«اۋعانستاندا سوعىس باستالىپتى!» دەگەن سۋىق حابار دۇنيەجۇزىن ءدۇر سىلكىنتكەندە، ساقماندا جۇرگەن ەدىم. ارادا قانشا جىل وتسە دە، ءبىر وقيعا ەسىمنەن كەتپەيدى – دەيدى، سول سوعىستى كوزىمەن كورىپ قانا قويماي، ءبىر كوزى مەن قولىن بەرىپ قايتقان ارداگەر سارباز.

- ادامنىڭ باسى اللانىڭ دوبى دەمەي مە، اينالاسى ەكى كۇندە اپىل-عۇپىل جينالىپ، وسكەمەندەگى «سبورنىي پۋنكت» دەپ اتالاتىن جەردەن ءبىر-اق شىقتىق. قىل اياعى تۋىسقاندارمەن قوشتاسۋعا دا مۇرشا بەرمەدى. ەءلىمىزدىڭ تۇكپىر-تۇكپىرىنەن اسكەرگە الىنىپ، الماتىدا جاساقتالعان سپەتسروتانىڭ قاتارىنداعى 120 بوزبالانىڭ بىردە - ءبىرى «اۋعان سوعىسىنا قاتىسامىز» دەپ، ءاي، ويلاماعان بولار. ولاي دەيتىنىم، سونىڭ ءبىرى مىنا مەن ەدىم. اسكەري انت قابىلداۋ ءراسىمىن دە، سوعىسقا دايىندىقتى دا تاشكەنتتە وتتىك. كومانديرلەر اشىپ-جارىپ ەشتەڭە ايتپايدى. ال، ساربازدار اراسىندا گۋىلدەگەن اڭگىمە توبەقۇيقاڭدى شىمىرلاتادى. اۋعانستان تاۋلارىندا جاسىرىنعان تالىپتەر دەي مە، باسماشتار دەي مە، ايتەۋىر، ايتۋلارىنشا ءبارى باسكەسەر، كىلەڭ باندى، قانىشەرلەر. بۇ جاقتان بارعان سوۆەت اسكەرىن قىناداي قىرىپ جاتقان كورىنەدى.

- قولعا تۇسكەندەردى بىردەن ءولتىرىپ تاستاماي، مۇرىن-قۇلاقتارىن كەسىپ، مۇسىلمان ەمەستەرىن كادىمگىشە ءپىشىپ دەگەندەي، ادام توزگىسىز ازاپتىڭ ءتۇر-ءتۇرىن كورسەتىپ يت قورلىققا سالادى ەكەن – دەگەن الىپ-قاشپا سوزدەر، ونسىز دا «نە بولدىمعا؟» ۇشىراعان ءبىز سەكىلدى جاس ساربازداردىڭ زارەسىن الدى. چاست كومانديرىنىڭ شوپىرى اياق استى سىرقاتتانىپ قاپ، باستىقتى ۋاقىتشا مەن تاسىپ ءجۇردىم. بىردە كوماندير ەكەۋىمىز تاشكەنتتىڭ ورتالىق بازارىنا باردىق. ۇلتى ورىس پولكوۆنيك بولاتىن: - سەن ءبىر ىڭعايلى جەرگە ماشينانى قويىپ، مەنى كۇت – دەدى دە، قايناعان بازارعا كىرىپ جوق بولدى. سودان ءبىر ساعات ءوتتى جوق. ەكى ساعات ءوتتى جوق. ابدەن ءىشىم پىستى، ونىڭ ۇستىنە قارنىم دا شۇرقىراپ بارادى. قالتامداعى ازىن-اۋلاق اقشاعا ءۇش-ءتورت سامسا الىپ جەپ وتىر ەدىم، قاسىما ءبىر قاريا كەلدى. قايىستاي بوپ كۇنگە كۇيگەن جۇزىنەن شۇڭىرەيگەن كوزدەرى عانا جىلتىرايدى. ادام وسىلاي دا ازادى ەكەن-اۋ...

جايعان قولىنا قاراسام، قۇر سۇلدەرى. سۇيەكتەرى تەرىسىنە ءىلىنىپ قانا تۇرعانداي. بەيباققا جانىم اشىپ، قولىمداعى سامسانىڭ ءبىرىن بەردىم. باسىن يزەپ، ريزاشىلىعىن ءبىلدىرىپ كەتىپ قالعان قاريا سالدەن سوڭ قايتىپ ورالدى. ماناعىداي ەمەس، كوزىندە وت بار. كادىمگىدەي شيراپ العان. – بالام، ءبىر اۋىلدان التى بالا شىعىپسىڭدار... بولاشاقتارىڭ وتە بۇلىڭعىر...

تاياۋ كۇندە وق پەن وتقا كىرەسىڭدەر. ۇشەۋىڭدى عانا ءتىرى كورىپ تۇرمىن… – دەدى، وزبەكشە-قازاقشا ارالاستىرا. اۋەلدە ساسىپ قالدىم. ويىمدى شاپشاڭ جيىپ، - اتا، ونى قايدان ءبىلدىڭىز الدە كورىپكەلسىز بە؟ – دەدىم، بويىمدى ۇرەي مەن تاڭدانىس قاتار بيلەپ. ءدال وسى ساتتە كومانديرىم كەپ قالدى دا، اي-شايعا قاراتپاي كەتە باردىق. قاريا ايتسا-ايتقانداي، ءبىز كوپ ۇزاماي قىپ-قىزىل وتقا كىردىك... سوعىس بولعاسىن ءبارىن دە كورەدى ەكەنسىڭ…

بارلىعىن تاپتىشتەمەي-اق قويايىن. ءوزىم ەكى رەت قاتتى جارالاندىم. ايتەۋىر، سۋىشكىلىگىم بار ەكەن. اللا ءوزى جار بوپ، امان قالدىم. وسكەمەننەن الماتىعا بىرگە بارعان بەس جىگىتتىڭ ەكەۋى مەرت بولىپ، بىرەۋى ءىز-ءتۇزسىز كەتتى.

سول كورىپكەل قاريانىڭ بەينەسى وسى كۇنگە دەيىن كوز الدىمنان كەتپەيدى.