حالىقارالىق تۇركسوي ۇيىمى بيىلعى جىلدى بۇكىل الەمگە ايگىلى تۇرىك جازۋشىسى ءارى دراماتۋرگى حالدۋن تانەر مەن حاكاس حالقىنىڭ ءبىرتۋار جىرشىسى سەمەن كادىشەۆ جىلى دەپ جاريالاعانى بەلگىلى. مىنە، وسىعان وراي حالدۋن تانەردىڭ قالامىنا ءتان شۋاقتى ازىلگە قۇرىلعان ءبىر اڭگىمەسىن ۇسىنىپ وتىرمىز.

(اڭگىمە)

وزىمە ءوزىم ەسكەرتكىش قويسام با دەگەن ويعا كەلدىم. وندا تۇرعان نە بار؟ ۇيات بولادى دەيتىندەي دانەڭە جوق. اركىم-اركىمنىڭ-اق وزىنە ءتان قىزىعاتىن ءھام قۇمارتاتىن نارسەلەرى بولادى ەمەس پە. مەنىڭ باسىما وسى ءبىر وي بەرىك ورنىعىپ الدى. شامالاۋىمشا، ۇلى ادامداردىڭ بارلىعىندا دا قولادان ەسكەرتكىش جاساتسام دەگەن وي بولاتىنعا ۇقسايدى. ايتپەسە، ولار وزدەرىنىڭ التىن ۋاقىتتارىن قيىپ، بىرنەشە ساعاتتار بويى مۇسىنشىلەردىڭ الدىندا «پوزيروۆات» ەتىپ وتىرار ما ەدى؟ ارينە، وتىرمايدى... ءيا، ءسويتىپ، قۇلشىنىپ شىعا كەلدىم. راس، مەن كىشكەنتاي، قاراپايىم اداممىن، سوندىقتان، وزىمە ورتالىق الاڭنان مونۋمەنت سالدىرامىن دەپ دامەلەنبەيمىن. مەنىڭ ەسكەرتكىشىم وسىنداعى ءبىر كىشىگىرىم ساياباقتاردىڭ بىرىنە قويىلسا جەتىپ جاتىر. 

مىنە، وسىنداي نيەتىمنىڭ بار ەكەنىن بىلگەن كۇنى ارىپتەس-كوپەس دوستارىم ماعان نە ايتارىن بىلمەي قينالدى. سوندا بولسا كەيبىر اقىلمانداردىڭ جۇيكەمە شي جۇگىرتىپ، سەن وزىڭە ەسكەرتكىش قويدىراتىنداي  كىم ەدىڭ، قوي، مۇنداي نارسەنى ويىڭنان شىعار ت.س.س. دەگەن كەزدەرى دە بولدى. ارينە، مەن ولاردىڭ ءسوزىن قۇلاعىما ىلمەدىم. كۇلكى تۋعىزاتىن نارسە عوي. ءبارى دە سول – قىزعانىشتان تۋادى.

ءوز باسىم، وتىز جىلدان بەرى ءتۇبىت ساتۋمەن اينالىسىپ كەلەمىن. وسى كۇنگە شەيىن نە ىستەگەن ىسىمنەن، نە جەكە ومىرىمنەن ءبىر شي شىعىپ كورگەن جان ەمەسپىن. ءبارى دە مەنىڭ ادال ساۋدا جاسايتىنىمدى بىلەدى. جاعدايىم، قۇدايعا شۇكىر، مىعىم. كوتەرمە ساۋدامەن اينالىسامىن. سوعىسقا دەيىن گەرمانياعا تاۋار جەتكىزىپ تۇردىم، ال قازىر انگليامەن ءتاۋىرمىن. كىم نە دەسە و دەسىن، مەن كوشەدە قاڭعىرىپ جۇرگەن ادام ەمەسپىن. ايتىڭىزدارشى، باحچەكاپىسىدان شىققان ۋريانيزادە سىتكىنى كىم بىلمەيدى! ال ەندى، بايلىق پا، بايلىق جەتەدى. اللا تاعالا اركىم-اركىمگە  ءوستىپ بەرە بەرسە جامان بولماس. ءوز باسىم، ەسەپتەپ كورگەن جوقپىن، بىراق، اناۋ سالىق جيناۋشىلاردىڭ ايتۋىنا قاراعاندا، ءبىر جارىم ميلليونعا جەتىپ جىعىلاتىن كورىنەدى. ال ەگەر مەملەكەتكە پايدا كەلتىرۋ ماسەلەسى قالاي دەيتىن بولساڭىز، بۇل جاعى دا – اتتاي. ۇلتتىق ءونىمىمىزدى شەتەلدەرگە اپارىپ ناسيحاتتاپ، ساتۋ ارقىلى ءوز ەلىمە قارجى اكەلەمىن، بۇل ارينە، وتان الدىنداعى پارىزىمدى ادال اتقارىپ جۇرگەندىگىمنىڭ بەلگىسى  ەمەس پە؟ ودان باسقا نە كەرەك؟

بايقاپ قاراسام، مەندە ءبارى بار. ەڭ الدىمەن، ءوز ەسكەرتكىشىمدى قوياتىن جەر قاراستىرىپ ەم، شيشليدەگى ءۇيىمنىڭ الدىنداعى شاعىن ساياباق وتە قولايلى بوپ شىقتى. ازداپ تارلاۋ دەمەسەڭىز، كەڭ داڭعىلعا قاراي شىعاتىن جولدىڭ بويى ءارى كوزگە دە بىردەن تۇسەتىن جەر. ارلى-بەرلى وتكەندەر تۇگەل كورەدى، ءوزىم دە، كوڭىلىم قالاعان كەزدە تەرەزەدەن قاراپ، ءسۇيسىنىپ تۇرام. وسىدان سوڭ ءمۇسىن جاساۋشىلارمەن ارالاس-قۇرالاستىعى بار ءبىر ارىپتەسىمە ءوتىنىش جاساپ، ماعان ءبىر جاقسى ءمۇسىنشى تاۋىپ بەر دەدىم. ول ءۇش ادامنىڭ ادرەسىن بەردى. مەن ۇشەۋىن دە كەڭسەمە شاقىرىپ، وسىلاي دا وسىلاي دەپ ويىمدى ءتۇسىندىردىم.

ۇشەۋىنىڭ دە تۇسىنىگى مول، ادەپتى جىگىتتەر ەكەن. بىردەن كەلىستى. ەسەپ-قيساپ جاعىن قالاي جاسايمىز دەپ ەم، ءبارىمىز بىرىگىپ ىستەيمىز دەستى. اقشا جاعىنان تارىقشىلىق جاسامايمىن، ارينە. بۇل جاعىنان ازدى-كوپتى تاجىريبەم بار عوي. اقىسىن جارىتپاساڭ، كەيىن بوقىسىن جالاپ وتىراسىڭ. بۇلار بىردەمەنى ءويتىپ-ءبۇيتىپ جاساعانسىپ بەرە سالادى. «نە ەكسەڭ، سونى وراسىڭ»، دەگەن ەمەس پە. ءسويتىپ، جەتى مىڭعا كەلىستىك. قولا-پولا سياقتى كاكىر-شۇكىر سولاردان، ال تۇعىردى ءوزىم جاساتاتىن بولدىم.

كەشكىلىك جۇمىستان قايتىپ كەلە جاتىپ مۇسىنشىلەردىڭ شەبەرحاناسىنا سوعام دا، ءبىر-ەكى ساعات «پوزيروۆات» ەتىپ كەتەم. ەسكەرتكىشتى ولار اۋەلى ساز بالشىقتان جاساپ الادى دا، سول ارقىلى فورماسىن كەلتىرىپ، قولادان قۇيىپ شىعادى ەكەن. راسىن ايتقاندا، مەنىڭ بەت-الپەتىم مۇسىنشىلەرگە بىردەن ۇناپ: «نەشە جىلدان بەرى ەسكەرتكىش جاساپ كەلەمىز، بىراق، مۇندايدى ءبىرىنشى رەت كورۋىمىز،» دەپ تاڭعالدى. ەندى... شىندىققا داۋ بار ما. مەنىڭ كورشىم، ءجىپ ساتاتىن رافيك-بەي: «سەنىڭ بويىڭدا قولباسشىلىق قاسيەت بار. نەگىزى اسكەري ادام بولۋىڭ كەرەك ەدى،» دەپ تەكتەن-تەككە ايتادى عوي دەيمىسىز. بۇل ءوزى، تۋا ءبىتتى قاسيەتىم بولسا كەرەك. ال ەندى، مۇسىنشىلەردىڭ جۇمىسقا قىزۋ كىرىسكەنى سونداي، ەگەر شىنداپ قولعا السا، مىنا پاقىرلار كوشەدەگى كەز-كەلگەن ءمالجۋباستان قاھارمان، باتىر جاساي سالادى ەكەن-اۋ دەپ قالدىم. قاراپ تۇرساڭ، بەت-الپەتى كەلىسپەگەن توپاس بىرەۋ بۇلاردىڭ قولىنا تيسە ءاپ-ساتتە دانىشپان، ۇلى ادام بولىپ شىعا كەلەدى.

وسىدان التى جىل بۇرىن جۇمىس بابىمەن ۆەنگرياعا بارىپ قايتقانىم بار. ول جاقتاعىنىڭ ءبارى ماعان تاڭسىق بولىپ كورىندى. ويتكەنى، ەۋروپاعا ءبىرىنشى رەت كەلۋىم عوي. بارىنەن قاتتى ۇناعانى كوشە-كوشەگە قويىلعان ەسكەرتكىشتەرى بولدى. تۇگەل قاراپ شىقتىم. كوپشىلىگى اتقا ءمىنىپ، قىلىش اسىنعان ماڭىزدى كىسىلەر ەكەن. كەيىن ويلايمىن عوي، الگىلەردىڭ تاپ سونداي قاھارمان، باتىر بوپ تۇرۋىنىڭ ءوزى مىنا قۋشىكەش، الدامپاز مۇسىنشىلەرگە بايلانىستى ەكەن-داعى. ال شىن مانىندە ول مىرزالاردىڭ ءبىز سياقتى كادىمگى ەكى اياقتى، جۇمىر باستى پەندە بولعاندىعىنا ەش كۇمان جوق. ال ەندى، ولاردىڭ ەسكەرتكىشتەرىنە قاراڭىزشى. قۇددى ءبىر، ەشقاشان ءىشىپ-جەمەگەن، ەشكىممەن ۇرىسپاعان، ءبىز سياقتى اشۋ شاقىرىپ، ىزاعا بۋلىعىپ بىردەمەنى قيراتپاعان، بۇلدىرمەگەن، مۇلدە باسقا الەمنەن كەلگەن دانىشپاندار سياقتى. وتىرىك قوي ءبارى، وتىرىك! ەگەر مۇسىنشىلەر ولاردى اتقا مىنگىزىپ، كەرەك-جاراعىن بويىنا اسىندىرماي، جاي انشەيىن، اۋزى اشىلىپ، تاناۋى قۋسىرىلىپ نە بولماسا تاعى دا باسقا بىردەڭە ىستەپ تۇرعان قالپىندا جاساي سالسا، ولاردىڭ ءمۇسىنى مۇنداي كورنەكتى، ماڭعاز بولىپ شىقپاس ەدى. مەن ءوزىمنىڭ وسى ويىمدى مۇسىنشىلەرگە ايتقانىمدا، ولار ەزۋ تارتىپ كۇلدى. «سىزدىكى دۇرىس، - دەدى سونسوڭ. –بىراق ءمۇسىن ءمۇسىن سياقتى بولۋ ءۇشىن وعان مىندەتتى تۇردە باتىرلىق، قاھارماندىق سيپات بەرۋ قاجەت.» جالپى، مەن بۇل اڭگىمەنى ولارعا ءوزىمنىڭ دە ونەردەن ازدى-كوپتى حابارىم بار ەكەنىن اڭعارتىپ قويۋ ءۇشىن ايتقام. ويتكەنى، مەنىڭ ەسكەرتكىشىم دە باسقالاردىكى سياقتى ايباتتى، كورنەكتى بولۋى كەرەك قوي. ءاۋ باستان سولاي بوپ كەلە جاتقان سوڭ، ەندى... ءبىز دە ولاردان قالىسپايىق. ونىڭ ۇستىنە مىنا مەن سياقتى سالماقتى، ابىرويلى كىسى قانداي كەيىپتە سالسا دا، ءتىپتى، جەرگە وتىرعىزىپ قويسا دا، ءوزىنىڭ ماڭىزىن جويمايدى. راس، جاقسى زات بىردەن جاسالا سالمايدى. ءبىزدىڭ ءمۇسىن دە ءجۇز قىرىق كۇن دەگەندە بارىپ ارەڭ-پارەڭ شاڭ كورسەتتى. ءساتى تۇسكەن ءبىر بەيسەنبىدە مۇسىنشىلەر ءۇي-ىشىمىزبەن تۇگەل شەبەرحاناعا شاقىردى. ەسكەرتكىشكە جاۋىپ قويعان ماتانى تومەن ءتۇسىرىپ قالعان كەزدە توبە شاشىم تىك تۇردى. وتىرىك ايتپايىن، بەلىم زىرق ەتە قالعانداي بولدى. ايەلىمنىڭ كوزى جاساۋراپ سالا بەردى. بالالار تۇرعان ورنىندا تاس بوپ قالدى. ايتسا، ايتقانداي-اق ەكەن دەرسىزدەر. قاراڭىزشى، ءافاندىم، بويى كادىمگى ادامنىڭ بويىنان ءبىر جارىم ەسە ۇزىن! ونىڭ ۇستىنە، تۇرەگەپ تۇرعان قالپىم. ءبىر اياعىمدى ءسال العا سوزعام. كوزىم الىسقا قادالىپ، باسىمدى ءسال قيسايتىپ تۇرمىن. ءبىر قولىممەن بەلىمدى تايانعام، ەكىنشىسى بوس. ناعىز سىمباتتى تۇلعا. اقشانى بوسقا شاشپاعان ەكەم دەپ ويلادىم. قاتىرىپ جاساپتى.

اقىسىنىڭ ءبىر بولىگىن الدىن الا بەرىپ قويعام، قالعانىن سول كۇنى قولدارىنا ۇستاتتىم. الايدا ەسكەرتكىشتى ۋاقىتشا شەبەرحانادا قالدىرا تۇرۋعا تۋرا كەلدى. ويتكەنى، ونىڭ تۇعىرى ءالى دايىن ەمەس بولاتىن. كەيىن وسى تۇعىرى قۇرىعىردان-اق ابدەن كورەسىنى كوردىم عوي.

ءبىر كۇنى تاڭەرتەڭگىلىك ساياباقتا جۇمىس جاساپ جاتقان جۇمىسشىلاردىڭ جانىنا اكىمشىلىكتەن ءبىر-ەكى شەنەۋنىك كەلىپ تۇرعانىن كوردىم. سونسوڭ مەردىگەر ۇيگە باس سۇعىپ، الگى شەنەۋنىكتەردىڭ مەنىمەن سويلەسكىسى كەلەتىنىن ايتتى. جارايدى دەدىم. باردىم.

– ءسىز مىنا سكۆەردە نە سالدىرىپ جاتىرسىز، – دەپ سۇرايدى.

– ءوزىمنىڭ ەسكەرتكىشىمە تۇعىر سالدىرايىن دەپ جاتىرمىن، – دەيمىن.

مۇنداي جاۋاپتان سوڭ الگى قىسقا بويلىسى قاسىنداعى كىسىگە قارادى.

– قالانىڭ جاڭا جوباسى بويىنشا بۇل داڭعىلدىڭ جيەگىندە ەشتەڭە سالۋعا بولمايتىنىن بىلمەۋشى مە ەدىڭىز. ال ەسكەرتكىش ورناتۋ ءۇشىن اكىمشىلىكتىڭ رۇقساتى كەرەك.

مەن بۇنى، راسىندا دا، بىلمەپپىن.

– ولاي بولسا، ءوتىنىش جازىپ، رۇقسات الامىن، – دەدىم.

– جاقسى، وندا رۇقسات العانعا دەيىن قۇرىلىستى توقتاتا تۇرىڭىز.

– جارايدى، – دەيمىن.

كەلەسى كۇنى اكىمشىلىككە بارىپ، مەردىڭ كومەكشىسىنە ءوتىنىشىمدى قالدىرىپ كەتتىم. ول مەنەن قۇتىلۋعا اسىققانداي:

– ءسىزدىڭ ءوتىنىشىڭىزدى مىندەتتى تۇردە قارايمىز، – دەدى.

ون كۇننەن سوڭ تاعى دا كىرىپ شىقتىم.

– ءۋالي-بەي بوس ەمەس، – دەدى.

ءبىر ايدان كەيىن جانە باردىم. ولار:

– قاراپ جاتىرمىز، شەشىم ءالى شىققان جوق، – دەپ سىرعاقتاتتى.

اقىرى، شىداي الماي كەتىپ، مەنى اكىمنىڭ وزىنە كىرگىزىڭدەر دەپ تابانداپ تۇرىپ الدىم. ادەتتەگىدەي ول تاعى دا ءوز ورنىندا بولماي شىقتى.

– اكىم كەلگەنشە كەتپەيمىن، – دەپ ايقايعا باستىم.

داۋسىمنىڭ قاتتى شىققانى سونداي، قارسى بەتتەگى ەسىك اشىلىپ، ار جاعىنان ءبىر اق باس قىلتيىپ، بۇل نەعىلعان ايقاي ەكەنىن بىلگىسى كەلدى. مەن وعان بار جاعدايدى ايتىپ ءتۇسىندىردىم. سودان كەيىن بارىپ ونىڭ وسى اكىمشىلىكتەگى بەدەلدى ءبىر ادام ەكەنىن ءتۇسىندىم.

– ا-ا-ا، بۇل الگى مۇسىنگە بايلانىستى شارۋا ما، - دەپ ول مەنى كابينەتىنە شاقىرىپ، وتىرعىزىپ، تەمەكى ۇسىندى.–دەمەك، ءسىز وزىڭىزگە ەسكەرتكىش قويماقسىز عوي، سولاي ما؟ وعان قارسىلىق ءبىلدىرۋ ءتىپتى، ويىمدا دا جوق، بىراق، ءبىزدىڭ زامانىمىزدا مۇنداي ءىستىڭ بىردەن بىتە قويمايتىنىن ءوزىڭىز دە جاقسى بىلەسىز عوي. ال ەندى وسى ەسكەرتكىشكە جۇمسالعان اقشاعا ءبىر جەردەن شايحانا، مەكتەپ نەمەسە تاعى دا سول سياقتى بىردەمە سالۋعا بولماس پا ەدى؟ وزىڭىزگە دە، وتانىمىزعا دا پايدالى ءىس ەمەس پە دەگەنىم عوي...

– ءسىز وتە دۇرىس ايتاسىز، بەي-ءافاندى، – دەدىم. – ءوزىڭىز بايقاعانداي، مەنىڭ ەڭ باستى ماقساتىم دا سول – وتانىما جانە قوعامعا پايدامدى تيگىزۋ. بىراق بۇل، ءبىز اڭگىمە ەتىپ وتىرعان ەسكەرتكىش، قازىر دايىن تۇر جانە ونىڭ اقشاسى تولەنىپ قويعان، سوندىقتان دا، قارسى بولماساڭىزدار...

– دەمەك، دايىن دەيسىز عوي؟ – دەدى ول مەنىڭ ءسوزىمدى ءبولىپ. – ءيا-ءيا! جالپى، ءوزى... قالاي بولىپ شىقتى؟ كولەمى قانداي؟ بيۋست پە، الدە ۇزىنا بويىنا جاسالعان ءمۇسىن بە؟

– ۇلكەن، ءافاندى، ايتارلىقتاي ۇلكەن. مەنىڭ بويىمنان ءبىر جارىم ەسە ۇزىن.

– ول قالاي بولعانى، قىمباتتىم! –دەدى ول. –ەگەر كىشكەنتاي بولعاندا عوي، ءويتىپ-ءبۇيتىپ بىردەمە ەتۋگە بولار ما ەدى، بىراق ءسىز ۇلكەن دەپ وتىرسىز، ەگەر ونى كوشەگە قويساق، جۇرتتىڭ نازارىن اۋدارادى عوي.

– ءسىزدىڭ الدىڭىزدا وتىرعان پاقىردىڭ دا كوزدەگەنى سول ەمەس پە، – دەيمىن مەن. – بۇعان زاڭ تيىم سالمايدى عوي؟

– جوق، اكىمشىلىكتىڭ جارعىسىنان، وكىنىشكە قاراي، – ءيا، ول تاپ وسىلاي، وكىنىشكە قاراي دەدى، – بۇعان قاتىستى ەشتەڭە تابا المادىق. جەكە مەنشىك قۇرىلىسقا قاتىستى ەرەجەدە ەسكەرتكىش تۋرالى ايتىلماعان، تەك قوعامدىق ورىندارعا قويىلاتىن ەسكەرتكىشتەرگە عانا قاتىستى تارماق بار. ايتكەنمەن، زاڭدا ەشنارسە قاراستىرىلماسا دا، اڭگىمە قالانىڭ سىرتقى كەلبەتى تۋرالى بولىپ تۇرعاندىقتان، مۇنى اكىمشىلىك كەڭەس قانا شەشە الادى. بىراق، ولار ءسىزدىڭ ءوتىنىشىڭىزدى قاناعاتتاندىرماۋى مۇمكىن.

– قىزىق ەكەن... بۇل ەسكەرتكىش قالانىڭ سىرتقى كەلبەتىنە ەشقانداي نۇقسان كەلتىرمەيدى عوي. ونىڭ ۇستىنە، ونەر تۋىندىسى... جەتى مىڭ ليراعا جاسالعان...

– مەن ايتقانداي، – دەدى ول، – ەگەر بۇل ءىستى زاڭ جولىمەن جۇرگىزەتىن بولساق، ءسىز دە، ءبىز دە ۋاقىتتى قۇر بوسقا وتكىزەمىز. مەنىڭ ءتىلىمدى الساڭىز، قىمباتتىم، بۇل ەسكەرتكىشكە باس قاتىرماي-اق قويىڭىز. ءوزىڭىز ويلاپ قاراڭىزشى، زاڭدا تيىم سالىنباعان ەكەن دەپ، اركىم ءوز ەسكەرتكىشىن جاساتىپ، ءوز ءۇيىنىڭ الدىنا اپارىپ قويا بەرەتىن بولسا، ستامبۋلدىڭ كەلبەتى نە بوپ كەتەر ەدى؟ سونشاما كوپ ەسكەرتكىشتەردى كورگەن تۋريستەر ايران-اسىر بوپ، ناعىز ەسكەرتكىشتەردىڭ ءمان-ماڭىزى جويىلماي  ما؟

– بۇل پىكىرىڭىزبەن كەلىسە المايمىن، – دەيمىن مەن. –بىرىنشىدەن، كەز كەلگەن ادام وزىنە ەسكەرتكىش جاساتپايدى. ول اركىمنىڭ جاعدايىنا، قارجىسىنا بايلانىستى. ەكىنشىدەن، جاساتا قالعان كۇننىڭ وزىندە...

سول كەزدە ول تاعى دا ءسوزدى ءبولىپ جىبەردى.

– دەمەك، ءسىز كەلىسپەيسىز. جاقسى، ولاي بولسا، مەن بۇل ءىستى اكىمشىلىك كەڭەسكە جونەلتەمىن دە، قورىتىندىسىن سىزگە حابارلايمىن.

ءسويتتى دە، ورنىنان تۇردى. سونسوڭ ماعان دا كەتۋگە تۋرا كەلدى. ءبىر اي كۇتتىم، ەكى اي... ءتورت اي ءوتتى. تىرس ەتكەن جاۋاپ جوق. مۇسىنشىلەر دە: «ەسكەرتكىشتى شەبەرحانادان الىپ كەتىڭىز،» دەپ كۇندە تىقاقتاي باستادى. امال جوق، جۇك ماشيناسىنا سالىپ، ۇيگە اكەلدىم. كەلگەن-كەتكەن قوناقتار كورسىن دەپ، ۋاقىتشا ۆەستيبيۋلگە قويىپ قويدىم. قاس قىلعانداي، كەشە بالام دوپ ويناپ ءجۇرىپ بايقاماي ەسكەرتكىشتى قاعىپ كەتىپتى. كەشكىلىك ۇيگە كەلسەم، ەسكەرتكىشتىڭ باسى جەردە دومالاپ جاتىر، ۇيدەگى ءمارمار ەدەن بىت-شىت بوپ شىتىناعان. قانىم باسىما شاپشىدى. بۇرىن-سوڭدى ەسكەرتكىشتىڭ ۇيدە تۇرعانىن كىم كورىپتى؟ سونشاما اقشانى ەلگە كۇلكى بولۋ ءۇشىن شاشقان ەكەم عوي دەپ وكىنىپ، باسىمدى شايقاپ وتىرعانىمدا ۇيگە  كەلە قالعان قايىناعام: «قاپا بولما، كۇيەۋ بالا. ءار نارسەنىڭ ءبىر پايداسى بار. سەن ەندى، بەرى قارا. اكىمشىلىك بۇل ەسكەرتكىشتى قويۋعا نەعىپ رۇقسات بەرمەي وتىر. ويتكەنى، بۇل وتە ۇلكەن. ال ەگەر مۇنىڭ ءبولىنىپ قالعان باسىنا ءبىر يىق جاساتساق، كىشىگىرىم بيۋست بولادى دا شىعادى. انە، سول كەزدە ولار تۇك تە ايتا المايدى. تۇر عوي اناۋ گالاتاساراي ساياباعىندا تەۆفيك فيكرەت اقىننىڭ ءبيۋستى. سەن دە ءوز باعىڭا سونداي ءبيۋستىڭدى قوي» دەدى.

بۇل اڭگىمەنىڭ ءجونى بار سياقتى.

– جاقسى، – دەدىم. –ال دەنەسىن قايتەمىز؟..

حالدۋن تانەر

Abai.kz