بەيشارا

ءومىر قانداي، ءتاڭىر ورگەن ورنەكتەي،
اۋا قانداي، مولدىرەگەن اينەكتەي!
ال كەۋدەم شە؟
ءىسىپ كەتكەن كونەكتەي،
جۇرەگىم شە،
پىسپەي كەپكەن دانەكتەي.

قاناتتارىڭ قاعىپ-قاعىپ جاسقانباي،
زەڭگىر كوكتە قالىقتاعان قۇس قانداي!
ال كەۋدەم شە؟
شارىقتاعان اسپانداي،
ءىشىم مەنىڭ؟..
شىڭىراۋداي بوس سونداي.

مامىرداعى تامىلجىعان شاق قانداي،
ءتۇنى قانداي!
جىلى، جۇمساق ماقپالداي!
كەلە جاتقان كوكتەمنەن دە حابارسىز،
سۋىق سانام - ازىناعان اقپانداي.

بۇلتتى جارىپ، كۇلىمدەيتىن كۇن قانداي،
جەل وتىندە دىرىلدەيتىن گۇل قانداي.
ورايىما كۇن تۇسكەنى - تۇك ەمەس،
نۇر تاراتىپ تۇرماعان سوڭ
بۇل ماڭداي!

شەكسىز كوسموس، شەتسىز عالام زور قانداي،
جۇلدىزدانا قۇلاپ جاتقان قار قانداي!
بۇل عالامات كەڭىستىكتەر الدىندا،
توتەپ بەرەر قاۋقارىم بار، ال قانداي؟

شۋاق شاشقان، بەرەكەلى تاڭ قانداي،
ىزىڭ-قۋىڭ، مەرەكەلى ماڭ قانداي.
ال جۇرەگىم – شىڭىلداعان قۇمىرا،
ماڭگىلىكتىڭ قۇمدارىندا قالعانداي...

جىلان كوركەم، جاڭالاعان تەرىسىن،
دالا كوركەم، اياماعان ءورىسىن.
مەنەن اۋليە كۇبىرلەگەن ارىق تال،
بەتىن سيپاپ دۇعا قىلعان مەن ءۇشىن.

باۋ-باقشالار اياماعان جەمىسىن،
عالام جاۋھار اياماعان كەنىشىن.
و، جاساعان!
ءبارىن بەردىڭ مەن ءۇشىن،
ال مەندە شە؟
بۇيىم دا جوق سەن ءۇشىن،
سىيىم دا جوق سەن ءۇشىن...

“سەن توزاڭسىڭ!” دەيدى ماعان مىنا جول،
“سەن تامشىسىڭ!” دەيدى ماعان مىنا كول.
مەنەن تازا – تابانىمدا تاپتالعان،
اق جاۋىنمەن عۇسىل العان مىنا جەر.

مەنەن گورى اقىلدىراق جاپىراق،
قۇس تا اقىلدى، ۇشقان مەنى باقىلاپ.
مەنەن گورى مۇباراك بۇل –
توپىراق،
توپىراقتان بيىك پە ەدىڭ، اقىماق؟!

ەندى كەۋدەم نەدەن ءوسىپ، تاسىماق،
ءوز دەنەمدە كىمدى جۇرگەم اسىراپ؟!
قۇمىرسقا دا - قاراپ تۇرعان ءبىر حاكىم،
مۇرتتارىنان حيكمەتتەرى
شاشىراپ.

وندا ءوزىمدى جاۋ مەن جاتتاي سىنايىن،
ءوز شىڭىمنان عايىپ شوقتاي قۇلايىن.
كوزگە ىلمەسە مەنى جالعان
مىنا الەم،
مەنسىنە مە مەنى پاتشا قۇدايىم؟!

ويلاپ جاتسام،
ءىسىم - از دا، ءسوزىم - كوپ،
جۇرەگىمدى قۋىرادى قازىر وت.
...بۇل رايىما قۋانىشتان جەلپىلدەپ،
تۋ سىرتىمدا ەڭكىلدەپ تۇر قازىرەت...

اينانىڭ مونولوگى

نە ايتايىن مەن ساعان؟
ءومىر قىسقا.
ءار نارسەگە ەلەڭدەر كوڭىل-قاسقا.
ادام دەگەن جاۋراعان جەتىم جۇلدىز،
اينالاسى تولسا دا باۋىر-دوسقا.

نە ايتايىن مەن ساعان؟
ادام-جۇلدىز.
اشىلماسا جۇرەگى – قابارعان مۇز.
ومىرگە كەلەدى ونىڭ ءتانى جالعىز،
ولىمگە دە بارادى جانى جالعىز.

نە ايتايىن مەن ساعان؟
ادام عاپىل.
قازا بولعان پارىزدار سانامدا تۇر.
ارپالىسىپ،
القىنىپ جۇرگەن شاقتا،
ءىلىپ كەتەر قارا قۇس،
قارا دا تۇر.

نە ايتايىن مەن ساعان؟
نوسەر ويدا:
كەزەك كەلسە، الاڭداپ كوشەم قايدا؟
اجال جوققا سەندىرمەك ءتانىم-تاجال،
اكەم قايدا، ال وندا؟
شەشەم قايدا؟

نە ايتايىن مەن ساعان؟

الاڭداما.
جۇرەك – دانا، اقىماق – ساناڭ عانا.
ءوزىڭ عانا سىنايتىن - ادام عانا،
وزگەلەردى سىنايتىن نادان عانا.

نە ايتايىن مەن ساعان،
جۇمىرباستىم؟
ءومىردىڭ سازىن كەشتىم، قۇمىن باستىم.
قۇدايدىڭ اق نۇرىنان باسقاسىنا،
جۇرەكتى قانشا توسسام، جىلىنباسپىن.

نە ايتايىن مەن ساعان؟
بولاشاقتا،
كەۋدەڭدەگى توستاقتى امان ساقتا.
سول توستاقتى تولتىرساڭ – ماحابباتقا،
ساناڭ ءوزى تولادى پاراساتقا.
نە ايتايىن مەن ساعان،
جانىم، باۋىر؟
ادامنىڭ جانى دەرتتى، ءتانى اۋىر.
تىنشىماسا ىلىمنەن رۋح پەن جۇرەك،
باسىلمايدى ىشىڭدە قالىڭ داۋىل.

نە ايتايىن مەن ساعان؟
ويدان قاشپا.
جۇرەگىڭمەن بىراقتا مايدانداسپا.
جۇگىر سوسىن جاراتىپ، سەنى سۇيگەن -
جان-جاعىڭنان قۇشاعىن جايعان دوسقا.

نە ايتايىن مەن ساعان؟
مايدا باسپا.
ءىشىڭ باسقا،
ءجۇز بولەك،
اينا باسقا.
ءتاڭىر - سۇلۋ بولعان سوڭ،
ءومىر - سۇلۋ،
ساعان نەگە سۇلۋ بوپ جايناماسقا؟!..

ارىلۋ

ءۇنسىز.
ۇزاق.
قارايمىن ايعا مىناۋ،
ماقساتىم جوق كۇنگە دە،
ايعا دا ۇناۋ.
مەنىڭ بارلىق مۇراتىم -
جاراتقانعا
اپاراتىن سوقپاقتا تايعاناماۋ.

ماعان باقىت -
بۇل جولمەن جورعالاسام،
ەرسەم بولدى جۇرەك پەن جانعا ماساڭ.
اداستىرار ايىرىقتار بۇيىم ەمەس،
ءوزىمدى-ءوزىم بۇرمالاپ الداماسام.

ماڭىزدى ەمەس شاھارلار قاعانىمەن،
تارتىسۋ دا ماڭىزسىز جاعالىمەن.
بۇل جولداعى ەڭ ۇلكەن عيباداتىم -
جاندىك مىجىپ كەتپەسەم تابانىممەن.

باستى جاۋىم - مەن ءوزىم،
شىن ۇقتىم مەن،
سودان كوزىم بۋالدىر، سىنىق كەۋدەم.
ءوز ءوزىمدى سىندىرسام - جەڭىسىم سول،
سىندىرماسام بولعانى شىبىقتى مەن.

ماڭىزدى ەمەس جانە دە وي كەشكەنىم،
بىرەۋمەنەن “گوي-گويلەپ”، “قوي” دەسكەنىم.
قىبىرلاعان تىرلىكتەن ماڭىزدىراق -
سىبىرلاعان شوپپەنەن سويلەسكەنىم.

ماڭىزدى ەمەس بىرەۋمەن بەلدەسكەنىم،
ماقتان ىزدەپ، ورتادا قۇر بوسكەنىم.
ىرىلداعان داۋسىمنان ماڭىزدىراق،
شىرىلداعان قۇسپەنەن تىلدەسكەنىم.

ەندى ءمالىم جەر بەتىن قۇر باسقانىم،
باقىلاۋمەن توبەمدە تۇردى اسپانىم.
شىرقىراعان ويلاردان ماڭىزدىراق -
بۇرقىراعان بۇلتپەنەن سىرلاسقانىم.

جەتى بوياۋ شاشىراپ قىلىشىنان،
كوكتەم كەلسە عارىشتىڭ ءبىر ۇشىنان.
سوندا مەنىڭ اڭقيعان اۋىزىمنان،
قويا بەرسە دۇعا اڭقىپ تىنىسىمنان.

تۇرعان شاقتا ىشتە - ءۇمىت،
قولدا - امالىم،
دۇعالارىم - قۇسني حات جولداعانىم،
مەنىڭ باستى قاعيدام -
قالقىپ تۇرعان،
دۇنيەنى رەنجىتىپ الماعانىم.

تىلسىمدانىپ، جايناعان گۇل الام با،
ءھام بىلمەيمىن ويناعان نۇر الام با؟!.
بۇل ولجادان بىراق تا ابزالىراق -
ەش قيانات جاساماۋ ءتىرى ادامعا.

جۇرەك جاسىن كولدەتىپ تەگى سۋداي،
جىلاپ كوكتەن سۇرايمىن نەنى ۇداي.
جالبىراعان كەيپىمدە جالعىز ۇرەي:
جاقتىرماي قالماسا ەكەن مەنى قۇداي!

سودان ەندى سوزدەن قالىپ، ويدان قالىپ،
وزىممەن سوعىساتىن مايدان قالىپ.
وتىرعاندا شاقىردى مەنى جولعا،
كوز ۇشىندا جارق ەتىپ، تايعان جارىق…

ءۇنسىز.
ۇزاق.
قارايمىن العا مىناۋ،
مەن ەندى ءمۇساپىر جان بولعانىم-اۋ.
جاھانكەز جۇرەگىمدى قولىما ۇستاپ،
قۇدايدى ىزدەپ ءتۇستىم عوي جولعا مىناۋ.

جۇلمالاسىن جۇرت مەنى، ءارى-بەرى،
عايباتتاسا مەيلى ەندى، ءبارى مەنى.
مەن اللامدى سۇيەتىن جولعا شىقتىم،
ال اللام سۇيە مە ەكەن ءالى مەنى؟..

xxx

قالا، سەن بە كۇرسىنگەن؟.. ۇيلەرىڭ بە؟
ءبىر تىلسىم بار كولەڭكە بيلەرىندە...
تۇيسىگىمدە بوزدايدى قوبىزدار – مىڭ،
ابىزداردىڭ تارتا الماس كۇيلەرىندەي...

دالا، سەن بە جىلاعان؟.. جۋسانىڭ با؟
كىم بيلەپ ءجۇر توسىڭدە، قۋ ساعىم با؟
اناۋ ارۋ انام با،
تەرىس قاراپ،
كىمدى قىسىپ بارادى قۇشاعىندا؟..

اسپان، سەن بە جوتەلگەن؟.. بۇلتتارىڭ با؟
مۇز قاتىپ تۇر نەلىكتەن مۇرتتارىندا؟
اناۋ جىگىت اكەم بە،
باسىن شايقاپ،
قاباق شىتقان اراقتان ۇرتتارىمدا؟!

جانىم، سەن بە سويلەگەن؟
ءتاڭىرىم بە؟
قىرىق قۇبىلعان الاڭ بار كوڭىلىمدە...
اناۋ بالا – ءوزىم بە – جاۋتاڭكوزدى،
جىلىلىقتى سەزبەگەن ومىرىندە؟..

داۋرەنىمدى وشىرگەن الاقايلى،
تالاي سۇمدىق كورسەم دە تالاپايلى،
مەن الەمدى كەشىرەم.
بىراق قالاي
جۇباتامىن ىشتەگى بالاقايدى؟..

كىم؟

دۇنيەگە قارادىم،
قارادىم دا ويلاندىم:
مەن بە ويلاعان ول جايلى؟
كىم ويلاعان ول جايلى؟!
گۇل جايقالعان دالا جايلى،
جول جايلى،
جوق تۋرالى، بار جايلى؟!
شۋاق جايلى، قار جايلى؟!
ءناپسى جايلى، ار جايلى؟!
سان قۇبىلعان
سەزىمدەردى سەزدىرگەن،
ءبىر نۇكتەدە شەكسىزدىكتى كەزدىرگەن،
كورسەتەتىن كۇندىز - كۇندى، تۇندە - ايدى،
كىم ۇشىرار كوزدەرىمنەن جەلگە ويدى؟!
كىم، كىم، كىم ماعان مۇعجيزانىڭ بارلىعىن،
كورسەتۋگە قولىن ىلعي بۇلعايدى؟
بىلەسىز بە، ول جايلى؟!
از دۇنيە مەن مول جايلى،
اياق پەنەن قول جايلى،
قۋانىش پەن سور جايلى
اۋقىم مەنەن تار جايلى،
ءتورتبۇرىش پەن شار جايلى،
ءبارىن-ءبارىن ءسات سايىن،
سانسىز-شەكسىز ويلاردى دا بىلايعى،
مەن بە ويلايتىن؟!
...مەن بە مۇنىڭ ءبارىن ويلاپ تاۋىپ شىعارعان،
سەن بە مۇنىڭ ءبارىن ويلاپ تاۋىپ شىعارعان؟
مەن بە بىلگەن سەن جايلى،
سەن بە بىلگەن مەن جايلى؟
وسى ساۋال ەكەۋمىزدى قينايدى.
مەن بە پاتشا، ءۋازىر كىم؟!
سەن بە پاتشا، ءۋازىر كىم؟!
بۇل سۇراقتى قويىپ وتىر قازىر كىم؟
ول پاتشا الدە، مەن ءۋازىر؟!
ول ويناۋشى، مەن كوزىر؟
مەن ويىنشى، ول كوزىر؟
مەن بىلمەيتىن سەزىمدەردەن بوساتىپ،
كوزدەرىمنەن جاس اتىپ،
كىم ىشىمدە ءوز-وزىنەن جىلايدى؟
وعان جىلاعان ۇنايدى،
الدە مەنىڭ جىلاعانىم ۇنايدى؟
كىم باسقارىپ وتىر مەنىڭ ەركىمدى،
كىم كەلتىرگەن كۇلكىمدى؟!
اجىراتاتىن تۇستەردى دە مىڭ ءتۇرلى،
دىبىستاردى مىڭ ءتۇرلى،
يىستەر مەن ءدامدى ماعان سەزدىرگەن،
قۇبىجىقتىق قۇبىلىستاردان بەزدىرگەن،
كەدەيلىك پەن بايلىقتى
اجىراتقان قاي مىقتى؟!
كىم ۇناتقان ءمولدىر سۋ مەن شىرايدى،
وسى تەكتەس ساۋالدارعا قانشاما،
جاۋاپتاردى كىم تاعى دا سۇرايدى؟
ءوز تاعدىرىم قايدا قالدى اپىر-اۋ،
بار بولمىستى ويعا مالدى مىنا كەش،
كىم مۇندايعا شىدايدى؟
ءوز ويىنا ەشقاشاندا تويمايتىن،
مي دەپ ايتتى بۇنىڭ ءبارىن ويلايتىن،
جانە ءوزى سەنى باقىلاپ سىنايدى،
...ەگەر ءبارىن ويلاپ تۇرسا قۇدىرەت-مي،
وندا ىشىمدە كىم ويلايدى قۇدايدى؟!..

xxx

تۇنەك باسىپ تۇرعانمەن، كوڭىلدە نۇر،
اسپان جاقتان جارقىراپ توگىلگەن گۇل.
جاسىل قانات تۇستەگى پەرىشتەلەر،
جانارىنان ءتۇن تامىپ وڭىمدە ءجۇر.

كارى ساۋساق اۋاعا سىزىپ ولەڭ،
ءار ارىپتەن سوزادى، ءۇزىپ اۋەن.
كەشە عانا بۇلىڭعىر دۇنيەدەن،
جاراتىلىپ جاتقانداي قىزىق الەم.

الەم ىشتە، مەن ونىڭ ىشىندەمىن،
سىرتىمدا كۇش، مەن ونىڭ كۇشىندەمىن.
ساتتەر – مەنىڭ بولمىسىم، ساتتەر عانا،
ساتتەر – مەنىڭ ءومىرىم، تۇسىنگەنىم.

جوعالتتىم با ەسىمدى، جيا الدىم با،
سۇيمەدىم بە ءوزىمدى، سۇيە الدىم با؟
سۇراعاندى بەرىپتى ماعان ءتاڭىر،
وزگەشەلەۋ بولعانمەن قيالىمدا.

كەيدە سول ءسات، ال، كەيدە كىدىرەتىن،
و، جاراتقان، سان قىرلى قۇدىرەتىڭ!
جولدارىڭدى اڭعارماي قالاي تۇرمىن،
جۇرەگىمنەن وزىڭە جۇگىرەتىن!

الىپ جاتىر قاراشى، دالا تىنىس،
ەي، پەرىشتە ءجۇزىڭدى قاراتىپ ۇش!
كۇلكىسى دە گۇلدەردىڭ تانىس، تانىس،
ءتۇر-ءتۇسى دە تىم تانىس جاراتىلىس...

مەن جارالعام شەبەردىڭ امىرىنەن،
مەنى سۇيگەن ەڭ ءمىنسىز كوڭىلىنەن.
تۇرمايدى ەكەن، داريعا، ناعىز ءومىر،
تۇڭىلۋدەن،
بۇلىنۋدەن،
شەگىنۋدەن...

باقىلاۋ

قاسىمدا جوق سىرلاساتىن ەشكىمىم،
مەن وتىرمىن ءوزدى-وزىممەن قاتۋ بوپ.
سۋ بەتىندە الەم جاتىر بەس جۇلىم،
جاراتقاننىڭ جىرىم-جىرىم حاتى بوپ.

التىنشىسى سولتۇستىكتە مۇزدانا،
اق ايۋعا مەكەن بولعان كەڭىستىك...
وتكەن كۇندەر شۇعىلاسىندا – ءتۇز-دالا...
جەرۇيىقپەن وڭتۇستىكتە تابىستىق.

ال، اۋىلىم عارىشتان دا مۇنارتىپ،
ساعىنىشتىڭ شيراتادى ءتۇتىنىن.
لايلىگەن جۇرت...
ونداي دۋدان مۇڭ ارتىق،
تۇرمىس ارتىق، شاپان كيگەن جۇپىنى.

جۇلدىزدار جوق، كورىنبەيدى ەشبىرى،
جىمىڭىمەن قىتىقتايتىن جۇلىندى.
جوقتاۋ ايتىپ، مەنى ىزدەۋشى كەشقۇرىم،
ولەڭ عانا ەكەندىگى ءبىلىندى.

تاڭعى اراي دا – قىزىل قوراز، شاقىرعان،
كوك اسپاندا دوڭگەلەنەر باقىر-كۇن.
ىزعار عانا سەزىلەدى اقىلدان،
تۇك جازا الماي وتىرمىن...

xxx

سەنى ەشكىمگە بەرمەيمىن!
سۇراماسىن!
سۇراماسىن، جانىمنىڭ مۇناراسىن!
ماعان سەنى ءتاڭىردىڭ ءوزى بەرگەن،
پەيىشتە پەرىشتەلەر جىلاعاسىن!

مەن سەنى كوكتە كۇنگە قىزعانامىن!
سەزىلە مە جۇرەكتىڭ مۇزداعانى!
مىنا وپاسىز دۇنيەدە كۇناسى جوق،
ءتاڭىردىڭ سۇيىكتىسى ءبىز عانامىز!

مەن سەنى سۇيۋدەن جالىقپايمىن،
قاناتسىز - اق قاسىڭدا قالىقتايمىن!
سەن قاسىمدا بولعاندا جۇماقتايمىن،
سەن جوعالساڭ، الاۋلى تۇماقتايمىن!

مەن سەنى ساعىنۋدان ازاپ شەگەم،
ازاپ شەگەم...
بۇل ازاپ عاجاپ نەگە؟!
كەۋدەمدەگى جالىنمەن سالىستىرساڭ.
اياز بولىپ كورىنەر توزاق دەگەن!

بىرەۋ مەنىڭ كوزىمنەن بايقار كۇزدى...
مەن سەنى ۇمىتۋعا قاۋقاپسىزبىن!
يماندىلىق زاڭدارىن بۇزعان بۇلار،
ءجۇزى كۇيگەن پەندە دەپ ايتار ءبىزدى...!

ايتا بەرسىن!
قۇلاعىما ول ءسوزدى ىلە المايمىن،
سەبەبى مەن سەزىمسىز جۇرە المايمىن.
وزگەلەرسىز كۇن كەشسەم، وكىنبەيمىن،
ال، ءوزىڭسىز ءومىردى سۇرە المايمىن!

ءدارۋىش

التىن توردا رۋح جىلاپ، تالاي تۇندە جان ۇلىپ،
قويماعان سوڭ، يىققا قارا ءتۇندى جامىلىپ،
جولعا شىقتىم تابۋعا جاراتىلىس يەسىن،
كۇدىگىم بار تاپپاۋعا، تابۋعا دا بار ءۇمىت.

جۇلدىز شاشا يىققا قارا ءتۇندى جامىلىپ،
جولعا شىقتىم الاقتاپ،
كوڭىل-كۇيمەن قامىرىق.
شەكسىزدىككە الداعى…
بار تىنىسىم تارىلىپ…
جول باسىندا بوزارىپ،
قار-ا-ا-پ تۇرمىن اڭىرىپ…

ودان باسقا سانامدا بولماق ەمەس وي باسقا،
ونىڭ اتى تۇرادى قاراي قالسام قاي تاسقا.
ويناقتاعان قوزى-لاق ماڭىرايدى ول جايلى،
كىسىنەيدى شۇرقىراپ قۇلىنشاقتار ايقاسقا.

حوش اۋەز بەن مىڭ ءتۇرلى بوياۋ شاشىپ كەرەمەت،
جۇرەگىمە قۇپيا ءىلىم بۇركىپ، شەگەلەپ.
قاناتىنان كوكشىل نۇر،
نازىك شاشىپ، سەبەلەپ:
“ىزدە ونى، تاباسىڭ!” دەيدى عاشىق كوبەلەك.

ۇمىتسىزدىك شولىنە جاڭبىر توگىپ سىركىرەپ،
ۇمىتسىزدىك كوگىندە بۇلت اۋناسا دۇركىرەپ.
“ىزدە ونى، تاباسىڭ!” دەيدى ماعان ءبىر داۋىس،
كەمپىرقوساق دىبىسپەن كوكجيەكتەن كۇركىرەپ.

وكىنىشسىز قايتارىپ مىرزالاردىڭ سىيلىعىن،
ىزدەپ شىققان بەيباقپىن تاعدىر جازعان بۇيرىعىن.
“ىزدە ونى، تاباسىڭ!” دەيدى ماعان تارعىل يت،
ءتۇسىپ الىپ الدىما، بۇلعاڭداتىپ قۇيرىعىن.

بۇركەنىپ اپ قاشامىن، توڭدىرعاندا تۇنگى ىزعار،
كىلەم بولىپ توسەلىپ، جىلتىڭداسىن جۇلدىزدار.
مەن سىرتىمەن قاشامىن دۇنيەاۋي زاتتاردىڭ،
مەنىڭ اردا قوعامىم - مەندەي پاقىر جالعىزدار.

تەك قولىمدا اسپاننان قالقىپ تۇسكەن حاتىم بار،
تەك كەۋدەمدە توت باسقان
سولق-سولق ەتكەن زاتىم بار.
“ىزدە ونى، تاباسىڭ!” دەيدى ماعان كورىنبەي،
ماڭايىمدا اۋناعان
سيقىرلى ءبىر سىزىقتار،
جالت-جۇلت ەتكەن
اتومدار.

اساتاياق ۇستاعان قارىسادى، سەزەم قول…
جەتكىزبەۋگە مەنى وعان الىسادى كەزەڭدەر.
“سەنەن بۇرىن جەتەمىن!” دەپ جۇيتكيدى الا جەل،
مەنەن بۇرىن جەتۋگە جارىسادى وزەندەر!

و، قۇدىرەت بۇل قانداي، اسىعاتىن ءبارى وعان؟!
جۇرەگىندە ارنايتىن عاشىق وتىن ءبارى وعان؟!
كۇنالارىن بۇركەلەپ، جاسىراتىن ءبارى ودان،
امالىمەن ەركەلەپ تاسىناتىن ءبارى وعان؟!

جانىمدى ەمدەر جالعىزىم، قايدا تۇرسىڭ جاسىرىن؟!
جاۋھارىڭا تەك سەنىڭ اسىعامىن اسىلىم!
ديدارىڭنان ەڭ ۇلىق جامىراسا جاسىل نۇر،
جامالىڭا اربالىپ، قاتىپ تۇرسام، عاشىعىم!

باعدارى جوق، باعىتسىز سالپاقتاۋمەن كەلەمىن،
قاي قيىردان كورەم دەپ جالتاقتاۋمەن كەلەمىن،
كۇننەن كۇنگە ءىش تولىپ، سارقىراۋمەن كەلەمىن،
قارا تۇندە شام بولىپ، جارقىراۋمەن كەلەمىن!

تاۋ مەن تاستى سيپالاپ، كۇيىن كەشىپ سوقىردىڭ،
بوز دالانى شيىرلاپ، سانسىز سوقپاق توقىدىم…
ەندى مىنە، ءال قۇرىپ…
جول شەتىندە وتىرمىن،
ساپارىمنان ءتۇڭىلىپ، شاراسىزدان اھ ۇردىم…
ماعان ءتىپتى قالتامنان قيقىم الىپ شوقۋ - مۇڭ…

...“ىشتەن ىزدە مەنى سەن!” دەگەن عايىپ جازۋدى،
قۇلاپ بارا جاتقاندا گۇل بەتىنەن وقىدىم!..