قادىر تۇنىندەگى دۇعا
التىنداي ءىنىم بەيسەن قۇرانبەكتىڭ قازاسىنا
قادىر ءتۇنى.
قايعىردىم.
كىبىسەنىڭ باسى مۇڭ.
قابىرعامنان سوگىلدىم. قايراتىمنان جاسىدىم.
ساعان قۇران باعىشتاپ وتىرامىن دەپ پە ەدىم...
اينالايىن ءىنىم-اي، اردا تۋعان اسىلىم!
قايتسەم ەكەن وكسىتكەن جۇرەكتەگى شەمەندى،
قادىر تۇنگى دۇعامدى ەستىرمىسىڭ سەن ەندى.
قارا جەرگە تاپسىرىپ سەنىڭ اسىل دەنەڭدى،
قاسىرەت قوي، قاسىرەت – جازعان مىناۋ ولەڭدى.
باسقا تۇسسە باسپاقشىل... ءتۇن سەيىلىپ، تاڭ كەلەر.
ەندى ءوزىڭسىز دۇنيەگە تاڭدار قالاي ءسان بەرەر؟
ايتۋعا وڭاي بولعانمەن... قيىن، قيىن بۇل تاعدىر،
سەندەي ادام بولماسا قينالعانعا دەم بەرەر.
قايراتىڭدى حالقىڭا ارناۋ ەدى-اۋ ارمانىڭ،
قارەكەتپەن تالايدىڭ اق ءۇمىتىن جالعادىڭ.
جىلاعاننىڭ كوز جاسىن قۇرعاتام دەپ، ارداعىم،
جۇرەگىڭە سالدىڭ-اۋ دۇنيەنىڭ سالماعىن.
قادىر ءتۇنى.
قاسىرەت.
كوپ-اق ءبىزدىڭ كۇنامىز،
جاقسىلىعىن جاقسىنىڭ ولگەننەن سوڭ ۇعامىز.
اينالايىن ءىنىم-اي، جولداس بولسىن يمانىڭ،
قولدان كەلەر قايران جوق...
قابىل بولعاي دۇعامىز!
قابىل بولعاي دۇعامىز!
تەمىرعالي كوپباي،
حالىقارالىق «الاش» ادەبي سىيلىعىنىڭ لاۋرەاتى
Abai.kz
