قازاق ءسوزىنىڭ قاينارىنان قانىپ ىشكەن قالامگەر جۇماتاي سابىرجانۇلى، امان-ەسەن ارامىزدا جۇرسە، بيىل 76 جاسقا تولار ەدى.

سىنى – ءادىل، جەبەسى – ءتۇزۋ

وتكەننەن ونەگە الىپ جۇرەتىن، كەشەگى كۇننەن قورىتىندى شىعارماعان قوعامنىڭ كەلەشەگى دە كەمەل بولماسىن ۇعاتىن زەرەك تە سيرەك تالاپتىلار بولماسا، بۇگىنگى جاس جۋرناليستەردىڭ دەنى بۇل كىسىنى جاقسى بىلە بەرمەۋى مۇمكىن. ال جۋرناليستيكاعا وتكەن عاسىردىڭ 90-جىلدارىنىڭ باسىندا، تاۋەلسىزدىك لەبىمەن ەرە كەلگەن ءبىزدىڭ بۋىن ءۇشىن «جۇماتاي سابىرجانۇلى» دەگەن اتى-ءجون – ناعىز ساپا بەلگىسى بولاتىن. ماقالانىڭ، حاباردىڭ، ويتۇرتكىنىڭ استىندا وسى اۆتور تۇر ما – بولدى، ونى وقۋ كەرەك. كوشەدە كەلە جاتىرسىز با، قوناقتا وتىرسىز با، الدە جۇمىستا نەمەسە ساباقتاسىز با – ءبارىبىر، ءبارىن بىلاي ىسىرىپ قويىپ، گازەتكە قۇنىعا ۇڭىلمەي تۇرا المايسىز، بۇل كىسىنىڭ جازعاندارى ادامدى لەزدە ەلىكتىرىپ، قىزىقتىرىپ اكەتەتىن.

ءار بەيسەنبى كۇنى «انا ءتىلىن» الۋ ءۇشىن قالالىق قازاقى قاۋىم دۇڭگىرشەككە تۇرا جۇگىرەتىن، ەرتەرەك ۇلگەرمەسە، گازەتسىز قالاتىن كەزدەر عوي. عالامتوردىڭ نە ەكەنىنەن بەيحابار، كومپيۋتەردىڭ ءتىلىن بىلمەيتىن، ۇيالى تەلەفون ۇستاپ كورمەگەن، ۇياتتىڭ قادىرى بار شاق. ەلدىڭ بار باققان-بىلگەنى – قازاقشا-ورىسشاسى ارالاس ءبىر-ەكى تەلەارنا مەن ۇلتتىق گازەتتەر عانا. ەگەر بۇگىنگى زاماناۋي تەحنولوگيانىڭ بۇكىل جەتىستىگى، الەۋمەتتىك جەلى دەگەندەرىڭىز سول داۋىردە بولسا، جۇماتاي اعام – ناعىز «جۇلدىزعا» اينالار ەدى. ويتكەنى، جازعانى – كوكەيىڭدەگىنى ءدوپ باسىپ، كوپ جايتتى اڭعارتپاي جۇرگەن كوزىڭدەگى «شەلدى» سىلىپ الادى; سىنى – قارا قىلدى قاق جارار ءادىل، جەبەسى – قاپىسىز وندىققا تيەر ءتۇزۋ! سوسىن ول كىسى اڭىسىن اڭداپ، الىستان وراعىتىپ، بيپازداپ وتىرمايدى – ماسەلەنىڭ ءمان-جايىنا بىردەن كوشەدى، توق ەتەرىن توتەسىنەن ءبىر-اق ايتادى. جانە بەتىڭ بار، ءجۇزىڭ بار دەمەيدى، «اناۋ – باسشى-اۋ، مىناۋ – قوسشى-اۋ» دەپ جاتپايدى، «ءتىلىن تىستەپ، تىزگىن تارتۋدى» بىلمەيدى.

اقيقاتتى تۋ ەتكەن العىر ويدىڭ باعاسىن بەرىپ، قادىرىنە جەتكەننەن گورى جەڭىل كۇلكى، ويىن-وسپاق، وسەك-توسەككە ءۇيىر بوپ بارا جاتقان الەۋمەتتىك جەلىنىڭ قازىرگى قالپىنا قاراماستان، جۇماتاي اعامنىڭ جازعاندارى قاي كەزدە دە وقىرمانىن تامسانتار ەدى دەپ ويلايمىن. سەبەبى، بىرىنشىدەن، قىسقا دا نۇسقا جازادى. ەكىنشىدەن، سىرەسكەن تەلەگرافتىق ستيلدە ەمەس، رەسمي رەڭكتەن اۋلاق، سوزگە شەشەن كىسىنىڭ الدەبىر وقيعانى مايىن تامىزا اڭگىمەلەپ بەرگەنى سەكىلدى، قۇنارى مول قازاقى تىلمەن قىزىقتى عىپ باياندايدى. ۇشىنشىدەن، كۇمىلجىپ، كۇلبىلتەگە سالماي، ءار نارسەنى اتىمەن اتاپ، ناقتى باعاسىن بەرەدى. تورتىنشىدەن، جازعان دۇنيەسىنىڭ ءون بويىنا ۇنەمى ءازىل جۇگىرتىپ، مىسقىل دارىتىپ، وقىرماننىڭ جانىن ءسۇيسىندىرىپ وتىرادى. بولعان جايتقا، ايتىلعان سوزگە، قابىلدانعان شەشىمگە قاتىستى ءوز پىكىرىن ءبىلدىرىپ، وقىعان ادامدى دا ويعا، ويلانۋعا جەتەلەپ وتىراتىنى تاعى بار.

«قۇدانىڭ قۇدىرەتى، باياعىدان بەرگى ءبىر ادەتىم – جازىپ وتىرعان ماتەريالىم ءۇش، ءارى كەتسە ءتورت بەتتەن اسسا، قامىتتان شىققىسى كەلگەن وگىز سياقتى قيقاڭداي باستايمىن. كوبىنە شورت تۇيە سالامىن. ايتايىن دەگەندەرىمدى سول كولەمگە سىيعىزسام – سىيعىزدىم، سىيعىزباسام – قالعانى. بۇل داعدىنىڭ ءبىر جاقسى جەرى – سىعىپ جازۋعا ۇيرەتتى» دەگەن ەكەن جۇمەكەڭنىڭ ءوزى.

جۇماتاي سابىرجانۇلى – قازاق باسپاسوزىندە «رەپليكا» جانرىن جانداندىرعان جۋرناليست. ونىڭ جازعاندارىنىڭ ەداۋىر بولىگى – بيىك مىنبەرلەردەن ايتىلعان، باق بەتىندە ءسوز بولعان، كوپشىلىكتى تولعاندىرعان ماسەلەلەرگە بايلانىستى وتكىر وي، وزگەشە كوزقاراس نەمەسە سول تاقىرىپتى تەرەڭدەتە، دامىتا ءتۇسۋ ماقساتىنداعى ويتۇرتكى ماقالالار. تابيعاتىنان اڭعارىمپاز اقىنجاندى ادام، قانىنداعى ادىلەتسۇيگىشتىك قاسيەت قايناپ شىعا كەلەتىن كۇرەسكەر قالامگەر قۇلاعى شالعان جالعاندىققا، كوزى كورگەن كوپە-كورنەۋ جاساندىلىققا ەشقاشان شىداپ تۇرا المايدى.

«ادام بولىپ تۋىپ، ادام بولىپ ءوتتى»

جالپى، شىندىقتى (ەگەر ول ءوزىن ابىرويدان جۇرداي ەتەر شىندىق بولماسا، ارينە) جەك كورەتىن ادام جوق. اششى اقيقات ايتىلسا – ريزا بولمايتىن، سۇيسىنبەيتىن، ايتۋشىنىڭ ارقاسىنان قاقپايتىن كىسى كەمدە-كەم. بىراق اركىم دە شىندىقتى ءوزىنىڭ ەمەس، باسقا بىرەۋدىڭ ايتقانىن قالاپ تۇرادى. وزگەنىڭ اۋزىمەن ايتىلسا، ايتەۋىر وزىنە زيانى تيمەيدى عوي. ال اقيقاتتى اشىق ايتقان ادامنىڭ ءتۇرلى كەدەرگىگە، قىساستىققا، قياناتقا تاپ بولاتىنى ءمالىم. وعان جۇماتاي اعانىڭ ءومىر جولى – ناقتى دالەل، «جارقىن» مىسال. سولتۇستىك وبلىستاردا قازاق ءتىلىنىڭ وركەندەۋىنە تۇساۋ بولعان، ورەسىزدىكتەرى مەن قيامپۇرىستىقتارى ءۇشىن سىنالعان باسشىلار مەن ءوز ارامىزدان شىققان كەيبىر جاندايشاپتاردىڭ اياقتان شالۋ، «شومىشتەن قاعۋ»، قۋدالاۋ سەكىلدى «جاقسىلىقتارى» جاقسى اعامنىڭ «وكپەلەسەڭ، ءوزىڭ ءبىل» (2001 جىل) اتتى كىتابىندا تولىپ جاتىر. قايسىبىرىن ايتارسىز...

– جۇماتاي وتىرا قالىپ، بىردەڭە جازا باستاسا، مازام قاشاتىن، – دەيدى ءبىر سۇحباتىندا جۇمەكەڭنىڭ جارى، جۋرناليست ءامينا مىرجۇسىپقىزى. – «ءاي، سەن وسى ەلدى الاتايداي ءبۇلدىرىپ تاعى نە جازىپ جاتىرسىڭ؟ ءتىلىڭنىڭ تىكەنىن قاداماي، ەشكىمگە تيىسپەي تىنىش وتىرشى. بالا-شاعاڭا قايعىسىز قارا سۋ ىشكىزەسىڭ بە، جوق پا؟! ەلدە نەڭ بار-ەي؟» دەسەم، «ءاي، ەندى كىم ايتادى؟ جارايدى، مەن ايتپايىن، اناۋ ايتپاسىن. ءبىر ادام باسىن تىگۋى كەرەك ەمەس پە؟! جەكە باسىنا ءتيىسىپ جاتقان جوقپىن، قولىنداعى جۇمىسىن دۇرىس اتقارماسا قالاي شىدايسىڭ؟» دەيدى... اقكوڭىل جاراتىلعان جان عوي، بىراق بىرەۋدىڭ، اسىرەسە اكىمقارا، ۇلىقتاردىڭ ادامگەرشىلىكتەن اتتاعانىن كورسە، قاراپ وتىرا المايتىن. سىناعاندى كىم جاقسى كورسىن. ءسويتىپ، وزىنە «جاۋ» تاۋىپ الا بەردى.

بىراق ول ءسويتىپ جۇرسە-داعى، ءوزىنىڭ وتكىرلىگىنە كوڭىلى تولماي ءوتتى. «ءامينا-اۋ، ماعان بەكەر ۇرساسىڭ. مەنىكى – تەك «قاۋلاعان وتىرىكتى قايتسەم ازايتامىن» دەپ وڭمەڭدەۋ عانا. سونىڭ وزىندە اۋزىمدى تولتىرىپ ايتا الماي، كىجىنۋمەن جۇرگەن جوق پا كۇيەۋىڭ بايعۇس!» دەيتىن. سىن جازسا سىندىرىپ جىبەرەردەي بولعانىمەن، ءتىسى باتپاعان كەزدە ماعان ءسويتىپ شاعىناتىن. سونداي كەزدە ايايتىنمىن، بوسقا ارامتەر بولىپ جۇرگەنىن ءوزى دە بىلەتىن، مەن دە بىلەتىنمىن...

«قۇدايدىڭ ماعان بەرگەن ءبىر مىنەزى، ءتاۋىر كورەم ماقتاۋدان سىناعاندى» دەپ ءوزى ايتقانداي، جۇماتاي سابىرجانۇلىنىڭ قالامى قوعامداعى، بيلىكتەگى، جالپى اينالامىزداعى كەمشىلىك اتاۋلىعا قىرعيداي ءتيدى. «مەن ءوزى ءاپ دەپ ماقالا جازۋدى سىننان باستاعان قاراعىممىن» دەيتىنى دە بار. التىنشى سىنىپتا وقىپ جۇرگەنىندە «اۋىلدا جارىق جوق، مونشا جوق، كينو ايلاپ-جىلداپ ءبىر-اق كەلەدى» دەگەن مازمۇندا «ارا» جۋرنالىنا حات جازعان ەكەن. ءباسپاسوزدىڭ اسا پارمەندى كەزى، «مىنا حاتتاعى ماسەلەنىڭ انىق-قانىعىن تەكسەرىڭدەر» دەگەن بۇرىشتاماسى بار بۇيرىق الماتىدان – وبلىسقا، وبلىستان – اۋدانعا، اۋداننان – اۋىلعا جەتىپ، ەلدى اجەپتاۋىر دۇرلىكتىرىپتى. اپىر-اي، «نەگە بىلاي ەتپەسكە؟ نەلىكتەن بىزدە ولاي ەمەس؟ سويتسەك بولماس پا ەدى؟» دەپ، توڭىرەگىندەگى كەلەڭسىزدىككە نارازى بولىپ، «ەشتەڭەگە كوڭىلى تولماي» جۇرەتىن «جۇماتايسكي سىنشىلدىق كوزقاراس» سول كەزدە-اق ويانعان ەكەن-اۋ! ءباسپاسوز الەمىنە قاراي باسقان باستاپقى قادامى وسىلاي باستالعان بالانىڭ شىنشىل جۋرناليست بولىپ شىقپاۋى مۇمكىن دە ەمەس ەدى.

سىناۋدى دا سان-ساققا جۇگىرتەتىندەر بار. ءباسپاسوز بەتىندە اكىم-ساكىمدى ءبىر تۇيرەپ الىپ، سوسىن سونىڭ «ويباي، ءما، الاتىنىڭدى ال دا، ماعان تيىسە كورمە، پالەڭنەن اۋلاق!» دەپ، تىعىپ بەرگەن تيىن-تەبەنى تاۋسىلعانشا الگى شەنەۋنىكتى ماقتاپ ماقالا جازا بەرەتىندەر دە تابىلادى. ولاردىكى – قۇلقىن قۋلىق، وتىرىك سىن، جاساندى پاتريوتيزم. ەرتەڭ ۇلىقتىڭ اقشاسىمەن ۋاقىتشا بىتەلگەن قوماعاي قۇلقىنى قايتا تاماق تىلەگەندە، ول جاڭاعى جالعان «سىنشىلدىعىن» تاعى جالعاستىرادى، ءسويتىپ، باق-تى پاسىق پيعىلىنىڭ، جەكە مۇددەسىنىڭ قۇرالىنا اينالدىرادى. ال جۇماتاي اعانىڭ سىنى – كەمشىلىككە بۇكىل قولقا-جۇرەگىمەن كۇيىنۋدەن تۋعان، جان-تانىمەن ونى تۇزەۋگە ۇمتىلعان، ەلگە، قازاققا دەگەن تىلەۋلەستىگى سەزىلىپ تۇراتىن جاناشىر سىن! جۇماتاي اعامنىڭ جازعانى – كوپتىڭ كوكەيىندە جۇرگەن، بىراق «سەن ايت، مەن ايت» بوپ، ەكى ارادا كوكپار بوپ، كوسەگەسى كوگەرمەگەن شىندىق!

«كەمشىلىكتى عانا كورەدى دەپ كىنالايدى مەنى. وۋ، اعايىندار-اۋ، اينالا تولعان كەمشىلىك بولسا، قايتىپ كورمەيسىڭ؟» دەيتىن مارقۇم. شىنىندا دا سولاي. ارينە، كەيىنگى وتىز جىلدا قازاقتىڭ ۇلت رەتىندە، ەل رەتىندە قول جەتكىزگەن تابىسى از ەمەس. ول جەتىستىكتەرىمىزدى ەندى ەشكىم تارتىپ تا الا الماس. بىراق سونىمەن قاتار ىشتەن كەۋلەپ، سىرتتان كەمىرىپ، كەرى تارتىپ بارا جاتقان كەمشىلىك تە پىشەن ەمەس پە؟ ەندەشە، ازدى-كوپتى تابىسىمىزعا قۋانا وتىرىپ، نەگە ءبىرىنشى كەزەكتە الگى «پىشەن-كەمشىلىكتەردى» جوندەۋگە ۇمتىلمايمىز؟ جۇماتاي سىنىنىڭ باستى مۇراتى دا، ماقساتى دا – وسى!

«نامىستان ولگەن كىسىنىڭ نەمەرەسى» – جۇماتاي سابىرجانۇلى 2002 جىلى كوز جۇمعاندا، جازۋشى عابباس قابىشۇلى اقساقال: «اق الماستىڭ جانە ءبىرى شارت سىنىپ، قىنى بوس قالدى. قازەكەم ايتقان «وت اۋىز، وراق ءتىلدى» ەرجۇرەك شەشەندەرىمىزدىڭ ءبىرى جۇماتاي سابىرجانۇلى كەتە باردى... ادام بولىپ تۋىپ، ادام بولىپ ءوتتى! اقيقات ءۇشىن ارپالىستا ءتىرى جاننان جاسقانبادى...» – دەپ جازعان بولاتىن. راس ءسوز!

ءسوز قۇدىرەتىن ۇعىنعان جان ەدى

جۇماتاي اعانىڭ «انا ءتىلىنىڭ» سولتۇستىك وبلىستارداعى مەنشىكتى ءتىلشىسى بولىپ جۇمىسقا تۇرعانى دا قىزىق. گازەتتىڭ باس رەداكتورى جارىلعاپ بەيسەنبايۇلى ەكەۋى اتى-جوندەرىن ەستىگەندەرى بولماسا، ءبىرىن-ءبىرى كورمەگەن، تانىمايدى. ونى جۇمەكەڭ جوعارىدا اتالعان كىتابىندا بىلاي باياندايدى: «گازەتكە ەكى-ءۇش ماتەريالىم شىققاننان كەيىن... جارىلعاپتىڭ ءوزى تەلەفونمەن قۇدا تۇسكەن. مەن كوپ كەرگىمەي، بىلق ەتە قالدىم. ءبىر ءسوزدىڭ رەتىندە تورعايدان كەلگەنىمدى ايتتىم. «باسە، اقمولادا مۇنداي جىگىت قايدان ءجۇر دەپ ەدىك» دەدى ول. قۇرداس ەكەنبىز... جۇمىسقا الۋ جونىندەگى ءوتىنىش، «ليچنىي ليستوك» دەگەندەردى پوچتامەن جىبەرگەنمىن. تيىن-تەبەن پوچتامەن كەلىپ جاتادى...». ج.سابىرجانۇلىنىڭ «رەداكتورىن تانىمايتىن قازاقستانداعى جالعىز ءتىلشى» اتاناتىن كەزى – وسى كەز.

وكىنىشكە قاراي، «قالامداس اعام ەدى» دەپ، ەستەلىك جازىپ وتىرعان مەنىڭ ءوزىم دە ول كىسىمەن مۇلدە جولىقپاعان اداممىن. ءتىپتى تەلەفونمەن دە تىلدەسپەپپىز. ايماقتاعى تىلشىلەر الماتىعا ءجيى ات باسىن بۇرىپ، شۇرقىراسىپ جاتاتىن زامان ەمەس-ءتى، «انا تىلىندە» ىستەگەن ەكى جىلدا مەنىڭ دە ارقاعا جولىم تۇسپەپتى... جەر دومالاق، جۋرناليست جولى سان تاراۋ بولسا-داعى، قۇداي ءساتىن سالماسا، ءبىر ەلدە، ءبىر سالادا ءجۇرىپ تە جولىعىسپاۋ ابدەن مۇمكىن ەكەن... بىراق مەن ول كىسىنى، جارىلعاپ بەيسەنبايۇلى مەن مارات قابانباي سەكىلدى، ۇستازدارىمنىڭ قاتارىنا قوسامىن. ءسوز ءدامىن سەزىنۋ، سويلەم ساۋلەتىن ءبىلۋ، جازۋعا جاۋاپكەرشىلىكپەن قاراۋ جونىنەن جۇماتاي اعامنان كوپ ۇيرەنۋگە تىرىستىم. «سىرتتاي وقىعان» شاكىرتىندەيمىن.

«جامان جازۋعا، جاسقانشاقتاپ جازۋعا نامىستاناتىن» جۇمەكەڭ بىردە «قانداي جۋرناليست بولدىم؟» دەپ وزىنە ساۋال قويىپ، سوعان ءوزى بىلاي جاۋاپ بەرىپتى: «ماعان بىتكەن داعدى – ءبىر جازعانىمدى قايتا-قايتا شيمايلاپ، كەمىندە ەكى، كەيدە ءۇش رەت كوشىرەمىن. كىشكەنتاي ءبىر حاباردىڭ ءوزىن. سوندىقتان شىعار، «از جازسا دا ساز جازادى» دەگەن ماقتاۋدى كوپ ەستىدىم. ال «سابىرجانوۆ – جالقاۋ، زاپاس بەرمەيدى، نورماسىن ورىندامايدى» – بۇل، ەندى، ابدەن قالىپتاسقان تۇراقتى تىركەس. تالاي تالپىنىپ، قاناتىمدى قاقتىم، «بۇرقىلداتىپ، جەلپىنتىپ جازىپ كورەيىنشى» دەپ. بولمايدى! ءبىرتۇرلى... بەتىم شىدامايدى! جەلكە تۇسىمنان بىرەۋ قاعازىما ءۇڭىلىپ: «وتتا، شىركىن!..» دەپ تۇراتىن سياقتى».

وقىرمانعا ارنار ءاربىر سويلەمىنىڭ جاۋاپكەرشىلىگىن سەزىنگەن، ءسوزدىڭ قۇدىرەتىن ۇعىنعان، كيەسىنەن قورىققان ادامنىڭ لەبىزى ەمەس پە بۇل ناعىز؟ وسى ءسوزدى تالىستاي بەتتى تۇتاس الىپ جاتاتىن سالاقۇلاش ماقالاسىنىڭ مازمۇنىن ءوزى دە ءتۇسىندىرىپ بەرە المايتىن كوكمىلجىڭ شىركىندەر مەن ءبىر سويلەمنەن ەكى گرامماتيكالىق، ءۇش لوگيكالىق، ءتورت پۋنكتۋاتسيالىق قاتە جىبەرەتىن ساۋاتسىز سابازدار وقىسا، نە دەر ەكەن؟..

«العاشقى قالام ۇستاعان كەزدەن باستاپ مەنى قۇداي قاققان ەكەن. نەدەن دەيسىز بە؟ سوۆەتتىك «عاجايىپتارعا» سىلەكەي شۇبىرتۋدان، مىڭعىرعان ماقتاۋلاردان، «پاش ەتۋلەردەن»، قىسقاسى، ءوتتاۋيزمنىڭ وپقىنىنان! سو جىلىمنان شىعا الماي جۇرگەندەر، مىنە، حح عاسىر اياقتالىپ كەلەدى، ءالى دە ىرعىن...» دەپتى جۇماتاي اعام «وكپەلەسەڭ، ءوزىڭ ءبىل» اتتى كىتابىندا. بۇل – وتكەن عاسىردىڭ اياعىندا جازىلعان ءسوز. ودان بەرگى 25 جىلدا «سو جىلىمنان شىعا الماي جۇرگەندەردىڭ» ازايعانىن، الدە ارتا تۇسكەنىن كوزى قاراقتى جۇرت ءوزى-اق اڭعارار. ايتەۋىر «ءوتتاۋيزمنىڭ» قۇرىماعانى، «پاش ەتۋلەردىڭ» ودان ءارى دامىماسا داعدارىسقا ۇشىراي قويماعانى انىق. تەك ماقتاۋلار مەن «عاجايىپتار» ەندى «سوۆەتتىك» ەمەس...

وكىنىشكە قاراي، قازىر جۋرناليستيكادا ساۋاتسىزدىق پەن جاۋاپسىزدىق بەلەڭ الدى. ودان دا قورقىنىشتىسى – كەمشىلىكتى كورە تۇرا ۇندەمەۋگە، قياناتتى بىلە تۇرا ايتپاۋعا، ادىلەتسىزدىككە كۋا بولا تۇرا اراشا تۇسپەۋگە ۇيرەنىپ بارا جاتىرمىز. قالا بەردى، مىڭ-ميلليون قاتەنى كورسەك تە، ايتپاي، ەسكەرتپەي، تۇزەمەي، كۇلىپ وتە بەرەتىن بولدىق. «يت شارشاسا ۇرەدى، ادام شارشاسا كۇلەدى» (وسپانحان اۋباكىروۆ). بىراق ءبىز شارشاعاننان كۇلمەيمىز. ءبىز نەمقۇرايدىلىقتان كۇلەمىز. ەتىمىز ءولىپ بىتكەن.

جۇماتاي اعانىڭ دۇنيەدەن ەرتە وزعانىنا وكىنگەنىمىزبەن (55 جاس!), كەيدە وسى بىلىقتىڭ ءبارىن كورمەگەنى دە دۇرىس بولدى ما دەگەن پەندەشىلىككە ۇرىنامىن. ءباسپاسوز قازانى بۇرق-سارق قايناپ جاتقان، تالپىنىستارعا تولى 90-جىلدارداعى كەمشىلىكتەردىڭ وزىنە توزە الماي جۇرگەن جارىقتىق بۇگىنگى توقىراۋىمىزدى كورسە، كۇيىنگەننەن جۇرەگى توقتاپ قالار ما ەدى، كىم ءبىلسىن.

جۇماتاي سابىرجانۇلى: «ءبىر ارمانىم بار: مەنەن ناشار جازاتىندار ساناتقا كىرمەسە عوي. ەڭ ناشارى مەن بولسام، قازاق جۋرناليستيكاسى كوتەرەم قالپىنان كوتەرىلىپ كەتەر ەدى، شىركىن!» – دەگەن ەدى كەزىندە. وكىنىشكە قاراي، بۇل ارمانى ورىندالمادى...

ساكەن سىبانباي

Abai.kz