مۇقاعالي
اعىلىپ-توگىلىپ، جارىلىپ-سوگىلىپ، اڭقىلداپ-جارقىلداپ جازىپ-جازىپ ءوتتى دە كەتتى! تاعى تامساندىم. مىنا ولەڭ!.. ءتىپتى تۇلا بويىڭدى تۋلاتادى. جارى بالا تاپقانىن ەستىگەندە قۋانبايتىن اكە بار ما؟!. بىردەڭە ايتقىسى كەلەدى، ايتادى. ىشتەي ايتادى بىراق. پايعامبارىمىز (س.ع.س) ۇيرەتكەن دۇعانىڭ ورنى ارينە بيىك! بىرەۋلەر بىردەڭە جازعىسى كەلەدى. بىراق ءتىلى بايلانا بەرەدى. ءوزىم دە جازعىم كەلگەن. جۇرەگىڭ اۋزىڭا تىعىلعان الاپات قۋانىش! «بۇل سەزىمدى قاعازعا ءتۇسىرۋ مۇمكىن ەمەس» دەگەم. مۇمكىن ەكەن. ونى اقىننىڭ اقىنى جازادى ەكەن!
جارىنىڭ جارىق دۇنيەگە پەرزەنت اكەلگەنىن ەستىگەن مۇقاعالي بىلاي جازىپتى:
ءيا، اللا بەردىڭ بە،
بەرمەدىڭ بە؟!
ءيا، جاراتقان كوردىڭ بە،
كورمەدىڭ بە؟!
شىرىلداعان ۇنىڭنەن
اينالايىن،
شىنىمەنەن ومىرگە
كەلگەنىڭ بە؟
قىزىم بولساڭ –
قىرىمدا قۇرالايسىڭ،
ۇلىم بولساڭ –
ۇلى ءبىر مۇرادايسىڭ.
ەستىدىڭ بە ەسى جوق، ەي دۇنيە،
مەنەن نەگە ءسۇيىنشى
سۇرامايسىڭ؟!
جالعىز ەدىم تاستا وسكەن
شىرشادايىن،
جابىرقاۋشى ەم داۋىلدا
سىنسا قايىڭ.
سۋ بوپ كەتپەي نەگە تۇر
قوس جانارىم،
نۋ بوپ كەتپەي نەگە تۇر
قۋ سامايىم؟!
مىنە، ناعىز ادام، ناعىز قازاق، ناعىز اقىن اللانىڭ سىيىن وسىلاي قابىلدايدى ەكەن! (بۇل جەردە اللانىڭ سىيىن العىسى كەلمەيتىندەر مەن قوقىس جاشىگىنە لاقتىرىپ تاستايتىندار تۋرالى ەشتەڭە ايتقىم كەلمەيدى. سول ءۇشىن دە تاقىرىپتا «بارلىق اكە» دەپ الدىم. ال، اللا ءوزى بەرمەي جاتسا ونىڭ اڭگىمەسى بولەك. مۇمكىن وزگە سىي بەرىلەر، مۇمكىن وعان سول قايىرلى، مۇمكىن... اللا عانا ءبىلۋشى. ايتايىن دەگەنىم ول ەمەس.)
ايتپاعىم – مۇقاعالي! جومارت اللانىڭ سىيىن اڭقىلداپ قارسى العان ءمارت ءمۇمىننىڭ جۇرەگى!
بارلىق ولەڭىن وقىعان سەكىلدى ەدىم، توتە جازۋمەن جازىلعان ءبىر كىتاپتا ءجۇر ەكەن، مىنا ولەڭىنە بۇگىن تاپ بولدىم. تاپ بولدىم دا ء«وزىم ءوز ۋاقىتىندا ايتا الماعان ءۇش شۋماق ولەڭ وسى ەكەن عوي» دەدىم. جانە «بالاسى ومىرگە كەلگەندە بارلىق اكە ايتقىسى كەلەتىن ءۇش شۋماق ولەڭ وسى ەكەن عوي» دەدىم.
ۇلاربەك نۇرعالىم
Facebook-تەگى پاراقشاسىنان
