جۋرفاكتا نۇرلانمەن ءبىر وقۋ ورنىندا وقىپ (ول1984 جىلى بىتىرگەن ، مەن 86-جىلى ءتۇستىم), ءبىر قالادا قىزمەت ەتسەك تە، ءتىپتى ەكەۋمىز شىعىستان بولساق تا، جاقىن ارالاسىپ كورمەپپىز.

جۋرفاكتا نۇرلانمەن ءبىر وقۋ ورنىندا وقىپ (ول1984 جىلى بىتىرگەن ، مەن 86-جىلى ءتۇستىم), ءبىر قالادا قىزمەت ەتسەك تە، ءتىپتى ەكەۋمىز شىعىستان بولساق تا، جاقىن ارالاسىپ كورمەپپىز.

تەك  دوستارىم «ول  سەنىڭ  اعاڭنىڭ  كۋرستاسى» دەيتىن (اعام – بەيسەنعازى  ۇلىقبەك). ونى  ۇنەمى  وي  ۇستىندە  كورۋشى  ەدىم. كوزىندە  الدەبىر  مۇڭ  جاسىرىنىپ  جاتقانداي  بولاتىن. «اقىن  عوي.  اقىنعا ويلىلىق جاراسادى»  دەۋشى ەدىم  ىشتەي. ارا-تۇرا  مەرزىمدىك  باسىلىمداردان نۇرلاننىڭ ء مولدىر،  ارنالى،  تامىرىن  تەرەڭگە  تارتقان  ولەڭدەرىن  وقىپ تۇراتىنمىن. ويلى  اقىن  ەدى. كەزىندەگى  دۇركرەپ  وتكەن  جىراۋلاردىڭ  ماقامىن  ەسكە  تۇسىرەتىندەي-تۇعىن. قالام  ۇستاعان ءوز  قاتارىنىڭ  الدى  دەۋگە  دە  بولاتىن. بىردە «نۇرلان  قايتىس  بولىپتى»  دەگەندى  ەستىگەندە، «شىعىستان شىققان تالانتتاردىڭ  عۇمىرى  نەگە  قىسقا؟» دەپ (ورالحان  بوكەي،  مارات  قابانباي),  كوزىمە  جاس الىپ، كوكىرەگىم ايرىلا  كۇرسىنگەنىم  راس-تى. امال  قانشا،  پوەزيا  تەڭىزىندە جەلكەنىن  جەل  كەرىپ، ەندى-ەندى  كەمەلىنە  كەلىپ  جۇزە  باستاعاندا جالعان  دۇنيە جالعاندىعىن  تانىتتى. ارتىنا  ءنارلى  ولەڭدەرىن  قالدىرىپ،  نۇرلاندى  الدى دا كەتە  باردى. «ماڭگىلىككە ۇلاساتىن ۇلىلىق - جالعان دۇنيەنى مايشا شىلقىعان جالپاق تابانىمەن جالپاعىنان باسۋ ەمەس، ءتىپتى ء ىلىنىپ-سالىنىپ الجىعانشا جاساۋدا ەمەس، ارتىڭا وشپەس ءىز قالدىرىپ، ارعىماققا مىنگەندەي اسىعىس زۋلاپ وتە شىعۋ، ياعني ءوز ءومىرىڭدى وقىس ءارى ادەمى اياقتاتۋ» دەپ ەدى، جەرلەسىڭ،  اعاڭ  ءھام قازاقتىڭ ماڭدايىنا  سيماي  ەرتە كەتكەن دارىندى جازۋشى  ورالحان  بوكەي. 

وراش  اعانىڭ  ايتقانى  – اقيقات. ءجۇز  جاساۋ  ماقسات ەمەس. ەڭ  باستىسى – ارتىڭا  وشپەس  ءىز  قالدىرۋ. سەنىڭ  ءىزىڭ –  تامىرلى جىرلارىڭ.

تiرiنiڭ قامىن تiرi جەر،

تiرiلەر بiرiن بiرi جەر.

تiرلiكتە قاشقان قادiرiڭ

ولگەندە عانا بiلiنەر.

ءولiنiڭ قامىن تiرi جەر،

جوقتاۋىن سالىپ جۇگiنەر.

جوعالتىپ العان اسىلى

ايرىلعاندا بiلiنەر، – دەپ  ەدىڭ ءبىر ولەڭىڭدە.

راس،  ءبىز تىرىسىندە  ەشكىمدى  ەلەي بەرمەيتىن وتە  سەلقوس،  سامارقاۋ  حالىقپىز. تەك دۇنيەدەن  كوشكەن  سوڭ  عانا ماقتاپ،  ەستەلىك ايتىپ  «اسىلدىڭ سىنىعى  ەدى»  دەپ قاۋقىلداسىپ جاتامىز.

ءيا،  سەن  دۇنيەدەن  وزعاندا  قازاق  پوەزياسى  قالامىنان  تولاعاي  جىرلار  توگىلگەن، التايدىڭ  ءور  شىڭىنداي  ورەلى  تالانتتى ءبىر  اقىنىنان ايرىلعان  ەدى.

 قوڭىر كەشتە قوڭىر

تاۋ تامساناتىن.

قوڭىرقاي بوپ ءوتiپتi

قانشاما ءتۇن…

قوڭىر iڭiر جانىما جاقىن مەنiڭ –

قوڭىر ۇنمەن قىرىق مىڭ

ءان سالاتىن.

ءيا، قوڭىر  تىرلىك  جانىڭا  جاقىن  ەدى. جىر  كوشىندە سالماقتى  ورنىڭ  بولا  تۇرا، «مەن سوندايمىن»  دەپ  ەشكىمگە كەۋدە  قاقپادىڭ. قاشاندا سالماقتى،  سىرباز  مىنەزدەن  تايمادىڭ. جۇرت  وسى بەيكۇنا،  پاك  قاسيەتىڭدى،  ءار جولىندا  اتان  تۇيە  ارەڭ  تارتار  وي  جاتقان ولەڭدەرىڭدى  ساعىنا  ەسكە  الار.

«ماڭدايىڭا جازعانىن كورەرسiڭ دە…

قۋاناسىڭ، جىلايسىڭ، ولەسiڭ دە…

اجالى جۇيرiك

بولدى جارىقتىقتىڭ،

دەپ الىپ، ساقتامايدى-اۋ،

ەل ەسiندە.

...جادىندا ۇستايتۇعىن جاقىن عانا،

باسقاعا بەيماعلۇم اتىڭ، بالا...»، –  دەپ  شەر توكسەڭدە، تەك  جاقىنىڭ  ەمەس، جۇرتتىڭنىڭ دا  ەسىڭدەسىڭ،  اقىن  اعا. «ءبىر بەينەتتەن ءبىر بەينەتىم بوپ قالىڭ، اجالىمنىڭ الدىنا كەپ توقتادىم» دەپ ەشكىم ايتا  الماعان. بىراق  سەن ايتا  الدىڭ. جىر  كوگىندە جاسىنداي  جالت  ەتىڭدە كەتە باردىڭ. نە  ءبارى 43 جاستا... بەرەرىڭ  كوپ  ەدۋ-اۋ، امال  نە؟  

قازاقتىڭ  قارا  ولەڭى  امان  تۇرعاندا، سەنىڭ دە  اتىڭ  وشپەيتىنى  بەلگىلى. ەلەۋسىز،  ىزدەۋسىز  قالماسىڭ حاق.

نۇرتورە  ءجۇسىپ، پرەزيدەنت سىيلىعىنىڭ يەگەرى:

– 1979 جىلى  قازىرگى  ءال-فارابي  اتىنداعى  قازاق  ۇلتتىق  ۋنيۆەرسيتەتى  جۋرناليستيكا  فاكۋلتەتىنىڭ  قازاق  بولىمىنە  50  بالا  تۇستىك. ول  كەزدە ستۋدەنتتىك  ءومىر  ءسال  وزگەشە ەدى. سەنبى،  جەكسەنبى  سايىن ءتۇرلى  كەش،  سونىڭ  ىشىندە  پوەزيا  كەشتەرى  ءجيى  ءوتىپ تۇراتىن. سول جىلى  وقۋعا  تۇسكەن  50 بالانىڭ بارلىعى  دەرلىك  اقىن  ەدى دەسەم،  ارتىق  ايتپاعانىم. 

جۋرفاكتىڭ  جاتاقحاناسىندا  كۇركىرەپ ولەڭ  وقىپ،  تالداپ جاتۋشى ەدىك.  سول  وقۋعا  تۇسكەن  تۇلەكتەردىڭ  ءبىرى، ورتالاردا  ءوزىنىڭ  ورنەكتى  ولەڭدەرىمەن  تانىلعان  نۇرلان  بەرگازيەۆ  بولدى. كەيىنەن  ول  اقىن  رەتىندە نۇرلان  ماۋكەنۇلى  دەگەن اتپەن  تانىلدى.  ءبىرىنشى كۋرستا وقۋعا  تۇسكەن  ەلۋ  بالانىڭ  بارلىعى  دەرلىك  اقىن  بولعانىمەن زەينەتىنەن  بەينەتى  باسىم، مەحناتى  كوپ  تازا  اقىندىقتى  ۇستاپ  قالعاندار  ساناۋلى  ەدى.  ولار نۇرلان  ماۋكەنۇلى،  بايان  بەكەتوۆا، ءۇمىتحان التاەۆا، بەيبىت  قۇسانبەك  بولاتىن. بۇلاردىڭ  قاي-قايسى  دا قازاق  پوەزياسىندا وزىندىك  قولتاڭباسى  بار، اقىن  رەتىندە  مويىندالعان  ازاماتتار. بالكىم  سول  كۋرسىمىزدان  شىققان  اقىنداردىڭ  ىشىندەگى  شوقتىعى  بيىگى  نۇرلان دەۋگە  قاتەلەسپەسپىن.

نەگىزى نۇرلاننىڭ  مىنەزى تۇيىق،  كوپ اداممەن ارالاس-قۇرالاسى جوق، ساياقتاۋ جۇرەتىن.  وتىرىستاردا  توپتى  جارىپ،  ءسوز  سۇراپ،  «مەن بىلەمىن،  مەن ايتايىن» دەگەن كەۋدەمسوق  مىنەزدەن  ادا، وزىندىك كوركەم  مىنەزى،  وزىندىك  جۇمباق  جان  الەمى  بار  جىگىت-ءتى. قالامىنان  كەرەمەت ويلى  جىر تۋىپ  جاتسا  دا  ول ستۋدەنت جىلدارى  باسىلىم  بەتتەرىنە  ءوز ولەڭدەرىن  كوپ جاريالاي  قويعان  جوق. ستۋدەنت  بولا  ءجۇرىپ، العاشقى كىتاپتارىن  شىعارىپ  ۇلگەرگەن  پىسىقايلاردىڭ  قاتارىنان  ەمەس-تۇعىن. سول  كەزدە  ۋنيۆەرسيتەتتە مۇحامەدجان سەرالين  اتىنداعى  ادەبي بىرلەستىك  دەگەن  بولدى.  وندا التىنبەك  سارسەنبايۇلى، دارحان  مىڭباي،  ەركىن  قىدىر، بەيبىت  قۇسانبەك،  بايان بەكتوۆا  جانە  وسى  نۇرلان  ماۋكەنۇلى  سياقتى  ادەبيەتكە  ءبىر تابان  جاقىن  جۇرەتىن تالاپتى  جاستاردىڭ  كوبى  مۇشە  ەدى. تىرناقالدى  تۋىندىلارىمىزدىڭ كوبىسى سول  بىرلەستىكتە تالقىلاندى. سونداي  وتىرىستاردا،  جىر  كەشتەرىندە نۇرلان «مەن مىناداي  كەرەمەت ولەڭ  جازدىم، مىنانى  تىندىردىم،  مىنانى  بىلاي  جازعالى  جاتىرمىن»  دەپ  سۋرىلىپ  العا  شىعىپ، ويىن  ورتاعا  تاستاپ، جان  الەمىن  اشقان  ەمەس. بىراق وڭاشادا  ويلى  ولەڭدەرىن قويىن داپتەرىنە  ءتۇسىرىپ  جۇرگەنىن  بىلەتىنبىز.

جالپى  نۇرلان  ەكەۋمىزدىڭ  ارامىزدا  ءبىر  جاقسى دوستىق قاتىناس  بولدى. مەنى  جانىنا  جاقىن تارتىپ،  جازعاندارىن  كورسەتىپ،  سىرلاسىپ  ءجۇرۋشى ەدى. ونىڭ  ولەڭدەرى قازانقاپ، شالكيىز،  اقتامبەردى سەكىلدى اتاقتى  جىرلاردىڭ سارقىتى  سەكىلدى،  سول  جىراۋلاردىڭ  جالعاسى سياقتى  كورىنەتىن.  ولەڭدەرىندە  سول جىرلاۋلار  كوتەرگەن الداسپان  ويلار، تامىرلى  بايلامدار،  قۇنارلى  پىكىرلەر تۇنىپ  تۇراتىن.  سونى  بۇگىنگى  وقىرمانعا  ساي  ەتىپ، كوركەم تىلمەن ءورىپ  تۇرىپ  بەرەتىن. داۋىلپاز اقىن  ماحامبەتتىڭ  دە  ۇشقىنى  بار  دەسەم، ارتىق  ايتقانىم  ەمەس. نۇرلان وقۋ  بىتىرگەن  سوڭ،  ءوزى  تۋعان  ولكەدە – زايساندا  ءبىراز  جىل  جۇمىس  جاسادى. اۋداندىق  «دوستىق»  دەگەن  گازەتتە  رەداكتور،  كومسومولدا  جۇمىس  ىستەدى،  تيپوگافيا  ديرەكتورى  بولدى. ءبىراز  جۇمىستىڭ  باسىن  شالدى.

مەن ول  كەزدە  پاۆلوداردا وبلىستىق  «قىزىل  تۋ» گازەتىندە  جۇرگەن  ەدىم.  ەكەۋمىز  حات  الىسىپ  تۇردىق. ويلارىمىزدى  ورتاعا تاستاپ، اقىلداسىپ، سىرلاسىپ، تۇرۋشى ەدىك. كەيىنەن  ول  الماتىعا  كەلىپ  ۇلىقبەك  ەسداۋلەتوۆپەن بىرگە «جاس  قازاق» باسىلىمىن  شىعارۋشىلاردىڭ  ءبىرى  بولدى. نۇرلاننىڭ  ءوندىرىپ  تۇرىپ  شىعارماشالىقپەن اينالىسقان  كەزى  دە  وسى  تۇس  شىعار  دەپ  ويلايمىن.  كەيدە  ونىمەن «مەنىڭ  ولەڭدەرىمنىڭ  جانىندا، سەنىكى  تۇككە  تۇرعىسىز»  دەپ  قالجىڭمەن  قاعىتىپ،  ادەمى ازىلدەسىپ  قوياتىنمىن. «ءاي  ساعان  ءسوز  جوق.  سەنى  جەڭۋ  مۇمكىن ەمەس»  دەپ جۇمساق جىميىپ  قانا  قويۋشى  ەدى. ونىڭ  ولەڭدەرى  باياعى  جىراۋلار ءداستۇرىن  قايتا  جاڭعىرتقانداي بولىپ كورىنىپ  تۇرادى.  پوەزياسىنداعى  ءسوزدىڭ  قۋاتى الاپات ەدى. ولەڭدەرىنىڭ  قۇرىلىسى جورعانىڭ  جۇرىسىندەي، ءمىنسىز-تۇعىن. وتە  ويلى اقىن  بولدى. جىر  كوگىندە جاسىنداي  جالت ەتىپ، كورىنىپ، جوق  بولسا دا،  سوڭىنا  ويلى،  ءنارلى  دۇنيە  قالدىردى. بالالار تاقىرىبىنا  قالام سىلتەۋ  وڭاي  دۇنيە ەمەس. نۇرلان سول بالالارعا  ارناپ تا تالاي  جىر جازدى. بالالارىنا دا  ەشكىم قويا  بەرمەيتىن، تەك اقىن  ادامدار  عانا  قوياتىن ەرەكشە  اتتار  قويدى. ۇلىنىڭ  اتىن  – نازدان،  قىزدارىن  – گۇلدەن  جانە  گۇلرەڭ  دەپ اتادى.

قازىر  ۇلى مەكتەپ ءبىتىرىپ، وقۋعا  ءتۇستى.  ونىڭ  بويىندا  اكەسىنە  تارتقان اقىندىق  قابىلەت  بار. ونى  قالاي الىپ  جۇرەدى،  ارينە  ول  ءوز  ەركى.  نۇرلان  الماتىعا  كەلگەن سوڭ، ءبىراز  ۋاقىت  پاتەرسىز  ءجۇردى. اقىرى  «تاۋگۇل»  شاعىن اۋدانىنان  جەر الىپ، سوعان  ءوز  كۇشىمەن،  ماڭداي  تەرىمەن  ءۇي  تۇرعىزدى. بالكىم سول  تۇستا باسپاناسىزدىق،  مىناۋ اقىن  جانىن  ايالاي المايتىن  نارىق  زامانى،  ادامنىڭ  اسىل  قاسيەتتەرى ادىرا  قالعان  قىم-قۋىت،  دۇمبىلەز  قوعام، تاعدار تاۋقىمەتى  ءبارى-ءبارى  اقىن  جۇرەگىنە ۇلكەن  سالماق  سالعانى بەلگىلى. جۇرەك  كوتەرە المادى  ما،  قايدام، اقىن  دوسىم  ەكى كەشتىڭ  اراسىندا  ارتىنا ءبارىن  قالدىرىپ،  و دۇنيەگە اتتانىپ  جۇرە بەردى.  بىراق  ارتىندا ازامات رەتىندە  تىندىرعان  جۇمىسى،  تامىرى تەرەڭگە  تارتقان ءماندى  دە  ماعىنالى،  تاۋ  سۋىنداي  ءمولدىر، دالا  وزەنىندەي تەرەڭ  جىرلارى  قالدى. ۋاقىت  وتە  كەلە  ونىڭ جىرلارى  باعاسىن  الادى  دەپ ويلايمىن. كوڭىلگە  داتكە  ەتەتىن  ءبىر  جايت،  قازىردىڭ  وزىندە  تۋعان جەرىندە  كوشەنىڭ،  مەكتەپتىڭ  اتى بەرىلىپ جاتىر. ونىڭ اتىندا ادەبي  سىيلىق تا  بار. ءالى دە  اتى دارىپتەلەدى  دەپ  ويلايمىن.  نۇرلان – حالىقتىڭ قۇرمەتىنە  لايىق  جىگىت. نۇرلان  دوسقا  بەرىك،  ادال جان. ايتقانىن  ۋاقىتىندا  ورىندايتىن. ادامي  قاسيەتتەرى  ەرەكشە  جان-تۇعىن.  كۋرستاستارى «ءبىزدىڭ  نۇرلان»  دەپ  ەركەلەتتى، ارداق تۇتتى. ول  سول دەڭگەيدەن كورىنە  ءبىلدى. دوستىڭ  قازاسى  وتە  اۋىر عوي. قازىر جارى  گۇلميرا  ماۋكەنكەلىنى  «قازاق  گازەتتەرى»  اق  ەسەپشى  بولىپ  جۇمىس  ىستەيدى.  نۇرلان ەكەۋى  مەكتەپتەن  ماحاببات  بولعان،  دوس بولعان. نۇرلاننىڭ شىعارماشىلىعىندا  جارعا  دەگەن  ىڭكار  سەزىمى، بالاعا  دەگەن  سۇيىسپەنشىلىگى  مەن  مۇندالار  كورىنىپ  تۇرعان  نارسە.  جارىنا  دا، بالالارىنا دا  تالاي  جىر  ارنادى. قامشىنىڭ  سابىنداي  قىسقا  عۇمىر سۇرسە دە  ۇيدە  دە،  تۇزدە  دە  ءوزىن  سىيلاتا ءبىلدى. وزگەنى  سىيلاي  ءبىلدى. ارتىندا  جاقسى  ءسوز  قالدىردى. امال  قانشا،  قالامى تولىقسىن،  پىسكەن، كەمەلىنە  كەلگەن  شاعىندا  ءومىرى  ءۇزىلىپ  قالدى.  ايتپەگەندە  ءيىسى  قازاق  ءۇشىن  تالاي  سۇبەلى،  كەسەك-كەسەك  دۇنيەلەر بەرەر ەدى،  اتتتەڭ!  اقىن رەتىندە ايتار كوپ  بولاتىن.

جۋرناليستيكا  سالاسىندا  دا ءوزىن  ەرەك  كورسەتە ءبىلدى. ءونىمدى  جۇمىس  جاسادى. ونىڭ  جازعان -سىزعان  دۇنيەلەرىن جيناقتاسا،  ءبىر كىتاپقا  جۇك  بولار  ەدى. نۇرلاننىڭ  جۇزىنەن بايسالدىلىق،  پاراساتتىلىق،  تاۋ  قوزعالسا دا  ول  قوزعالمايتىن  سالماقتىلىق  ەسىپ  تۇراتىن.  ءتىپتى  ونىڭ  جارقىلداپ كۇلۋى دە  سيرەك. ادەمى  جيىپ قانا  قوياتىن. كەيدە ول  ۋاقىتتىڭ  سالماعىن  جۇرەكتەن  وتكىزىپ،  ۇلتتىڭ  قايعىسىن  ءوزىنىڭ  قايعىسىنداي  سەزىنىپ،  ءبارىن جۇرەكپەن قابىلداپ  جۇرگەندەي سەزىنەتىن. «جۇرەگىمە  جياندىم-اۋ  ءبارىن، جولىن تاپپاي  قاڭعىپ  اقتى-اۋ  قانىم. قايماناعا  بولا  المادىم  قايماق، جان  دۇنيەم اۋىرادى، جارىم...»  دەپ  بەكەر جازباعان  بولار.... 

ول  ولەڭ  وقىعاندا  دا  كەيبىرەۋلەر  سەكىلدى، قولىن  سىلتەپ، ءتوسىن  ۇرىپ جاتپايتىن.  ولەڭ  وقۋ  مانەرى  ەشكىمگە ۇقسامايتىن. ەرەكشە-ءتىن. ول  ەلىن، جەرىن،  ۇلتىن،  قازاعىن  قالاي  سۇيەيتىنىن،  قادىرلەيتىنىن،  تۋ  ەتىپ  كوتەرەتىنىن  سول  سابىرلى  قالپىن ساقتاعان  كۇيدە-اق  سەزدىرە الاتىن.  ستۋدەنت  كەزدە  اسكەري  كافەدارانىڭ  قوردايدا  وقۋ-جاتتىعۋ  پوليگونى  بولدى. جىگىتتەر ءبىر جارىم اي  سوندا بولدىق.  دايىندىقتان  وتتىك. جۋساندى  جەر. سول  جۋساننىڭ تۇبىنە  بوزتورعايلار  ۇيا  سالادى.  بىراق  كوكتەمدە  جەر جىرتقاندا  بوزتورعايدىڭ  ۇياسى،  بالاپانىمەن  قوسا جىرتىلىپ، تراكتوردىڭ تابانى استىندا  جانشىلىپ قالا  بەرەدى  ەكەن. شىنشىر  تابان  تراكتور جەردى جىرتىپ  كەلە جاتقاندا  بوزتورعاي بالاپىنىنا  قورعان  بولا  الماي،  ارقان  بويى  بيىكتىككە  كوتەرىلىپ الىپ، شىر-شىر  ەتەتىنى بار. سونداي  ءبىر جاعدايدى  كوزبەن كورگەن  نۇرلان  قاتتى  تەبىرەندى.  كوزىنە  جاس  الدى. سوعان  كۋا  بولدىم. جانى  قاتال  ادامعا  بوزتورعايدىڭ  ولگەنى  نە،  بالاپانى تراكتور  تابىنىنىڭ  استىندا  قالعانى  نە  ءبارىبىر ەمەس  پە؟. جۇرەگى  ءدىر ەتپەسى انىق. بۇل  جايت نۇرلانعا  قاتتى  اسەر ەتكەنىن  ءتۇسىندىم.  كوزى  جاسقا  تولىپ،  ۇزاق  تۇرىپ  قالعان. جەر جىرتىپ  كەلە جاتقان  تراكتوردى  توقتالا  المايدى. مەملەكەتتىڭ  جۇمىسى. تراكتوريستىڭ  دە  بۇل  جەردە  كىناسى  جوق. جىرت  دەدى، جىرتتى. سول كىشكەنتاي  كورىنىستەن  نۇرلاننىڭ  سەزىمتالدىعىنا  كۋا  بولدىم.  جۇرەگىنىڭ  السىزدىگىن  سەزىندىم.  ول بوزتورعايدىڭ  شىرىلىن،  بالاپاننىڭ  سوقانىڭ  استىندا  قالىپ  بارا  جاتقانىن كوزبەن  كورىپ  قويعان  جوق،  وقيعانى  جۇرەكپەن  قابىلدادى. قوردايداعى  سول  وقيعا، نۇرلاننىڭ  كوزىنە  جاس الىپ،  تۇرعان شاعى  ءالى  ەسىمدە. بالكىم  ونىڭ  رۋحتى،  ادامنىڭ  ىشكى قىلدارىن  قوزعاي  بىلەتىن سىرشىل  اقىندىعىنا  وسىنداي  جايتتاردا  اسەر ەتكەن  بولار. ەلى،  جۇرتى، قازاعى امان  تۇرعاندا نۇرلان ماۋكەنۇلى  ۇمتىلماسى  حاق. ول  ىزدەۋسىز،  ءىسسىز  قالاتىن  ادامداردىڭ  قاتارىنان ەمەس...

"ايقىن" گازەتى