ول اڭگىمەسىن باستادى.

 مارالدىڭ مەن تۇراتىن پاتەرگە قارسى ورنالاسقان جالدامالى ەكى بولمەلى «تەتيا ماشانىڭ» پاتەرىنە كوشىپ كەلگەندەرىنە  بىرنەشە اي ءوتىپ، جاسىمىزدىڭ  شامالاستىعىنا قاراماستان  بۇلاي اشىق سىرلاسىپ وتىرعانىمىز ءبىرىنشى رەت. ول ءوز ومىرىنەن سىر شەرتتى. 

...بەس جىل بىرگە وقىعاندا ەگىز قوزىداي بىرگە ءجۇرىپ، كۇيىپ-ءسۇيىپ قوسىلعان  بەكجىگىتپەن 10-جىل بىرگە ءومىر ءسۇرىپ، دۇنيەگە ەكى ءسابي اكەلگەنمەن، ءدام-تۇزىمىز جاراسپاي اجىراسىپ كەتتىك. بۇرىن ەشكىمدى مەنسىنبەي، «ماحاببات دەگەن ادام ومىرىندە ءبىر-اق رەت وياناتىن سەزىم»-دەگەن ۇستانىمنىڭ جەتەگىندە جۇرگەن مەن جولىم بولماعاننان كەيىن بەتىم ابدەن قايتىپ قالدى. «ماحاببات» اتتى تەڭىزگە جۇبىممەن شومىلۋعا ۇلكەن ازىرلىكپەن كەلگەن مەن ءومىردىڭ ۇلكەن سوققىسىن الدىم.

ومىردە مەن ءۇشىن بەكجىگىتتەن باسقا جىگىت تە، ەركەك اتاۋلى دا بولمايتىنداي ەدى. سويتكەن جۇبايلىق ءومىر مەن سۇرگەندەي بولسا، ومىردەن ەركەكسىز وتەيىن دەگەنمىن.  سوندىقتان بولار، ەركەك دەگەن ءسوزدى ەستىسەم بولدى، ءبىر جابايى حايۋاننىڭ اتىن ەستىپ، كوز الدىما قورقىنىشتى بەينەلەر كەلەتىندەي.  ءتۇر-باسىم كەلىسكەن، ءوز ىسىمە پىسىق ايەل بولعان سوڭ با، ايتەۋىر «ۇيلەنەمىن»، «ماعان كۇيەۋگە شىق، بالالارىڭا اكە ورنىنا اكە بولام» دەگەندەر دە، يا بولماسا «ويناپ كۇلەيىك، ءومىر دەگەن ەرتەڭ - اق ءبىر كۇندەي بولماي وتە شىعادى، وكىنىپ قالاسىڭ»-دەپ ءپالساپا سوعاتىندار دا كەزدەستى. جۇمىسىم بانكتە بولعاندىقتان با، جۇمىستا دا الدىمىزدان وتەتىن ادامداردىڭ كوبى ەركەكتەر ەدى.  قوناقتىق پەن تۋعان كۇن كەشتەرىندە نەمەسە مەيرامداعى وتىرىستاردا بىرەۋلەردىڭ تۇلا بويىمدى باستان-اياق كوزىمەن ءتىنتىپ، يا ەركەك كوزىمەن سىناي قاراعانىن سەزسەم،  سول جەردەن سىلتاۋ ايتىپ، تەزىرەك جىلىستاپ كەتىپ قالۋعا تىرىسامىن.

وسىلاي بالالار دەپ، جۇمىس دەپ جۇرگەنىمدە كۇيەۋىممەن اجىراسقانىما دا زۋ ەتىپ ءتورت جىل وتە شىعىپتى.  جاسىم وتىز بەسكە تولعانمەن  ماعان 26-28 دەن ارتىق بەرمەيدى.  «ۋاقىت بارىنە ەمشى» دەگەن شىن ەكەن، كۇيەۋىمنەن كورگەن قورلىعىم ۇمىتىلا باستادى.  ءتۇن بالاسى ازاپقا تۇسە باستادىم.  اسىرەسە، ماحاببات، ەركەك پەن ايەل قاتىناسى تۋرالى كىتاپتار وقىپ، تەلەۆيزوردان تۇنگى سەانستاردى كورسەم... توسەگىمدە قىرىق اۋناپ ۇيىقتاي المايمىن.  ءومىر بويى اكەممەن تۇرىپ، وعان تاس قورعانداي ارقا سۇيەپ  كەلگەن شەشەم دە،  مەنى كۇيەۋسىز ءولىپ قالاتىنداي  كورىپ، «ايەل قىرىق شىراقتى دەگەن، ءبىر شىراعىڭ سونسە باسقاسى بار،  بەتىڭنىڭ ءارى باردا سەنىمدى بىرەۋدى تاۋىپ ال. اينالاڭدا جىگىتتەر شىبىنداي ۇيمەلەپ ءجۇر، بالالار ساعان قولبايلاۋ بولمايدى، ءوزىم باعىپ وسىرەم»-دەپ، «شىبىنشا ۇيمەلەگەندەردىڭ ەكى-ۇشەۋىنىڭ جاقسى جاقتارىن جەتكىزىپ، تەك مەن تيگەن جاعدايدا  قينالماي-اق، تۇزەلىپ كەتەتىن كەمشىلىكتەرىن ايتىپ، جىلىكشە شاعا باستايدى.  ءبىر بالاعا زار بولىپ جۇرگەن دوس كەلىنشەگىم قاراشاشتا «جوق بەكزادانى كۇتكەنىڭ جەتەر، جەرگە تۇسسەڭشى. انا جىندى بايسىماعىڭ باسىڭدى ەشكىمگە قارامايتىنداي دۋالاپ قويعان عوي»-دەيدى.  جىگىتتەرمەن ازىلدەسىپ، اشىق-جارقىن وتىرامىن، ودان ارىگە بارا المايمىن، ودان ارىگە بارۋ ءۇشىن باستى ءبىر نارسە جەتپەيدى، ەڭ اياعى جان-ءتانىم مەن دەنە قۇرىلىسىمدى قايتا جاساپ شىعۋ قاجەت سياقتى. توسەك ءجايلى ويلاسام، كوڭىلىم قۇلازىپ سالا بەرەدى. مەنىڭ جانىمدى كىم ءتۇسىنسىن، ەڭ جاقىن ادامدارىمدا تۇسىنبەيدى دەپ وڭاشادا كۇرسىنەمىن. مەنىڭ دە ويناپ-كۇلگىم كەلەدى، ءبىر رەت جولىم بولمادى دەپ، ءوزىمدى ايەل رەتىندە «جەرلەپ» تاستاماي، سۇيگىم كەلگەن، سۇيىكتى بولعىم كەلگەن. بىرەۋدىڭ سۇيىكتىسى بولسام، ەركەك قۇشاعىندا ءلاززات الىپ، وعان دا ءلاززات بەرىپ، دەنەم بالقىپ جاتسا عوي، شىركىن- دەگەنمىن.

كۇيەۋىممەن العاش قوسىلعاندا  ۇزىندىعى ءۇش مەتر، ەنى ەكى مەتر پاتەردە ۋاقىتتىڭ قالاي وتكەنىن بىلمەي، جان-ءتانىمىز قوسىلىپ، ءبىر ادامعا اينالىپ، جان لاززاتىمەن ءتان ءلاززاتىنا تويماي،  كۇننىڭ قالاي اتىپ، كەشتىڭ قالاي باتقانىن بىلمەۋشى ەدىك. ءبىر-بىرىمىزگە كەرەك نارسە ەكىنشىمىزدىڭ بويىمىزدان تابىلاتىن. ەركەك پەن ايەل قاتىناسىنىڭ الىپپەسى ءبىر بولەك تە، ول تۋرالى تەرەڭ اڭگىمە ءبىر بولەك ەكەن. ەركەك پەن ايەل قاتىناسى تۋرالى تەرەڭ اڭگىمە دەگەننىڭ ءوزى دە، ومىردە كەزدەسەتىن نارسەلەردىڭ جارتىسىن دا تولىق سۋرەتتەپ، جەتكىزىپ بەرە المايدى ەكەن.  نەگە ءبىزدى مەكتەپتىڭ  جوعارعى كلاستارىندا جۇبايلىق ومىرگە ۇيرەتپەيدى ەكەن دەيمىن.  كىشكەنتايىمىزدان تاماق ىشۋگە، كيىم كيۋگە، ءۇستى باسىمىزدى تازا ۇستاۋعا، وقۋعا، جۇمىس ىستەۋگە  ۇيرەتەدى.  ال، ادامعا ەڭ كەرەك نارسە جۇبايلىق ومىرگە، ەركەك پەن ايەل قاتىناسىنا ۇيرەتپەيدى، ءتىپتى تىيىم سالىنعان نارسە سەكىلدى سۇراساڭ، بىرەۋلەرى ء«الى ساعان ەرتە» دەسە، ەكىنشىلەرى «ول اركىمنىڭ  جەكە سالاتىن دارا سوقپاعى»-دەيدى. ول سوقپاقتى اركىم وزىنشە سالادى، ول عىلىم بولسا ونى اركىم وزىنشە وقىپ ۇيرەنەدى، بىرەۋى كىتاپتان، بىرەۋى كوشەدەن، بىرەۋدىڭ ايتقانىنان،  وعان داعدىلاناتىندار دا بىرەۋى جابايى تۇرىنە، بىرەۋى ادەمىسىنە، بىرەۋى ەرتە، بىرەۋى كەش ۇيرەنەدى ەكەن.  ءوز سوقپاعىن تابامىن دەپ، اداسىپ، قاتەلەسىپ جاتقاندار قانشاما؟ مەنىڭ قولىمدا بيلىك بولسا، كۇيەۋلەرىمەن تاتۋ-ءتاتتى تۇرىپ جاتقانداردى دا، 20-جاستاعى  ايەلدەردى ءبىر بولەك، 30- داعىلارىن ءبىر بولەك، 40-تاعىلارىن ءبىر بولەك ۇيرەتىپ وقىتسا، تاجىريبە  الماسسا، تۋىنداعان سۇراقتارعا بىرگە جاۋاپ بەرسە، كوپ ماسەلە شەشىلەر ەدى. ەركەك پەن ايەل اراسىنداعى تۇسىنبەۋشىلىكتەر بولماس ەدى، اجىراسۋلار دا از بولار ەدى. بالالار اكەلەرى بولا تۇرا ءتىرى جەتىم اتانباس ەدى-دەپ ويلايمىن. كوپ پروبلەما تۇسىنىسپەستىكتەن، تۇسىنە الماۋدان، تۇسىنىسكىسى كەلمەگەندىكتەن تۋىندايدى ەمەس پە؟  جەڭگەنىڭ، اپكەنىڭ، ەنەنىڭ اقىل-كەڭەستەرىمەن شەكتەلىپ قالماۋ كەرەك. سەبەبى، ءبىر ءۇيدىڭ، ءبىر  اۋىلدىڭ ايەلدەرىنە ۇيات كورىنەتىن نارسە، ەكىنشى ءۇي مەن ەكىنشى  اۋىلدىڭ ايەلدەرىنە ۇيات ەمەس، قالىپتى جاعداي بولىپ كورىنۋى مۇمكىن. بۇل ماسەلەگە دە كەڭىرەك، ءبىر اۋىل، نە، ءبىر وبلىستىڭ شەكاراسىندا ەمەس ودان دا كەڭىرەك قاراۋ كەرەك سەكىلدى.

   مەنىڭ كۇيەۋىممەن اجىراسىپ كەتۋىمە سەبەپ - مەن ونى بەس جىل بويى قانشالىقتى سۇيسەم، ون جىل بىرگە تۇرعان ۋاقىت ىشىندە جاقىن بىلە كەلە  سونشالىقتى جەك كورىپ كەتكەنمىن.  بىزدەر كەزدەسىپ، بىرگە قىدىرىپ  جۇرگەن كەزىمىزدە  ول ماعان تەك جاقسى جاعىنان كورىنۋگە تىرىسقان.  مەن دە ونى تەك جاقسى جاعىنان كورۋگە تىرىسىپپىن. ال، ەكىنشى سەبەپ ارامىزدا ەركەك پەن ايەل اراسىنداعى «گورمونيانىڭ»، ياعني،  ۇيلەسىمدىلىكتىڭ جوقتىعىنان دا ەدى. ونىمەن توسەكتە ايەلى بولعاندىقتان، امالسىزدان جۇبايلىق مىندەتىمدى وتەۋ ءۇشىن جاتامىن.  ول ءوز قىزىعىمەن ءوزى بولىپ جاتقاندا، مەن ونىڭ ءبىر قاجەت زاتىنىڭ مىندەتىن اتقارىپ، ەشتەڭەگە ارالاسپاي، «جۇمىسىن» قاشان بىتىرەدى ەكەن، تەز بىتىرسە ەكەن دەپ جاتاتىنمىن.  كەيدە «تەزىرەك ۇيىقتاپ قالسا ەكەن»- دەپ، ءۇي شارۋاسىن ىستەپ ءجۇرىپ الامىن. بىراق، ول ۇيىقتامايدى، ونىڭ ايتۋىنشا «ارتىق ەنەرگيالارىن» شىعارىپ الماي ۇيقىسى كەلمەيدى ەكەن. ودان قالسا، تۇندە دە، تاڭەرتەڭ دە مازالايتىنىن قايتەرسىڭ.

دۇنيەگە ءبىرىنشى ءسابيىم كەلگەننەن كەيىن  توسەك ماسەلەسى ماعان توزاق سەكىلدى كورىندى. ەركەك دەسە، ارتىنان توسەك ماسەلەسى قىلتياتىنىن بىلەتىن ماعان  بىرەۋدى تاۋىپ الۋ قايدان؟  ەركەكتەردىڭ ءبىرى جاقسى كورەتىنىن، ۇيلەنگىسى كەلەتىنىن ايتسا، كەيبىرى مەنى توقال رەتىندە الىپ، «بولەك وتاۋ» جاسايتىنىن، اقشادان دا، باسقاسىنان دا كەمدىك كورمەيتىنىمدى  ايتىپ شارشادى.  سوڭىنان كەيبىرەۋى نەتكەن «سالقىن» ايەلسىڭ دەپ، تەرىس اينالسا، كۇدەر ۇزبەگەن كەيبىرەۋلەرى  ء«ۇش-ءتورت جىل وسىلاي تىپ-تىنىش ەتەگىڭە ناماز وقىپ جۇرەسىڭ بە؟» دەپ، «دەنى ساۋ، ءوزى سۇلۋ ايەل انشەيىن ىشكى مۇڭىن سىرتقا شىعارماي جاسىرادى دا»-دەپ اياۋشىلىق بىلدىرگەندەي بولادى. ءومىر، تابيعات زاڭى ءوز دەگەنىن ىستەتەدى مە، الدە وزىمدەي دوس قۇربىلارىمنىڭ  ءسوزى قامشى بولدى ما، مەن «بىرەۋدى»  ىزدەۋگە بەل شەشە كىرىستىم.

ۇيلەنەمىن دەگەندەردىڭ بىرىمەن ءبىرىنشى رەت توسەكتەس بولىپ ەدىم، ەرتەڭىنە ول مەنى مەنشىكتەپ الىپ، «مەن سەنى ۇناتامىن، توسەكتە دە ۇنايسىڭ، ۇستىڭە ءبىر ءتۇستى كويلەكتەر كيىپ ءجۇر، مەن كويلەكتەرىڭنىڭ «كلەتكاسىن دا»، «پولوسكاسىندا» دا ۇناتپايمىن» - دەدى. مەنىڭ قانداي ءتۇستى كويلەكتەردى ۇناتاتىنىمدى دا سۇراعان جوق، ونىڭ ۇستىنە ءبىر ءتۇستى كويلەكتەرىن اكەلىپ تاستاعانداي سويلەدى. ونى وسىدان كەيىن ۇناتپايتىنىمدى دا، توسەكتە دە ۇنامايتىنىن ايتقان جوقپىن.  تەك «حوش، بول، ەندى حابارلاسپا» -  دەدىم. ەندى ۇيلەنەمىن دەگەندەردى قويىپ، (ولار مەنى مەنشىگىندەگى زاتتاي كورەتىن سەكىلدى، ءتىپتى ولاردىڭ تالعامىمەن كيىنۋدى دە تالاپ ەتپەك، ال مەن ءوز باسىمنىڭ ەرىكتى بولعانىن قالايمىن) «ويناپ-كۇلەيىك»-دەيتىندەردى كورەيىك دەدىم. ولاردىڭ ءبىرى ابەكەڭ «رەستورانعا بارامىز، ادەمى كيىنىپ وتىر، الىپ كەتەمىن»-دەگەن سوڭ، بارىمدى كيىپ شىققاندا، ول «ناعىز قىز جىبەكتىڭ ءوزى بولىپسىڭ عوي»-دەپ،  ريزاشىلىعىن جاسىرا الماعان.

قىمبات شەتەلدىك ماشيناسىمەن ءبىر رەستورانعا اپاردى، وندا شۋ كوپ ەكەن، مۋزىكاسى دا كىلەڭ ورىسشا دەپ، ەكىنشىسىنە اپاردى.  ابەكەڭنىڭ دە تانىمايتىن كىسىسى جوق ەكەن، مۇندا دا العاشقى رەستورانداعىداي بىرەۋلەرمەن جاپىرلاسىپ امانداسىپ جاتىر.  وندا قىمباتتىعىنا قاراماي،  تاماق ءمازىرى ءماز ەمەس ەكەن دەپ، اقىرى ورتانقول كافەگە وتىردىق.  بىرنەشە جۇما ونىمەن  «درۋجيت» ەتىپ ءجۇرىپ،   توسەكتەس بولعاندا، قىرىققا تولماعان كاسىپكەر جىگىتكە سەزىم دە، ايەل دە كەرەك ەمەس،  تەك سۇلۋ ناقسۇيەرى، نە ەكىنشى ايەلى بار دەگەن اتاق قانا كەرەك ەكەنىن ءتۇسىنىپ، ونىمەن دە ءبىرجولا قوشتاستىم. «شىبىنشا ۇيمەلەگەندەردىڭ» ىشىندەگى ەكەۋىنەن كوڭىلىم قالعانمەن، ءۇشىنشى بويداق، اجىراسقان ەركەكتەن «مەن ساعان نە ءۇشىن كەرەكپىن، بايى جوق ايەل بولعان سوڭ كوللەكتسيا ءۇشىن كەرەكپىن بە؟» دەپ، توتەسىنەن سۇرادىم. ول دا جىگىت ەكەن مايموڭكىلەمەي بەرگەن تۋرا  جاۋابىنان  شالقامنان تۇسە جازدادىم. «مەن سەكستىڭ ءار تۇرىمەن اينالىسقىم كەلەدى، ۆيدەولاردان كورگەندەردى ىستەپ كورسەم دەيمىن.  ەركەك پەن ايەل توسەكتە ءبىر-ءبىرىنىڭ  قالاعانىن ىستەۋگە ءازىر بولسا عانا، توسەك قاتىناسىنىڭ ءمانى اشىلادى»-دەدى. مەن مۇنداي پىكىرگە كەلىسپەيتىندىكتەن، ەكسپەريمەنتكە بارا المايتىنىمدى ءبىلدىردىم. ەركەك پەن ايەلدى توسەك قاتىناسىنا اپاراتىن جول، مەنىڭشە، ءوزى-وزىنەن، ەش ازىرلىكسىز،  ويانعان سەزىمنەن كەيىن تابيعي تۇردە  پايدا بولۋ كەرەك سياقتى.

ءسويتىپ، از ۋاقىت ىشىندە  ءۇش ەركەكتىڭ اتىن سىزىپ تاستاپ، جاقسى ەركەكتەر ايەلدەرىنىڭ قاسىندا، ەشكىمگە قاجەتى جوق جامان ەركەكتەردىڭ ماعان دا قاجەتى جوق دەپ، ءوزىمنىڭ ينتيمدىك ومىرىمە موراتوري جاريالاپ، الاڭسىز تىرلىگىمە كىرىستىم.  ءتىپتى، ەركەك،  جىگىت دەگەندى بويىمنان دا، ويىمنان دا وشىرگەن سەكىلدى ەدىم. ەندى تەك بار ويىم جۇمىستا بولادى،  كارەرا جاسايمىن - دەپ بەكىندىم. بىراق، ءبارى قۇدايدىڭ قولىندا دەگەن راس ەكەن.

...جىلى كۇزدىڭ جەكسەنبىسى ەدى.  بالالاردى ماماما اپارىپ تاستاپ، ءۇيدى اكتەۋگە كىرىسكەنمىن.  كەشقۇرىم ارەڭ ءبىتىرىپ، قاتتى شارشاپ تۇرسام دا مونشاعا بارۋىم كەرەك بولدى. ونىڭ كەشكى ساعات ونعا دەيىن ىستەيتىنىن بىلەمىن، ءارى ۇيدەن الىس بولماعان سوڭ، ءارى، كىر دەنەمە تازا كيىم كيەمىن بە دەپ، سول كۇيى كىر كيىممەن بارا سالدىم. ۇستىمدە اكتەن اعال-جاعال بولعان كوفتا،  تومەنگى جاعىمدا تريكو، شالبار، باسىمدا كەپەشتەپ بايلاعان كونەتوز اق ورامال. مونشاعا كەلىپ، ەنتىگىپ ىشكە ەنسەم، كەزەكتە ءبىرتالاي ادامدار وتىر ەكەن. مونشانىڭ  بىرنەشە جەكە كابينالى، دۋشى بار، سوعان بيلەت الىپ،  مەندە بوس ورىنعا جايعاستىم.  قارسى بەتتە ءتورت-بەس ەركەك كەزەكتە وتىر.  ۇستىمدەگى لاس كيىمىمنەن ىڭعايسىزدانىپ، تومەن قاراپ وتىرسام دا، بىرەۋدىڭ مەنى باقىلاپ وتىرعان كوزقاراسىن سەزدىم.  نەگە ەكەنىن قايدام، ءسىرا، لاس كيىمنەن ۇيالعان بولۋىم كەرەك، بۇل نە قىلعان ادام دەپ باسىمدى كوتەرىپ قاراۋعا دا باتىلىم جەتپەدى.  ىشىمنەن وزىمە رەنجىپ، انشەيىندەگى «اتتىلىعا جول، جاياۋعا ءسوز بەرمەيتىن» وجەتتىگىم قايدا كەتكەن دەيمىن.  كەزەگىم كەلگەندە ەشكىمگە كوز سالماستان دۋشقا كىرىپ كەتتىم.

 راحاتتانىپ، دۋشقا تيەسىلى 45 مينۋت شومىلىپ، شاشىمدى ءسال كەپتىرىپ، ەسىك الدىنا شىقسام ءتۇن تاستاي قاراڭعى ەكەن.  كىسى اياعى باسىلعان كوشە قورقىنىشتى. كوزىمدى قاراڭعىعا ءسال ۇيرەتىپ الىپ، ءبىر ايالداماداي جەردەگى ۇيىمە اسىقتىم.  قاتتى شارشاعاندىقتان با، الدە كوشە اسفالتىنىڭ ويدىم-ويدىم جەرى كىنالى مە، ءبىر كەزدە سول اياعىم كىلت ەتىپ، وڭباي قۇلاپ ءتۇستىم.  كوزىمنەن جاس ىرشىپ كەتتى.  قاراڭعىدا ەشكىم كورمەدى دەپ، قۋانسام دا، ەكىنشى جاعىنان تۇرا الماعانىم جاقسى ەمەس ەدى.  ءبىر-ەكى مينۋتتا باسىما سان ءتۇرلى ويلار كەلدى.  ەشكىم بىلمەي جاتىپ قالسام قايتەمىن، بىرەۋلەر ۇرىنسا قايتەمىن دەپ، ۋايىمدادىم. بار كۇشىمدى جيناپ تۇرا بەرىپ ەدىم، جان داۋىسىم شىعىپ كەتتى. وسىدان سوڭ، جاقىن جەردەگى ايالدامادان بىرەۋدىڭ سۇلباسىنىڭ ماعان قاراي بەت العانىن بايقادىم. بويىمدى قورقىنىش بيلەدى. جاقىنداي بەرە تارتىپ كەلە جاتقان تەمەكىسىن اياعىمەن باسىپ ءوشىردى. وزىمشە نامىستانىپ تۇك بولماعانداي ءبىر اياعىما بار كۇشىمدى سالىپ تۇرا بەرىپ ەدىم، «قوزعالماڭىز» دەگەن اقىرىن بولسا دا نىق، ءامىرلى داۋىس ەستىلدى. نە ويلارىمدى بىلمەي، اينالامدى قولىممەن سيپالاپ تاس ىزدەدىم. نە بولسا دا قورعانىپ باقپاقپىن.  جاقىنداعان ول  مەنىڭ ويىمدى تۇسىنگەندەي، «قورىقپاڭىز، سول اياعىڭىز عوي، كانە وعان كۇش سالماي تۇرىپ كورىڭىزشى»-دەپ مەنى دەمەپ تۇرعىزا باستادى.

بۇكىل جان-دۇنيەممەن ونىڭ بەت ءجۇزىن كورمەسەم دە، بۇل ادامنىڭ مونشاداعى كەزەكتە مەنى كوزىمەن باعىپ سىناي قاراپ وتىرعان ەركەك ەكەنىن سەزدىم. قالاي قولتىعىمنان دەمەسە دە مەنىڭ جۇرە المايتىنىما كوزى جەتتى عوي دەيمىن.  تۇراتىن جەرىمدى سۇراپ الىپ، قول دورباسىن ماعان ۇستاتىپ  «موينىمنان مىقتاپ ۇستاپ ال» - دەدى دە  كوتەرىپ الدى. ءوزىمدى ەت جەڭدى بولماسام دا، ءبىراز سالماعىم بار دەپ ەسەپتەيتىن مەن باسقا شارا جوقتىقتان با، الدە ماعان بەيتانىس جاننىڭ اياق استىنان كەلگەن قامقورلىعى ۇنادى ما، ايتقانىن ەكى ەتپەدىم.  ول القىنا دەم الىپ، ادىمداپ ءجۇرىپ كەلەدى.  ءوز ويلارىممەن الىسىپ كەلە جاتقانىمدا «ەندى قالاي قاراي جۇرەمىز؟» دەگەن داۋىس ەستىلدى. داۋسى بار عوي، ونداي داۋىستى ەستىسەڭ، اينالاڭنىڭ بارىندە  بەي-جاي مامىراجاي تىرلىك ورناي قالعانداي  اسەر ەتەدى.  ادامنىڭ داۋىسىنىڭ سونشالىقتى اسەر ەتەتىنىن ءبىرىنشى رەت كورىپ تۇرمىن.

ءبىر ايالداماداي جەرگە كوتەرىپ كەلگەن ادامنىڭ الدىندا ەندى مەن ىڭعايسىزداندىم.  ۇيگە كىرىڭىز، ءشاي ءىشىپ كەتىڭىز دەپ، ءبىر جاعىنان اۋرۋدان، ءبىر جاعى ول سوزدەردى انشەيىن تەك بەرگى جاعىمنان سىپايلىق ساقتاپ ايتقانىم ءۇشىن وزىمنەن ءوزىم ۇيالىپ زورلانا كۇلىمسىرەدىم.  ىشىمنەن قايداعى ءشاي دەيمىن.  ءۇي ءىشى استان-كەستەن. مۇرىن جارعان اك ءيىسى ماعان ۇناعانمەن وعان ۇناماۋى مۇمكىن.  بويىم بەيتانىس جانعا ۇيرەنەيىن دەدى مە، ەندى مەن وعان زەر سالا قارادىم. 43-45-دەگى بويى ەڭگەزەردەي، ءتىپ-تىك ەركەك.   كوزدەرى ادامعا ءبىر ءتۇرلى مۇڭدى قارايدى، كوزقاراسى ادامدى تەرەڭىنە تارتىپ اكەتەتىندەي.  تەك بەتىنىڭ كولەمدى جەرىن الا ورنالاسقان مۇرنى دا وزىنشە جاراسىمدى ورنالاسقان.  ىستەگەن جاقسىلىعى ءۇشىن  راحمەت ايتىپ، اقشا نەمەسە ءبىر شولمەك اراق ۇستاتىپ ۇيدەن شىعارىپ سالۋ كەرەك دەپ ويلادىم.  مەنىڭ جالعىز ەكەنىمدى بىلسە، كەتپەي وتىرىپ السا قايتەمىن؟  تاعى ويىنا نە كەلەرىن كىم ءبىلسىن دەپ ويلادىم. «جاقسىلىعىڭىز ءۇشىن راحمەت. مەنەن قايتپاسا قۇدايدان قايتسىن، سيگارەت الارسىز» - دەپ، مىڭ تەنگە اقشا ۇسىندىم. وعان تاۋىرلەۋ اراق، نە يمپورتقا شىعاتىن بەس جۇلدىزدى «قازاقستان» كونياگى كەلەتىنىن بىلەمىن.  ول بولسا «جاقسىلىقتى قۇداي ءۇشىن، يا اقشا ءۇشىن جاساعان جوقپىن»-دەپ دۇڭك ەتە قالدى. ودان كەيىن ءۇي-ءىشىن بارلاپ ۇلگىرسە كەرەك، «جالعىز بولساڭ، مەن ەشقايدا كەتپەيمىن»-دەدى.  شوشىپ كەتىپ: «و نە دەگەنىڭىز، قايتىڭىز، ۇيىڭىزگە قايتىڭىز» دەپ ەدىم، «سەنى بۇنداي كۇيدە جالعىز تاستاۋعا بولمايدى. 1-2 ساعاتتان كەيىن نە بولاتىنىن كىم بىلەدى؟»-دەپ قوسىپ قويدى، مەنىڭ ءبىر اكەم با، اعام با سەكىلدى ءوزى. اتى دوسبول ەكەن.

قورىقسام دا سىر بەرمەۋگە تىرىستىم. قوزعالا الماي وتىرمىن. مەنىڭ ايتۋىممەن ول زالداعى ديۆانعا وزىنە توسەك سالىپ، ماعان  بالالاردىڭ بولمەسىنە توسەك سالىپ بەردى. ەڭبەكتەپ ءجۇرىپ،  جاستىق استىنا ۇيدەگى ەڭ ۇلكەن وتكىر پىشاقتى جاسىردىم.  سول كۇنى ول تاڭ اتقانشا قاسىمدا بولدى.  ءوزى ەشتەڭە سۇراعان جوق. مەنىڭ سۇراقتارىما قىسقاشا جاۋاپ بەردى، بىراق، ءوزىنىڭ جەكە باسى مەن جانۇياسى تۋرالى ەشتەڭە ايتپادى. مەنىڭ قارسىلىعىما قاراماي، اياعىما كامفورا مايىن ءوز قولىمەن جاعىپ بەردى. ء«سىڭىرى سوزىلعان عوي، ەكى-ءۇش كۇن قوزعالما، ەشتەڭە ەتپەيدى، بىراق، رەنتگەنگە ءتۇسىپ، تەكسەرۋ ارتىق ەتپەيدى»-دەدى. مەنى تاڭداندىرعانى ونىڭ ماعان ايەل دەپ قاراماعانى ەدى. وعان مەن ءسال-ءپال رەنجىپ تە قالعانداي بولدىم. ءيا اعام، ءيا ءىنىم سەكىلدى. تاڭ اتقانشا قاسىمدا تۋىسىمداي وتىرىپ شىقتى دا، تاڭەرتەڭ كورشىمدى شاقىرىپ بەرىپ، «ساۋ بول، ەندى قۇلاما» دەپ، ءجاي عانا شىعىپ كەتتى. ىشىمنەن «يمپوتەنت» دەپ ويلادىم.  سول سەبەپتى ماعان قاۋىپسىز كورىندى، كەتىپ بارا جاتقان ونىڭ ارتىنان «كەلىپ تۇرىڭىز» - دەپ ايقايلاپ ۇلگەردىم.  ماعان كەزدەسكەن، نە مەن بىلەتىن ەركەكتەرمەن سالىستىرعاندا وزىمە سول «يمپوتەنت» دەگەن تەڭەۋىم دۇرىس سەكىلدى بولدى. مەنىڭ ەسىمدە ونىڭ مۇڭدى كوزقاراسى مەن  بوتەن، ءبىر كورگەن ايەلگە  جاقىن تۋىسىنا جاساعانداي جاقسىلىعى عانا قالدى. ءيا، سوسىن شامامەن 4-5  ايالداماداي جەردە تۇراتىنىن ايتقانى  ەسىمدە.

ارادا بىرنەشە ايداي ۋاقىت ءوتتى. بالالارىمدى ماماما اپارىپ، دوس قىزىمنىڭ تۋعان كۇنىنە بارعالى جاتقانمىن.  بۇل ۋاقىتتا تاعى ءبىر «شىبىنشا ۇيمەلەگەننىڭ» اتىن سىزىپ ۇلگەردىم. ەسىك قوڭىراۋى قاعىلعانعا اشسام، مونشاداعى تانىسىم،  دوسبول  ەكەن،  جۇمىس بابىمەن ۇزاق ۋاقىت  ءىسساپاردا بولىپتى. اياق استىنان باتىلدانىپ، «تۋعان كۇنگە بىرگە بارايىق» - دەدىم، جانۇياسى تۋرالى ەشتەڭە ايتپاسا دا، الدە ءبىر ىشكى تۇيسىك ارقىلى ايەلسىز تۇراتىنىن سەزگەنمىن. ونىڭ ۇستىنە ىستەگەن جاقسىلىعى دا مەنىڭ تاراپىمنان  وتەۋسىز قالعان. «بارمايمىن، اياعىڭ جازىلدى ما، مۇمكىن ءبىر جەرگە بارىپ وتىرارمىز دەگەم،   تەك جاعدايىڭدى بىلەيىن دەپ كەلدىم» - دەپ قايتۋعا جينالدى. مەنى اياق استىنان   نە شايتان تۇرتكەنىن بىلمەيمىن، دوس قىزىما كورشى ۇيدەن تەلەفون سوعىپ، بارا المايتىنىمدى ايتتىم دا، ونىمەن بىرگە بارۋعا كەلىستىم.  كافەگە باردىق. ول اق اراق ءىشىپ وتىردى، مەن وزىمە قىزۋى  11-12 گرادۋستان اسپايتىن، قىزىل، قويۋ ءتاتتى شيە شارابىن  الدىردىم. ءار نارسەنى ءبىر ايتىپ كوڭىلدى وتىردىق. ودان ۇيگە كەلىپ ءشاي ىشتىك، مۋزىكا قويىپ بيلەدىك.  ماعان ونىمەن بىرگە بولۋ ۇنايتىن سەكىلدى.

ءبىر كەزدە ول «مارال، ءبىر جەرگە بارىپ دەمالايىق»-دەدى. «دەمالايىق» دەگەندى قالاي تۇسىنۋگە بولادى؟  «دەمالىپ وتىرعان جوقپىز با؟»-دەپ، ۇسىنىسىنا سۇراقپەن جاۋاپ بەردىم.  نەنى مەڭزەپ تۇرعانىن ءىشىم سەزىپ تۇر، بىراق، مويىنداعىم كەلمەيدى. «سەن ءبارىن ءتۇسىنىپ تۇرسىڭ عوي مارال، وتىرىك ايتۋ، وتىرىك قىلىمسۋ  قولىڭنان كەلمەيدى. ول سەنىڭ تابيعاتىڭا جات. ال تۇسىنبەي تۇرساڭ ايتايىن، سەندەي قىلىقتى ايەلدىڭ قاسىندا ءوزىڭدى ۇستاۋ وتە قيىن، سەنىمەن توسەكتە بىرگە بولعىم كەلەدى»-دەدى نىقتاپ.  ماسساعان،  دەپ ويلادىم ىشتەي، ال كەرەك بولسا. مەن وعان ەركەك سەكىلدى قاراماپ ەدىم، الىس ءبىر تۋىسىم سەكىلدى ەسىمدە قالعان.  وتكەندەگى ىستەگەن جاقسىلىعىن بۇلداپ تۇرعانى ما دەپ تە ويلاپ ۇلگىردىم.  ويىما كەلگەندى اسىعىس ايتا باستادىم

- سىزبەن بە؟ مەن ءسىزدى سۇيمەيمىن، ءسىز دە مەنى سۇيمەيسىز.  مەن ءسىزدى بار بولعانى ەكىنشى رەت قانا كورىپ وتىرمىن - دەدىم تاماعىم قۇرعاپ.

- ءيا، سۇيمەيمىن، ول تۋرالى ويلاعان دا جوقپىن. بىراق، سەنىمەن بىرگە بولعىم كەلەدى. مۇنداي تىلەك دەيسىڭ بە، قۇشتارلىق دەيسىڭ بە،  ماعان كەلمەگەنىنە كوپ بولىپ ەدى.  ال سەنىڭ مەنىمەن بىرگە بولعىڭ كەلەتىنىن كوزىڭ، جان-ءتانىڭ ءبارى ايتىپ تۇر. تەك اۋزىڭ عانا باسقاشا سويلەپ تۇر، ادامداردىڭ اۋزىنان شىققاندارىنىڭ توقسان پايىزى وتىرىك، سەنىڭ ايتىپ تۇرعان سوزدەرىڭ  سول توقسان پايىزدىڭ ىشىنە كىرەدى-دەدى. جاقسى پسيحولوگ قوي مىناۋىڭ.  جانىمدا ارپالىسقان اشۋ-ىزا ما، كەۋدەمدە كوتەرىلگەن الدە ءبىر  تولقىنداردى باسپاق بولىپ، ىشىمنەن «ناحال» دەدىم دە، ونىڭ ايتقاندارىنا ءمان بەرمەگەن بولىپ، مۋزىكانى اۋىستىرىپ بۇرىلا بەرىپ ەدىم، ول ارتىمنان كەلىپ تۇر ەكەن. بەتپە-بەت كەلىپ قالدىم، ىستىق دەمى ورتەپ بارادى، تاپ باسىپ ايتا المايمىن، ايتەۋىر بويىندا ايەلدى يلىكتىرەردەي كۇش بار.  ول قۇشاقتاي الىپ، ەرنىمە جابىستى، تۇلا بويىم توك ءجۇرىپ وتكەندەي ءدىر ەتە قالدى. ايەل دەگەن وتىز بەس جاستا دا ون سەگىزدەگىدەي كۇي كەشەدى ەكەن دەپ ويلادىم. ازدان كەيىن ىستىق پەش قاسىندا وتىرعانداي سەزىنىپ، كوزدەرىم جۇمىلىپ، اياقتارىم باسۋدان قالىپ، بۋىندارىمنىڭ بىلق-سىلق ەتىپ ىرقىمنان شىعىپ بارا جاتقانىن اڭعاردىم.  ەكەۋىمىزدە ءبىر-ءبىرىمىزدى سۇيمەيمىز، سوندا قالاي توسەكتە بىرگە بولماقشىمىز دەگەن وي سانامدى جاۋلاپ الدى. الدىنداعى ەركەكتەر ەڭ بولماعاندا مەنى سۇيەتىن سەكىلدى ەدى، ولارىن بىرەۋلەرى ۇزاق ، بىرەۋلەرى قىسقا ۋاقىت سەزدىرىپ جۇرەتىن.  ال مىناۋ بولسا تاس توبەمنەن تۇسىرگەندەي «سۇيمەيمىن، ول تۋرالى ويلاعان دا جوقپىن»-دەيدى عوي، ال، كەرەك بولسا!  سەكستى ەركەك پەن ايەلدىڭ اراسىنداعى (ەڭ بولماعاندا ءبىر جاقتى) سەزىمنىڭ سوڭعى شەگى دەپ ەسەپتەيتىن ماعان، بۇل قىلىقتارىمىز  وتە ەرسى كورىنگەنمەن،   ماعان نەگە جاعىپ بارا جاتقانىن بىلمەيمىن.  جان–تانىمە بيلىگىمدى جۇرگىزۋدەن دە قالىپ بارا جاتقان سوڭ، «مەيلى، قۇداي ءبىر ءوزى كەشىرسىن»-دەپ ءبىر كوپتەن اڭساعان ءلاززاتتىڭ قۇشاعىنا باتىپ بارا جاتتىم.  ول مەنى سوعىسسىز العان جاۋىنداي، سول جەڭىسىنىڭ تسەرەمونياسىن ۇزاققا سوزعىسى كەلگەندەي، ايالاي ايمالاعان كۇيى سۇيە بەردى.

«سورشى»-دەگەندەي ءتىلىن دە تىقپالاماي، نە كەيبىر ەركەكتەردەي جۇلىپ الارداي سورماي، ەركىن، ادەمى، جۇمساق سۇيەدى ەكەن.  مەن ءبىر بي بىلمەيتىن جاس ءبيشى سەكىلدىمىن، ال، ول ادەمى ءبىر ءبيدىڭ بار قىر-سىرىن جەتىك بىلەتىن مۇعالىم سەكىلدى، وزىنە ءتان ماحاببات بي الاڭىنا، جوق، جوق ەكەۋمىز دە ءبىر–بىرىمىزدى  سۇيمەسەك قانداي ماحاببات بولۋشى ەدى،  سەكس دەيمىز بە، ايتەۋىر ەركەك پەن ايەل اراسىنداعى قاتىناستىڭ بي الاڭىندا مەنى دوڭگەلەتىپ بارا جاتتى. ءبىر قاتتى سۋساپ كەلىپ، ءمولدىر بۇلاقتان قۇنىعا سۋ ءىشىپ جاتقاندايمىن. ءبىر ءمولدىر بۇلاقتىڭ ءزامزامىن  قۇنىعا جۇتۋدامىن.  اينالام دوڭگەلەگەن عاجاپ دۇنيە.  كوگىلدىر، جاسىل ساۋلەلەرگە تولى،  مەنى تەرەڭىنە تارتىپ بارادى. ەسىمدى   ءسال جيناعان ساتتە «نەعىپ مەنى شەشىندىرمەيدى، الدە ءوزىم باستاپ شەشىنۋىم كەرەك پە؟» دەگەن وي جىلت ەتتى.

- «مارال، ءجۇر كيىن، كەتتىك»-دەگەن ءسوزدى ەستىگەندە  شىن دۇنيەگە قايتا ورالدىم. ول ەنتىگىپ تۇر، شاشتارى قوبىراپ كەتكەن. مۇڭدى كوزدەرى، تۇنجىراي قاراماي، جالت-جۇلت ەتەدى.  وسىدان  بەس، الدە ون مينۋت، الدە جارتى ساعات  بۇرىنعى دوسبول ەمەس،  باسقاشا كۇيگە تۇسكەن.  ونىڭ بويىنان جيىرما بەستەگى جىگىتتىڭ ەكپىنى دە، ءوز كۇشىنە سەنىمدىلىگى مەن، ءوز ىسىنە دەگەن مىعىمدىلىق تا، مەنى كوزدەرىمەن ءىشىپ-جەگەن ەركەكتىك قۇشتارلىق تا، اتموسفەرانى جايلاپ العان، جاناسقان نارسەسىن ەرتىپ جىبەرەردەي قىزۋلىق تا بار جانە كوزدەرىنەن ءبىر ىشتەي ارپالىستىڭ وتىن دا شالىپ قالدىم.

- نەگە باسقا جەردە؟ –دەدىم ونىڭ قۇشاعىنان اجىراعىم كەلمەي.

- مەن شالبار كيىپ جۇرگەن ەركەك ەمەسپىن بە، سەنى توسەككە شاقىرعان مەن، سوندىقتان ءيا مەنىڭ ۇيىمە، ءيا قوناق ۇيگە بارامىز.

- جوق، جوق، وسى جەردە، ماعان سەنەن باسقا ەشنارسەنىڭ دە، ەشكىمنىڭ دە كەرەگى جوق –دەدىم، ۇيقىلى-وياۋ جانداي. ءبىر مينۋتتا جاڭاعىداي ءلاززاتتى شاقتان اجىراعىم كەلىپ تۇرعان جوق.  مەنىڭ ەرنىم ونىڭ ەرىندەرىن ءوزى ىزدەپ تاپتى.  وتىز بەسكە كەلگەنشە ەركەكتى ءوز باستامامەن سۇيگەنىم وسى شىعار. ال قولدارىم اقىلدىڭ تىيىم سالعانىنا قاراماي، ونىڭ كويلەگىنىڭ تۇيمەلەرىن اعىتا باستادى.  ونىڭ قاي كەزدە استىمىزعا كورپە توسەگەنىن قايدام،  مەنى ايمالاۋىن جالعاستىرىپ شەشىندىرە باستاعاندا، ىشىمدە ارپالىسىپ جاتقان ەكى سەزىمنىڭ ءبىرى جەڭىپ، ءالسىز قارسىلىعىمدى دا قويىپ، ونىڭ ارەكەتتەرىن ءۇنسىز قوشتاۋمەن بولدىم.  دەنەم جانىپ-كۇيىپ ءبىر بەلگىسىز الەمگە تاپ بولعاندايمىن.  ياپىر-اۋ، مەنى دە پالەنباي جىل كۇيەۋدە بولعان ايەل دەيدى-اۋ.  ال مىناداي عاجاپ الەمگە، ءتاتتى كەزەڭگە تاپ بولۋىم ءبىرىنشى رەت. ءوزىمنىڭ ەركىمنەن تىس ونىڭ بۇلشىق ەتتەرىن سىيپالاپ، توسىنەن ايمالاپ جاتقانىمدى سەزەمىن، وزىمە  ءوزىم ۇقساماي كەتىپپىن عوي-دەپ ويلادىم. ماس ادام سەكىلدىمىن، بىراق، ەكى-ءۇش ساعات بۇرىن ىشكەن ءالسىز شاراپتىڭ قىزۋى باياعىدا كەتىپ قالعان، ارامىزدا ەڭ بولماعاندا ءبىر جاقتى دا سەزىم جوق،  ونى ەكەۋىمىزدە مويىنداعانبىز، سوندا نەگە ماسپىن دەيمىن؟  شىنىمەن مەن ونى جاقسى كورىپ قالعانمىن-اۋ دەيمىن. ادامدى بىلمەي تۇرىپ جاقسى كورۋ مۇمكىن بە دەيدى؟-ەكىنشى ويىم. مىناۋ سورلى دەنەمنىڭ ەركىمە كونبەي، نەگە بىلق-سىلق ەتە قالعانىن تۇسىنبەيمىن. اۋزىما بىرەۋ ءتاتتى اكەلىپ ءدامىن جاڭا تاتا بەرگەندە، قايتا تارتىپ الارداي شىدامسىزدانامىن.  نەگە باستاماي جاتىر، مەنىڭ تىلەگىمدى تۇسىنبەگەنى مە؟ مۇنداي كەزدە قيمىلىڭا باقىلاۋ جاسامايسىڭ با، الدە ۇيات دەگەن ءبىر جاققا كەتىپ قالادى ما، الدە تابيعات زاڭىنىڭ الدىندا ادامدار السىزدىگىن مويىندايدى ما، مەنىڭ قولدارىم ەرىكسىز ونىڭ دەنەسىن سىيپالاي باستادى. مەنىڭ قولدارىما بۇكىل جان-ءتانىم عانا ەمەس، بۇكىل تابيعات، اينالامداعى قىزىلدى-جاسىلدى ۇشقىندار مەنى ورتەپ، جالىنعا وراپ،  تالىقسىتىپ جاتقان الدە ءبىر كۇش-بارلىعى قوسىلا مەنىڭ قولدارىما ءامىر ەتكەندەي. ونىڭ بار كۇشى سىرتىنا شىعىپ تۇرعان مۇشەسى مەنىڭ سەزىمگە ماس بولعانىمدى كۇتىپ تۇرعانداي،  سەكستى اڭساعان تانىمە  جاقىنداپ،  بىرەر سەكۋندتاردان كەيىن، ەكەۋىمىز ءبىر ادامعا اينالىپ كەتتىك.

بۇنداي دا راحات بولادى ەكەن-اۋ! مەن ونشاقتى جىل ايەل بولىپ، ءبىر ەركەككە بىرنەشە جىل ايەل بولىپ، ءۇش ەركەكپەن ءبىر رەتتەن بولعاندا ەركەك پەن ايەل قاتىناسىنىڭ  مۇنداي تىلمەن ايتىپ جەتكىزە المايتىن عاجايىپ ءتاتتى جاقتارى بولاتىنىن نەعىپ بىلمەگەم، كورمەگەم، سەزبەگەم، وقىماعام؟  الپىس ەكى تامىرىم ءيىپ، سەلدەگەن سەزىم بۇكىل جان-ءتانىمنىڭ ەش قالتارىس  قۋىسىن قالدىرماي قامتىپ الىپ، بۇرق-سارق قايناۋدا.  ومىرىمدە ءبىرىنشى رەت ميىم دا بوس بولىپ، ەشقانداي پروبلەمانى ويلاماي، تەك قانا ايەل بولدىم.  ول ەكەۋىمىز عاجايىپ ءبىر الەمدە  جۇرگەندەيمىز تەك عاجايىپ الەم جانە ەركەك پەن ايەل عانا بار، ەكەۋىمىزدىڭ جان-ءتانىمىز بىرىگىپ كەتكەنى سونداي، اجىراسا الار ەمەس. ول ماعان كوبىرەك ءلاززات سىيلاعىسى كەلەدى، ال مەن وعان قالاي ىڭعايلى، جاقسى بولادى دەپ ىعىنا جىعىلۋدامىن.  ونداي ارەكەتتى مەنى ولتىرەم دەپ قورقىتىپ،   بۇيىرىپ تا، كوپ اقشا بەرىپ تە ىستەتە الماس ەدى، ال بويىڭدى ورتەگەن الدە ءبىر  سەلدەگەن سەزىم، ەسىڭنەن ايىرىپ، نە ىستەپ نە قويعانىڭدى بىلمەيدى ەكەنسىڭ.  ول مەنىڭ ەڭ ءبىر جاقىن، ەڭ ءبىر اياۋلى ادامىما اينالعان.

ەسىم كىرەسىلى-شىعاسىلى، كوزدەرىمدى اشۋعا شامام جەتكەن كەزدە، ونىڭ جىپسىگەن ماڭدايىنا، كەڭ كەۋدەسىنە، سپورتپەن اينالىسقانىنىڭ الدە اينالىساتىنىنىڭ كۋاسىندەي بۇلتىڭداعان بۇلشىق ەتتەرىنە، شىرايلانىپ، كۇلىمسىرەگەن ءجۇزى مەن جۇمۋلى كوزدەرىنە كوزىم تۇسەدى.  وسى ءلاززاتتى ءساتتىڭ ۇزاققا سوزىلۋى وعان عانا بايلانىستى ەكەنىن سەزىنگەندەي، بويىنان كۇشى كەتەردە بىلىنەر-بىلىنبەس توقتاتا قويىپ، ەكەۋمىز ەنگەن عاجايىپ الەمنىڭ كەلەسى ءبىر قىزىعىن كورسەتەدى. اراسىندا «اق سازانىم-اۋ بۇلقىنعان»، «مارالىم–اۋ، سەنى بالا تۋعان ايەل دەپ كىم ايتادى، قۇلىن مۇشەڭ بۇزىلماپتى»-دەپ، قۇشتارلانا ايمالاي تۇسەدى.  مەن دە ساندىراقتاپ، اۋزىما تۇسكەن نارسەلەردى ايتقىم كەلەدى، بىراق ايتا المايمىن.  ۇيات سەكىلدى.  وعان دەگەن ريزاشىلىعىمدى، ونى جاقسى كورىپ كەتكەن سەزىمىمدى جاسىرا الماي، ول سوزدەر اۋزىمنان ەرىكسىز شىعىپ كەتكىسى كەلەدى، بىراق، شىعارماۋعا تىرىسىپ جاتىرمىن.   دارىگەرلەر مەن پسيحولوگتار ايتاتىن ەركەك پەن ايەلدىڭ اراسىنداعى گارمونيا، ايەل باستان كەشەتىن بىراق، ءالى ءوز باسىم كەشىپ كورمەگەن عاجايىپ كۇي «ورگازم» دەگەن وسى شىعار - دەپ ويلايمىن.

قۇدايىم-اۋ، ءوزىڭ كەشىر، ايەل اتانىپ، بۇرىن كورمەگەن ءلاززاتتى ەشكىمدى جاقسى كورمەي، نە ەركەكتىڭ وزىمە دەگەن سەزىمىن سەزىنبەي، ەش دايىندىقسىز،  ءبىر-اق ساتتە  باستان كەشىرىپ جاتقانىم، وڭىمدە ەمەس تۇسىمدە سەكىلدى. ءتۇس بولسا ءتۇسىم اق بولسىن، تەك اياقتالماسا ەكەن، ەڭ بولماعاندا سوزىلا تۇسسە ەكەن دەيمىن. دوسبولدىڭ  قيمىلىمەن بىرگە بويىما ءبىر كۇش قۇيىلىپ جاتىر.  ول كۇش مەنىڭ ءومىردى سۇيە تۇسۋىمە، ومىردە تەك پروبلەمالار مەن قيىندىقتار، ءيا  داڭعازا قىزىقشىلىقتار عانا ەمەس، ەشقانداي اقشا  ساتىپ اپەرە المايتىن، ەشقانداي بايلىق بەرە المايتىن ءتاتتى ءلاززاتى  عۇمىرعا بەرگىسىز، ءارى وسىنداي اقىلعا سىيعىسىز عاجاپ ساتتەرى دە بولاتىنىن دالەلدەپ، «كور»، «ىزدە»، ء«دامىن تات»، «يە بول»-دەپ، يتەرمەلەگەندەي بولادى. قانشا قيىنشىلىقتى باستان كەشسەم دە، ءومىردى ءسۇيۋشى ەدىم، ەندى ومىرگە ودان سايىن عاشىقپىن. دوسبول ماعان ءلاززات سىيلاعان سايىن مەن ءوزىمنىڭ ايەل ەكەنىمدى جەتە سەزىنىپ،  مەن دە وعان تەك ايەل بەرە الاتىن ءلاززات سىيلاعىم كەلەدى.

بۇل ساتتەردە مەن ونىڭ قانداي تىلەگى بولسا دا ورىنداۋعا ءازىر ەدىم. بىراق، ول ەشتەڭە ايتپادى دا، وتىنبەدى دە. مەن وسىنداي «ورگازم» دەگەندى ەكى-ءۇش رەت باستان وتكىزگەننەن كەيىن، ول مەنى بىرەسە ۇستىنە شىعارىپ، بىرەسە الدىنا الىپ شىرق كوبەلەك اينالدىردى.  ونىڭ قولدارى كادىمگى ەرتەكتەردەگى  ايتىلاتىن سىيقىرلى تاياقشا  سەكىلدى ەدى. ءتوسىڭدى ايمالاپ، ءسال قىسىڭقىراعانى دا، دەنەڭدى سونشالىقتى ءبىر نازىكتىكپەن، جىلىلىقپەن ءارى وزىمسىنە سىيپاعانى دا، ءوزىنىڭ قيمىلدارىنا يكەمدەگەنى دە-بارىنەن شەبەر ەركەكتىڭ قولدارى سەزىلەدى. ونىڭ كەزەكتى قيمىلىنان، تۇنشىقتىرا ەرنىمە جابىسىپ، داۋىسىنىڭ ءبىر-ەكى رەت وقىس شىعىپ،  اياقتارىمدى انتەك، شالت قيمىلمەن قوزعاعانىنان اق، بويىنداعى قۋاتىن شىعارا باستاعانىن سەزدىم.  ءوزىنىڭ شىمىر، ەت جەڭدى دەنەسىمەن مەنىڭ اپپاق دەنەمدى جابا سىلق ەتە ءتۇستى.  مەنىڭ ماحابباتسىز، سەزىمسىز سەكسپەن اينالىسقان كۇنامدى ەشكىمگە، كەرەك دەسەڭىز اناۋ تەرەزەدەن ءجۇزىپ بارا جاتقان ايعا دا كورسەتكىسى كەلمەگەندەي جاۋىپ جاتىر.  ءسوز اراسىندا ايتىپ قالعان 90 كگ سالماعىن قاۋىرسىن قۇرلى كورىپ جاتقان جوقپىن. باسىم دا، دەنەم دە جەپ-جەڭىل، سوناۋ جالىن شاشىپ تۇرعان ون سەگىزىمە قايتا ورالعاندايمىن. نەگە ەكەنىن بىلمەيمىن قۋانىشىم قوينىما سىيمايدى.  مەن ونىڭ تەرمەن جابىسقان شاشىن ساۋساقتارىممەن تارامداپ، مەنىڭ ايماعىما وتكەن مۇشەسىن جىبەرگىم كەلمەگەندەي،  توپ-تولىق ساندارىمنىڭ اراسىندا، ىشكى مۇشەلەرىمدى كومەككە شاقىرىپ، «كەتپەي-اق قويساڭشى، سەنىڭ ورنىڭ وسى جەر عوي» دەگەندەي، قىسىپ-قىسىپ قويامىن. ول دا «ى-ى-ىم»، دەپ سۇيسىنە داۋىس شىعارىپ قويادى.

جىل مەزگىلى  كوكتەمنەن جازعا اۋىسا باستاعاندا تاماشا ءبىر كەز بولادى.  سول كەزدە ورمان اراسىنداعى ءبىر الاڭقايدا جاتساڭ، نەشە ءتۇرلى ءشوپ ءيىسى اڭقىپ، مۇرىن جارادى.  ال كۇن كوزىنىڭ جاڭا قىزۋ الىپ، كەلە جاتقان بەتى، سول كەزدە كوك شالعىننىڭ ۇستىندە كوزىڭدى اشا الماي، ماۋجىراپ، الدە ءبىر عاجاپ كۇيگە ەنەسىڭ.  ونىڭ ءجۇزى ءدال سونداي بولىپ جاتىر، ماۋجىراعان جۇزىندە قۋانىش پەن الدە ءبىر باقىتتىلىقتىڭ ساۋلەسى ويناپ تۇر.  ال مەنىڭ جانىم مەن تانىمنەن دە قۋانىش پەن باقىتتىڭ لەبى ەسىپ جاتىر.  مەن وسىنداي كۇيگە كۇن سايىن، ساعات سايىن، مينۋت سايىن تۇسكىم كەلەتىنىن ءتۇسىندىم.  ول مەنىڭ ۇستىمنەن ءجاي عانا اۋدارىلىپ ءتۇسىپ،  ءجاي عانا وبە باستادى، ەندىگى قيمىلى ءتىپتى وزگەشە.

بۇرق-سارق قايناعان قۇشتارلىق تا، الىپ ۇشقان سەزىم، سۋماڭداعان ءناپسى، كوپ ۋاقىتتان بەرى ەركەك قۇشاعىن كورمەي سۋسىعان ىڭكارلىك-ءبارى ساباسىنا تۇسكەن، تەك ەركەك پەن ايەلدىڭ ءبىر-بىرىنە دەگەن ريزاشىلىعى، توياتتانۋ، ماستانۋ جانە ءوزىڭنىڭ ايەلدىك، ءيا ەركەكتىك بولمىسىڭدى سەزىنۋ عانا اۋادا قالىقتاپ تۇنىپ قالعان. مەن وسى ەكىنشى رەت كورىپ وتىرعان ادامىما ەكىنشى رەت قارىز بولعانىمدى ءتۇسىندىم.  ونىڭ «ايەل رەتىندە ويانباعان ايەل ەكەنسىڭ» دەگەنى ماعان كوپ نارسەنى ۇقتىرعانداي.  ول ون جىل ايەل بولىپ، ەكى بالا تۋعان ايەلگە  ەركەك پەن ايەل اراسىنداعى توسەك ءلاززاتىن ۇقتىرعان العاشقى ەركەك بولدى.

- ءبىر جاۋدى جەڭىپ كەلگەن باتىرداي ريزا بولىپ جاتىرسىڭ عوي-دەدىم.  ايتقىم كەلگەنى باسقا ەدى.  مەن ونى ۇناتىپ قالعانىمدى ءتۇسىندىم، بىراق، ونى ءوزىم مويىنداعىم كەلمەدى، ءتىپتى ولاي ويلاۋعا دا قورىقتىم.  «ارينە، سەندەي ويانباعان، ءارى قىزۋ قاندى ايەلمەن بولۋ وڭاي دەيسىڭ بە؟» –دەدى. مەن ەكى بەتىم دۋىلداپ وتىرىپ وعان شىندىقتى ايتتىم.  ونىمەن بىرگە بولۋىمنىڭ باسى دا، سوڭى دا وسى شىعار، ەندى كورمەيمىن - دەپ ويلادىم. ول شىندىقتى ايتپاق تۇگەل ءوزىم دە مويىنداعىم كەلمەگەن. ونىڭ ۇستىنە ەركەككە ايتۋعا قالاي ءداتىم بارعانىن بىلمەيمىن.  كوزدەرىمدى الاقانىممەن باسىپ جاتىپ، باياۋ باستاعانىم ەسىمدە. «مەن سەنىمەن بۇگىن توسەكتە العاشقى رەت،  بولسام دا بۇل ءتۇننىڭ ءلاززاتى بىرنەشە ايلارعا، مۇمكىن جىلدارعا جەتەتىنىن بىلەمىن.  مەن بۇنداي كۇيدى ەشقاشان كەشكەن ەمەسپىن، كۇيەۋىممەن دە، باسقالارمەن دە (وسى جەردە ارتىق اشىق كەتكەنىمدى ءبىلىپ، ءمۇدىرىپ قالدىم) سەنىڭ نە سىيقىرىڭ بار؟ ءوزىمدى دە تۇسىنە الار ەمەسپىن، بۇرىن توسەك قاتىناسىن تەك ەركەكتەرگە ارنالعان نارسە دەپ ۇعاتىن ەدىم، ەندى باسقاشا ەكەنىن ءبىلدىم، قاراماشى، ۇيالامىن-دەپ، ونىڭ كەۋدەمدە جاتقان باسىن قۇشاقتاپ، شاشتارىن ۇيپالاقتاۋمەن بولدىم.  ول مەنى قۇشا ءتۇسىپ، «سەنىڭ جان-ءتانىڭنىڭ قۇپيا كىلتىن تاپقانمىن عوي»-دەپ باۋىرىنا باسا ءتۇستى.  ءبىرازدان سوڭ ەكەۋىمىز عاجايىپ دۇنيەنىڭ قۇشاعىنا قايتا ەندىك. ول مەنىڭ قۇشاعىمدا ما، الدە مەن ونىڭ قۇشاعىندامىن با، ايتەۋىر قۇشاقتاسىپ جاتىپ ءتاتتى ۇيقىعا كەتىپپىز.

ەرتەڭىنە تۇرعاندا  ونىڭ مەنىڭ كوزدەرىمدەگى «مەن ىزدەگەن ەركەك سەنسىڭ» دەگەن تۇنىپ قالعان سىردى وقىماسىن دەپ، كوزدەرىمدى الىپ قاشىپ،  وعان تىكە قاراماۋعا تىرىستىم.  ەكى رەت كورە سالا قۇشاعىنا قۇلاعانىم، ماحابباتسىز، سەزىمسىز، سەكسپەن اينالىسىپ، ەندى وعان دەگەن سەزىمىمدى جاسىرا الماي ۇزدىگە قاراپ تۇرسام، ۇيات-اي، ماسقارا عوي، نە دەگەن جەڭىلتەك ايەل ەدى دەمەيدى مە؟  ەشتەڭە سەزدىرمەي، سالقىن قوشتاسىپ قالام دەپ ويلادىم.  ال ءوزىم، بۇگىن ۇيلەنەيىك دەسە دە، جالاڭ اياق قول ۇستاسىپ كەتەيىك دەسە دە ءازىر ەدىم!. «شىركىن-اي، ارتىمنان جىلداپ جۇگىرگەن اناۋ «شىبىنشا ۇيمەلەگەندەردىڭ» -ءبىرى نەگە  ول ەمەس» - دەپ قاپالاندىم. ول تۇرىپ كيىنىپ، جۋىنىپ كەلىپ، شاشىمنان سىيپاپ وتىردى.

- مارال، سەن مەنى كەشىر - دەدى داۋسى تۇتىعا شىعىپ.  ول ماعان ءبىر ۇكىم، بىرگە وتكىزگەن ءتۇنىمىزدىڭ ءلاززاتىن بۇزاتىنداي ءبىر نارسە ايتقالى تۇرعانداي، بويىمدى قورقىنىش بيلەدى.  ونداي ءتاتتى شاق نەگە تەز وتەدى دەپ، ويلاعانشا بولعان جوق، ونىڭ داۋىسى الىستان تالىپ ەستىلدى.

- مەن وزىمە ەشبىر ايەلدى جاقسى كورمەۋگە، سۇيمەۋگە ۋادە بەرگەنمىن.  كەرەك دەسە ايەل بىتكەننەن كەك الۋعا  بەكىنگەن ەدىم. مەنىڭ جۇرەگىمدە جارا بار، جاس جارا، قانى ءالى سورعالاپ تۇر.  مەن سۇيگەن ايەل مەنى 20 جىل بويى الداپ كەلىپتى.  پاك، قىز بولىپ  شىقپاسا دا ونى كەشىرىپ، ۇلكەن جۇرەك پەن سەلدەگەن سەزىممەن ءسۇيىپ ەدىم.  ال،  بىراق، ون سەگىز جىل بويى ءوز بالام دەپ كەلگەن بالانىڭ وزىمدىكى ەمەس ەكەنىن توسىن بىلۋدەن ارتىق قايعى بار ما؟ بۇدان ارتىق نە سوراقىلىق بولۋشى ەدى، بۇل ايەلدەر تاراپىنان بولاتىن ەڭ اۋىر قىلمىس ەمەس پە؟ بالامنىڭ اۋىر وپەراتسيادان شىققانىنا قاراماي، ەشتەڭە تۇسىندىرمەي، ۇيدەن شىعىپ جۇرە بەردىم. سول كەتكەننەن مول كەتتىم، ايەلىم ءبارىن ءتۇسىندى، ەشتەڭە دەمەدى. بالامنىڭ مەنىكى ەمەس ەكەنى سول وپەراتسيا كەزىندە انىقتالعان. بالا قانىنىڭ گرۋپپاسى مەنىڭ دە، ايەلىمنىڭ دە گرۋپپاسىمەن سايكەس ەمەس.  مەندە  قازىردە  بەيتانىس ادامدى ءبىر كورگەننەن قانداي ادام ەكەنىن تانيتىن قاسيەت پايدا بولعان.  سەن تازا ءمولدىر بۇلاق سەكىلدىسىڭ، سەنىڭ جانىڭدى جارالاعىم كەلمەيدى، قوش بول. سەنىمەن قوشتاسپاسام، سەنى ءسۇيىپ قالۋىم مۇمكىن.  ماعان ۋاقىت كەرەك. مەن سەنەن ەمەس، ۇلكەن سەزىمنەن قاشىپ بارامىن، مەن ەندى ەشكىمدى سۇيگىم دە، جۇرەگىم مەن جانىمدى قيناعىم دا كەلمەيدى! حوش.

...ول ەسىكتى جاپپاستان شىعىپ كەتە بەردى. ارتىنان تۇرا جۇگىرگىم كەلگەن، ويىما كەلگەن الدەبىر نارسەلەردى ايتقىم كەلگەن. «قاسىمدا قال» دەگىم كەلگەن. ساعان ماڭدايى تورسىقتاي ۇل تۋىپ بەرەمىن دەگىم كەلگەن. قيىن ساتتەردە ونىڭ موينىنا اسىلىپ، قورعانىشىم بارىن سەزىنىپ، قۇشاعىندا تۇرىپ شاعىنىپ جىلاپ العىم كەلگەن،  قۋانىشتارىممەن بولىسكىم كەلگەن، ول جۇمىستان كەلگەندە انامنىڭ «ۇيرەنگەنىڭ وزىڭە جاقسى، ىستەگەنىڭ بىزگە جاقسى»-دەپ ۇيرەتكەن تاماق تۇرلەرىن الدىنا قويعىم كەلگەن.  سوڭعى كەزدە قويىپ كەتكەن قاسى-كوزىمدى ءسال بوياپ، ادەمى ءيىس سۋ جاعىپ قاسىندا جايناپ جۇرگىم كەلگەن...بىراق، ونىڭ ءبىرىن دە ايتا المادىم، الدە ايتقىم كەلمەدى، الدە تىڭدايتىنىنا سەنىمدى بولمادىم...

ول كەتىسىمەن ەسىكتى جاۋىپ، نەگە ەكەنىن بىلمەيمىن قاتتى جىلاپ قالا بەردىم.  ەركەكتەردىڭ وزدەرى تۇگىل كولەڭكەلەرىن دە كورگىم كەلمەيدى، اتتارىن دا ەستىگىم كەلمەيدى.  مەن دوسبولدى  ءبىر جەردەن شىعا كەلەدى مە دەپ ءالى كۇنگە كۇتىپ ءجۇرمىن.  مونشاعا بارعان سايىن ونىڭ كوزقاراسىن ىزدەيمىن.  قينالعان ساتتەرىمدە دە ونى ىزدەيمىن، قول ۇشىن سوزىپ، ءبىر قالتارىستان شىعا كەلەتىندەي. تۇندەردە دە كىرپىكتەرىم ايقاسپاي، تەك سونىڭ قۇشاعىن اڭسايمىن. بالالارىمنىڭ اكەسى دە سول بولسا دەيمىن. ايلار ءوتىپ جاتىر، ودان كۇدەرىمدى ۇزگىم كەلەدى. وزىمە ءوزىم كۇن سايىن ەسەپ بەرگەندە ء«بىز ماحابباتسىز، تەك سەكسپەن اينالىستىق قوي»-دەپ جۇباتپاق بولامىن. سول تۇننەن بەرى كەۋدەمدە پايدا بولعان جالىندى وشىرە الماي وزىمە-ءوزىم ىزالانامىن.  بىراق، ءبىر نارسەنى انىق سەزدىم، ماعان ودان باسقا ەشكىم دە كەرەك ەمەس. «شىبىنشا ۇيمەلەگەندەرمەن» بولماق تۇگىلى، سىناماق تۇگىلى، اتتارىن دا ەستىگىم كەلمەيتىن بولدى. دوسبولدىڭ ءبىر كەلەتىنىن جان دۇنيەممەن سەزىپ، ءار كۇنىمدى ۇمىتپەن قارسى الىپ ءجۇرمىن. كەلمەسە، ىزدەيمىن، ونى تابۋعا بەلىمدى بەكەم بۋعانمىن. ول ءتورت-بەس ايالداما جەردە تۇرامىن دەگەن،  بىلدىرمەي كەزدەيسوق كەزدەسكەن بولامىن. ونى سۇيەتىنىمدى قالايدا رەتىن تاۋىپ بىلدىرەمىن.  سۇيەتىنىن ايتۋ تەك جىگىتتەرگە عانا ءتان بە ؟  ونى ايتۋعا  تەك ەركەكتەردىڭ عانا قۇقى بار ما؟ سۇيەتىنىڭدى ءبىلدىرۋ قىلمىس ەمەس قوي. مەن دوسبولدى تاۋىپ، ء«بىز ءبىر-ءبىرىمىز ءۇشىن جارالعان جاندارمىز»-دەيمىن. ونى ىزدەپ تاۋىپ قوسىلاتىنىمىزعا سەنىمدىمىن. ءسال كەشتەۋ بولسا دا بىزدەي جانداردىڭ ءبىر-ءبىرىن  جولىقتىراتىنى  قانداي باقىت.

ر. قاميدۋللاقىزى

Abai.kz