بىزدە ءبارى بار، قىمباتشىلىق، جەمقورىق، ەكى جۇزدىلىك، جاعىمپازدىق، سالعىرتتىق، جازدا ورتەنەتىن ورماندارىمىز، ءتىپتى، تاسقىن دا بار.

قۇدايعا شۇكىر. تاسقىنعا جىل سايىن قارىق بولامىز. بيىل دا، تاسقىن تالاي اۋىلدى سۋعا باتىردى. ۇكىمەت ۇرەيلەنگەن بولدى، توتەنشە ءمينيسترى تاسقىن جايپاعان اۋىلعا جەتىپ كەلگەن بولدى.

– وو، نە دەگەن كەرەمەت كورىنىس! سيىرلاردىڭ اعىپ بارا جاتقانىن ءبىرىنشى كورۋىم. سيىرلار جۇزە المايدى ەكەن عوي؟ جازدا سۋ تاپشىلىعىن كورىپ ەدىك، كوكتەمدە سۋعا قارىق بولىپ جاتامىز! – دەپ حالىقپەن بىرگە تاسقىنعا قاراپ تۇرعان. ءبىر سومكە اعىپ بارادى ەكەن، اۋزى اشىق، ءىشى تولا اقشا...

– بىرەۋدىڭ ءبىر سومكە تولى اقشاسى اعىپ بارادى! – دەدى وبلىس اكىمى.

– حالىقتا ونداي اقشا قايدان بولسىن؟ شوشقا فەرماسى باستىعىنىڭ اقشاسى عوي! انە شوشقالار اعىپ بارادى! – دەدى اۋىل تۇرعىنى مىجبان.

– وبال عوي! اقشانى قۇتقارۋ كەرەك! – دەدى مينيستر.

– مينيستر مىرزا، ودان دا، اناۋ تاقتاي ۇستىندە اعىپ بارا جاتقان جاس بالانى قۇتقارمايسىزدار ما؟ – دەدى مىجبان.

– اقشا كەتتى، اقشا! اقشا مەملەكەتىمىزدى قۇندىلىعى! – دەگەن مينيستر سۋعا قويىپ كەتتى. جۇرت ءۇرپيىسىپ قالدى. مينيستر جۇزە المايدى ەكەن، سۋعا شاشالىپ، ءبىر باتىپ، ءبىر شىعىپ، تۇنشىعا باستادى.

– توتەنشە ءمينيسترى اعىپ بارادى، قۇتقارىڭدار! – دەدى وبلىس اكىمى جانۇشىرىپ، – سەن سۋعا سەكىر!

– ءوزىڭىز نەگە قۇتقارمايسىز؟ – دەدى مىجبان.

– وبلىس اكىمىنىڭ قۇزىرىنا جاتپايدى، قۇتقارىڭدار! مينيستر اعىپ بارادى! قۇتقارىڭدار!

مىجبان ۇزىن اعاشتى جەردەن الا سالىپ، اعىپ بارا جاتقان مينيسترگە جالعادى. ول اعاشتىڭ ۇشىنىنان ۇستاي الدى. ەندى، مىجباننىڭ كوستيۋمى ەتەگىنەن وبلىس اكىمى، وعان كلارا ەسىمدى ايەل، ايەلگە ءبىر اق ساقال، اقساقالعا ورىنشا ەسىمدى ايەل جارماستى. ءبارى كەرى تارتقانىمەن، الدەرى كەلەر ەمەس.

– مەنى قۇشاقتاماڭىز، وبلىس اكىمىن قۇشاقتاۋعا ۇكىمەت رۇحسات ەتپەيدى، – دەدى وبلىس اكىمى باسىن بۇرىپ.

– وويباي، نە جەپ سەمىرگەنسىڭ؟ دەنەڭ مايلى ەكەن، – دەدى كلارا.

– كوپ سويلەي بەرمەڭىز! كوستيۋمىمنەن ۇستاڭىز. اقىرىن، قىتىعىم كەلىپ كەتتى.

ولار تارتىسىپ جاتقاندا، مىجباننىڭ كوستيۋمى ورتاسىنان جىر تىلىپ كەتىپ، وزگەلەرى ءبىرىنىڭ ۇستىنە، ءبىرى شالقالارىنان قۇلاستى. ولار جاپىرىلا قۇلاپ، قايتادان تۇرىپ، مىجبان تاياقتىڭ ۇشىن مينيسترگە جالعادى. قايتادان تارتىپ الەك.

– وسى توتەنشە ءمينيسترى ەمەس پە، «تاسقىنعا دايىنبىز، تاسقىن كەلسە، ءبىزدى كورىپ، كەۋىپ قالادى!» دەگەن؟ –دەدى كلارا، –ويباي، اقساقال، ءتوس... توسىمنەن ۇستاپ تارتپاساڭىزشى، ۇيات قوي.

– شىراعىم، ۇستاۋعا ىڭعايلى بولعان سوڭ...

– وي، اتا، بەلىمنەن تارتىڭىز!

– بەلىڭ قاي جەردە ءوزى، اجىراتا الماي تۇرمىن؟

– جىل سايىن وسى تاسقىننان حالىق ولەتىن بولدى. جەمقور شەنەۋنىكتەر تاسقىننىڭ الدىن المايدى! دامبىلار ەسكىرگەن، جارىلىپ جاتىر، ونى ۇكىمەت ەسكەرمەيدى. «ويباي، بارىڭە سۋ جاڭا ءۇي سالىپ بەرەمىز» دەيدى ۇكىمەت. ءاي. قايدام، جەمقورلار تۇرعاندا، ول ۇيلەر دەن قيراپ قالاتىن شىعار؟–دەدى ورىنشا ءبىر كەزدە ىشقىنا تارتىسىپ جاتىپ، –ويباي، بىرەۋ كويلەگىمنىڭ ەتەگىن اشىپ جاتىر؟

– كىم؟ – دەپ سۇرادى مىجبان.

– ويبۋ، يتبايدىڭ ءيتى ەكەن عوي. كەت–ەي، كەت!

– اۋف، اۋف! – دەدى يت. ءسويتتى دە، ورىنشانىڭ كويلەگى ەتەگىنەن تىستەپ الىپ، كەرى تارتا باستادى. كەنەت، مىجباننىڭ كويلەگى جىرتىلىپ كەتتى دە، ءبارى جاپىرىلا قۇلادى.

– نەمەنە پالە، كيىمدەرىڭ قۇرتتاپ كەتكەن بە؟ – دەپ سۇرادى وبلىس اكىمى.

– اكىم مىرزا، جارىماعان ەلمىز عوي، وسى كويلەكتى كيىپ جۇرگەنىمە ون جىل بولعان ەدى.

– قۇم سالاتىن قاپشىقتىڭ ءوزىن تاۋىپ بەرە الماعان ۇكىمەتتەن اينالدىم! دەپۋتاتتار ءبىر كۇندىك ايلىقتارىن اۋدارىپ جاتىر دەيدى. الەم ءانشىسى ديماشقا جەتپەدى! ءبىر ايلىقتارىن اۋدارسا، اۋىز–باستارى قيسايىپ قالادى ما ەكەن؟

– اڭگىمەنى دوعارىڭدار! قۇتقارىڭدار! – دەدى مينيستر ايقايلاپ.

– انە، ءبىر سيىر اعىپ بارادى، سونىڭ ۇستىنە شىعىپ الساڭىزشى؟ – دەپ سۇرادى وبلىس اكىمى.

– قوي، ولاي دەمە. سيىردان ۇيالامىن.

جاعاداعىلار قايتادان، ءبىرىن–بىرى قۇشاقتاپ، ءمينيستردى قۇتقارۋعا كىرىستى. ءبىر كەزدە، ورىنشانىڭ كويلەگى جىرتىلىپ كەتىپ، ءىش كيىممەن قالدى دا، بەتىن باسىپ، وتىرا كەتتى.

– ءولاا، قاراماڭىزدارشى؟ – دەگەن ول ورنىنان تۇرىپ، جۇگىرە جونەلدى. ءبىر كەزدە، يت تاياقتى تىستەپ، مينيسترگە جاقىندادى دا، ونى جاعاعا سۇيرەپ شىعاردى. ءمينيستردىڭ قولىندا اقشا تولى سومكە... ءبىر كەزدە، يت سومكەنى تىستەي الىپ، قاشا جونەلگەنى. مينيستردەن باستاپ، اكىم–قارالار ءيتتىڭ سوڭىنان جۇگىردى...

«ميستەر مۇحتار» تەاترى قورجىنىنان

Abai.kz