تامشىبۇلاق

تامشىبۇلاق دەگەندە تامشىبۇلاق،

ءمانىڭدى ۇعا الاما ما جان سىعالاپ.

ىڭىرشاقتى ىردۋان بۇ فانيگە،

ءاي،  تامشى، ءسىز دە  قوناق، ءبىز دە قوناق.

 

توگىلىپ تامشى ۇستىنە تامشى قۇلار،

بۇرالعان ءبيشى بۇلار، ءانشى بۇلار.

دۇرەگەي دۇنيەڭىز دوڭگەلەنگەن،

 اجەدەي قۇرتقا تولى  جانشىعى ۇنار.

 

«قاراشا شىداماسا  ەكپىنگە كەي،

قايىرىل قويقاڭداماي بەكپىن دەمەي».

ءتامسىل ايتىپ تۇرعانداي تامشى بىتكەن،

تاسىماي ورەكپىمەي، ەكپىندەمەي.

 

ۇعاتىن شىركىن سونى قۇلىق بولسا،

ماقتانعا، ءپاس پاڭدىققا قۇلىپ بولسا.

تىرشىلىك  ىرعاعىنان جاڭىلماس ەدى،

پەندە بىتكەن تامشىداي تۇنىق بولسا.

 

تامشىبۇلاق ، اينالدىم ايىلىڭنان،

قاناعات، ىنساپ پەنەن قايىرىڭنان.

زامانا زارىن ايتىپ تۇرعاندايسىز،

ءزابىر كورگەن جانداي بوپ باي ۇلىنان.

 

تامشىبۇلاق دەگەندە تامشىبۇلاق.

دەيمىز گوي ءار نارسەنىڭ ءمانىسى بولاد.

كوزى قۇرعاق بولعانمەن بۇل قوعامنىڭ،

جاتىر عوي كوكىرەگىنە تامشى قۇلاپ.

تامشىبۇلاق....

 

****

اۋزىمىز با، قۇتتى ءبىر تويعان بالىق،

مىڭىق ەتپەيمىز جاتساق تا ويراندالىپ.

قار استىندا قىپ-قىزىل استىق قالىپ،

فاس-فۋتتى الىپ ءبىز جەيمىز جايراڭ قاعىپ.

سانامىزدا سەكتالار قۇيعان قالىپ،

ولاي-بۇلاي تارتادى بۇيدامدى الىپ.

جاپىراعىن جەل جۇلعان كۇزگى تالداي،

كۇننەن كۇنگە بارامىن سيدامدالىپ.

 

زىمىراندار

بارادى قانىم كەۋىپ، جانىم ءىسىپ،

جازا باسقان تاعدىر-اي جاڭىلىسىپ.

زۋلايدى توبەمىزدەن زىمىراندار،

ارلى-بەرلى اجالدى الىپ ۇشىپ.

 

دوڭگەلەيدى قاڭباقتاي قۇمىرا-قۇت،

زىمىراندار ۇشقاندا ىڭىرانىپ.

جەر-انانىڭ جۇرەگى ءدىر ەتەدى،

قاباعىمەن جاتاتىن مۇنى باعىپ.

 

ءىبىلىستىڭ ىركىلدەپ ءىرىڭدى ءىشى،

كەلەدى تاعدىرىڭا ۇڭىلگىسى.

جۇلىنى ءجيدىپ كەتكەن مىنا قوعام،

جۇماقتان قۋىلعاننىڭ جۇعىندىسى.

 

دەمەسىڭە وسىلاي شارا بار ما؟

تۇلىمى جەلكىلدەگەن دالا بار ما؟

باقيدىڭ باقىراۋىق ءانىن ايتىپ،

جاردان جارعا ۇشادى الا قارعا.

 

كەسەلدى وي كوڭىلىمدى كىلكىتەدى،

جۇيكەمنەن تالشىق ەتىپ ءجۇن تۇتەدى.

اسپان جاققا اسىققان ءتۇرپى بىتكەن،

پەرى بوپ پەرىشتەنى ۇركىتەدى.

 

قان جىلايمىن قايتادان جۋىپ بەتتى،

مەيىرىم جۇرەكتەگى سۋىپ كەتتى.

بايقوڭىردان وت العان ءبىر زىمىران،

پەرىشتەنىڭ سوڭىنان قۋىپ كەتتى.

 

 ءبىر ءتۇرلى ولەڭ

ءبىر ءتۇرلى ولەڭ جازا سالام وتىرىپ،

قيالىمدا قيقۋ سالسا ءسوز-تىزبەك.

رۋحى ازىپ كەتكەن قازاق شوقىنىپ،

الداپ-ارباپ ءسوزىن ماعان وتكىزبەك.

زامان ءوزى نە بوپ كەتتى، ەي، تەگى،

اينالاڭىز نانىمداردىڭ كورمەسى.

تۋ قيانعا قاشىپ كەتسەم قايتەدى،

قىلەۋەتتىڭ بۇيىرار ءبىر بولمەسى.

 

اجەم مەنىڭ...

قىردان اسىپ قىركۇيەك كەلىپتى،

سوناۋ ءسابي ساتتەرىمدى جەتەلەپ.

سامارقاۋلاۋ كوڭىل، شىركىن، جەلىكتى،

سارى اجەمنىڭ ەلەسىنە ەركەلەپ.

 

وسى ايدا مەن ىرىس-قۇتى تاسىعان،

جار سالا ەنگەن مىناۋ جارىق جالعانعا.

ءبارىن قايتا باستايىنشى باسىنان،

قانات بايلاپ سول بالاۋسا ارمانعا.

 

بالالىعىم بازىنالى مازاسىز،

سارى اجەمنىڭ ەتەگىنە ورالعان.

جۇرەگىمنىڭ ءتورىن دە عانا ءسىز،

ەركەلەتكەن جالىن العان وت العان.

 

سارى اجەمدى ساعىندىم-اۋ سارى كۇزدە،

قۇس ۇشىرماي توبەمىزدەن وسىرگەن.

ەركەلىك تە، تەنتەكتىك تە بار بىزدە،

تۇك جۇرناق جوق كەسەپاتى كەسىردەن.

 

داعدى ما الدە قالىپتاسقان باياعى،

قىركۇيەكتى ساعىنىشپەن كۇتەم مەن.

17-ءسى اجەم ماعان ۇمىتپاي،

جاڭا كاستوم اپەرەتىن دۇكەننەن.

 

بىرگە سوققان بولاشاقپەن جۇرەگى،

بۇلدىر قاعىپ ساعىم كۇندەر ءوتتى الدان.

«باستىق بولعىن» دەيتىن جانە تىلەگى،

باستىقتاردان، ءسىرا، كوڭىلى كوپ قالعان.

 

زىرىل قاعىپ، كۇندى كۇنگە جىقتىرعان،

كىم توقتاتقان باستىعى جوق ۋاقىتتى.

كاستوم ەمەس، قازىر ويلاپ وتىرسام،

اجەم ماعان سىيلايدى ەكەن باقىتتى.

 

كەلىپ قاپتى قىركۇيەك تە قىر اسىپ،

ابىر-سابىر دۇربەلەڭگە تۇسپەدىم.

ساندىقتاعى كيمەشەكتى الدىم دا،

ساعىنىشپەن ۇزاق-ۇزاق يىسكەدىم.

 

 ۇشۋ

ۇشايىن ايعا قاراي ايدان ارى،

سوندا دا جانىمنىڭ جوق جاي تابارى.

كەلگەن-كەتكەن دۇنيە كەلگەن-كەتكەن،

سول باياعى اۋەنىن قايتالادى.

 

ء«بارى -داعى قۇدايدىڭ بۇيىرعانى»،

سولاي دەيدى اجە ءسوزى ميىمداعى.

ادام بىتكەن بارادى اشكوزدەنىپ،

اقشا بولىپ قۇدايداي سىيىنعانى.

 

ىسىرىلىپ كەيىنگە ەل تىلەگى،

قوبىز بولىپ قوڭىر مۇڭ شەرتىلەدى.

ۇلت دەيتىن جۇرەكتەگى ۇيىعان قان،

كوبەسىنەن سوگىلىپ كەرتىلەدى.

 

بولەك بابام مىنەتىن بورتەم قايدا،

قازاقىلىق دەيتۇعىن كوركەم قايدا؟

يبالىعى ءموپ-ءمولدىر كەلىن قايدا؟

سونداي كەلىن بولاتىن ەركەم قايدا؟

قىلتاسىنان قيىلعان كوك بورىدەي،

دەلبەڭ-دەلبەڭ تارتامىن دەرتەمدى ايعا.

 

قاسىرەت

قۇپياسىن بىلەرمىز مۇنىڭ-داعى،

قاسىرەت قويۋلاندى قانىمداعى.

اقتوبەدە قىرىلدى اقبوكەندەر،

وزەگىنەن ءۇزىلىپ شىبىن جانى.

 

كوزىندە مولدىرەگەن دالا جاتتى،

دەمى بولەك دالاعا نالا جاتتى.

اق-قاراسىن انىقتار ساراپشىلار،

«قاۋىپ جوق» دەپ ەشقانداي بارا جاتتى.

 

الدەقايدان جوڭكىلىپ تۇمان كەلگەن،

تۇمانمەنەن ۋ-ى كوپ قۇرام كەلگەن.

توسىن تاجال تالماۋدان جالماپ قويدى،

تاعدىردى اسىر سالعان بۇراڭ بەلدەن.

 

دالامنىڭ كوركى دە ەركى دە ەدى،

قىرشىنىنان قيىلىپ جەر تىرەدى.

ادامنان كورگەنى ازداي بۇل دالانىڭ،

كەلىمسەك تۇمانى دا «جەم» تىلەدى.

 

بۇل دا ءبىر سىر دەيمىز عوي عايىپ، كەرىم،

ۋاقىت ءوزى جازالار ايىپكەرىن.

ۇكىمەت كومە سالعان اقبوكەننىڭ،

جۇرەگىمە جەرلەيمىن مايىتتەرىن.

 

سىبايلاستىق

ءوز تامىرىن قياتىن قايشى-كەسكىن،

ەلىڭنەن ءنار الماساڭ قايتىپ ءوستىڭ.

ەندى كەلىپ حالقىڭدى مەنسىنبەيسىڭ،

ەلىتىپ ارمانىنا بايشىكەشتىڭ.

 

بيلىگىڭنىڭ باق كورىپ پارمەن-كۇشىن،

اقىل ەمەس، الدىمەن الدەندى ءىشىڭ.

بيىكتەردىڭ الدىندا تال قارمايسىڭ،

الاسانىڭ الدىندا دارمەندىسىڭ.

 

بايلىعىن وكىمەتتىڭ بىلاي باسىپ،

حالىققا ۇسىناسىڭ جىلاي قاسىق.

قاشىپ كەتكىم كەلەدى كوز كورمەسكە،

قاساپ-قوعام كەتكەسىن سىبايلاسىپ.

 

ۋاقىت ءوزى ايتادى تورەلىگىن،

ۋىسىڭنان قاشقاندا مارە كۇنىڭ.

ۇلت مۇراتىن تابانعا سالىپ تۇرىپ،

ۇرتىن مايلار ۇجدانسىز تورە بۇگىن.

 

سىرباز، سەرى اتانسا سۇعاناقتار،

ءۇنسىز ەرىپ اعادى جىلاپ اق قار.

سەنىمسىز قىپ جىبەردى اكىمدەرگە،

اققا قارا جاعاتىن قۇمالاقتار.

 

ابىرويىن جىبەرگەن ايران قىلىپ،

قىزمەتشى كورسەتەر مايماڭ قىلىق.

جانشىعىڭنان «جارناسىن» دامەتەدى،

ءجون ءىسىڭدى جونسىزگە اينالدىرىپ.

 

سۇزگىلەردەن وتسە دە سۇرىپتالىپ،

بەرگەن انتى تاباندا ۇمىت قالىپ.

جار استىنان ءبىر جەمقور ءبۇر جارادى،

جاتساداعى كۇن سايىن قۇرىقتالىپ.

 

ار مەن ىنساپ دەگەندى ۇمىتقاسىن،

تاعى نەسىن ايتامىز، قۇرىپ قاسىن.

بوزتورعاي دا بۇل كۇنى بۇرىنعىداي،

قوي ۇستىنە سالمايدى جۇمىرتقاسىن.

 

تەڭبىل كۇن

تەپەڭدەپ بارادى تەڭبىل كۇن،

ەكەن دەپ جەڭىسىم، جەڭدىردىم.

توبىقتان قاجاعان تاعدىر عوي،

ونى ەندى سەن ءبىلدىڭ، مەن ءبىلدىم.

 

اسپانعا جازاتىن ارمانىن،

قۇس-تىلەك لاقتىردى قارماعىن.

ناپسىگە قول بەرىپ جۇرىپتىك،

شىعارىپ بارادى بارماعىن.

 

وپالاپ جاسىرعان بەت-ءجۇزىن،

بەۋ، دۇنيە تەكتى دە تەكسىزىم.

قۋلانا قاراپ تۇر مىسقىلداپ،

كوزىنە ءتۇسىرىپ كەپكىسىن.

 

تاستاياق دوبىنداي دومالاپ،

بارادى ءتاتتى ءومىر وبال-اق.

شاتىرىن جەل جۇلعان كۇندەردىڭ،

قيسىنىن كەلتىرسەم جوبالاپ،

ءجون ەدى، قۇرسىنشى. . .

تۇرسىنشى. . .

توبەمنەن تاڭ نۇرى سورعالاپ.

 

سۋيتسيد

ءجۇرسىڭ بە بەيمازا كۇي كەشىپ،

ءجۇر بەرى مەنىمەن بيگە شىق.

نالىما، باۋىرىم بەكەرگە،

بەرەمىن باقىتتان بۇيدا ەسىپ.

 

نە كەرەك؟ ايت كانى جانىڭا؟

جولىقتىم مەن سەنىڭ باعىڭا.

شاراپ پا؟ ونى دا ءىش وكىرتىپ،

كەرەك پە؟ ال، مىنە، تاعى دا.

 

بايلىق پا؟ باعزى ءبىر ارمانىڭ،

سەنىكى الا عوي بار مالىم.

التىننان قۇيىلعان ساراي بار،

بارعاسىن كورەسىڭ قالعانىن.

 

مانساپ پا؟ وعان دا جەتەسىڭ،

بارىنە يەلىك ەتەسىڭ.

ارۋدى قۇشۋ ما نيەتىڭ،

مىڭىن ال قيدىرماي نەكەسىن.

 

ەڭبەكسىز كۇن كەشسەم دەيسىڭ بە؟

ۋايىمسىز نە ىشەم، جەيسىڭ نە؟

شەت ەلگە شىعۋ ما ارمانىڭ،

باراسىڭ ۇندىگە، بەيجىڭگە. . .

 

ويلاما يماندى، ۇياتتى،

تارتىنبا تاقۋا سياقتى.

كەلىسسەڭ وسىعان كەكىلدىم،

بار ءمانىڭ بولادى مياتتى.

 

ءبىر عانا شارتى بار بولعانى،

از جانە قىسىمى، تولعاعى.

ەل سەزبەس اسەرلەۋ كۇي كەشىپ،

ءوزىڭدى ولتىرسەڭ بولعانى.

 

توبىرعا ءتالىم قىل ۇلگىلى ءىس،

جاساما ەندەشە كىدىرىس.

مەن بولام ەڭ ىزگى نۇسقاۋشىڭ،

ەسىمىم: يمانسىز ءىبىلىس.

مەكەنجايىم:

جىگەرسىزدىڭ جۇرەگى.

تەلەفونىم:

ونى ءبارى بىلەدى.

 

 ءۇمىت ءدانى

ىزگى ويدىڭ ەمىپ ەمشەگىن،

بويىما جيام قۋات-كۇش.

كەر كەۋدەلەرى كەڭسەنىڭ،

ءۇمىتتىڭ ءدانىن ۋاتقىش.

 

كوگەندەپ قويىپ كوزىڭدى،

تەلمىرتەتىنى و باستان.

تونايدى كەلىپ ءتوزىمدى،

قاراقشىلارداي جول توسقان.

 

كۇتەسىڭ ساعات ءبىر، ەكى، ءۇش. . .

كەڭسەنىڭ زاڭى ەرەك-ءتى.

ار-نامىس جايلى كودەكس،

تۇمارى بولسا كەرەك-ءتى.

 

بىلمەيدى ەمەس، بىلەدى،

زيالى قاۋىم بۇل دەگەن.

شىعا الماي ءجۇرمىز الايدا،

جەمقورلىق دەگەن تۇرمەدەن.

 

تىرلىكتىڭ بۇل ءبىر تۇرمەسى،

جانىڭا سونداي جايلى ەندى.

ءدۇر جىبەك بولسا بۇلدەسى،

شاپپاي دا الار بايگەڭدى.

 

قوڭىراۋلاتىپ كۇيمەنى،

جەلدىرىپ جۇرەر ۋاق كۇش.

بيلىك ۇلكەن ديىرمەنى،

ءۇمىتتىڭ ءدانىن ۋاتقىش.

 

ارمان

اجەمنىڭ ۇرشىعىنداي شىر اينالعان،

سەن مەنىڭ سۋاتىمسىڭ ءدۇريا-اي ارمان.

سۇزەتىن سەزىمىمدى سەكپىلدەنگەن،

تۇنىتار تۇنىعىمدى لايلانعان.

 

جەتەلەر ءۇمىتىمدى باياۋلاعان،

سەكىلدى دەم بەرەتىن اياۋلى انام.

ءوزىڭسىڭ ولەڭ وتىن ورشىتەتىن،

كەزىمدە تاسىرقاعان، قاياۋلاعان.

 

ارمانىم، قىران قۇستاي قالىقتاعان،

جالىڭنان ۇستاپ الىپ شارىقتاعام.

كەۋدەمدە كوك الا ۇيرەك ءوزىڭ بار دا،

قاپاستىڭ ءتۇپ-تۇنەگى جارىق ماعان.

 

بۇيدالاپ اپ تىرلىكتىڭ تەپىرەشىن،

لاقتاي تاستان تاسقا سەكىرەسىڭ.

اق قاناتتى ارمانىم شارىقتاي بەر،

شەگەندەپ اپ ۋاقىتتىڭ اقىل-ەسىن.

***

قانسام دەدىم پەرىشتە پەيىلىڭە

دۇنيە تۇرعان كەزدە بەتىن بەرىپ،

مەن سەنىڭ جانسام دەدىم وتىڭدا ەرىپ.

قانسام دەدىم پەرىشتە پەيىلىڭە،

شولىركەگەن قاراعاش سەكىلدەنىپ.

 

تاعىنان تۇسكەن كەزدە تايىپ تاعات،

الىپ قۇستاي الدىڭدا جايىپ قانات.

قۇيىنداي وراپ سەنى السام دەدىم،

قالسام دەدىم سول كۇيدەن ايىقپاي-اق.

 

ءاي، كەرىم قىز سەن ونى سەزدىڭ بە ەكەن،

جالاڭ اياق ارماندى كەزدىم بوتەن.

تولقىنىندا تۋلاتىپ اپ بارادى،

جاستىق داۋرەن- جەلقايىق، جەلبىر-جەكەن.

 

سامايىنا اق كىردى جاستىعىمنىڭ،

ۇلپا قانات سەزىمگە باستىرىلدىم.

شەڭگەلىنەن ەلىك قاشىپ بارا جاتىر،

ايبالتاداي ايباتتى قاسقىر ۇلدىڭ.

قولىن بۇلعاپ كوپ ءۇمىت قاپ بارادى،

تاساسىندا ۋاقىت تاسقىنىنىڭ.

 

قىزعانىش

سەنى وزگەدەن قىزعانىپ،

جۇرگەندىگىم ءتاپ-ءتاتتى.

كەۋدەمدەگى مىڭ جارىق.

باسام قالاي اپتاپتى.

كۇلگەنىڭ دە سيقىرلى،

قاراعانىڭ قيىلىپ.

تۇزاقتاردان مىڭ ءتۇرلى،

پەشەنەمە بۇيىرىپ.

ماساتىداي ماناۋراپ،

قالعانىڭدى ايتامىن.

لاپ-لاپ ەتىپ الاۋلاپ،

جانعانىمدى ايتامىن.

جارقىرايمىن شوق بولىپ،

دۇنيەنىڭ كوزىندە.

اتىلامىن وق بولىپ،

ءداتى بەرىك توزىمگە.

كەتسەم مەيلى جوق بولىپ،

ءدال وسى ءبىر كەزىمدە.

***

اۋىلىڭا كەلمەيدى بارا بەرگىم

اۋىلىڭا كەلمەيدى بارا بەرگىم،

بارعان سايىن اۋىر مۇڭ الا كەلدىم!. .

مىڭ قۇلاگەر كەۋدەمنەن شاۋىپ ءوتتى،

داۋىل ءوتتى – مولدىرەپ قاراپ ەدىڭ!. .

ءيسىن الىپ سەرىلەۋ سەزىكتى ۇلدىڭ،

يتتەرى ۇران سالدى سەزىپ قىردىڭ.

مەرگەننەن مەزى بولعان سەكىلدىسىڭ،

قىلت ەتتىڭ دە، بۇلت ەتتىڭ ەلىك-قۇربىم.

اۋىلىڭنىڭ سىرتىنا كەلىپ تۇرمىن،

اق قارداي الاقاندا ەرىپ تۇرمىن.

داڭعازا دۇنيەنىڭ ىشىندە دە،

دارۋمەن بار ەكەنىن سەن ۇقتىردىڭ.

سولاي... سولاي سۇلۋ قىز عالامداعى،

سۋىق ويلار سەيىلدى سانامداعى.

ماحاببات وت دەيدى عوي بىلەتىندەر،

ورتەنەر شاق كەلگەن بە ماعان-داعى.

 

جۇرەگىمەن ءسۇرتىپ ءجۇر...

ايتا بەرگىن ارسىز دەپ، قۇدايسىز دەپ،

يمانىڭدى جۇرەمىن قۇدايشا ىزدەپ.

قۇدانىڭ قۇدىرەتى ءبىر پەرىشتە،

حات جازىپتى. . ء«سىز ماعان ۇنايسىز دەپ».

جۇرگەندە كۇن وتكىزىپ بوس دامەمەن،

اگەنتپەن، SMS-پەن، پوشتامەنەن.

ءدۇدامال دۇنيەدە قۇمداي پوشىم،

مۇنداي توسىن سىيلىقتى توسپاعان ەم.

سەزىم، سەنىڭ الدىڭدا مىڭ ايىبىم،

جالعانى كىم بىلمەيمىن شىنايى كىم.

جۇمىسىما كەلىپ تۇر قاردىڭ قىزى،

شىن جالعىزى. . .

سۇلۋلىق قۇدايىنىڭ.

جازا باسقان جەرى جوق جاڭىلىسقان،

ءالى جاپا كورمەگەن جازىمىشتان.

قاقپانىن قۇرىپ وعان قۇمارلىق ءجۇر،

كوڭىلدىڭ كوڭىندەگى كارى-مىستان.

ۇيرەنبەگەن قۋلىقتىڭ ەرەجەسىن،

كەڭگە جايعان كوركەمدىك كەرەگەسىن.

جۇرەگىمەن ءسۇرتىپ ءجۇر ءدىر-ءدىر ەتىپ،

شىتىناعان جانىمنىڭ تەرەزەسىن.

ەشبىر قىلاۋ قونباعان كەلبەتىنە،

ءان سالادى مولدىرلىك تەربەتىلە.

وي- حوي دەيمىن، ناپسىگە قوي-قوي دەيمىن،

ءبىر پەرىشتە ءجۇرسىن دەپ جەر بەتىندە.

ال، ول بولسا جۇمىسىما كەلىپ تۇر. . .

***

قاراسۋلار جيەگىن كۇمىستەگەن،

ءسىزدىڭ اۋىل مەكەنى ىرىستى ولەڭ.

تىم سابىرلى بولعانمەن، حان ەمەسپىن،

جان ەمەسپىن قاپتالعان قۇرىشپەنەن.

شارشى توپتا شالدىعىپ ىركىلمەگەن،

جۇرەگىمدە مازا جوق ۇلپىلدەگەن.

شىنجىرىن شىر اينالىپ، الاسۇردى-اي،

قاراسۋداي بۇيرەگى بۇلكىلدەگەن.

كوكپار تارتىپ كوڭىلدە كۇدىك، ءۇمىت،

ساعىنىش ءجۇر سابىلىپ زىر جۇگىرىپ.

تاساسىنان اسا الماي يىقتاردىڭ،

ءتۇيىپ قالدىم ءتاپ-ءتاتتى سىردى بۇگىپ.

سەزىمنىڭ سەڭگىرىنەن ءان اسىرعان،

جارالعان جارىعىم-اي جاراسىمنان.

ماعان دەگەن پەيىلدى اڭعاردىم مەن،

زاڭعار مۇلدەم…

ءموپ-ءمولدىر قاراسىڭنان.

قالعان كۇننەن سول بەلگى ەندى بىزگە،

سەندىڭىز بە. . .

سوققىسىن سەزىمدەردىڭ جەڭدىڭىز بە؟

توك كۇشىن پار كورمەيتىن ساعىنىشپىن،

قانىپ ءىشتىم. .

ريزامىن پەيىلىڭىزگە.

 

ەرعازى ماناپۇلى

Abai.kz