كوزبەن كورىپ، قۇلاقپەن ەستى¬مەگەنگە سەنە بەرمەيتىن پەندەلەرمىز. بىراق رۋحانيات اتاۋلىنىڭ ءبارى مو¬رال تۇرعىسىنان سانامىزدا دوڭبەكشىپ جاتقان سوڭ، امالسىز باس يەمىز. ايتپەسە، ادامدى مايمىلدان جاراتىپ، دارۆين كوكەمنىڭ داڭعازاسىن جاتتاپ وسكەن ءبىز ەمەس پە ەدىك؟ «اقيقاتتىڭ شىمىلدىعىن شىندىق كەلىپ جۇلىپ العاندا، شىبىن  ونن جەرگە كىرگەن» ءىلىمنىڭ ءتىلى كۇرمەلدى. سان مىڭداعان سانادا سايتاننىڭ ساپالاعىن ويناتقان مايمىل ۇعىم حاق تاعالانىڭ ءىلىمىنىڭ الدىندا مايموڭكەلەپ قالدى. سودان بەرى دە نەشە جىل ءوتتى. ءبىراز رۋحاني سۇراقتاردىڭ قاناعاتتاندىرارلىق جاۋاپتارىنا قانىقتىق. ءبىرازى شىدەرىن شەشە الماي جاتىر. سونداي ءبىر سۇراق مەنىڭ دە ويىمدا ءجيى جۇرەدى. ول — وسى ماقالاعا ارقاۋ بولىپ وتىرعان «دوموۆوي» دەگەن ۇعىم. ۇعىم بولعان جەردە ساۋال بوي كوتەرەدى. «دوموۆوي» دەگەن شىندىعىندا بار  و، جوق پا؟ ساۋالعا ءتيىستى جاۋابى دا بار. «ول لاس جەرلەردە، ورىستاردىڭ ۇيىندە بولادى». نەلىكتەن؟ نە سەبەپتى؟ ونىڭ جاۋابىن بەرۋ قيىنداۋ. سول سەبەپتى ءوز بىلەتىندەرىمدى ورتاعا سالايىن. بالكىم، ءتۇرلى ويلارعا تۇرتكى بولا جاتار…

تانىسۋ

كوزبەن كورىپ، قۇلاقپەن ەستى¬مەگەنگە سەنە بەرمەيتىن پەندەلەرمىز. بىراق رۋحانيات اتاۋلىنىڭ ءبارى مو¬رال تۇرعىسىنان سانامىزدا دوڭبەكشىپ جاتقان سوڭ، امالسىز باس يەمىز. ايتپەسە، ادامدى مايمىلدان جاراتىپ، دارۆين كوكەمنىڭ داڭعازاسىن جاتتاپ وسكەن ءبىز ەمەس پە ەدىك؟ «اقيقاتتىڭ شىمىلدىعىن شىندىق كەلىپ جۇلىپ العاندا، شىبىن  ونن جەرگە كىرگەن» ءىلىمنىڭ ءتىلى كۇرمەلدى. سان مىڭداعان سانادا سايتاننىڭ ساپالاعىن ويناتقان مايمىل ۇعىم حاق تاعالانىڭ ءىلىمىنىڭ الدىندا مايموڭكەلەپ قالدى. سودان بەرى دە نەشە جىل ءوتتى. ءبىراز رۋحاني سۇراقتاردىڭ قاناعاتتاندىرارلىق جاۋاپتارىنا قانىقتىق. ءبىرازى شىدەرىن شەشە الماي جاتىر. سونداي ءبىر سۇراق مەنىڭ دە ويىمدا ءجيى جۇرەدى. ول — وسى ماقالاعا ارقاۋ بولىپ وتىرعان «دوموۆوي» دەگەن ۇعىم. ۇعىم بولعان جەردە ساۋال بوي كوتەرەدى. «دوموۆوي» دەگەن شىندىعىندا بار  و، جوق پا؟ ساۋالعا ءتيىستى جاۋابى دا بار. «ول لاس جەرلەردە، ورىستاردىڭ ۇيىندە بولادى». نەلىكتەن؟ نە سەبەپتى؟ ونىڭ جاۋابىن بەرۋ قيىنداۋ. سول سەبەپتى ءوز بىلەتىندەرىمدى ورتاعا سالايىن. بالكىم، ءتۇرلى ويلارعا تۇرتكى بولا جاتار…

تانىسۋ

ول كەزدە سەگىزىنشى سىنىپتا وقيمىن.  وننى  تا بەس كۇن بولىپ، ەكى كۇن اعالارىم جالداپ تۇراتىن پاتەردىڭ قوناعى بولۋشى ەدىم. ينتەرناتتىڭ قورقىنىشتى ءھام قىزعىلىقتى بەس كۇنىندە نەشە ءتۇرلى الىپ-قاشپا اڭگىمەلەر ەستيتىنبىز. ونىڭ بەل ورتاسىندا «دوموۆوي» ۇعىمى جۇرەتىن. بالا بولعان سوڭ، سەسكەنەسىڭ. بىراق قىزىعۋشىلىق مۇنداي حيكايالاردى تىڭداتپاي قوي¬مايدى. بىزبەن بىرگە نۇرجان دە¬گەن سەمەيدىڭ جىگىتى وقىدى. الماتىدا تۋىستارى جوق بولاتىن. سەنبى، جەكسەنبىدە جاتاقحانانىڭ «دوموۆويى» بولىپ سول قالاتىن. تۇندە داڭعاراداي ءۇش قاباتتى جاتاقحانادا جالعىز قالۋعا (كۇزەتشى، تاربيەشىلەردىڭ بولمەلەرى استىڭعى قاباتتا) بالا تۇرماق، ەرەسەكتەردىڭ ءوزى جۇرەكسىنەر ەدى. ءبىر سەنبىدە ۇزىناعاشتىق ماۋلەن دەگەن جىگىت اۋىلىنا قايتا الماي قالىپ¬تى. سودان قورقىتپاقشى بولىپ، كورپە-جاستىعىن نۇرجاننىڭ توسەگىنىڭ استىنا سالىپ جاتسا كەرەك. تۇنگى وندار شاماسىنا دەيىن شىداعان ماۋلەن اقىرىن نۇرجاننىڭ توسە¬گىنىڭ استىن تاقىلداتادى. بىرەۋ ەسىك قاعىپ تۇر ەكەن دەپ: «بۇل كىم؟» دەيدى. ۇندەمەگەن سوڭ، ەسىكتى ءوزى بارىپ اشادى. ەشكىم جوق. ونان كەيىن جانە تاقىلدايدى. نۇرجان «ءبىسسىمىللاسىن» مىڭ قايتارا ايتىپ، اللاعا جالبارىنادى. بىراق توسەك استىنداعى تاقىل ۇيىقتاتسىن با؟ راس، ويىننان ءورت شىعىپ، ماۋلەننىڭ باسىنا ءبىراز پروبلەما بولعان. ءالى كۇنگە جىر قىلىپ ايتامىز. وسىدان كەيىن مۇنداي اڭگىمەلەردى پەندەلەردى قورقىتۋ ءۇشىن شىعادى ەكەن دەپ ويلاي باستادىم. ول وي دا الىسقا بارمادى.
ءبىر سەنبىدە اعام جالداپ تۇراتىن پاتەردە ۇيقىلى-وياۋ جاتقانمىن. پاتەر رىسقۇلوۆ داڭعىلى مەن شەمياكين كوشەلەرىنىڭ قيىلىساتىن تۇسىنداعى «قاراقالپاق» كوشەسىندە ەدى. ىلعالدانىپ، يىستەنىپ تۇراتىن ۇيعىر شالدىڭ جامان قۇجىراسى. قاي جىلى سالىنعانى ءبىر اللاعا ايان. اۋىلدان كەلگەن ءبىز سەكىلدى ءار قازاق بالاسى وسىنداي ءبىر ءال¬دەكىمنىڭ ات قوراسىندا تۇرىپ، ءۇل¬ ون-ۇلكەن مەملەكەتتىك ۋنيۆەر¬سي¬تەتتەردە وقيتىنى بار عوي. جا¬تاققا قول جەتپەگەن سوڭ، قايتەدى ەندى. سىزگە وتىرىك، ماعان شىن. ءوز كوزىمە ءوزىم سەنبەيمىن. بويى ءبىر قارىس ايەل جۇگىرىپ ءجۇر. ءجۇرىسى انىق بايقالادى. قورىققانىمنان كورپەمدى قىمتاي بەرىپ ەدىم، موينىما جارماستى. كوزىمنىڭ الدى قاراۋىتىپ، بۋلىقتىم دا قالدىم.
تاماق ازىرلەپ جۇرگەن اپكە¬لە¬رىمنىڭ داۋسىن ەمىس-ەمىس ەستيمىن. القىمداعى جابىسقاق پالەنى يتەرىپ جىبەرگىم كەلەدى. ءتىلىم كۇرمەلىپ، «ءبىس¬سىمىللاعا» دا جەتەر ەمەس. ءبىر كەز بۋلىقتىرعان قول موينىمدى ازات ەتتى. «ورامال بەرشى» دەپ ايعايلاپ جىبەردىم. سۋىق قارا تەرگە مالمانداي بولىپپىن.
اپكەلەرىم جۇباتىپ جاتىر. «ەشتەڭە ەتپەيدى، قارا باسقان عوي». ءبىز «دوموۆويمەن» وسىلاي تانىستىق. اسىلىندە، قۇلاعىڭىز تۇرىك جۇرسە، تالاي اڭگىمەلەردىڭ استىندا قالاسىز. ونىڭ ءبىر اۋىعى وسى قارا باسۋعا دا ارنالىپ قالادى. ومىردە قارا باسپاعان جاندار نەكەن-ساياق. ياعني بۇل – قازاقتىڭ ۇلتتىق ۇعىمىندا بار دۇنيە. بالكىم، ورىستاردىڭ «دوموۆوي» دەپ ايدارلاعان پاتشاعارى وسى شىعار. ارينە، كەسىپ ايتۋعا بولمايدى.

«اقتىڭ بەتىن جاپ»

«وتە ەرتە زاماندا سىر وڭىرىندە¬گى مۇرىنقاراق تاۋى، «ەشكىلى» كولى ماڭىنداعى قوڭىرات دەگەن ەلدە ءبىر كەمپىر مەن شال تۇرىپتى. ولاردىڭ جالعىز قىزى جانە ءبىر كوك سيىرى بولىپتى. سول سيىردىڭ ءسۇت-ايرانىن ءىشىپ كۇنەلتەدى. ءبىر كۇنى قىزى ايراننىڭ بەتىن جابۋدى ۇمىتىپ كەتەدى. تاڭەرتەڭ اكە-شەشەسىنە ايراندى بەرەيىن دەسە ىدىس بوس، تۇبىندە ءبىر التىن تەڭگە جاتىر. قايران قالعان قىز ەرتەڭىنە دە ايراننىڭ بەتىن اشىق قالدىرادى. ادەتتەگىدەي ويانا كەلسە، تاعى دا ىدىستا ايران جوق، ىشىنەن ءبىر تەڭگە كورەدى. ءۇشىنشى كۇنى قىز ۇيىقتاماي، مۇنىڭ قانداي قۇپيا-سىر ەكەنىن بىلەيىن دەپ، تاڭعا دەيىن وياۋ جاتادى. شولپان جۇلدىزى تۋعان ۋاقىتتا مۇرىنقاراق تاۋىنان ءبىر نارسە جالت-جۇلت ەتىپ ۇشىپ كەلەدى دە، ىدىستاعى ايراندى سىلپىلداتىپ ىشە باستايدى. ءىشىپ بولعان سوڭ، دىڭ ەتكەن دىبىس شىعادى. قىز ءبارىن باقىلاپ وتىرادى. الگى ۇشىپ كەلگەن التىن جىلان ەدى». ميفتىك اڭگىمە. بىراق مۇنىڭ دا استارىندا شىندىقتىڭ جاتۋى بەك مۇمكىن. سول حيكايانىڭ اياعى ءبىز ويلاعاننان بولەكشە بىتەدى. جىلان اكەلگەن التىن كەدەيدى بايىتىپ، ونى حان ەستىپ، جىلاننىڭ ءىنىن قازىپ، التىنىن الادى. جىلان وعان ىزالانىپ، ۇياسىن بۇزعانداردان بىرتىندەپ كەگىن قايتارادى. ەڭ سوڭعى قالعان جىگىتكە ءبىر كەمەڭگەر كەلىپ: «شىراعىم، جىلاما. ودان دا باسىڭا 7 نان مەن 2 بولات كەتپەن قوي»، — دەيدى. ديقان الگى كىسىنىڭ ايتقاندارىن ىستەيدى. التىن جىلان اسپانعا ۇشىپ، 2 بولات كەتپەندى تەسىپ ءوتىپ، 6 ناننان ءوتىپ، جەتىنشى نانعا كەلگەندە سىلق ەتىپ قۇلايدى. «7 نان شەلپەك تاراتۋ سودان قالعان». وزگەنى قايدام، وسى اڭگىمە بارىسىنداعى ايراننىڭ بەتىن جابۋ دەگەنگە كوپ ءمان بەرەم. ويتكەنى ورىستار كەشكىسىن «دوموۆوي» مازالاماۋ ءۇشىن ءبىر تاباققا تاماق قۇيىپ قويادى. ايتپەسە، «تۇنىمەن ىدىس-اياقتى شىلدىرلاتىپ شىعادى» دەيدى.

جاڭا ءۇيدىڭ حيكاياسى

مۇنىڭ ءبارى – ەستىگەن اڭگىمە. تىڭداعان قۇلاقتى دا، ايتقان اۋىز¬دى دا جازعىرا المايسىز. وتكەن جولى ۇستازىم كاكەن قامزينمەن ءبىراز سىرلاستىق. اڭگىمە ارقاۋى ادەت¬تەگىدەي «نە جازعالى جاتىر¬سىڭ؟»، «مىنا ماسەلەنى كوتەرسەڭدەرشى…» دەگەن سۇراق ءھام ۇسىنىسپەن باس¬تالدى. كەيبىر بىلمەيتىن جايتتاردى كىتاپحانادان اقتارىپ جاتپاي، وسى كىسىدەن تىڭداي سالۋدى دا حوش كورەتىنىمىز بار ەدى. «دوموۆويدىڭ» شەت جاعاسىن شىعاردىم. تاقىرىپ ۇنامادى  و، جوق الدە اڭگىمە ارىنىن باسقا ارناعا بۇرعىسى كەلدى مە، كوپ شەشىلمەدى. تەك: «دوموۆوي» دەگەن بار دەيدى عوي. ءبىزدىڭ ۇيگە كەلگەن قوناقتار تۇنىمەن ۇيىقتاي المادىق، ويتتىك-بۇيتتىك دەپ جاتادى. بىراق ءوزىم كورگەن جوقپىن»، — دەدى. بۇل اڭگىمەنى ونان كەيىن كوپ ادامنان ەستىدىم. ءبىر كۇنى قالا سىرتىندا تۇراتىن اپكەمىزدىڭ ۇيىندە وسىنداي حيكايا تاعى دا الدىمنان شىقتى.
قۇلجا كۇرەجولىنىڭ بويىندا گەنەرال پانفيلوۆ اتىندا اۋىل بار. سول اۋىلدا اپكەم تۇرادى. وسىدان بىرەر جىل بۇرىن ءۇي سالعان ەدى. اكىمشىلىك باستاپقىدا ەگىن  ەگىلگەن اڭىزدان جەر ءبولىپ  وننى . جاڭا سالىنعان قۇرىلىس تەز بوي كوتەردى. العاش ءۇي سالىنا باستاعاندا وسى اۋىلدا ەجەلدەن تۇراتىن ءبىر ورىس كەمپىر «كىرە بەرىستە ورىس شالدىڭ مۇردەسى جاتىر. سونىڭ ۇستىنە ءۇي ءتۇسىپ كەتەتىن بولدى» دەپتى. ءاري¬نە، مۇنداي سوزدەردى ەلەمەيتىن قازاقپىز. جيعان-تەرگەن دۇنيەمەن ءۇي دە ءبىتتى. ەندى، مىنە، سول ۇيدە ءبىر ەلەس بار ەكەنى انىق كورىنە باستادى. «دوموۆوي ەسكى تامداردا بولادى» دەگەن دە وتىرىك ەكەن. كەي كەزدەرى ەسىكتەر وزىنەن-ءوزى اشىلىپ، تۇنىمەن سىقىرلاپ، مازا بەرمەيتىن كورىنەدى.

ءماتاي

ءدىن يسلام بارىنە جاۋاپ بەرەدى. بىراق ءبىزدىڭ ەلگە شەتتەن كەلگەن «ساياسي ءدىندارلار» ۇلت پەن ءدىننىڭ اراسىن اشىپ، ول ورتالىققا ءوز مەن¬تاليتەتتەرىن تىققىسى كەلەدى. ءبىر وي ايتساڭ، اللاعا سەرىك قوسۋشى بولاسىڭ. جۇماق پەن توزاقتىڭ ورتاسىنداعى قوعامدىق كولىكتەي سەزىنەدى وزدەرىن. قاي ايالداماعا تاس¬تايتىندارىن دا سولار بىلەتىندەي. ءبىزدىڭ ءسوز ەتىپ وتىرعان «دوموۆويى¬مىزدى» ولار ءبىر اۋىزدان جىندار  ون سالۋى دا مۇمكىن. بىراق ءار پەن¬دە تانىمدىق دۇنيەنى دە ءبىلۋ كەرەك. وسىنداي ويلار جەتەگىنە ەرسەم، مىنا ءبىر جاي ەسىمە ورالادى. سۇراقتىڭ جاۋابىن تاپپاي قي¬نالام.
بەيقام عانا تىرلىك كەشىپ، بەي¬مالىم كوزقاراسپەن وي توپشىلاپ، تاعدىرىنىڭ دا ولشەمىن وزگە¬شە قيۋلاپ جاتقان ءبىزدىڭ اۋىلدا ءتۇرلى پەندەلەر ءومىر سۇرەدى. ءومىر وتكەلىنەن كىم قالاي وتەتىنىن ءبىل¬مەيمىن. بىلەتىنىم، ءبارى دە بىلاپىت عۇمىردىڭ باتپاعىنا بەلشەلەمەگەندەي كورىنەتىن.
كورشى ءۇي. اعاش شارباق. وسى شارباقتىڭ ار جاعىندا نەندەي جايلار وتكەنىن ءسىز بىلمەيسىز. ولار دا ۇمىتىپ كەتكەن شىعار. ويتكەنى ول شارباقتىڭ ار جاعىندا ەردوس ەكەۋمىز الا تاڭنان  ون باتقانشا وينايتىنبىز. ءبىر كۇنى دوستىعىمىز ءبىراز ۋاقىتقا ءۇزىلدى. نەلىكتەن دەيسىز بە؟ ەردوستىڭ 1978 جىلى دۇنيەگە كەلگەن ءماتاي دەگەن اپكەسى اۋىرىپ قالدى. جاي اۋىرۋ ەمەس، جىندانىپ كەتتى. ءماتاي اپكەنى وتە جاقسى كورۋشى ەدىك. تىم سۇلۋ بولاتىن. بەلىنە قاراي شاشىن تارقاتىپ ءجى¬بەرگەندە، توگىلىپ سالا بەرەتىن. بەتىندەگى كىشكەنە عانا سۇيكىمدى مەڭى كۇلگەن ساتتە ءتىپتى ادەمىلەنىپ كەتەتىن.  ونن ءبىر ۇيعىردىڭ قىزى (اتىن ۇمىتىپپىن) ەكەۋى  ون بولاتىن.
ءومىر دەگەن تۇسىنىكسىز عوي. ءبىزدىڭ اۋىلدىڭ ۇل-قىزى ورىسشا بىلمەيتىن بولىپ كەلەدى. بىردە-ءبىر ورىسى جوق اۋىلدا بۇل – تابيعي قۇبىلىس. ال ءماتاي ورىسشاڭىز بىلاي تۇرسىن، بىزبەن اعىلشىنشا سويلەسەتىن. ون ءبىرىنشى سىنىپتى بىتىرە سالىپ، شەت تىلدەر ينستيتۋتىنا تاپسىرام دەيتىن. ءوز بەتىمەن اعىلشىن ءتىلىن ۇيرەنىپ العان-دى. ۇيعىر  ون قىزى ەكەۋى  ون باتا سپورتپەن اينالىساتىن. بيىك اعاش شارباقتان ور قويانداي ورعىعاندا تاڭدايىمىزدى قاعۋشى ەدىك.
ءماتاي. شىن اتى – مەيرامگۇل. ءبىر كۇنى دومبىرا تارتىپ، بارىمىزگە كونتسەرت قويىپ بەردى. «سىزدەردىڭ الدارىڭىزدا – قازاقستاننىڭ ەڭ¬بەك سىڭىرگەن ءارتىسى مەيرامگۇل ما¬ناپوۆا». داۋسى قانداي ەدى، داۋسى. جەزتاڭداي ءانشى بولاتىن. ال ارمانىن كوردىڭىز بە؟ قازاقستاننىڭ ەڭبەك سىڭىرگەن…
«ءماتاي جىندانىپ كەتىپتى». وسى ءسوز كىشكەنە عانا اۋىلعا تەز-اق جا¬يىلدى. ءماتاي قۇمالاق اشادى ەكەن.  ءماتاي تەمەكى شەگەتىن بولىپتى. ءماتايدى ەمدەتىپ كەلىپتى. اۋىلدا وسەك دەگەن جەلدەي ەسەدى ەمەس پە؟ ايتۋعا ءھام ايتپاۋعا بولمايتىن سوزدەر ارلى-بەرلى تارادى دا وتىردى. ونىڭ ءبارىن تىزبەلەۋگە ارىم بارمايدى. تەك جىلماڭ قاعىپ جۇرەتىن قارا كەمپىردى جەك كورىپ كەتتىم. ءماتاي اۋىر¬ماي تۇرىپ، قارا كەمپىردىڭ قىزىن جىن تۇرتكەن ەدى. دەرەۋ قازاقشا ەمدەتتى. جىندانعان قىزدى ەشقايدا شىعارمايتىن بولدى. ءبىر كۇنى ازاندا كورشى اپا ەسىك الدىنا شىقسا، ادەمى توپلي مەن كوفتا جاتىر ەكەن. ۇلكەن كىسى وقىتىپ تاستاعان شىعار دەپ الگى كيىمدى لاق¬تىرىپ جىبەرىپتى-ءمىس. سويتسە، ءما¬تايلاردىڭ اعاش شارباعىنان اسىپ ءتۇسىپتى.
سودان كەيىن قارا كەمپىردىڭ قىزى قۇلان-تازا ايىعىپ كەتتى. ال ءماتاي…
تاندىرعا نان جاۋىپ جاتقانبىز. اجەمە نان تاسىپ بەرۋشى ەدىم. اعاش شارباقتىڭ ار جاعىندا ەردوس پەن ايدوس ء(ماتايدىڭ ىنىلەرى) ۇيلەرىنىڭ سىرتىن سىلاپ جاتقان-دى. ءبىر كەزدە ايدوس پەن ەردوستىڭ اششى داۋسى شىقتى: «اپا، اپا، ماتايعا بىردەمە بولىپ قالدى».
اپام جاۋىپ جاتقان نانىن تاس¬تاي جۇگىردى. ارتىنان ءبىز دە جەتتىك. بويىمەن بىردەي عانا شيفونەردىڭ ىشىندە ءماتاي تۇر. كەۋدە تۇسىندا بەلدىك. جانى شىعىپ كەتىپتى. اسىلىپ ءولدى دەگەن اتى عانا. ايتپەسە،  ونن بەلدىكپەن تىشقاندى دا بۋ¬لىقتىرىپ ولتىرە المايسىز. قال¬تاسىنان تىلدەي قاعازعا جازىلعان حات شىقتى. «اجەم كەلدى. شاقىردى.  بارمادىم. ەكىنشى كۇنى كەلدى، تاعى دا بارمادىم. ءۇشىنشى كۇنى…»
ءۇشىنشى كۇنى ءماتاي ەرىپ كەتتى. ونىڭ ارتىنان ۇلكەن-ۇلكەن ارماندار دا كەتتى. كەيىن تۇسىمە ءجيى كىرىپ ءجۇردى. ءماتاي ولمەپتى دەيمىن. بۇرىنعىداي مەنەن جۇمىرتقا سۇراپ ءجۇر ەكەن دەيمىن. باتا بەرىپ جاتادى. دوپ ويناپ جۇرەمىز.
ءماتاي قايتىس بولعاننان ەكى-ءۇش جىل وتكەن سوڭ تاڭ-تاماشا جاي بولدى. ەردوس پەن شىنار ء(ما¬تايدىڭ ءىنىسى مەن ءسىڭلىسى) ويناپ ءجۇرىپ، ءما¬تايدىڭ بولمەسىنە كىرىپ بارادى. اينانىڭ الدىندا سۋرەتتەردى شاشىپ تاستاپ ءماتاي وتىر دەيدى. ەكەۋىنىڭ ەسى شىعىپ، تۇرا قاشادى. ەكى بالا شوشىعان بولمەگە اكەلەرى كىرەدى. تەرىس قاراپ وتىرعان قىزدارى ءالى وتىر ەكەن. دەرەۋ مولداعا كىسى جۇگىرتەدى. مولدا كەلگەندە، ءماتاي جوق. تەك سۋرەتتەر شاشىلىپ قا¬لىپ¬تى.
«مىناۋ بولمە بۇرىنعىدان ەمەس تار،
پانا قىلىپ كەتكەن شىعار نە بەيباق.
تەك وسى ءبىر ەسكى تامدا… ەلەس بار،
مەنەن بۇرىن كىم تۇردى ەكەن؟!
وننى ويلاپ…
ۇرەي بيلەپ بەرەكەمدى قاشىرىپ،
ۇمتىلامىن كەيدە سىرىن بىلمەككە.
مۇمكىن بىرەۋ ولگەن شىعار اسىلىپ،
اناۋ تەمىر ىلگەككە».
اقىن دوسىم ۇلاربەك نۇرعالىم¬نىڭ وسى ولەڭى ءما¬تاي اپكەنى ەسكە سالادى. قور¬قىنىش سەزىمىن سىيلايدى. قاسيەتتى قۇراندا: «عايىپتىڭ كىلتتەرى ال¬لانىڭ قولىندا. ونى حاق تاعالا  عانا بىلەدى…» (انعام سۇرەسى، 59-ايات), – دەلىنەدى. يمام تاباراني ار¬قىلى اللا ەلشىسىنەن جەتكەن حاديستە: «عايىپتى اللادان باسقا ەش¬كىم بىلمەيدى»، — دەگەن. راسىندا، بىلمەيمىز. ومىردە ءبارى دە بولا بەرەدى.

«انا ءتىلى» گازەتى، 04.06.2009