ول ءوزى قىزىق جىگىت... ەلمەن كوپ جۇمىسى جوق... سوزگە شورقاق... كوپ اشۋلانبايدى. جەلكەسىنە تۇسكەن اق شاشىن ءبىر سيپاپ قويىپ كۇلەدى... دۇرىسى جىميىپ قويادى... بۇل ءبىزدىڭ – بولات... بولات ىبىراەۆ!

قازاق ونەرىندە بولاتتار بار عوي... شۇكىرشىلىك... سولاردىڭ ىشىندەگى ونەردەگى جولى ەرەكشە – بوكەڭ! نازىم حيكمەتتىڭ «ەلەۋسىز قالعان ەسىل ەر» پەساسىندا ءبىر ءسوز وسىندايدا ەرىكسىز ويعا تۇسەدى. «...از دا بولسا ايباتتى، قوراش تا بولسا قايراتتى!». ءدال سولاي... ساحناعا شىققاندا ءسال قىسىڭقى كوزدەرى جارقىراپ نۇرلانىپ كەتەدى. داۋىسى كۇمبىرلەپ، ساحنانى جارىپ جىبەرەردەي ەكپىندەپ سويلەيدى. قۇددى كەشەگى نۇرمۇحان ءجانتورين سياقتى...

بولات قاراعاندى وبلىسىنداعى قارقارالىنىڭ تۋماسى. اقىن ءما­دي­دىڭ، ءوزىمىزدىڭ قاللەكي-قاليبەك قۋانىشباەۆتىڭ، كەشەگى اقيىق اقىن قاسىم امانجولوۆتىڭ، ال تۇپتەپ كەلگەندە قاز داۋىستى قا­زىبەك ءبيدىڭ ۇرپاعى.
بۇگىندە ونەرگە كەلىپ، ساحنادا جۇرگەنىنە قىرىق جىل تولىپتى. ول ەشقاشان بالا كەزدەن ارمانداپ، قيالداپ ونەرمەن «اۋىرماعان». ەسەيە كەلە مەكتەپتىڭ ساحناسىنا شىعىپ، «باتىر بالا بولاتبەكتى» وقيتىن. سوعىستان مۇگەدەك بولىپ كەلگەن اكەسى قالىبەك سوۆحوزدا اگرونوم، شەشەسى كۇلاندا باس­تاۋىش­تا ساباق بەرەتىن. ۇيلەرىندە اپ-اۋىر ءداۋ سۇر كىتاپ بار-تىن. «باتىرلار جىرى». شەشەسى كۇلان­دا شامنىڭ جارىعىمەن ۇيگە كەل­گەن مەيماندارعا وسى جىرلاردان داستان وقۋشى ەدى. ارينە، بۇل XIX عاسىر ەمەس. يليچتىڭ شامى ءبىر­دە بار دا، بىردە جوق. كوبىندە ءوشىپ قالا بەرەدى. بىراق سوعان قا­را­ماس­تان، داستان باستالاتىن. جانە جاي وقىلمايدى، اندەتىپ، ناقى­شى­نا كەلتىرىلىپ، بىرەسە كوتەرىپ، بىرەسە سىبىرعا كوشەتىن. بىردە «قو­بى­لان­دى»، ەندىگىدە «الپامىس»، «قى­رىق قىز»... اسىرەسە، «گۇل­ايىم»... كەيدە بولاتقا وسى جىردى وقىپ وتىرعان شەشەسى كۇلاندا گۇلايىم­دەي بولىپ كەتەدى. ۇيگە جي­نالعان ۇلكەن كىسىلەر ريزا بولىپ، كۇلاندا كەلىننىڭ سۋىپ كەتكەن ءشايىن ءىشىپ، كوزدەرىنە جاس الاتىن. كىشكەنتاي بولات سوناۋ بۇرىشتا وتىرىپ ەسىل­دەرتىمەن وسى جىر­لار­دى تىڭداي­تىن. بالا كوڭىل جىر­داعى باتىر­لارعا ەلىكتەيتىن. كەي ساتتەردە ەش­كىمگە كورسەتپەستەن كوز جاسىن ءۇنسىز ءسۇرتىپ تە الادى. ءاسى­رەسە، اعا­لارى مەن اپكەلەرىنە كور­سەتپەۋگە تىرىسادى. بولات كوپ با­لالى ۇيدە ءوستى. شەشەسى ون قۇرساق كوتەرگەن. ءۇبىرلى-ءشۇبىرلى بالالار ءۇشىن بۇل ءۇي – تەاتر، بۇل ءۇي – كينو.

كەيىن دە سولاي بولعان. 90-جىل­دارى كىمنىڭ كۇيى بار-تىن؟ ەسى بار ەپتى جىگىتتەردىڭ كوبى بيز­نەسكە، ساۋدا – ساتتىققا كەتتى. كوبى­نىڭ ءمىن­­گەنى «ينوماركا». سول كە­زەڭ­دەردە ونەردە جۇرگەن تالاي ماي­تالمان ساحنامەن «قوش» اي­تىسىپ جۇرە بەردى. قاسىڭداعى ءارىپ­تەستەرى دە بازارعا شىقتى. ال بولات­تىڭ ءۇش بالاسى بار. تەاتردىڭ جالاقىسى بىردە بار، بىردە جوق. با­لا­لارعا تاماق كەرەك. سونداي كۇندەردىڭ بىرىندە باعىن­داعى وب­لەپيحادان ەكى شەلەك تەرىپ، بازارعا شىققان... «شەلەگىڭىز قان­شا؟» – دەگەندەردىڭ وزىنە «ەكى مىڭ» دەگەندى مىڭگىرلەپ ارەڭ ايتادى. باسى سال­بىراپ، ءۇنسىز وتىرا بەردى. ۋاقىت نەتكەن باياۋ، جۇرمەي قالعان. ال ەكى شەلەكتەگى وبلەپيحا ساپ-سا­رى مارجانداي ءالى تۇر. ەشكىم الماي­دى. تۇرىپ كەتۋگە شارا جوق. ءيا، ول كۇندەر دە بۇگىن ارتتا قالدى. ادام بالاسى ۇرپاق ءۇشىن ءومىر ءسۇ­رەدى. سولار ءۇشىن بارىنە با­­را­سىڭ. بارىنە دايىن­سىڭ. ادام­نىڭ تاع­دىرى دا، ءومىرى دە وسى ۇرپاق ءۇشىن.
باياعىدا كازگۋ-ءدىڭ «تاريح» فاكۋلتەتىن وقي بەرمەي. جاقسى مۇعالىم بولسا، بۇگىندە بالكىم ءبىر مەكتەپتە ديرەكتور بولار ما ەدى. كىم ءبىلسىن؟! ول كەزدە كازگۋ-ءدىڭ وقۋ كورپۋسى بۇگىندەگى ت.جۇرگەنوۆ اتىنداعى ۇلتتىق ونەر اكادەميا­سىن­دا ال «تەاتر» فاكۋلتەتى كون­سەر­­ۆاتوريادا بولاتىن. ەكى عيما­رات­تىڭ ورتاسى تاياق تاستام جەر. كوكتەم، كۇزدە ءارتۇرلى مۋزىكا اس­­پاپ­­تارىنىڭ ءۇنى، ايقايلاعان داۋ­ىستار. بولاشاق اكتەرلەردىڭ سول ماڭايدا جۇرگەنىن بوكەڭ تالاي كوردى. ءدال سول كەزدەگى مىنا ءبىر وقيعا ەسىنەن ءالى كەتپەيدى. كون­سەرۆاتوريانىڭ تەرەزەسىندەگى ءبىر بويجەتكەننىڭ ەسكەرتكىشتەي ۇزاق تۇرعانى. ءۇرىپ اۋىزعا سالعانداي، بىراق قيمىلسىز. بوكەڭ نە ىستەرىن بىلمەي سوستيىپ قالعان. قىز دا ءۇنسىز، بۇل دا ءۇنسىز. ءتىپتى، جاقىنداپ كەلىپ الگى مۇسىنگە ۇزاق شۇقشيعان-دى. سوندا عانا ول قىزدىڭ «ءتىرى» ەكەنىنە قۋانعان. اكتەرلىك ونەر دەگەندى تۇسىنگەن. سول كەزدە بارىپ، «شىركىن، مەندە ارتيست بولسام...» دەگەن وي ساناسىندا جارق ەتكەن.

تاريح... تاريح... ەش قۇلقى جوق... كۇندەردىڭ كۇنى كازگۋ-گە «قوش» دەپ، گدر-عا اسكەرگە كەتتى. اقىرى فرانكفۋرتتان بىراق شىق­تى. قاسىندا كىلەڭ ورىس جىگىتتەر. امال نە، ول ءتىلدى دە ۇيرەنۋگە تۋرا كەلدى. تەك باياعى «اكتەرلىككە ءتۇس­سەم...» دەگەن وي مازا بەرمەيدى. ەلگە كەلە سالا كونسەرۆاتورياعا بەت الدى. باعى جانىپ، كسرو حالىق ءارتيسى شولپان جانداربەكوۆا مەن تاتيانا ناۋرىزباەۆانىڭ شەبەرحا­ناسىنا ءتۇستى. كۋرستاعى ەرەسەگى دە وسى بولات. ديپلومدىق جۇمىسقا م.اۋەزوۆتىڭ «ەڭلىك-كەبەگىندەگى» ەسپەمبەت، ا.اربۋزوۆتىڭ «قاتىگەز ويىندارىنداعى» كونستانتي­نوۆ­تى، ق.شاڭعىتباەۆتىڭ «بەۋ، قىز­دار-ايىنداعى» دوتسەنتتى وينادى. سودان جاقىپ وماروۆتىڭ ايتۋى­مەن بولات تۋعان ەلى قاراعاندىعا تارتقان. تانىس ولكە، تانىس قالا... اۋىل دا ونشا الىس ەمەس...

بولاتتىڭ العاش تەاترعا قوبال­جىپ كىرگەنى ءالى ەسىندە. قورىق­پاعان دا قالاي. مۇندا تەاتردىڭ العاشقى قارلىعاشتارى قازاق­ستان­نىڭ حالىق ارتيستەرى ج.شاش­كينا، ءا.مولدابەكوۆ، م.سۇرتىباەۆ، ر.قويشىباەۆا، ا.مۇسابەكوۆا، ءاسيا ابىلاەۆا، قارعامباي سا­تاەۆ. سودان كەيىنگى تولقىن راما­زان بايماعامبەتوۆ، ءشامىل ءجۇنى­سوۆ، سەردەش قاجىمۇراتوۆ، رىم­كەش ومارحانوۆالار شىققان وردا. ونىڭ ۇستىنە اكتەرلەردىڭ كوبى ەرەسەكتەر. ءبىر قارعامبايدىڭ ءوزى ءبىر توبە. اسىرەسە، ونىڭ بولات مانسۋروۆتىڭ، تولومۋش وكەەۆتىڭ فيلمدەرىندەگى رولدەرىنەن كەيىن. تۇنىپ تۇرعان مۇحيت. بولات ول كىسىلەرمەن سويلەسۋدى، سىرلاسۋدى قاجەت ەتەتىن. ال ولارمەن ءبىر ساح­نادا پارتنەر بولۋ دەگەننىڭ ءوزى قورقىنىش ەمەس پە؟! نە كەرەك ءبىر كۇنى جاقىپ وماروۆ قالمۇقان يساباەۆتىڭ «ساپار سىرى» دەگەن پەساسىن العان. قوبىلان دەگەن ءرولدى بەردى. كۇندىز-ءتۇنى سول ءرول­دىڭ ءسوزىن جاتتاپ، تۇندە ويانا كەتىپ كەيىپكەرى جايلى ويلايدى. الدا تەك قورقىنىش بارداي. مىنە، اقىرى كوركەمدىك كەڭەسكە تاپسىرا­تىن كۇن تۋدى. ەل-جۇرت ايتىپ جا­تىر. ايتىپ جاتىر. «مۇمكىن ەمەس، مىناۋ سويلەپ تۇرعان اتى شۋلى ق.ساتاەۆتىڭ ءوزى عوي...». «مى­نا بالا جاقسى ەكەن!» سەنەرىن دە، سەنبەسىن دە بىلمەيدى. جاقىپ تا بولاتتى ماقتايدى. وسى ءرول ونىڭ كىشكەنە جەڭىسى ەدى.

پرەمەرا! بولات كورەرمەنگە تۇڭعىش شىقتى. انەۋكۇنگى سداچا­دان كەيىن ءسال-ءپال وزىنە دەگەن سەنىمدىلىك پايدا بولدى. شىمىل­دىق تا جابىلدى. سوعىلعان الا­قان... ايعايلاپ، «براۆو!» دەپ ءماز بولعان كورەرمەن. ارينە، بولات العاش «اكتەرلىككە بارام» دەگەندە ءۇي-ءىشى تۇگەل قارسى بولماسا دا، قۇپتاي قويماعان اكەسى قالىبەك كوز الدىنا كەلدى. سوعان ءوزىن كىنالى دە سانايتىن. بىردە اكەسى بوكەڭدى ءوزى شاقىرتتى. «جارايدى، بالام! بولار ءىس بولعان ەكەن. نە دەيمىن. جولىڭ بولسىن! جاعاڭ كىر بول­ماي­دى ەكەن» دەدى. ءيا، ارتيس­تىڭ جاعاسى كىر بولماس اۋ، ال تەر بو­لار ەكەنىن بولات سول كۇنى ءتۇسىن­گەن. ونەر دە­گەن ۇلى تەڭىزدىڭ جاي­ماشۋاق كۇن­دەرى دە، تۇماندى تۇندەرى دە ايۆا­زوۆسكيدىڭ «توعى­زىن­شى كوك تول­قىنىنداعى» سۋرەت­تەگىدەي سۇرا­پىل ساتتەرى دە بار ەكەنىن سانا­سى­مەن تۇيسىنگەن. وسى­لاي­شا، قارا­عان­دىداعى ون جىل وتە شىقتى. ول كەز­دەردە جاقىپ وما­روۆ شىم­كەنت­كە كەتتى دە، ورنىنا ەرسايىن تاپەنوۆ كەلگەن. بىراق ەرەكەڭدى پاۆلوداردان اشىل­عان تەاترعا كەتەدى دەگەن قاۋە­سەت شىق­قان. ور­نىنا كىم كەلەرى بەلگىسىز. بولا­شاعى تۇماندا قالعان ايدىن­داعى ەسكەك­سىز قايىقتاي. وسىنداي كۇن­دەردىڭ بىرىندە جاقاڭ-جاقىپ وما­روۆ كەلگەن. ءجۇرىسى اسىعىس، قارا مۇر­تىن سيپاپ قويىپ، بولات­پەن ءدام­حاناعا باردى. «ال بولات. تسەلي­نوگرادتا قازاق تەاترى اشى­لادى. باراسىڭ با؟» بولات ويلان­باستان، «ءيا» دەپ جاۋاپ قايتاردى. ويتكەنى جالعىز ەمەس. قاسىندا ارىپتەس اعا­لارى، دوستارى بار ەكەن. قازاق­ستان­نىڭ ەڭبەك سىڭىرگەن ارتيستەرى رىمكەش ومارحانوۆا، ءشامىل ءجۇنىسوۆ، قاي­رات كەمالوۆ، رامازان باي­ما­عام­بەتوۆتار، ت.ب.

ءيا... بۇل جىلدارى قازاقستان ەگەمەندىككە يە بولعان كەزدەرى ەدى. ءوز اياعىمەن ءوزى تۇرعان رەسپۋبليكا ورىستانىپ كەتكەن ولكەلەردە قازاق تەاترىن اشۋدى قولعا الا باستاعان شاق. ق.قۋانىشباەۆ اتىنداعى تەاترى دا سول ەگەمەندىكتىڭ، سول تاۋەل­سىزدىكتىڭ العاشقى قارلىعاش­تا­رىنىڭ ءبىرى بولاتىن. «وندا كەت­تىك، باۋىرىم! باسىندا قينالار­سىڭ، كەيىن ءبارى ورنىنا كەلەدى» دەدى جاقاڭ. ەسكىدە ءبىر ءسوز بار ەكەن. «ەر جىگىت كەتتىك دەگەندە قاي­دا دەمەيدى، قاشان دەيدى». نارتاۋەكەل! ءسويتىپ، قاراعاندى تەاترى دا، وندا ويناعان رولدەرى دە بولات ىبىراەۆ مىنگەن ماشيناعا قول بۇلعاپ قالا بەردى. اتتەڭ... ون جىل تۇك ەمەس اۋ. ءاسى­رەسە، د.يسا­بەكوۆتىڭ «اپكە­سىن­دەگى» – تيمۋر، ءا.تا­را­زيدىڭ «جاقسى كىسىسىندەگى» – مارات،      ت.احتا­نوۆ­تىڭ «ان­تىن­دا­عى» – حان، س.مۇقانوۆتىڭ «ءمول­دىر ماحاب­باتىنداعى» – بۇركىت، ن.كارىمنىڭ «اي تۇتىلعان تۇنىندەگى» – ديۋا­نانى ەندى قاشان وينارمىن دەگەن وي عانا مازالاعان. بىراق «شەشىن­گەن سۋدان تايىنباس» دەمەكشى، العا قاراي تارتا بەردى.

جاڭا جەر! جاڭا قالا! بۇل قالادا ەكى-ءۇش قانا كوشە. ونىڭ ءوزى شاڭعا بولەنىپ قالا بەرەدى. ءدال باياعى ستۋدەنت سەكىلدى كەزەڭدەر. بىردە اش، بىردە توق. ءبىر كۇنى بىرگە كەلگەن ەكى دوس رامازان مەن قايرات بۇزىلعان. «قوش، بوكە! قايتقان مال­دا بەرەكە بار دەمەكشى، قارا­عاندىعا قايتا بارايىق!» دەدى. «ماسساعان!» ونسىز دا ساعىمداي بۇزىلىپ جۇرگەن بولاتتىڭ كوڭى­لىنە انا ەكەۋى «تۇز سەۋىپ، مۇز بۇرىك­كەندەي» بولدى. «نە ىستەي­مىن؟ قايتسام با ەكەن؟.. ونىڭ ۇستىنە قاراعاندىدا ەكى بولمەلى ءۇي بار. ال مۇندا شە؟ ازىرگە ەشتەڭە جوق!». بولات سول كۇنى كىرپىك ىلمەدى. دوڭبەكشىپ شىقتى. تۇرىپ جاتقان ۆاگون دا سۋىق. ۇستىنە كۇرتكىسىن جامىلىپ، دالاعا شىققان. تاڭ قى­زارىپ، اعارىپ كەلەدى. قىزىل اراي الا بۇلتتىڭ اراسىنان بۇلقىنىپ شىعاتىنداي. «جوق! – دەدى بولات، كىممەن قارايساڭ، سونىمەن اعار دەگەن حالىق. قالام!». بۇل ونىڭ سوڭعى شەشىمى ەدى.

ءيا، كوپ ۇزاماي ءتىل يگەرۋشى­لەر­دىڭ مادەنيەت سارايىندا قازىرگى كونگرەسس-حوللدا جاقىپ وماروۆ­تىڭ ساحنالاۋىندا ع. مۇسىرەپوۆ­تىڭ «اقان سەرى – اقتوقتىسى» كونە قا­لا اقمولادا، سارىارقانىڭ ءتو­سىندە شىمىلدىعىن ايقارا اشتى. بولات كەيىپكەر جالمۇقاننىڭ تۋىن ساحناعا جەلبىرەتە شىقتى. قازاق ءتىلىن ساعىنعان قاراگوزدەردىڭ قۋا­نىشىندا شەك جوق. بۇل ۇلكەن جەڭىس ەدى. سالقىن سامالى جانىڭا ەم، جۇرەگىڭە شۋاق تاستايتىن ۇلت­تىق دراما تەاترى دۇنيەگە كەلدى.

بۇگىندە سول جاس جىگىت بولات قازاقستاننىڭ ەڭبەك سىڭىرگەن قاي­رات­كەرى اتانىپ، الپىسقا كەلىپ قا­لىپ­تى. بىراق مىنەزى سول. ءوز­گەر­مەگەن. كوبىندە ءۇنسىز. ءدال باياعى اكيرا كۋراساۆانىڭ فيلمىندەگى دەرسۋ ۋزالا دەرسىز. دۇرىسى سون­داعى كسرو حالىق ءارتيسى، «وسكار­دىڭ» يەگەرى ماكسيم مۋنزۋك سەكىل­دى. ءوز ءىسىنىڭ مامانى، ساحنانىڭ شەبەرى. ءۇش بالانىڭ اكەسى، نە­مە­رەلەرىنىڭ اتاسى. استانانىڭ ءىر­گە­سىندەگى كىشكەنە ۇيدە بارىمەن بازار. ەسىك الدىنداعى باقشا، قو­راداعى كىشكەنە ءيتى دە قوجايىنى كەلسە، قۋانعانداي قۇيرىعىن بۇل­عاڭ­داتادى. ءدال ءبىر ش. ايتما­توۆ­تىڭ «بوراندى بەكەتىندەگى» ەدى­گەنىڭ ءيتى جولبارىستاي.

ءيا، ەدىگە دەمەكشى... بولات شى­عارماشىلىعىنداعى ەرەكشە وب­راز... ءالى كۇنگە ءا.مامبەتوۆتىڭ كوزىندەي ءرول... ويلاپ قاراساڭ ازە­كەڭ ءدال وسى قازاق تەاترىنىڭ قارا نارى – ەدىگەسى ەكەن-اۋ... قالاي ەدى؟.. «قازىرگى جاستاردىڭ ءىشى­نeن oنداي تالاپكeر تابىلا قoيار ما eكeن. سارىوزeكتىڭ رازeز­دeرىندe تۇرۋ ءۇشىن ادامدا رۋح بoلۋ كeرeك، ءايتپeسe ارام قاتاسىڭ. دالا – كeنeن، ادام – نoقات. ساعان جاي­لى ما، جايسىز با – دالاعا ءبارىبىر. دالادا قالاۋ بoلمايدى». سونداي-اق بوكەڭ ازەكەڭمەن بىرگە ا.چە­حوۆ­تىڭ «ۆانيا اعايىنداعى» – ۆانيانى، ۆ. دەلماردىڭ «بايانسىز باعىنداعى» – ميستەر كۋپەردى سومدادى. بۇگىندە ول تەاتر رەپەر­تۋارىنداعى قويىلىمداردىڭ با­سىم كوپشىلىگىندە ونەر كورسەتىپ، كورەرمەن قاۋىمنىڭ ىستىق ىقى­لاسىنا بولەنۋدە. ول وسى قىرىق جىل ىشىندە ساحنادا الپىستان اسا ءرول ويناپتى. سولاردىڭ ىشىندە، اسىرەسە : ا.تاۋاساروۆتىڭ «ماحاببات ارالىنداعى» – ورمانشى;  و.بوكەيدىڭ «قۇلىنىم مە­نىڭىن­دەگى» – جان; ع.مۇسىرەپوۆتىڭ «اقان سەرى-اقتوقتىسىنداعى» – جالمۇقان، بالتا; ع.مۇسىرەپوۆتىڭ «قىز جىبەگىن­دەگى» – بازارباي; م.اۋەزوۆتىڭ «قارا قىپشاق قوبىلاندىسىنداعى» – كوبىكتى، «قاراگوزىندەگى» – جابايى، «ابايىنداعى» – ورازباي، «ەڭلىك-كەبەگىندەگى» – كەڭگىرباي ءبيى; ش.ايتماتوۆتىڭ «عاسىردان دا ۇزاق كۇنىندەگى» – ەدىگەسى;  م.كارىمنىڭ «اي تۇتىلعان ءتۇ­نىن­دەگى» – ديۋاناسى; ت.احتانوۆتىڭ «جوعالعان دوس» – ەستەمەسوۆ، «كۇشىك كۇيەۋىندەگى» – كۋبيگى; ۋ.شەكسپيردىڭ «رومەو مەن دجۋلەتتاسىنداعى» – پاستور، «گاملەتىندەگى» – پولوني;ا.چەحوۆتىڭ «ۆانيا اعايىندا­عى» – ۆوينيتسكي; ا.دۋدارەۆتىڭ «كەشىندەگى» – مۋلتيك; ت.دجيۋدجەنوگلۋدىڭ «كوش­كى­نىن­دەگى» – اقساقال;
د.رامازان «كەنەسارى-كۇنىم­جانداعى» – تۇرسىنباي; م.فريش «دون جۋاننىڭ دۋما­نىنداعى» – تەنوريو; ە.جۋاسبەك «تەرەڭ تامىرلار­داعى» – الا اعاش;  ج.انۋيدىڭ «جالىن جۇتقان جاننا د’ارك» – كوشونى; ق.ءجۇنىسوۆتىڭ «ساكەن سۇڭ­قارىنداعى» – احمەت بايتۇرسىنوۆ;
ۆ.ەجوۆتىڭ «تىراۋلاپ ۇشقان تىر­نالارداعى» – پولكوۆنيك لۋ­كيا­نوۆى ەرەكشە بولىپ تۇر.

بولات ەكەۋىمىز سويلەسىپ وتىر­مىز. مەن شەككەن تەمەكiنiڭ ءتۇ­تىنى بولمە ىشىندەگى ساۋلەمەن وينايدى.

– ەندى قانداي ءرولدى ويناعىڭ كەلەدى؟ – دەيمىن. بولات تاعى دا ءۇنسىز.

– شەكسپيردىڭ «ريچاردى مەن كورول ءليرىن» ويناسام. ابىلاي­دى دا ويناۋ ارمانىم. اتتەڭ، دەن­ساۋلىق...

– بۇيىرسا، وينارسىڭ. وندا جاقسى.

– جاقسى – دەدى بولات. اپپاق ۇزىن شاشىن ارتىنا قايىرىپ تاستاپ، بوكەڭ ەسىكتەن شىعا بەردى.

نەتكەن قاراپايىمدىلىق... نەتكەن كىسىلىك. نەتكەن كىشىلىك دەيمىن ىشىمنەن. سەندەردەي دا­رىن­دى جىگىتتەر بار دا، قازاق ونەرى بار-اۋ. جاساي بەر، بولات دوس! جولىڭ بولسىن!

تالعات تەمەنوۆ، قازاقستاننىڭ حالىق ءارتيسى، پروفەسسور

Abai.kz