جارىپ شىققان، جارىعى كوز تايدىراتىن نۇرلى كۇندەي بولىپ ەلەستەيتىن.
قىزىق! استاناعا قونىس اۋدارعاننان كەيىن ءبىراز ۋاقىت وتكەن سوڭ قايتادان الماتىمدى ساعىنىپ، ءتىپتى، باۋىر باسىپ قالعان جەتىسۋدىڭ اسقار تاۋلارى تۇسىمە كىرىپ، تاعى دا سايابىرساعان كوڭىلىمنىڭ تىنىشتىعى بۇزىلدى. ەندى مەن ابايدان گورى ەلەسى  الىستاعى جۇلدىزداي جىلتىلداعان مۇقاعاليدى ءجيى-ءجيى ويلاپ، بۇرىن-سوڭدى بولماعان تولقۋلار سانامدى شىرماپ،  ساعىنىشتىڭ شىن كاۋسارىن تاتقىزىپ، اقىنعا دەگەن باياعىدان دا كۇشتى ماحاببات بويىمدا بۋىرقانىپ ويانىپ كەتتى.  سۇيىكتى اقىنىمنىڭ جىر جيناعىن سۇراتىپ الىپ، ولەڭدەرىمەن قايتا سىرلاسىپ، ماۋقىمدى باسقانىمدا عانا وزەگىمدى ورتەگەن وتتى سوندىرگەندەي بولىپ، ساباما ءتۇستىم. كوڭىلىم بوساپ، مۇقاعالي ولەڭدەرىنىڭ قوڭىر اۋەنى جۇرەگىمنىڭ نازىك تالشىقتارىن دىرىلدەتىپ، شەرىمدى قوزعاپ، تاعى دا جانارىم جاسقا شىلاندى.   

ماحاببات پا؟
ماحاببات بولعان مەندە.
ءجيى بارعام اققۋلار قونعان كولگە.
ال، قازىر توڭعان جۇرەك، سولعان كەۋدە.

عاشىقتىق پا؟
عاشىق تا بولا بىلگەم.
ءبىر-اق جانعا عاشىقپىن بالا كۇننەن
جانىممەنەن سۇيەمىن، جانارىممەن.

ساعىنىش پا؟
قالاي ونى تاۋىسا الامىن.
ساعىنعامىن، شولدەگەم، اڭساعامىن،
اقىرى شارشاعامىن، شارشاعامىن.

ارقانىڭ ءاپايتوس دالاسىنداعى سۇلۋ شاھاردا، ەرتەگى ءومىرىن ەسىنە ءتۇسىرىپ وكسىگەن كوڭىلىمدى مۇقاعاليدىڭ جىرلارىمەن جۇباتىپ، كەڭسايدا جاتقان تالاي ارىستاردىڭ ارۋاعى قورعاعان بيىك تاۋلاردىڭ ورتاسىندا قالىپ قويعان كەربەز قالامدى ساعىنعان كۇندەرىم سىناپتاي سىرعاناپ وتە بەردى.  
قاراشادا ىسساپارمەن الماتىعا بارۋعا جولىم ءتۇستى. بالا كۇنىمدە اياعىم توپىراعىنا تيگەندە باۋىرىنا باسىپ، انالىق ماحابباتىمەن الديلەگەن مەكەنىمە جەتكەنىمدە كوڭىلىم  الىپ-ۇشىپ، وسى قالاعا تۇڭعىش كەلە جاتقان كەزىمدەگىدەي تولقىعانىم-اي!  كوزىمدى كىرەۋكە مۇڭنىڭ كىربىڭى شالىپ، قىرىقتىڭ قىرقاسىنان اسقان شاعىمدا ءالى ءسابي كەزىمدە كەتىپ قالعان  مەكەنىمە، دانىشپانداي تەرەڭ، ءارى جومارت دالاما، اق كودەلى ادەمى ولكەمە اكەمنىڭ ارۋاعى شاقىرىپ اكەلگەنىمەن، انامنىڭ قۇشاعىنداي ىستىق، ءارى مەيىرىمدى جەتىسۋ جەرىنىڭ قامقور شەشەمدەي بولعانىن سوندا عانا جان-تانىممەن ءتۇسىندىم. كوڭىلىم قايتادان قۇلازىپ، جەتىمسىرەگەن جۇرەگىم ابايسىزدا قاقپانعا تۇسكەن قاسقىرداي قينالىپ، ۇلىپ قويا بەردى.

تولقىن-كوڭىل توقىراپ، تاۋسىلۋى-اي،
تاسىپ-تاسىپ باسىلعان تاۋ سۋىنداي.
جەتىم جۇرەك جاستىقتىڭ جۇرتىندا قاپ،
ۇليدى كەپ ءبورىنىڭ قانشىعىنداي.

قىرىق كۇزدىڭ قىرقادا بۇلتى اۋنايدى،
قىرىق كوكتەم كەلسە دە جىلىتا المايدى.
قىلىن شەرتسەڭ كۇمبىرلەپ كۇي توگەتىن،
قىرت كوڭىلدەن بۇل كۇندە دىم تامبايدى.

قىرقاسىنا شىققاندا قىرىق بەلدىڭ،
مويىنىمدى ارتىما بۇرىپ كوردىم.
جاتىر ەكەن جيىرما مەكەنىندە،
مەن نەسىنە قىرىقتى قۋىپ كەلدىم

پوەزدان تۇسكەنىمدە جاڭبىر قۇيىپ، الماتى مەنى جىلاپ قارسى الدى. كۇننىڭ سالقىندىعىنان ەمەس، كوڭىلسىز قارسى العان قالانىڭ سۋىقتىعىنان دەنەم توڭىپ، تۇلا-بويىم قالشىلداپ كەتتى. كوشەدەگى ساپ تۇزەگەن اعاشتار دا، مۇڭايعان ۇيلەر دە، قۇمىرسقانىڭ يلەۋىندەي قۇجىناعان حالىق تا، شاباقتاي شورشىعان كولىكتەر دە مەنى تانىماعانداي ءومىر-وزەننىڭ تولقىنىمەن اعىپ بارادى.
و، الماتى-اناشىم! جۇرەگىم قۋانىشتان جارىلا جازداپ، سوناۋ بالالىق شاعىمدا  قۇلىنىڭداي قۇراۋلاپ جەتكەنىمدە جازدىڭ جايماشۋاق كۇنىندەي جادىراپ قارسى الىپ، باۋىرىڭا باسقانداعى ىستىق قۇشاعىڭ قايدا كەتتى؟ نەگە سالقىن بولىپ باراسىڭ جىلدان-جىلعا؟ تالشىبىقتاي بۇرالعان قازاقتىڭ ارۋ قىزدارىنىڭ كوركىندەي ءايبات كەلبەتىڭدى كىم ايعىزداعان؟ جۇپار ءيسىڭدى كىم لاستاعان؟ مەنى كورگەندە قىرشىن كەتكەن قوس ۇلى ەسىنە ءتۇسىپ، كوزىنىڭ جاسىنا ەرىك بەرىپ توقتاتا المايتىن بايعۇس اجەمدەي جۇرەگىمدى اۋىرتىپ،  نەگە جىلاي بەرەسىڭ، الماتى؟

ساندالعانى-اي سانامنىڭ سان ءبولىنىپ،
تامىرىمدا تۋلايدى قان جەلىگىپ.
بارا جاتىر كولشىكتەر كولگە اينالىپ،
بارا جاتىر توبەلەر تاۋ كورىنىپ.

قۇمدى قۇشقان قۋ تاقىر باققا اينالىپ،
سۋىق اياز كۇيدىرگەن وتتاي قارىپ.
ءالسىز جۇرەك ءال جيىپ الاتىنداي،
اراگىدىك لىپ ەتىپ، توقتاي قالىپ.

تاس كوشەگە تابانمەن سىنا قاعىپ،
قايدا اسىعىپ بارادى مىنا حالىق؟
ابىر-سابىر اعىلعان ادامدارعا
ايعاي سالعىم كەلەدى تۇرا قالىپ.

وتىز جىل وسكەن اسەم قالاما ەمەس، باسقا شاھارعا، ءتىپتى بوتەن ەلگە كەلگەندەي كوڭىلىم قۇلازىپ، جاپىراقتارى تونالعان اعاشتاي قامىعىپ،  ۋاقىتتىڭ ۋلى تىكەنەگى جانىمنىڭ جاراسىنا ءتيىپ كەتىپ، سىزداتىپ بارادى. قۇددى باقىتتىڭ كوبەلەگىن قۋعان - بالالىق  شاعىم، بوزبالا داۋرەنىمنىڭ ەسىگىن قاققان- تاعدىرلى ماحابباتىم بولماعانداي، زاماننىڭ داۋىلىمەن الىستىرىپ قويعان جاستىق ءومىرىمنىڭ قىزىعى بۇل قالادا وتپەگەندەي الماتى ماعان سالقىندىق تانىتىپ تۇر.
جۇدىرىقتاي جۇرەگىم عانا ارمان قۋعان جىلدارىمنىڭ ءبارىنىڭ دە وسى قالادا ۇيا سالعانىن ۇمىتپاي،  سول ادەمى  عۇمىرىمدى كورگىسى كەلىپ كەۋدەمنىڭ قاقپاسىن ۇرىپ قويادى. ىستىق قونىسىنا كەلگەنىن سەزگەن قايران جۇرەگىم ول قارلىعاش-داۋرەننىڭ باسىمنان ۇشىپ كەتكەنىنە ءالى سەنبەي،  مازامدى الىپ دۇرسىلدەيدى. سالقىن نوسەر كوشەدە  ەمەس، ارمان قۋىپ شارشاعان مەنىڭ كۇزگى كوڭىلىمدە قۇيىپ تۇرعانداي بولىپ، ساتىرلاپ جاۋعان مونشاقتارى كوڭىل تەرەزەمنىڭ اينەگىن سىندىردى. 

ارمان-اي، اكەتتىڭ-اۋ تىم الىسقا،
اكەتتىڭ-اۋ!
قايعى ما، قۋانىش پا؟!
انشەيىن اۋرە بولىپ ءجۇرمىن بە، الدە
ازىرگى كوڭىل جىقپاس جۇبانىشقا؟!

ارمان-اي!
ورىندالار بولارمىسىڭ،
قولىما قالاي ەتسەڭ قونار قۇسىڭ؟
الدە سەن ءار قيادان ءىز سوقتىرعان
ولجاسىز، وپىعى مول سونارمىسىڭ؟

قۇدايىم-اۋ! سولىعى ءبىر باسىلماي، جۇيرىك تۇلپارداي جەتكىزبەگەن سول ارمان قايدا جوعالىپ كەتتى؟ نەگە جاس كۇنىمدەگىدەي كوڭىلىمدى الداپ، ويناقتاپ شىقپادى الدىمنان؟ بەتىن ءاجىم باسقان الماتىممەن بىرگە ونىڭ دا داۋرەنى ءوتىپ، قارتايعانى ما؟ مۇمكىن  كوڭىلىمنىڭ تەڭىزىندە كەربەز اققۋداي قالقىعان ادەمى ارماندارىمنىڭ بولعانى وتىرىك شىعار؟ مۇمكىن ونىڭ ءبارى كورگەن ءتۇس شىعار؟ الدە وسىنىڭ ءبارى بوتەن بىرەۋدىڭ باسىن مۇنارلاعان ساعىم بۇلتى ما ەكەن؟
جو، جو، جوق. بولعانى انىق!  ايتپەسە، نەگە دۇنيەنىڭ جالعاندىعىن، قوعامنىڭ قاسىرەتىن، زاماننىڭ زالىمدىعىن، تاعدىردىڭ وپاسىزدىعىن كورە-كورە بارىنەن ءتۇڭىلىپ شارشاعان مەنىڭ عازيز جۇرەگىم سەنى قايتادان كورگەندە بوتاداي بوزداپ، جىلاپ قويا بەردى الماتىم؟ ايتپەسە، نەگە مەن قانشاما جىلدار ءوتىپ، تالاي ءۇمىتىمنىڭ شىراعى سونسە دە ومىرىمە التىن شۋاعىن شاشقان مۇقاعالي ساۋلەسىنىڭ بولعانىن ۇمىتا المايمىن؟ ايتپەسە، نەگە مەن ءتۇننىڭ ءبىر ۋاعىندا، جارىق ىزدەگەن جىندى كوبەلەكتەي، سول ارماندارىمدى ساعىنىپ ۇلى اقىننىڭ ەسكەرتكىشىنىڭ الدىنا كەلىپ تۇرمىن؟ ايتپەسە، نەگە مەنىڭ بۇگىنگى كۇننىڭ قارا سۋىعىنان مۇزداعان  جانىم، سەنىڭ تاس ءمۇسىنىڭنىڭ الدىنا كەلگەندە عانا جىلىپ سالا بەردى، اقىنىم؟ ايتشى، نەگە؟
دەنەم جاۋراپ، جازدىڭ جىلى شۋاعىن اڭساعان كوڭىل-كۇيمەن مۇقاعالي ەسكەرتكىشىنىڭ الدىندا تاعى دا ءبىر كۇزدى شىعارىپ سالىپ تۇرمىن. كۇننىڭ كەنەتتەن سۋىپ كەتۋى قىستىڭ تاياپ قالعانىن اڭعارتقانداي. تۇلا بويىمدى توڭدىرعان كۇزدىڭ سالقىن تۇنىندە الىسقا كوزىمدى تىگىپ، تاۋدىڭ ارعى جاعىنا باتقان جارىق كۇن عۇمىرىمنىڭ بارلىق قۋانىشىن وزىمەن بىرگە ارقالاپ اكەتكەندەي، كەلمەسكە كەتكەن ەرتەگى ءومىرىمدى ارمانداپ قايتا-قايتا كۇرسىنىپ قويامىن.

جارقىراپ شىعىپ،
قالتىراپ بارىپ باتار كۇن.
قىسقارىپ قالار تاۋلىگى ۇزاق ساپاردىڭ.
كۇن باتقان جەرگە،
قوسىمدى مەن دە اپاردىم،
كۇنمەنەن بىرگە دامىلداپ مەن دە جاتارمىن.

ءومىرىم مەنىڭ!
كۇنمەنەن بىرگە جىلجىعان،
وتە بەر ءجايلاپ،
نەسىنە ساعان قىنجىلام.
اشىلىپ كۇنمەن،
كۇنمەنەن بىرگە تۇنجىراپ،
كۇنمەنەن كۇلىپ،
جىلاسا بىرگە تۇر جىلاپ.

ارينە، جاسىم ۇلعايا باستاعاندىقتان ءدال بۇگىن ماعان ابايدان ىستىق، ءارى جاقىن كەمەڭگەر جوق. شاماسى پوەزيا پاتشاسى تەك مەنىڭ عانا ەمەس، كەمەلدىككە جەتىپ، جۇرەك سابىرلىلىعىنا، جان تازالىعىنا سۋساعان، اقىلىندا ساۋلەسى بار كەز-كەلگەن قازاقتىڭ  ءومىرىنىڭ ءولىاراسىندا ىزدەپ باراتىن - رۋحاني مەشىتى بولسا كەرەك.
دەگەنمەن اللانىڭ جۇرەگىندەي نۇرلانعان سول ۇلى عيباداتحاناعا كىرەرىمنىڭ الدىندا، جاستىعىمدى ارايلاندىرىپ، تاڭعاجايىپ شۋاعىن  شاشقان مۇقاعالي ساۋلەسىنىڭ مەنىڭ ومىرىمدە بولعانىن قالايشا ۇمىتا الامىن؟ قالايشا؟ ءتىپتى، الاپات سەزىمنىڭ تاسقىنىمەن تەرەڭدە جاتقان  مۇڭىمدى قوپارىپ تاستاعان مۇقاعاليدى، ەلجىرەگەن جاستىق جۇرەگىممەن ابايدان دا ارتىق سۇيگەن كەزدەرىمنىڭ دە بولعانى راس قوي.
مۇقاعاليدى جۇلدىزداردان دا جوعارى كوتەرگەن كوڭىلىم مەن سول جىلدارداعى اقىندى قۇلاي سۇيگەن ماحابباتىم ءۇشىن مەنىڭ بايعۇس جۇرەگىمدى جازعىرۋعا بولا ما؟ نەگە مەن بۇل شىندىقتى جۇرتتان جاسىرۋعا ءتيىسپىن؟  سەزىمىمنىڭ  باقشاسىندا قاۋىزىن اشقان ادەمى گۇلدەرىمدى ابايدان بۇرىن رۋحىنىڭ نۇرىمەن ايالاعان دا مۇقاعالي پوەزياسىنىڭ ساۋلەسى ەمەس پە ەدى؟
ەندى سول ساعىم-باقىتتىڭ اسپانداعى ەلەسى اياۋلى اقىنىمدى ەسىمە تۇسىرتكىزىپ،  الىستان قولىن بۇلعاپ، كوڭىلىمدى الداپ مەنى وزىنە شاقىرعانداي بولادى. سول ادەمى ساعىمعا تەلمىرگەن كوڭىلىم، سونىڭ ءبارىنىڭ دە وتىرىك ەلەس ەكەنىن بىلە تۇرا، نەگە الدانا بەرگىسى كەلەدى وعان؟  تۇسىنبەيمىن.

الداما مەنى، اق ساعىم،
ارباما مەنى الىستان،
وزىمشە مەن دە پاتشامىن،
وزىمشە مەن دە دانىشپان.

الداعىن، مەنى ارباعىن،
جالعاندى كەزەر جوق جايىم.
سىباعا سەنەن العانمىن،
ىلەسسەم ەندى وڭبايىن!

الدانىپ ساعان تاۋ اسىپ،
الدانىپ ساعان قۇم باستىم.
حايۋاندارمەنەن ساناسىپ،
ايداھارلارمەن سىرلاستىم.

تۇياعى كۇيگەن قۇلاننىڭ
شولدەردە مەنى قالدىردىڭ،
ىسقىرعان ۋلى جىلاننىڭ
ۋىمەن سۋسىن قاندىردىم!

ارباما ەندى،
الدادىڭ!
الدانىپ ساعان بارامىن.
اداسىپ ساعان بارعامىن.
اداسىپ ولمەي جاپاندا،
قالايشا ءتىرى قالعانمىن؟!

باتىستىڭ دانىشپانى ەمەرسون ءبىر سوزىندە ادامدى تازاراق،  ءارى قاھارمان ەتەتىن دۇنيەنى عانا پوەزياعا جاتقىزۋعا بولاتىنىن قاداپ ايتىپتى. اقيقات سولاي بولسا، نەگە ءبىز مۇقاعالي  جىرلارىنىڭ - ءسابيدىڭ كوز جاسىنداي شىنايىلىعىمەن تازالىققا تاربيەلەگەن، اقىندىق قۋاتىمەن - بويىمىزداعى قاھارماندىق رۋحتى وياتقان زامانىمىزدىڭ ەڭ ۇلى ساۋلەسى بولعانىن ايتا الماي كەلەمىز؟
اسىرەسە سۇلۋلىقتى ىزدەپ باسى اينالعان ءبىزدىڭ ۇرپاقتىڭ اياۋلى اقىندى  باۋىرمالدىق ماحابباتپەن ءسۇيىپ، جاس جۇرەگىمىزدىڭ تالپىنىپ ساۋساعىن جايىپ، ونى ەڭ جاقىن ادامىمىزداي جاقسى كورگەنىمىز وتىرىك ەمەس قوي. ەندى وقىرمانعا، ولەڭدەرىنىڭ سيقىرىمەن جانىمىزدى ارباعان مۇقاعالي پوەزياسىن مەنىڭ جانە مەنىڭ زامانداستارىمنىڭ نەگە ەرەكشە سۇيگەنىنىڭ سەبەبىن، شامام جەتكەنشە ءتۇسىندىرىپ بەرۋگە تىرىسىپ كورەيىن.
(جالعاسى بار)
ABAI.KZ