سۇلتانماحمۇت تورايعىروۆ

الاش ۇرانى
الاش تۋى استىندا،
ءبىز الاشتىڭ بالاسى.
كۇنىمىز تۋىپ كوگەردى،
سارىارقانىڭ دالاسى.
قۇرت اۋرۋداي جايلاعان،
قۇرتپاققا ءبىزدى ويلاعان،
قانىمىزعا تويماعان،
قولىمىزدى بايلاعان،
ەرىمىزدى ايداعان،
ەلىمىزدى لايلاعان.
جەرىمىزدى شيمايلاعان،
ءوشتى زالىم قاراسى.
جاساسىن، الاش، جاساسىن!
الاش تۋى استىندا،
قولدايتىن الاش بابامىز.
"تۋىسقاندىق", "تەڭدىك" دەپ،
تۋىن قولعا اپ شابامىز.
بەرىلگەندە تىلەكتەر،
جارىلماي ما جۇرەكتەر؟!
زاڭ جاسايتىن ورىنعا،
جۇرتپەن بىرگە بارامىز!
قاتاردان ورىن الامىز!
جاساسىن، الاش، جاساسىن!
الاش تۋى استىندا،
كۋا بولسىن ارىمىز.
كوركەيتۋگە الاشتى،
قۇرباندىق ءبىزدىڭ جانىمىز!
بىلاي تۇرسىن مالىمىز،
الاش دەگەن ەل ءۇشىن
سارىارقانىڭ جەرى ءۇشىن،
بوستاندىق بەرگەن ەر ءۇشىن،
توگىلسىن ءبىزدىڭ قانىمىز!
ايالماسىن جانىمىز!
جاساسىن، الاش، جاساسىن!
الاش تۋى استىندا،
ولسەك بىرگە ولدىك ءبىز.
نە جاقسىلىق، نە قايعى،
كورسەك بىرگە كوردىك ءبىز!
ىشكى جانجال تالاستى،
كۇنشىلدىكپەن قاراستى،
مىنا جەرگە كومدىك ءبىز!
جاساسىن، الاش، جاساسىن!
الاش تۋى استىندا،
كۇن سونگەنشە سونبەيمىز.
ەندى ەشكىمنىڭ الاشتى،
قورلىعىنا بەرمەيمىز!
ادامدىقتىڭ جولىنا،
باستاعان ەرلەر سوڭىڭدا،
باسقاعا كوڭىل بولمەيمىز،
قانداي شايتان كەلسە دە،
الداۋىنا كونبەيمىز.
ولەر جەردەن كەتتىك ءبىز،
بۇل زامانعا جەتتىك ءبىز!
جاسايدى الاش، ولمەيمىز!
جاساسىن، الاش، جاساسىن!

1917 جىل